Μια πολύπλευρη ύπαρξη. Ένα πολυτάλαντο πλάσμα. Δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, εκφωνήτρια και δημιουργός του Art Podcast, μιας podcast πλατφόρμας που φιλοξενεί καλλιτέχνες και προωθεί την τέχνη και τον πολιτισμό. Με πορεία και εμπειρία πάνω από 25 χρόνια στο χώρο της δημοσιογραφίας, ονειρεύεται να έχει αμείωτη όρεξη για νέα δημιουργικά projects. Σήμερα, στο your e-articles η Γιώτα Τσιμπρικίδου.
-Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Πολύ χρωματιστές και αγαπησιάρικες με τους γονείς μου στη Δράμα..
-Η ανάμνηση που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Δυστυχώς, στα 15 μου έχασα τον πατέρα μου και νομίζω πως εκείνη η περίοδος της ζωής μου είναι η πιο έντονη ανάμνηση που δε θα σβήσει όσο ζω.
-Τι σε έστρεψε στη δημοσιογραφία;
Η ενασχόληση του πατέρα μου με τον χώρο, η επαφή μου δηλαδή από μικρή ηλικία με μικρόφωνα, άρθρα, εκφωνήσεις, γραψίματα και διαβάσματα… Ο πατέρας μου ήταν ένας εξαιρετικός εκφωνητής και το κάθε στούντιο τότε για μένα ήταν το σπίτι μου, που είχε διάφορα ενδιαφέροντα για να τα εξερευνώ.
-Η σημασία του ραδιοφώνου στη ζωή σου;
Το ραδιόφωνο επαγγελματικά είναι στη ζωή μου από την εφηβεία μου. Είναι ό έρωτας μου που πάντα με εμπνέει! Δεν του έχω γυρίσει την πλάτη ποτέ.
-Ποιο είναι το στοιχείο που έχει κάνει τόσο αγαπητό το ραδιόφωνο στο κοινό ακόμα και σήμερα παρά την καθοριστική επέλαση της εικόνας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης;
Το ραδιόφωνο – αν και όπως σωστά λέτε τώρα πια έχει εικόνα – κάποτε ήταν μόνο η φωνή, η χροιά, οι λέξεις, οι ανάσες, το σχόλιο και φυσικά η μουσική. Αυτή λοιπόν ήταν και είναι ακόμη και τώρα η συνταγή για ένα ραδιόφωνο που γίνεται συνήθεια και τους ανθρώπους του να παραμένουν τόσο αγαπητοί στο κοινό.
-Είσαι ενεργή από το 1996. Μετά από τόσα χρόνια παρουσίας νιώθεις ότι έχεις εκπληρώσει όσα ονειρεύτηκες;
Όχι βέβαια! Αυτό θα ήταν «θάνατος». Πάντα γεννιούνται όνειρα που δεν έχουν πραγματοποιηθεί. Άλλωστε, η κάθε εποχή επιβάλλει νέες παραμέτρους και εμείς δημιουργικά – και στο ραδιόφωνο – λειτουργούμε με βάση αυτές.
-Η συνεργασία σου με τον Νίκο Μαστοράκη;
Αυτά ήταν τα πρώτα-πρώτα χρόνια μου στον χώρο. Μετά από έναν διαγωνισμό τηλεπαρουσίασης στο Αργά του ΑΝΤ1, ερχόμενη ως φοιτήτρια δημοσιογραφίας στην Αθήνα, με κράτησε κοντά του στο Radio Gold (μαγικό ραδιόφωνο) για να μάθω τη δουλειά και ήταν ένας πολύ αυστηρός δάσκαλος που με τον τρόπο του -και με πάρα πολλές ώρες εργασίας από πλευράς μου- με μύησε στον κόσμο του μουσικού ραδιοφώνου, των εκφωνήσεων και των τρέιλερ.
-Πώς κρίνεις το τοπίο στο ραδιόφωνο του σήμερα;
Έχει αλλάξει πολύ το τοπίο… Κάποια σημεία του καλυτέρευσαν (κάποια στεγανά στα μουσικά ραδιόφωνα δεν υπάρχουν πια και αυτό είναι υγιέστερο και πιο δημιουργικό) και κάποια με απογοητεύουν. Δε μου αρέσει που στο ραδιόφωνο ακούγονται πολλές φορές κακά ελληνικά, απροετοίμαστοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και κλισέ ατάκες…Υπάρχει μια τσαπατσουλιά, μια υπέρμετρη ευκολία… Ευτυχώς υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν υπέροχα τις εκπομπές τους, που ακόμη δημιουργούν εικόνες με το μικρόφωνό τους και ραδιόφωνα που έχουν όραμα!
-Είσαι δημιουργός του Art Podcast, μιας podcast πλατφόρμας που φιλοξενεί καλλιτέχνες. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Το Art Podcast έχει πια κλείσει τον πρώτο του χρόνο και προχωράει, ανθίζει! Ήταν η ανάγκη μου να κάνω κάτι που ζήλευα όταν άκουγα στα ταξίδια μου στο εξωτερικό. Η αγάπη μου για τον Πολιτισμό, τα Γράμματα, την Τέχνη με οδήγησε στο Art Podcast με συνεντεύξεις ανθρώπων από τους χώρους που ανέφερες, με προσέγγιση φιλική και πολύ σεβασμό στην πορεία τους. Συγχρόνως, στην προσπάθεια η πλατφόρμα να γίνει hub προστίθενται και άλλες σειρές Podcast που πάντα έχουν ως κοινό παρονομαστή την Τέχνη. Είμαι ενθουσιασμένη με την πορεία του Art Podcast!
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να συνεχίσω με δημιουργική ματιά το εγχείρημα του Artpodcast.gr και να το μεταφέρω με έναν τρόπο στην τηλεόραση. Παράλληλα, να συνεχίσω να δίνω την φωνή μου – όπως κάνω 17 χρόνια – στο Star και σε πολλά ακόμη διαφημιστικά. Ε, και μετά το διάλειμμα των τελευταίων 2 χρόνων, να επιστρέψω στο καθημερινό ραδιόφωνο.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Τις μέρες αυτές που πέρασαν. Νομίζω ότι αυτή η περίοδος με τον φόβο για τους μεγάλους μας ανθρώπους και τον Covid, με την τόση βία και τα προβλήματα όλων να μεγαλώνουν, ήταν πιεστική για κάθε ψυχή και μυαλό…
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το σπίτι μου και τις ώρες του ραδιοφώνου, το στούντιο.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Φοβάμαι για αυτά που δεν μπορώ να ορίσω και να προλάβω ώστε να μην συμβούν… Προφανώς μάταια.
-Τι είναι ο έρωτας;
Κινητήριος δύναμη για μένα και μια λάμψη στο πρόσωπο ανυπέρβλητη.
-Η ευτυχία;
Ο στόχος της κάθε μέρας μου και της ζωής μου όλης.
-Τι άνθρωπος είναι η Γιώτα Τσιμπρικίδου;
Ευγενής, με καλή πρόθεση, εκνευριστικά αγχώδης, δημιουργική, κάπως γκρινιάρα και με ένα χαμόγελο προσπερνάει όσους και όσα την πληγώνουν… Τα υπόλοιπα θα σας τα πουν οι δικοί μου άνθρωποι!
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Θα ρίσκαρα περισσότερο και δε θα έδινα τόσες πολλές ευκαιρίες σε ανθρώπους και καταστάσεις.
–Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Μέσα στην αγκαλιά που θα θέλω, με απόλυτη ηρεμία «μέσα και έξω».
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Δεν αγαπάω τις συμβουλές… Θα του έλεγα όμως πως εγώ μετανιώνω μόνο για αυτά που δεν προσπάθησα. Οπότε….
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Γιώτα Τσιμπρικίδου;
Ωχ, κάπου ξέρω την φωνή της!
-Γιώτα σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
