Ο Προκόπης Τσουκαρέλλης κατάγεται από την Αγιάσο Λέσβου και είναι απόφοιτος του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης. Για αρκετά χρόνια φοίτησε στο ωδείο «Σκαλκώτας» στη Μυτιλήνη μαθαίνοντας σαντούρι και τα τελευταία χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική ξεκινώντας από μαγαζιά και σκηνές του Βόλου με το συγκρότημα «Ξωμερίτες». Παράλληλα, εμφανίζεται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, ενώ έχει συμμετάσχει και σε εκδηλώσεις και φεστιβάλ, όπως στην «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής» και στο «25ο κάμπινγκ Antinazizone-YRE».
Τον τελευταίο καιρό ετοιμάζει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με επτά κομμάτια σε μουσική και στίχους του ίδιου. Τα κομμάτια τα οποία θα περιλαμβάνονται είναι:
- Ερμητικός λυγμός
- Μακάρι
- Αντάμωμα
- Όσα δεν πρόλαβα να πω
- Μικρή ζωή
- Γίναν οι μέρες προσμονές
- Μέσα στο νου
Στο δίσκο συμμετέχουν οι:
- Δημήτρης Δεμίρης: Ηλεκτρική κιθάρα, Ακουστική κιθάρα
- Βασίλης Αιμονιώτης: Ακουστική κιθάρα
- Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα
- Ιάκωβος Παρασκευάς: Βιολί
- Φάνης Τζάερλης: Ηλεκτρικό μπάσο
- Προκόπης Τσουκαρέλλης: Σαντούρι
- Θεοχάρης Θεοχαράκης: Τύμπανα
-Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Η ενασχόληση με τη μουσική ξεκίνησε πολύ νωρίς, κάπου στα έξι, όταν άρχισα να μαθαίνω σαντούρι στο «Αναγνωστήριο» του χωριού μου, στην Αγιάσο, και κάποια στιγμή, κάπως αβίαστα, άρχισαν οι πειραματισμοί με προσωπικές μουσικές και ήχους. Το τραγούδι ήρθε πολύ αργότερα, πριν περίπου πέντε-έξι χρόνια. Δεν είμαι τραγουδιστής. Αυτό που με ώθησε στο να ασχοληθώ με τη μουσική είναι το γεγονός πως ήθελα η προσωπική μου δουλειά να βγει από το συρτάρι και να της δώσω την ευκαιρία να κριθεί από τον κόσμο.
-Ποιο είδος μουσικής σε εκφράζει περισσότερο;
Δε νομίζω ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής που με εκφράζει απόλυτα ή περισσότερο από τα υπόλοιπα. Εκ των πραγμάτων, υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση με το έντεχνο ύφος, αλλά η μουσική που ακούω μία συγκεκριμένη περίοδο σχετίζεται με την όποια ψυχολογική κατάσταση βρίσκομαι εκείνο τον καιρό, καθώς αυτά τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, όπως στους περισσότερους ανθρώπους πιστεύω. Τα είδη στα οποία θα βρω αυτό που ψάχνω συνήθως είναι το rock, η country, η σύγχρονη κλασική, το ρεμπέτικο και εν μέρει το blues. Από κει και πέρα, στα προσωπικά κομμάτια προτιμώ να μη βάζω κάποια «ταμπέλα».
-Τι αποτελεί έμπνευση για εσένα;
Νομίζω πως την ίδια την έμπνευση, αλλά και το τι θα σε επηρεάσει στο να δημιουργήσεις δεν τα επιλέγεις και γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, αφού γραφτεί ένα κομμάτι, πιστεύω πως μπορεί να αποτελεί και το τελευταίο. Γενικότερα, ζούμε σε μία εποχή που τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς και οι όποιες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις έχουν άμεσο αντίκτυπο στην πραγματικότητα και στο πώς την αντιλαμβάνεται το κάθε άτομο ξεχωριστά. Προσωπικά, προσπαθώ να παρατηρώ και να κρίνω αυτή την πραγματικότητα και, αν οι σκέψεις κατασταλάξουν μέσα μου, είναι πιο πιθανό να αποτελέσουν την αφορμή για ένα τραγούδι. Φυσικά, πάντα υπάρχει και το κομμάτι του έρωτα…
-Καλλιτέχνες που θαυμάζεις;
Θαυμάζω πολλούς ανθρώπους για το έργο τους και υπάρχουν πολλά τραγούδια τα οποία ζηλεύω, με την καλή έννοια. Όσον αφορά τα ελληνικά δεδομένα, μερικοί από αυτούς είναι ο Περίδης, η Αρλέτα, ο Δεληβοριάς, ο Μάλαμας, ο Τσιτσάνης και φυσικά ο Χατζιδάκις, ενώ πάντα με συγκινούσε η σύνθετη απλότητα του Ξυδούς. Πρόσφατα ανακάλυψα τους Blackberry Smoke τους οποίους ακούω πολύ αυτή την περίοδο. Φυσικά, ενθουσιάζομαι και με τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν επαναπαύονται ποτέ και η παρουσία τους δεν περιορίζεται μόνο στο καλλιτεχνικό κομμάτι, όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Βέβαια, έχουμε και τους ποιητές μας που θαυμάζω, όπως οι Βασίλης Κουρής, Χριστιανόπουλος και Εγγονόπουλος, οι οποίοι άφησαν σημαντική παρακαταθήκη για εμάς και για τις επόμενες γενιές.
-Τι συναισθήματα βιώνεις όταν τραγουδάς;
Είμαι αρκετά εσωστρεφής, κάτι το οποίο αποβάλλω στα live. Τα τραγούδια, όπως η τέχνη γενικότερα, αποτελούν μέσο με το οποίο μπορείς να θίξεις θέματα που σε απασχολούν πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά από ό,τι θα το έκανες μέσα από τις κουβέντες της καθημερινότητας. Είμαι ευτυχισμένος που έχω αυτή τη δυνατότητα έστω και σε μικρό βαθμό, καθώς έχω πολύ δρόμο ακόμη.
-Τι άνθρωπος είναι ο Προκόπης;
Νομίζω πως οι άνθρωποι του κοντινού μου περιβάλλοντος είναι πιο κατάλληλοι να απαντήσουν. Ωστόσο, θα έλεγα πως έχω αρκετές αδυναμίες.
-Τι είναι ο έρωτας για σένα;
Η μεγαλύτερη κατάπτωση ίσως του ανθρώπου και ο παραμερισμός της λογικής του. Όμως, είναι και η ευκαιρία να εξελιχθεί κανείς φτάνοντας στα όριά του και προσεγγίζοντας μια διαφορετική οπτική για διάφορα θέματα. Δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μας δίχως τον έρωτα. Κατά την ταπεινή μου άποψη, θα παραμέναμε στάσιμοι. Είναι και μία κοινή εμπειρία πιστεύω για τους περισσότερους. Γι’ αυτό τον λόγο τα κομμάτια που θίγουν τον έρωτα έχουν μεγαλύτερη απήχηση σε σχέση με άλλα διαφορετικού περιεχομένου και παραμένουν πιο εύκολα διαχρονικά.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Το αύριο μοιάζει κάπως αβέβαιο και συνειδητά ή μη με επηρεάζει. Παρόλα αυτά, αυτό που πάντα με τρόμαζε, είναι να μη χαθούν κάποιοι άνθρωποι από τη ζωή μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία να έχει κανείς δύο-τρεις ανθρώπους που είναι εκεί πραγματικά για εκείνον και αντίστοιχα αυτός εκεί για εκείνους.
-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις στον συγκεκριμένο χώρο;
Η μεγαλύτερη δυσκολία ίσως έγκειται στο να φτάσουν τα κομμάτια στους ακροατές. Οι εποχές έχουν αλλάξει σε σχέση με 30 χρόνια πριν. Μπορεί να έχεις πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα και σε κάποιες περιπτώσεις να είναι οικονομικά προσιτό να αναλάβεις το διαφημιστικό κομμάτι εσύ ο ίδιος, αλλά για αυτό ακριβώς τον λόγο απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια για να κάνεις έστω το πρώτο βήμα. Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά με αξιόλογες δουλειές και αν δει κανείς το τραγούδι ως προϊόν είναι δύσκολο να απορροφηθούν τόσες πολλές δουλειές από την περιορισμένη αγορά-ακροατές. Από την άλλη, είναι κρίμα για όποιον μοχθεί να προβληματίσει μέσα από την τέχνη του, να μη του δοθεί μία ευκαιρία. Επιπλέον, οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν χάσει τον βαρύνουσας σημασίας ρόλο που είχαν και δύσκολα αναλαμβάνουν την παραγωγή ενός δίσκου, οπότε πρέπει να ψάξεις και άλλες οδούς για να πετύχεις αυτό που θες και να «δημιουργήσεις» την ευκαιρία που δεν σου παρέχεται.
-Πώς επηρέασε η πανδημία τον καλλιτεχνικό χώρο;
Είναι ορατό πως η πανδημία άλλαξε την καθημερινότητά μας και είχε αντίκτυπο σε κάθε κομμάτι της ζωής μας, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό πλαίσιο. Τα live μειώθηκαν και σε όσα πραγματοποιούνται ο κόσμος δύσκολα δύναται να αφεθεί. Τι σημασία έχει ένα live, αν σε αυτό το χρονικό διάστημα δε συνυπάρξουμε και δε συναισθανθούμε…; Το πώς όμως επηρέασε τον καλλιτεχνικό χώρο σε καθολικό επίπεδο υπάρχουν πιο κατάλληλοι άνθρωποι να το πουν, καθώς τον βιώνουν για χρόνια.
-Τι ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο βρισκόμαστε στο studio ετοιμάζοντας την πρώτη δισκογραφική δουλειά. Είναι μια προσπάθεια όλων όσων συμμετέχουν και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθένα ξεχωριστά, γιατί δίχως τη δική τους εμπειρία και τις ικανότητές τους δε θα έβγαινε το αποτέλεσμα που επιθυμούσα. Τα κομμάτια είναι επτά και θα κυκλοφορήσουν αρχικά στις περισσότερες διαδικτυακές πλατφόρμες και αργότερα σε φυσική μορφή. Δυστυχώς, εξαιτίας διάφορων εξωγενών παραγόντων δεν γνωρίζουμε πότε θα είναι όλα έτοιμα, αλλά προσπαθούμε να τα τελειώσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται.
-Προκόπη, ευχαριστώ για τη συνέντευξη!
Εγώ ευχαριστώ για την κουβέντα μας!
Συνέντευξη στον Μιχάλη Δραμιτινό (Αρχισυντάκτης του Your e-articles – Οικονομολόγος)
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου
