Ένας ταλαντούχος άνθρωπος. Ένας γήινος καλλιτέχνης που έχει δοκιμαστεί σε όλα τα είδη του θεάτρου. Από αρχαίο δράμα και κωμωδία μέχρι σύγχρονο θέατρο, τηλεόραση και μεταγλώττιση. Το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις αποκαλύψεις για φαινόμενα κακοποίησης στο χώρο του θεάτρου, βρέθηκε και αυτός άθελά του στο μάτι του κυκλώνα. Άδικα κατά τη γνώμη μου. Ο λόγος ήταν ότι βρίσκεται στη Προεδρία του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και η δράση του δυσαρέστησε πολλούς. Οι αγωνιστικές του ενέργειες και προσπάθειες ώστε να βρίσκεται στο πλευρό των ηθοποιών είναι ευρέως γνωστές. Σήμερα, στο your e-articles ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας.
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στον Πειραιά. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου;
Είναι τόσες πολλές γιατί τον λατρεύω. Γεννήθηκα στο κέντρο του Πειραιά πριν χτιστούν οι πολυκατοικίες. Θυμάμαι έναν υπέροχο Πειραιά γεμάτο νεοκλασικά κτίρια, τόσο όμορφο που δεν έχει καμία σχέση με το χάος που επικρατεί σήμερα. Επειδή μεγάλωσα στο Πασαλιμάνι και στο Δημοτικό Θέατρο ήταν το γραφείο κηδειών της προγιαγιάς μου, κυκλοφορούσα εκεί τριγύρω και απολάμβανα την υπέροχη ομορφιά που υπήρχε. Εκεί βρίσκονταν και τα σχολεία μου, όλα σε δυο τετράγωνα. Η Ράλλειος Παιδαγωγική Ακαδημία, η Ιωνίδειος και ο Πειραϊκός Σύνδεσμος. Τα σινεμά ήταν γύρω από το σπίτι μου οκτώ και έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Από πολύ μικρός πήγαινα στις προθήκες των φωτογραφιών, θαύμαζα τους ηθοποιούς και γενικότερα μπαινόβγαινα στα σινεμά γιατί οι γονείς μου ήταν θεατρόφιλοι και κινηματογραφόφιλοι. Τα σινεμά ήταν αυτά που με έκαναν να μαγευτώ ως παιδί από τη μεγάλη οθόνη και τελικά να μπω σε αυτήν.
-Ο πατέρας σου απεβίωσε όταν ήσουν μικρός και ανέλαβες νωρίς τις οικογενειακές ευθύνες. Σε επηρέασε αυτό;
Ο μπαμπάς μου πέθανε όταν ήμουν 13 ετών, όταν ήμουν ακόμη στο Γυμνάσιο. Αυτό έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μου γιατί μείναμε τρία μικρά παιδιά χωρίς πατέρα και με μια μαμά που αγωνίστηκε πάρα πολύ για να μας μεγαλώσει. Δούλευα από μικρός καθώς υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα λόγω αυτής της κατάστασης. Έτσι έγινα ένας υπερεργατικός άνθρωπος και ένας άνθρωπος που προσέχει πολύ την υγεία του. Βίωσα έναν θάνατο οδυνηρό λόγω του καρκίνου και για το λόγο αυτό υπήρξα ένας άνθρωπος που προσπάθησε να αποφύγει τους γιατρούς. Όχι με υστερία, πέρασα τον υγιεινό τρόπο ζωής στη καθημερινότητά μου με τέτοιο φυσιολογικό και ωραίο τρόπο ώστε να αποφύγω τα επόμενα χρόνια τις άσχημες καταστάσεις που έζησα ως παιδί. Δεν καπνίζω, δεν πίνω και δεν ξενυχτάω. Αντιθέτως γυμνάζομαι και κάνω θαλάσσια μπάνια τον χειμώνα.
-Τι δουλειές έκανες για να τα φέρεις βόλτα;
Μετά το σχολείο και μόλις είχε τελειώσει η δικτατορία έκανα έρευνα αγοράς, δηλαδή μπήκα στα πρώτα marketing. Κυκλοφορούσα στους δρόμους με ερωτηματολόγια στα χέρια, χτυπούσα πόρτες και έπαιρνα συνεντεύξεις ρωτώντας τον κόσμο από το τι τσίχλα μασάει μέχρι ποιο πολιτικό κόμμα ψηφίζει. Έβγαζα αρκετά λεφτά από αυτό. Όταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο, άρχισα να δουλεύω βοηθός σε δικηγορικό γραφείο. Ταυτόχρονα, δούλευα στο λογιστήριο των φωτοτυπικών μηχανημάτων μιας μεγάλης εταιρείας και γυρνούσα τις εφοπλιστικές εταιρείες για να μετράω πόσες φωτοτυπίες χρησιμοποιούσαν. Ανάλογα το πόσες φωτοτυπίες εκτυπώνονταν έβγαινε και το ενοίκιο γιατί ήταν νοικιασμένα τα φωτοτυπικά μηχανήματα τότε…
-Το οικογενειακό περιβάλλον σου είχε σχέση με τη δικηγορία;
Τα ξαδέρφια μου είχαν δικηγορικό γραφείο που ασχολείτο με τα ναυτιλιακά. Ο λόγος αυτός ήταν που τελευταία στιγμή διάλεξα να ακολουθήσω τη Νομική και όχι τη Φιλολογία που την ήθελα γιατί αγαπούσα να μεταφράζω τα αρχαία κείμενα. Μπήκα και βγήκα με καλή σειρά αλλά ήταν κάτι που δεν μου άρεσε και το εγκατέλειψα γρήγορα.
-Τι αποκόμισες;
Δεν μου άρεσε καθόλου να βλέπω κάποιον να υπερασπίζεται το ψέμα και την αδικία. Ο δικηγόρος αναγκαστικά σε κάποια φάση της ζωής του θα χρειαστεί να υπηρετήσει το ψέμα μιας και οι δύο πλευρές δεν έχουν πάντα το δίκιο με το μέρος τους. Από την άλλη πλευρά, με βοήθησε πολύ στη συνδικαλιστική μου δράση αργότερα και στη παρουσία μου στα δικαστήρια ως μάρτυρας.
-Πότε μπήκε μέσα σου το μικρόβιο του ηθοποιού;
Πριν καταλάβω τον εαυτό μου. Σε μια έκθεση στη β’ δημοτικού μας έβαλαν σαν θέμα αν αγαπάμε περισσότερο τη μαμά ή τον μπαμπά και εγώ απάντησα την Αλίκη Βουγιουκλάκη! Οι καθηγητές φώναξαν τη μαμά μου και της έκαναν σύσταση ότι είχα πρόβλημα… Κοιμόμουν με τη φωτογραφία της Αλίκης στο μαξιλάρι μου.
-Η αγαπημένη σου ταινία της Αλίκης;
Από τις σύγχρονες είναι η Αλίκη Δικτάτωρ και από τις πιο παλιές το Ταξίδι και το Ποντικάκι.
-Η πρώτη σου παράσταση που συμμετείχες ήταν η Αυλή Των Θαυμάτων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Πώς την αναλογίζεσαι μετά από τόσα χρόνια;
Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, μάλλον δεν είναι τυχαία που όλα έλαβαν χώρα στον Πειραιά! Ανήκα στη πειραματική σκηνή της Δραματικής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου και έπαιξα τον Γιαννάκη στην Αυλή Των Θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ήταν η πρώτη παράσταση που ανέβηκα στη σκηνή ως μαθητής της Σχολής ακόμα… Ένιωσα δέος. Ήταν το μεγάλο μου όνειρο που έγινε για πρώτη φορά πραγματικότητα.
-Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στη Πορνογραφία του Μάνου Χατζιδάκι;
Θεωρώ ότι η Πορνογραφία είναι ένα ορόσημο. Παρότι κάναμε δέκα μήνες πρόβα και η παράσταση κατέβηκε μέσα σε δυο μήνες, αποτελεί μια σπουδαία στιγμή του σύγχρονου θεάτρου. Μετά τα τέσσερα πρώτα χρόνια του Ασκητικού Θεάτρου που βρισκόμουν, ενημερώθηκα ότι λόγω των αρκετών μηνών που έκανε πρόβες ο Μάνος Χατζιδάκις με την ομάδα των ηθοποιών, αρκετοί δεν άντεξαν και αποχώρησαν. Ο Χατζιδάκις έκανε οντισιόν ψάχνοντας ηθοποιούς για να αναπληρώσει στη θέση όσων είχαν αποχωρήσει. Για το ρόλο που πήρα εγώ τελικά, αρχική επιλογή του Χατζιδάκι ήταν ο Σταμάτης Γαρδέλης. Ο Χατζιδάκις λοιπόν έψαχνε ένα μικροκαμωμένο αγόρι για να ερμηνεύσει την γκέισα σε ένα σκετς. Ο βοηθός του, Γιάννης Διαμαντόπουλος, με είχε δει σε μια ταινία που είχα παίξει και του ήρθα αμέσως στο μυαλό. Κατόπιν πίεσης του Διαμαντόπουλου πήγα στο θέατρο για να με δει ο Χατζιδάκις, χωρίς όμως να πιστεύω ότι θα καταφέρω κάτι. Φτάνοντας στο θέατρο και κατευθυνόμενος προς τη σκηνή είδα τον Χατζιδάκι μόνο του να παίζει πιάνο. Με το που με είδε και πριν καλά καλά να του μιλήσω μου είπε: Α! Ήρθε η γκέισα. Έτσι έγινε λοιπόν!
-Έχεις νιώσει άβολα πάνω στη σκηνή;
Ναι. Κάποιες φορές επειδή συμμετείχα σε παραστάσεις που δε μου άρεσαν. Συγκεκριμένα, υπήρξα στη σκηνή με δυο μεγάλους πρωταγωνιστές οι οποίοι έχουν φύγει από τη ζωή πια και είχα θέμα επειδή βωμολοχούσαν.
-Έχεις παίξει πολλά είδη. Από κλασικό θέατρο και επιθεώρηση μέχρι stand up comedy και παιδικό θέατρο. Ξεχωρίζεις κάποια στιγμή σου στο σανίδι;
Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον ηθοποιό που να έχει παίξει τόσα διαφορετικά είδη, τόσες διαφορετικές ποιότητες, διαφορετικά φύλα και ηλικίες… Στο θέατρο ξεχωρίζω δύο στιγμές που δε πιστεύω ότι θα τις ξεπεράσω ερμηνευτικά. Η πρώτη είναι όταν έπαιξα τη Κασσάνδρα στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου με το Ασκητικό Θέατρο το 1980 και η δεύτερη είναι ο μονόλογος του άστεγου στο Παγκάκι. Ένας συγκλονιστικός και τραγικός μονόλογος που τον έπαιξα τρία χρόνια και μέσα από την εξιστόρηση του ήρωα ξεδιπλώνεται η ιστορία της ζωής του αλλά και όλης της Ελλάδας.
-Κάποια τηλεοπτική στιγμή;
Το άρρωστο παιδί στον Ζητιάνο του Καρκαβίτσα. Νομίζω οι μετέπειτα κωμικοί μου ρόλοι δεν είχαν καμία σχέση με όσα είχα κάνει ως τότε.
-Η πιο αντιπροσωπευτική σου συνεργασία;
Τι να ξεχωρίσω… Η διαρκής συνεργασία με τον Γιώργο Μιχαηλίδη ο οποίος ήταν ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, η συνεργασία με τη Τώνια Μαρκετάκη στις Κρυστάλλινες Νύχτες και η συνεργασία με τον Γιώργο Πανουσόπουλο στους Απέναντι. Από τις τελευταίες δουλειές μου θα πω τη συνεργασία με τον Κώστα Χαραλάμπους στη Δεμένη Κόκκινη Κλωστή.
-Έχει ταυτιστεί -κακώς κατά τη γνώμη μου- με κάποιους γκέι ρόλους που έχεις ερμηνεύσει, με αποκορύφωμα το επεισόδιο Βεντέτα από το Κωνσταντίνου και Ελένης. Σε ενοχλεί αυτό;
Ταυτίστηκα με αυτόν τον χαρακτήρα άθελα μου. Και ο λόγος ήταν οι εκατοντάδες επαναλήψεις. Δεν φταίω εγώ με αυτό. Ναι, πρόκειται για ένα μοναδικό επεισόδιο όπου έπαιξα αυτό το καρτούν-γκέι με εκπληκτικό τρόπο αλλά με ενόχλησε που το σύνολο θυμάται μόνο αυτόν τον χαρακτήρα. Έχω παίξει και άλλους γκέι ρόλους οι οποίοι είχαν πιο ανθρώπινη και δραματική διάσταση όπως ο ρόλος μου στο Μη Μασάς Το Παραμύθι της Ελένης Μαβίλη. Ποιος το θυμάται αυτό;
-Είναι παγίδα η μανιέρα για έναν ηθοποιό;
Για μένα δεν είναι κάτι που θεωρώ σωστό καθώς μέσα από τη μανιέρα ο καλλιτέχνης τυποποιείται και δεν έχει τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει ευρέως το ταλέντο του. Για κάποιους ηθοποιούς όμως είναι το ατού τους γιατί το χρησιμοποιούν και τους βοηθάει να μένουν στη συνείδηση του κόσμου με κάτι συγκεκριμένο που έχει απήχηση και επιτυχία. Εμένα δε με αφορά. Μου αρέσει να εναλλάσσομαι.
-Η εμπειρία σου ως ηθοποιός φωνών χαρακτήρων σε ήρωες-καρτούν;
Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Μπήκε νωρίς στη ζωή μου από το Μικρό Σπίτι Στο Λιβάδι όπου πήγα να κάνω ένα δοκιμαστικό και με κράτησαν λόγω της ευχέρειάς μου να αλλάζω τη φωνή μου. Στα χρόνια που ήρθαν χάρισα τη φωνή μου σε αμέτρητους χαρακτήρες.
-Ξεχωρίζεις κάποιον χαρακτήρα;
Τον Μπαγκς Μπάνι που τον κάνω για σαράντα χρόνια.
-Πώς επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Άσχημα. Οι καλλιτέχνες είμαστε φιμωμένοι. Ειδικά στη περίπτωση του θεάτρου όπου νιώθουμε λες και το Θέατρο διασπείρει τον ιό. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ακολουθούμε τις επιταγές τις πολιτείας αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι ζούμε οδυνηρά.
-Τι αντιμετώπισες ως Πρόεδρος του ΣΕΗ;
Προσπαθώ με μαχητικότητα και αγωνιστικότητα να σταθώ στο πλευρό των συναδέλφων μου. Ψάχνω να βρω χορηγίες και βοηθήματα για τους ηθοποιούς και τις οικογένειές τους. Υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια για να μη λείψει κάτι από τους ηθοποιούς όσο είναι αυτό δυνατό.
-Η στάση της Πολιτείας ήταν ανάλογη;
Η Πολιτεία έπρεπε να δράσει πιο γρήγορα. Να μην αναγκαστούμε εμείς να κινητοποιηθούμε με διαδηλώσεις για να τους εξαναγκάσουμε να δώσουν επιδόματα. Τελικώς, δοθήκαν επιδόματα. Βέβαια, κάποιοι καλλιτέχνες δεν παρακολούθησαν τα πράγματα που τρέχανε και δεν γράφτηκαν στο μητρώο των καλλιτεχνών με αποτέλεσμα να μην πάρουν κάποια χρήματα. Ήταν μια μπερδεμένη κατάσταση η οποία πρέπει να ξεκαθαρίσει. Μακάρι να έρθουν καλύτερες μέρες.
-Το 2016 κυκλοφόρησε μια προφητική ταινία, η Ελεύθερη Βούληση. Τα συναισθήματά σου;
Η Ελεύθερη Βούληση είναι το απαύγασμα του ρόλου μου από το Παγκάκι που είχα παίξει στο θέατρο. Πρόκειται για μια πολυβραβευμένη μικρού μήκους ταινία που όπως είπες είναι προφητική. Όταν κάναμε τη ταινία είμαστε σίγουροι πως όπως πήγαινε η κατάσταση με τα μνημόνια, θα έφτανε μια μέρα που αυτό που η ταινία περιέγραφε θα γινόταν μια ζοφερή πραγματικότητα. Και δυστυχώς σήμερα το ζούμε…
-Είχες κατέβει υποψήφιος με την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Θα ασχολιόσουν ξανά ενεργά με τη πολιτική;
Αν χρειαστεί ναι… Είμαι ένας βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος χωρίς να είμαι ενταγμένος σε κόμματα. Είμαι αριστερών τάσεων αλλά δεν είμαι κομμουνιστής. Δε θεωρώ ότι το σύστημα αυτό ήταν το καλύτερο. Θεωρώ ότι τα καλά του κομμουνισμού και τα καλά της δημοκρατίας είναι πιο κοντά σε μένα. Δεν μπορώ να παραδεχτώ τον άκρατο καπιταλισμό. Πρέπει να υπάρχει όριο πλουτισμού και αυτός που βγάζει πάρα πολλά εις βάρος των άλλων να σταματάει σε ένα σημείο. Με τη Ζωή συνεργάστηκα γιατί είναι μια μαχητική γυναίκα, μια βαθιά γνώστης της νομικής επιστήμης. Τη θαυμάζω για τον χαρακτήρα της.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις σε βάρος των ηθοποιών;
Οι αποκαλύψεις ήρθαν στην κατάλληλη στιγμή την ώρα που βρισκόμαστε όλοι σε αναγκαστική ανεργία και μπόρεσαν όλοι να μιλήσουν ελεύθερα. Όλα γίνονται για να διορθωθεί η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί από κατάχρηση εξουσίας ορισμένων ανθρώπων εις βάρος άλλων που ήταν σε πιο αδύναμη θέση με σκοπό να μπουν όλα σε πιο ηθικές βάσεις και να γίνουν επιτέλους σεβαστά τα δικαιώματα των ηθοποιών. Οι παρενοχλήσεις δεν έχουν θέση σε μια υγιή κοινωνία.
-Η δράση σου ως Πρόεδρος του ΣΕΗ φώτισε τα πράγματα;
Δεν ξέρω πόσο φώτισε η δράση μου, αυτό θα το πουν οι άλλοι. Ξέρω ότι επειδή είμαι πρόσωπο κοινής αποδοχής όλων, παλιών και νέων, αυτό αποτέλεσε μαζί με το ότι εισέρευσαν ορμητικά νέα παιδιά νομομαθή στο Συμβούλιο, το έναυσμα για να ξαναγυρίσουν όλοι στο Σωματείο. Επανεγγράφονται και γίνεται το ισχυρότερο Σωματείο της χώρας. Με αυτήν την έννοια ο ενωτικός μου ρόλος είναι σημαντικός.
-Τι λέτε σε όσους έλαβαν επιθετική στάση απέναντι σας;
Όσοι έκαναν το λάθος και ενέπλεξαν αναίτια το όνομά μου σε υπόθεση όπου δεν έχω καμιά ανάμιξη πήραν απάντηση από όλη την Ελλάδα, οπότε δεν χρειάστηκε να απαντήσω εγώ. Προσπαθούν με δόλιο τρόπο να αποπροσανατολίσουν την υπόθεση στρεφόμενοι ενάντια στο Σωματείο μας και ενάντια στο πρόσωπό μου κι αυτό καταλήγει να γίνεται μπούμερανγκ… Οπότε τους συνιστούμε ιδιαίτερη προσοχή.
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Καμία. Από μικρός έχω αντιληφθεί ότι για μένα ο Θεός είναι μια ανάγκη των ανθρώπων να πιαστούν από κάπου. Αισθάνομαι επαρκής να διευθετήσω πράγματα στη ζωή μου χωρίς τη θρησκεία. Ο Χριστιανισμός είναι μια πολύ ωραία θρησκεία με μεγάλες αξίες -όπως και οι άλλες θρησκείες βέβαια- αλλά δεν είναι η ελληνική θρησκεία. Η ελληνική θρησκεία ήταν το Δωδεκάθεο, μια ελεύθερη και ανοικτή θρησκεία αλλά ταυτόχρονα και ένα ωραίο παραμύθι.
-Έχεις ταχθεί κατά της βάπτισης. Ο λόγος;
Όταν βαπτίζεις έναν άνθρωπο τον εξαναγκάζεις να αποδεχτεί μια θρησκεία που δεν γνωρίζει καν. Τον εντάσσεις σε μια ομάδα που δεν γνωρίζει καν. Αυτό θεωρώ πως παραβιάζει τις αρχές της δημοκρατίας. Εγώ ως βαθιά δημοκράτης θέλω ο κάθε άνθρωπος να ασπαστεί κάτι αφού το καταλάβει.
-Φοβάσαι τον θάνατο;
Δεν δέχομαι ότι ο θάνατος είναι κάτι το φρικιαστικό και για αυτό δεν τον φοβάμαι. Όπως χαίρομαι που κάθε φορά γεννιέται ένας άνθρωπος έτσι λυπάμαι και όταν φεύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή. Όμως είναι η φυσιολογική ροή της ζωής. Η εξοικείωσή μου αυτή έχει ίσως να κάνει με το γραφείο κηδειών που είχε η προγιαγιά μου. Από μικρό παιδί έβλεπα να περνάνε φέρετρα από μπροστά μου…
-Θυμάσαι κάποιο γεγονός από το γραφείο κηδειών της προγιαγιάς σου;
Θυμάμαι τις μωβ κορδέλες από τους στολισμούς. Είναι από τα αγαπημένα μου χρώματα να φανταστείς.
-Από πού πηγάζει η επιθυμία σου για αποτέφρωση;
Φαντάσου τα νεκροταφεία να ήταν αλσύλλια και να ήταν χώρος περισσότερο για τους ζωντανούς και όχι για τους νεκρούς. Γιατί να μη καιγόμαστε και η στάχτη μας να πηγαίνει όπου επιθυμούμε.
-Η ταινία που σε σημάδεψε ως θεατή;
Θέλω να αναφερθώ στον ελληνικό κινηματογράφο. Θα πω το Τι Έκανες Στον Πόλεμο Θανάση με τον Θανάση Βέγγο ο οποίος ήταν από τους πιο σπουδαίους δραματικούς ηθοποιούς που είχαμε. Έπαιζε τη κωμωδία με δραματικό τρόπο και για αυτό ήταν τόσο συγκλονιστικοί. Και στο τέλος γελάμε από το δράμα που ζούνε.
-Ο λατρεμένος σου δίσκος;
Είμαι λάτρης του Αττίκ.
-Το αγαπημένο σου βιβλίο;
Οι τριλογίες που έγραψε ο Γιώργος Μιχαηλίδης.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Δεν είναι ακόμα έτοιμη να αντιμετωπίσει με ανθρώπινο τρόπο τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων. Είναι λίγο συντηρητική και οπισθοδρομική. Έχει δρόμο ακόμα.
-Το καταφύγιό σου;
Η θάλασσα. Όταν είμαι στενοχωρημένος πάω και κάνω μπάνιο στη θάλασσα. Χειμώνα-καλοκαίρι.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Τα ψέματα των ανθρώπων.
-Τι σημαίνει για σένα ο έρωτας;
Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή των ανθρώπων. Δυστυχώς δεν έρχεται μόνο μια φορά μιας και ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικό ον.
-Η ευτυχία;
Να βρεις ένα σύντροφο που να μοιράζεται μαζί σου πίκρες και χαρές.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Θα ήθελα ο θάνατος του μπαμπά μου να είχε συμβεί αργότερα.
-Τι άνθρωπος είναι ο Σπύρος Μπιμπίλας;
Ένας μαχητικός ακτιβιστής, καλόκαρδος, πατριώτης και οικολόγος.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να συνεχίζω να παίζω ωραίους ρόλους στο θέατρο και να ολοκληρώσω τα γραπτά μου.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να έχει τρομερή υπομονή και κουράγιο και να είναι σίγουρος πως αυτό που ονειρεύεται θα είναι αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Σπύρος Μπιμπίλας;
Ένας αιώνιος έφηβος όπως ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις.
-Σπύρο σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
