Τι άραγε συνέβη με το συγκεκριμένο πλοίο; Πώς το πλοίο κατάφερε και βυθίστηκε εντός 3 ωρών; Ποιος έφταιγε για το μοιραίο δυστύχημα; Μερικά από τα ερωτήματα που θέτει ο καθένας στον εαυτό του αλλά και στον περίγυρό του βλέποντας τη ταινία ή διαβάζοντας την μικρή αλλά αξιοθαύμαστη ιστορία αυτού του πλοίου. Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.
Ο Τιτανικός ήταν βρετανικό επιβατηγό υπερωκεάνιο πλοίο το οποίο βυθίστηκε στο βόρειο Ατλαντικό στις 15/04/1912. Ήταν το παρθενικό του ταξίδι το οποίο και ξεκίνησε από τη Σαουθάμπτον για τη Νέα Υόρκη στις 10/04/1912. Η βύθιση του προκάλεσε πάνω από 1.500 θανάτους ανθρώπινων ζωών κάτι που αποτελεί ένα εκ των πιο τραγικών ναυτικών δυστυχημάτων στη σύγχρονη ιστορία.
Ακούγονται πολλοί μύθοι και θρύλοι για το συγκεκριμένο πλοίο ωστόσο κανείς δεν γνωρίζει ποιος ή ποιοι από αυτούς είναι αληθινοί ή όχι. Παραδείγματος χάριν, τότε, υπήρχαν φήμες στα μέσα της εποχής πως το πλήρωμα ήταν μεθυσμένο και για αυτό δεν αναγνώρισε έγκαιρα το παγόβουνο. Σημείωση: το παγόβουνο αναγνωρίστηκε 37 δευτερόλεπτα πριν τη σύγκρουση σύμφωνα με αναφορές μελετητών. Ακόμη μία φήμη είναι η ύπαρξη φωτιάς στο πλοίο που έκανε το εξωτερικό του πλοίου ακόμη πιο αδύναμο συνεπώς η σύγκρουση με το παγόβουνο ήταν μοιραία. Αρκετοί επιβάτες αναφέρουν 4 εκρήξεις πριν τη βύθιση του πλοίου εκ των οποίων οι πρώτη έγινε 01:10 – 01:20 π.μ. της 15ης Απριλίου ενώ το πλοίο προσέκρουσε στο παγόβουνο στις 23:40 μ.μ της 14ης Απριλίου (ώρα πλοίου).
Επιπρόσθετα, δεν έχει διευκρινιστεί – διατυπωθεί ορθή και έγκαιρη αναφορά – απολογία σχετικά με το τελευταίο τραγούδι που παίχτηκε από την ορχήστρα του πλοίου. Υπάρχουν πολλές αναφορές σχετικά με πιθανά τραγούδια ωστόσο καμία δεν έχει επικρατήσει. Ο καπετάνιος λέγεται πως δεν συμμετείχε ενεργά στη διάσωση με τις λέμβους αλλά απλά τις επιτηρούσε. Άλλος ένας μύθος που δεν θα λυθεί. Ενώ το κατάστρωμα βυθιζόταν, οι ναύτες και το πλήρωμα προσπαθούσαν να σώσουν τους ανθρώπους με τις σωσίβιες λέμβους αλλά λόγω απειρίας ή λόγω έλλειψης σωστής πρακτικής εκπαίδευσης, δεν γνώριζαν τον ακριβή αριθμό ατόμων που χωράνε σε μία λέμβο και για αυτό το λόγο δεν έβαζαν πολλούς ανθρώπους σε κάθε μία. Η λέμβος έπαιρνε 68 άτομα και οι μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν λένε πως κάθε λέμβος έφευγε από το πλοίο με 24 ή 48 άτομα, ενώ σε ορισμένες λέμβους που διασώθηκαν άτομα της «υψηλής κοινωνίας» επιβιβάστηκαν μόλις 12 άτομα.
Έρευνες μιλούν για τη πρόσκρουση του πλοίου στο παγόβουνο λόγω μιας σεληνιακής έκλειψης (η σελήνη βρέθηκε στη κοντινότερη απόσταση από τη γη τα τελευταία 1.400 έτη) κάτι που προκάλεσε την πλεύση των παγόβουνων σε ρηχά νερά λόγω μιας τεράστιας παλίρροιας. Εν τέλει, το συμπέρασμα είναι πως υπάρχουν αρκετές φήμες και πολλοί μύθοι για να ερμηνεύσει κανείς την βύθιση του ίσως πιο γνωστού πλοίου στην ιστορία της ανθρωπότητας αλλά κανείς (πέρα των επιβαινόντων) δεν γνωρίζει τη πραγματική και πάσα αλήθεια. Δυστυχώς, πλέον, εν έτει 2022, δεν ζει κανείς από τους επιβαίνοντες ώστε να διαφωτίσει την υπόθεση και «ο φάκελος» του Τιτανικού θα παραμείνει έρμαιο στα χέρια πολλών.
Ας μη ξεχνάμε τα «παιχνίδια» που παίζονται με τις ναυτιλιακές εταιρείες και τη βύθιση των πλοίων με σκοπό την αποζημίωση κάποιων.
Οι παραπάνω αναφορές δεν βασίζονται σε κάποιο συγκεκριμένο ιστότοπο αλλά σε μία απλή έρευνα που μπορεί να κάνει ο καθένας αναζητώντας τη λέξη «Τιτανικός» στο διαδίκτυο.
Ουδεμία διασπορά ψευδών ειδήσεων ή αναφορά προσωπικών εμπειριών και απόψεων έχει γίνει επί του κειμένου. Επιβεβαιώνω το ύφος του κειμένου ως πληροφοριακό και τη μη ύπαρξη συμφερόντων για κάποια «πλευρά».
Τέλος, να τονίσουμε πως το πλοίο με το όνομα «Βρετανικός» ήταν «συγγενές» πλοίο με το προαναφερόμενο αλλά το πρώτο βυθίστηκε με τελείως διαφορετικό τρόπο. Ήταν μία τραγική μέρα κατά τη διάρκεια του Α’ Π.Π. όταν μία νάρκη ή τορπίλη (υπάρχουν και οι 2 αναφορές) χτύπησε το πλοίο το οποίο έμελλε να βρει καταφύγιο στα νερά του Αιγαίου Πελάγους (Δυτικά της νήσου Κέας).
