Χρήστος Αζαριάδης, ο σημερινός καλεσμένος μας στο yourearticles για να γνωρίσουμε τόσο τον ίδιο, όσο και το 2ο μυθιστόρημά του «Χωρίς Άντρες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell και κερδίζει τις εντυπώσεις.
-Καλημέρα Χρήστο, αρχικά θα ήθελες να μοιραστείς λίγα πράγματα μαζί μας για εσένα ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα;
Χαίρετε! Σας ευχαριστώ πολύ για το βήμα που μου δίνετε και για τα καλά σας λόγια. Λοιπόν, ζω στην Αθήνα, είμαι παντρεμένος και έχω μια κόρη πέντε ετών. Εκτός από μπαμπάς, σύζυγος, συγγραφέας, είμαι και δικηγόρος.
-Τι φοβάσαι, τι αγαπάς και τι έχει χάσει στη ζωή;
Τι φοβάμαι.. Νομίζω χιλιάδες πράγματα. Σε μια φανταστική ζυγαριά αυτά που δεν φοβάμαι είναι αισθητά λιγότερα από εκείνα που φοβάμαι. Περισσότερο απ’ όλα, όμως, θα έλεγα το τέλος. Εννοώ, οποιοδήποτε τέλος: της ζωής αγαπημένων προσώπων, μίας τηλεοπτικής σειράς, της πίτσας που προτιμώ. Αγαπώ την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Αν δεν είχα αυτά τα δύο στην ζωή μου, δεν ξέρω τι θα έκανα. Όσον αφορά σε αυτά που έχω χάσει. Η απώλεια είναι ένα αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής. Έχω χάσει ανθρώπους είτε εν όλω είτε εν μέρει, που θα ήθελα να τους έχω ακόμα στην ζωή μου. Αλλά για μια σειρά από λόγους, αυτό δεν είναι εφικτό…
-Πότε ξεκίνησες να γράφεις, με ποια αφορμή;
Ερασιτεχνικά έγραφα από το λύκειο. Με αμφίβολης ποιότητας αποτελέσματα. Στο συγγραφικό κλαμπ μπήκα μετά από παροτρύνσεις του πατέρα μου. Στην αρχή ξεκίνησα με λέσχες βιβλίου, ακολούθησε ο ηλεκτρονικός και τέλος ο κόσμος της εφημερίδας. Ήξερα δηλαδή τι αρέσει στον κόσμο. Τα μικρά κεφάλαια, ο σεβασμός στον χρόνο του αναγνώστη, οι ανάγκες της σημερινής κοινωνίας.
Στα πρώτα στάδια, έγραφα για να ικανοποιήσω εμένα. Είδα, όμως, μέσα από μια συγκεκριμένη ομάδα δοκιμαστικών αναγνωστών (που καθένας/καθεμία από αυτούς επιτελούν ένα πολύ σαφή ρόλο) ότι αυτό που γράφω ‘’χμμ, για δες, τελικά, δεν είναι τόσο αποκρουστικό όσο πίστευα’’. Ακούω τι μου λένε, καλό ή κακό, γιατί γνωρίζω ότι είναι καλοπροαίρετο. Και κάπως έτσι, ολοκλήρωσα το πρώτο μου βιβλίο.
-Ποιοι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Με διαφορά οι Ασίμωφ και Στάινμπεκ.
-Θα ήθελες να μας περιγράψεις τι αποτελεί δυστοπία για εσένα;
Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Αν κάπως επέστρεφα στο 1960 και περιέγραφα πως είναι το 2023, οι μισοί θα το θεωρούσαν δυστοπία και οι υπόλοιποι ουτοπία. Συνεπώς, η δυστοπία ενέχει υποκειμενικότητα. Θα αρκεστώ, ωστόσο, στα λόγια του καλού συναδέλφου Τζωρτζ Όργουελ: «Όσο μπορείς ελεύθερα να λες ότι δύο και δύο κάνει πάντα τέσσερα, τότε όλα στην κοινωνία πάνε καλά».
-Πώς εμπνεύστηκες αυτό το τόσο πρωτότυπο δυστοπικό σου μυθιστόρημα: «Χωρίς Άντρες»; Τι θα διαβάσουμε εν τέλει;
Όπως γράφω και στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου, με θλίβει η αδικία. Και ζούμε, δυστυχώς, σε μία κοινωνία ανισοτήτων και αδικιών. Ήθελα να γράψω μια ιστορία γι’ αυτό. Αυτό ακριβώς είναι το βιβλίο. Μιλά για την απονομή δικαιοσύνης και πιο συγκεκριμένα, για το πως περιμένουμε να δράσει ένα θύμα κακοποιητικής συμπεριφοράς, όταν έρθει σε θέση εξουσίας.
-Επτά γυναίκες πρωταγωνίστριες στο έργο σου, με ποια ταυτίζεσαι περισσότερο και περιέχει κομμάτια σου;
Πώς τολμάτε να με ρωτάτε κάτι τέτοιο; Πώς ζητάτε από έναν πατέρα να διαλέξει ένα από τα παιδιά του. (Εννοείται με την Κατερίνα)
-Αν υποθέσουμε ότι το βιβλίο σου γίνεται πραγματικότητα. Πώς θεωρείς ότι θα ήταν ο κόσμος χωρίς άντρες;
Ακριβώς ο ίδιος με τον σημερινό. Με αδικίες και ανισότητες.
-Θες να μας πεις δύο λόγια και για το πρώτο σου μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας: «Το μυστικό του πλανήτη 175-B»;
Και αυτό το βιβλίο είναι -κατά το μάλλον ή το ήττον- δυστοπικό. Και πάλι Ελλάδα, έτος 2100 μ.Χ. Η χώρα μας είναι ένα ζάμπλουτο κράτος και οργανώνει την πρώτη αποστολή εποίκησης άλλου πλανήτη. Προδοσίες, μυστήριο και διαρκείς ανατροπές.
-Συγγραφικά δείχνεις να έχεις κατασταλάξει στον χώρο της φαντασίας, είναι έτσι ή σκοπεύεις να πειραματιστείς γράφοντας και κάποιο βιβλίο ενός άλλου λογοτεχνικού είδους;
Μα, εκτός από τα ιστορικά βιβλία, όλα τα υπόλοιπα φαντασίας δεν είναι; Τα έπη του Ομήρου, οι μύθοι του Αισώπου, ο Γέρος και η Θαλασσα, ο Μόμπι Ντικ. Πάντως ναι, θα συνεχίσω να γράφω τέτοιες ‘’απίθανες’’ ιδέες.
-Γράφεις γενικά κάτι αυτή την περίοδο ή αναζητάς την έμπνευση για το επόμενο βιβλίο σου;
Έχω την τύχη να έχω έναν εξαιρετικό εκδοτικό οίκο δίπλα μου. Οι εκδόσεις Bell είναι πρωτίστως οικογένεια. Έχουν μεράκι και την μεγαλύτερη δικτύωση στην χώρα. Έχουν πίστη σ’ εμένα (κακό του κεφαλιού τους, βέβαια). Ήδη συζητάμε για το επόμενο βιβλίο που έχει ολοκληρωθεί ως πρωτόλειο.
Έξι Έλληνες μικροκακοποιοί επιστρέφοντας στο σπίτι τους, βρίσκουν, μία κάρτα που λέει «Αύριο το βράδυ στις 23:00». Το επόμενο βράδυ πέφτουν όλοι θύμα απαγωγής από έναν μεγαλοκακοποιό, που τους θυμίζει ότι όλοι έχουν κλέψει από αυτόν. Και έπληξαν έτσι το κύρος του. Και τους δίνει μία επιλογή: αν θέλουν να πατσίσουν, θα πρέπει να πάνε στον Αμαζόνιο να του φέρουν το στέμμα του τελευταίου αυτοκράτορα των Άνδεων. Και όλα πάνε στραβά. Περιπέτεια, προδοσίες, πλεκτάνες και χιούμορ.
-Σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτή την συνέντευξη.
Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε και την ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Χρήστος Αζαριάδης, περισσότερα για τον συγγραφέα και το βιβλίο «Χωρίς Άντρες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell : εδώ
Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα: «Το Μυστικό του Πλανήτη 175-B» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή: εδώ
Περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
