Ανατρεπτική, καινοτόμα και ξεχωριστή. Μία από τις ελπιδοφόρες τραγουδοποιούς της νεότερης γενιάς καλλιτεχνών. Οξυδερκές και ευαίσθητο πνεύμα, πράγμα που αποδεικνύει ο πρώτος της δίσκος Χωρίς Το Τόξο Στην Αρένα. Η ίδια βέβαια έχει γεμάτη τη φαρέτρα της με βέλη στην αρένα της μουσικής. Σήμερα στο your e-articles η Irini Qn.
-Ποιες είναι οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Nα γράφω με μανία σε ημερολόγια, να ανυπομονώ να έρθει η Δευτέρα, να νιώθω μια άφατη απόγνωση κάθε φορά που ξεκινούσε το δελτίο ειδήσεων.
-Κάποια ανάμνηση που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Πολλές. Ας πούμε, να μαζεύουμε λουλούδια με την αδερφή μου και να προσπαθούμε να φτιάξουμε άρωμα. Δράμα το αποτέλεσμα αλλά θυμάμαι είχα πάντα την ελπίδα πως το επόμενο θα βγει εκπληκτικό.
-Η σημασία της μουσικής στην καθημερινότητά σου;
Ίση με τη σημασία της ησυχίας.
-Πότε τραγούδησες για πρώτη φορά στη ζωή σου;
Πρέπει να πήγαινα Δ’ Δημοτικού. Είχα να τραγουδήσω ένα ηπειρώτικο νανούρισμα a cappella σε μια εκδήλωση στο Δημαρχείο. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Το είπα όμως.
-Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σου όταν βρέθηκες πρώτη φορά μπροστά σε μικρόφωνο;
Πανικός και έλξη ταυτόχρονα.
-Η στιγμή που κατάλαβες ότι θες να γίνεις τραγουδίστρια;
Για χρόνια νόμιζα πως ήθελα να γίνω τραγουδίστρια μέχρι που ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής. Και κατάλαβα πως ήμουν τραγουδοποιός. Ήταν ένα από τα πιο όμορφα plot twists της ζωής μου.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Πολλά. Η μουσική για μένα ήταν η πιο πιστή συντροφιά στην παιδική και εφηβική ηλικία. Άκουγα πολύ και από διαφορετικές πηγές. Υποθέτω πως έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο οι σπουδές μου στο κλασικό πιάνο πάντως.
-Οι φωνές που κυλούν μέσα σου;
Ευτυχώς βρίσκουν διέξοδο στη φωνή που τραγουδάει.
-Τι αποτελεί έμπνευση;
Οτιδήποτε με μετακινεί χωρίς να με γκρεμίζει.
-Με ποιο τρόπο γράφεις τα τραγούδια σου;
Άλλοτε μια μελωδία με οδηγεί σε λόγια, άλλοτε λέξεις επιμένουν να γυρίζουν στο κεφάλι μου μέχρι να βρουν τις νότες τους. Όταν έρχεται η ώρα της συνάντησης, κάθομαι στο πιάνο και βάζω στο αναλόγιο τετράδιο και στυλό. Μπορεί να πάρει ώρες, μπορεί να πάρει μήνες.
-Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με τον Γιώργο Ανδρέου;
Κατ’ αρχάς αυτός ο πρώτος δίσκος οφείλεται εν πολλοίς στην πίστη του Γιώργου Ανδρέου στη δουλειά μου. Εκείνος με ενθάρρυνε να δισκογραφήσω. Έπειτα, ως ενορχηστρωτής και παραγωγός, ο Γιώργος προσέγγισε το υλικό μου με ευφυΐα και συγκινητική τρυφερότητα. Υπήρξε σχολείο για μένα η συνεργασία μας σε πολλά επίπεδα. Του είμαι ευγνώμων.
-Πώς αισθάνεσαι για την πρώτη σου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, το Χωρίς Το Τόξο Στην Αρένα;
Τολμώ να πω περήφανη. Είναι καρπός ζόρικης διαδρομής.
-Το αντιπροσωπευτικό τραγούδι του δίσκου;
Πρόκειται για concept album και με αυτήν την έννοια όλα τα κομμάτια υπηρετούν το ίδιο αίτημα, τον τίτλο του δίσκου.
-Έχεις υπάρξει χωρίς το τόξο στην αρένα;
Ναι. Και ήταν τόσο ωραία που από τότε δεν το ξαναπήρα.
-Στο δικό σου μυαλό τι είναι το τόξο και τι η αρένα;
Είναι δύο έννοιες βαθιά αλληλένδετες. Με την πρώτη παρούσα, η δεύτερη μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Με την πρώτη απούσα, η δεύτερη μετατρέπεται σε ένα υπέροχο πεδίο συνάντησης.
-Παίζει ρόλο το ταλέντο ή η προσωπική δουλειά που θα καταβάλλει ο ερμηνευτής για τη πορεία που θα διαγράψει;
Και τα δύο. Και πολλά ακόμη.
-Θεωρείς την τύχη καθοριστικό παράγοντα;
Θεωρώ σημαντική την χρονική συγκυρία και, πριν από αυτήν, την αφοσιωμένη προετοιμασία. Να σε βρει η στιγμή έτοιμη και έτοιμο δηλαδή.
-Ποιο είναι το τραγούδι που μιλάει για σένα;
Θα απαντήσω ως τραγουδοποιός και θα πω Όσα Γράφω.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Το να βάλω να ακούσω μουσική είναι μια προσωπική στιγμή από μόνη της. Οι υπόλοιπες προσωπικές στιγμές είναι χωρίς μουσική γιατί το αυτί μου πάει στη μουσική και χάνω τις στιγμές.
-Η ταινία που σου άλλαξε τη ζωή;
Δεν θα έλεγα πως μου άλλαξε κάποια ταινία τη ζωή. Υπήρξαν όμως πολλές που με σημάδεψαν. Όπως το Δαμάζοντας τα Kύματα του Trier, το 2046 του Wong Kar Wai, οι Κούκλες του Kitano, το Amour του Haneke.
-Το βιβλίο που σε ταξίδεψε σε μαγικούς τόπους;
Προτιμώ τα βιβλία που με ταξιδεύουν σε κόσμους ανθρώπων, στο μέσα τους.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Κλαίω πολύ εύκολα. Ευτυχώς εξίσου εύκολα γελάω.
-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω πώς ήταν η δισκογραφία παλιά για να κάνω κάποια σύγκριση. Νιώθω πάντως τυχερή που στο δισκογραφικό μου ξεκίνημα συναντήθηκαν οι δρόμοι μας με τον Θανάση Συλιβό και τις εκδόσεις Μετρονόμος. Καλύφθηκαν πολύ σημαντικά για μένα αιτήματα σχετικά με την κυκλοφορία του πρώτου μου δίσκου.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα; Λαμβάνουν το βήμα και τον χώρο που τους πρέπει;
Φυσικά και υπάρχουν. Όπως υπάρχουν άξιοι επαγγελματίες σε όλα τα πεδία. Δεν ξέρω αν λαμβάνουν το βήμα και τον χώρο που τους πρέπει. Πιστεύω, όμως, πως συνειδητά δε βρίσκονται σε χώρους που δεν τους πρέπει.
-Θα συμμετείχες ποτέ σε μουσικό ριάλιτι;
Η φιλοσοφία των ριάλιτι απέχει πολύ από τη δική μου φιλοσοφία. Όταν στην εξίσωση μπαίνει και η μουσική, απέχει ακόμη περισσότερο.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Ως καθρέφτη των καθημερινών συμπεριφορών, επιλογών, αποσιωπήσεων και διεκδικήσεων όσων την κατοικούμε.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Μετά από έναν χρόνο πανδημίας και απανωτών lockdown δε νομίζω ότι έχει αφήσει κάποιον άνθρωπο ανεπηρέαστο ο κορωνοϊός. Ωστόσο, για τους καλλιτέχνες σίγουρα ανέδειξε μία ιδιαίτερα σκληρή αλήθεια. Πως στην χώρα μας τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα δεν αντιμετωπίζονται από την πολιτεία ως επαγγέλματα.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Η στάση της Κυβέρνησης είναι γενικώς δυσανάλογη ως προς τα κοινωνικά αιτήματα που έχουν προκύψει.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Βρίσκω πολύ σημαντικό το γεγονός πως έχουν μπει σε ημερήσια διάταξη σοβαρά θέματα όπως η έμφυλη βία και η κατάχρηση εξουσίας. Αυτό δείχνει πως ωριμάζουμε ως κοινωνία. Εύχομαι η ωριμότητα αυτή να μας οδηγήσει σε μία εξίσου ώριμη πολιτική εκπροσώπηση και θεσμούς που θα διασφαλίζουν έναν πιο δίκαιο κόσμο για τις γενιές που ακολουθούν.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών;
Θεωρώ σημαντικό να μιλάμε ανοιχτά για την παρενόχληση σε οποιονδήποτε χώρο και να ενημερώνουμε πρωτίστως τα παιδιά σχετικά με αυτό το ζήτημα. Το φαινόμενο της παρενόχλησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πατριαρχία και άρα απαντάται σε όλους τους χώρους. Στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, στον δρόμο.
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Υπήρχε μια ωραία ατάκα γραμμένη πάνω στο τείχος του Βερολίνου.
How is God? She´s black! Υπό αυτό το πρίσμα, η σχέση μου είναι άριστη.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Οι ατόφιες αγκαλιές.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Το αμετάκλητο του θανάτου.
-Τι είναι ο έρωτας;
Αν ξέραμε, δε θα είχε τόση χάρη.
-Η ευτυχία;
Κάτι που -στον δικό μου τουλάχιστον κόσμο – δεν κόβεται στα τρία…
-Τι άνθρωπος είναι η Irini Qn;
Θέλω να πιστεύω πως είμαι άνθρωπος που κάνει αυτά που λέει.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Προτιμώ να σκέφτομαι τον χρόνο που έχω μπροστά μου και όσα μπορώ να αλλάξω από εδώ και πέρα.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Με μένα παντελώς ανυποψίαστη πως είναι η τελευταία μου ή με κάποια ευχάριστη υποψία για την πρώτη μου μέρα αλλού.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να συνεχίσω να κάνω αυτά που αγαπάω, να περιτριγυρίζομαι από ωραίους ανθρώπους και να νιώθω πως είμαι σε θέση να προσφέρω.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτήν την περίοδο;
Ετοιμάζω το δεύτερο music video.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να συμπορεύεται με ανθρώπους που ξέρουν από όνειρα.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Irini Qn;
Επανεφεύρεση.
-Irini σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
