Ένα από τα πιο ιδιαίτερα συγκροτήματα της εγχώριας dream pop και indie pop σκηνής. Μετά το ονειρικό «Speaking of Secrets» (2013) και το επηρεασμένο από τις ανατολικές τεχνοτροπίες «Connect the Dots» (2016), το τρίτο τους άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε και τιτλοφορείται «Tears Go Upwards» συνδυάζοντας όλα τα μουσικά στυλ του σχήματος εξελίσσοντας περαιτέρω τον ήχο τους. Σήμερα, συνομιλώ στο Your e-articles με τους Playground Theory.
–Πώς σχηματίστηκαν οι Playground Theory;
Με το μικρόβιο που υπήρχε για μουσική δημιουργία. Τα βασικά μέλη ήμασταν φίλοι και είχαμε κοινές συμμετοχές σε άλλες μπάντες.
–Πώς προέκυψε η ιδέα για το όνομα;
Το πρότεινε μετά από μια πρόβα ο Μίλτος Κρητικός (τότε κιθαρίστας του σχήματος) και αφού είχαμε συνειδητοποιήσει ότι υπήρχε τουλάχιστον άλλη μία μπάντα με το όνομα που είχαμε πριν (για την ιστορία, αυτό ήταν το «Cellar Door»). Στη μουσική, στη ζωή, σε μια παιδική χαρά ο χρόνος δεν είναι άπειρος. Πρέπει να εκμεταλλευτείς την περίοδο που είσαι εκεί και να περάσεις όμορφα.
–Τι μουσικά ακούσματα σάς έχουν επηρεάσει;
Πλέον είναι δύσκολο να τα συγκεντρώσουμε ειδικά των τελευταίων χρόνων που είναι τόσο μπλεγμένα μεταξύ τους. Indie, Dream Pop, Electropop, Trip Hop, Electronica, αλλά ακόμα και Κλασσική, Jazz και σκληρότερα ακούσματα.
-Ποια είναι η μουσική ταυτότητα του συγκροτήματος;
Κινούμαστε γύρω από Dream Pop, Indie Pop, Cinematic.
-Με ποια διαδικασία γράφονται τα τραγούδια;
Συνήθως υπάρχει μια κεντρική μουσική ιδέα σχετικά δουλεμένη όπως στο «Sleep and Repeat» και παράλληλα δουλεύουμε όλοι μαζί την ενορχήστρωση και η Μάρσια τη μελωδική γραμμή. Άλλες φορές όπως στο «Lull» ένα κομμάτι μπορεί να είναι μόνο πιάνο – φωνή και να προκύψει στην πορεία κάτι πολύ διαφορετικό και μελωδικά πιο πλούσιο.
-Τι αποτελεί έμπνευση;
Η αγάπη, η καθημερινότητα, τα «little things».
-Πώς λειτουργείτε ως ομάδα;
Ακούγοντας πάντα την άποψη του άλλου.
-Υπάρχουν εντάσεις και διαφωνίες;
Ναι, καθώς η δημιουργία απαιτεί σύνθεση ιδεών.
-Πώς λύνονται οι μεταξύ σας διαφορές;
Αναλόγως το είδος του θέματος της διαφωνίας. Αν είναι μουσικό το θέμα, θα πάρουμε τη γνώμη κάποιου που σεβόμαστε την άποψή του.
-Ποιο είναι το πλεονέκτημα και ποιο το μειονέκτημα στη συνύπαρξη ετερόκλητων ατόμων σε ένα συγκρότημα;
Είναι πολύ όμορφο το δημιουργικό κομμάτι, καθώς το παζλ συμπληρώνεται από μέρη που κάποιος άλλος ούτε θα είχε φανταστεί και καταντά απρόβλεπτο. Από την άλλη, μπορεί να τύχει να μην μιλάμε την ίδια γλώσσα!
-Είναι η μοίρα των συγκροτημάτων να διαλύονται;
Φανταζόμαστε ναι, όπως του ανθρώπου να πεθαίνει. Για αυτό – όπως είπαμε πριν – πρέπει να περνάει όμορφα κάποιος όταν έχει αυτή την ευκαιρία.
-Τι αλλαγές παρατηρήσατε στο τρόπο που διαχειριστήκατε τη μουσική μέσα από τα άλμπουμ που έχετε κυκλοφορήσει;
Η βασική αλλαγή προέρχεται από τη συνειδητοποίηση ότι η μουσική σου πρέπει να συγκινεί όχι μόνο εσένα που την παίζεις live ούτε μόνo το κοινό μιας συναυλίας. Πρέπει να συγκινεί ακόμα και έναν κουρασμένο τύπο που θα πατήσει κατά λάθος κάτι στο κινητό.
-Ποια είναι η πιο αντιπροσωπευτική σας δισκογραφική δουλειά;
Νομίζουμε η τελευταία που κυκλοφόρησε 7 Φλεβάρη, το «Tears Go Upwards».
-Το πιο αντιπροσωπευτικό σας τραγούδι;
Είναι πολύ δύσκολο να βρούμε ένα, ακόμα και λίγα.
-Είναι ρίσκο να γράψετε σε ελληνικό στίχο έχοντας ασχοληθεί αποκλειστικά με τον αγγλικό;
Δεν έχουμε και πολλά να χάσουμε! Πέρα από την πλάκα, δεν νομίζω να γίνει με το υπάρχον σχήμα. Θέλαμε ξένο στίχο και δεν βλέπουμε τον λόγο αυτό να αλλάξει. Έχουμε περάσει στην άλλη όχθη μόνο με τις δύο διασκευές που έχουμε κάνει στα επτανησιακά κομμάτια, τα «Φυλακίσια» και το «Λιμάνι».
-Πώς κρίνετε το τοπίο στη σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα;
Νομίζω πως ανήκουμε στον μικρόκοσμο της ανεξάρτητης, ίσως και «εναλλακτικής» μουσικής. Το κοινό σε αυτό τον χώρο είναι πολύ μικρό και οι μουσικοί πολλοί. Για τα υπόλοιπα εμπορικά κατασκευάσματα δεν έχουμε γνώμη.
-Τι πιστεύετε για την κατάσταση στη σημερινή δισκογραφία;
Είμαστε σε εποχή μεγάλων αλλαγών. Το streaming είναι πλέον ο πόλος γύρω από τον οποίο κινούνται τα πράγματα. Είναι όμορφο το ότι έχει ανέβει το βινύλιο και αποτελεί μια σημαντική ρομαντική αντίθεση.
-Έχετε κοινωνικές ανησυχίες;
Οφείλουμε και ναι, έχουμε.
-Πώς κρίνετε την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Είναι ακόμα δύσκολη οικονομικά και ακραία κοινωνικά. Και από τα πιο τραγικά είναι το προσφυγικό και οι απαράδεκτες συνθήκες που κυριαρχούν στους καταυλισμούς. Αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα, η αποτυχία μας αυτή θα μας συντροφεύει για πάντα.
-Πόσο έχει επηρεάσει η υπάρχουσα κατάσταση τους μουσικούς;
Νομίζω ότι σχήματα του βεληνεκούς μας έχουν σταματήσει να σκέφτονται για έσοδα.
-Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Να είναι ακόμα νωπό το αποτύπωμα των τραγουδιών μας.
-Ετοιμάζετε κάτι αυτή την περίοδο;
Όπως είπαμε, μόλις κυκλοφόρησε το τρίτο μας άλμπουμ από την Puzzlemusik, σε cd, lp και digital. Live θα γίνουν τους ερχόμενους μήνες και γι’ αυτό, θα γίνει άμεσα ένα Release Party στις 21 Φεβρουαρίου, στο Ιτς α Βιλατζ στην Κυψέλη όπου τα κομμάτια μας θα παίζουν ανάμεσα από άλλες επιλογές του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου! Σας περιμένουμε να γνωριστούμε, ενώ θα μπορείτε να προμηθευτείτε cd και βινύλια.
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε «Playground Theory»;
Πολύχρωμοι, μαγικοί κόσμοι. Περίεργο που τα artwork μας είναι ασπρόμαυρα!
-Playground Theory, σας ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εμείς σε ευχαριστούμε.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου
