Μια Αδημοσίευτη Συνέντευξη με τον Διονύση Σαββόπουλο
«Και όπως σε ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτος, έτσι μια ευλογία που αγνοώ, με κρατάει στο δικό σου το μήκος». Τα λόγια είναι ελάχιστα για να αποχαιρετήσει κανείς τον Διονύση Σαββόπουλο.
Τον Νιόνιο, τον Πατριάρχη, τον πρωτεργάτη της ελληνικής τραγουδοποιίας. Τον καινοτόμο δημιουργό που εισήγαγε προς τα τέλη της δεκαετίας του 60 και εγκαθίδρυσε τη δεκαετία του 70 στην Ελλάδα αυτό το ξεχωριστό μουσικό είδος. Υπήρξε εμπνευστής για δεκάδες τραγουδοποιούς, οι οποίοι είχαν εκείνον και το έργο του σαν σημείο αναφοράς. Γενιές Ελλήνων με τα τραγούδια του ονειρεύτηκαν, διαδήλωσαν, πάλεψαν, αγωνίστηκαν, μάτωσαν, γλέντησαν, φιλοσόφησαν, ευθύμησαν, σαρκάστηκαν. Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν μια καθολική φυσιογνωμία. Ξεχωριστή και συνάμα αντιφατική. Με ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό. Εξάλλου, όλες οι καθολικές φυσιογνωμίες διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Το συγκεκριμένο άρθρο για τον Διονύση Σαββόπουλο έχει ως αφορμή ένα παλαιότερο αφιέρωμα, από το μακρινό 2016, που δεν κατάφερα να δημοσιεύσω. Ήταν ένα αφιέρωμα που ετοίμαζα για τη κινηματογραφική μουσική, προσπαθώντας να υλοποιήσω ένα μωσαϊκό συνεντεύξεων από σκηνοθέτες και συνθέτες που άφησαν το δικό τους αποτύπωμα στο κινηματογράφο. Δεν κατάφερα να εντοπίσω όσους ήθελα και το άρθρο έμεινε στο συρτάρι. Από αυτούς που ανταποκρίθηκαν στο αίτημα μου, ήταν με μεγάλη αμεσότητα μπορώ να πω, ο Διονύσης Σαββόπουλος. Στις 16 Δεκεμβρίου του 2016 έστειλα τις ερωτήσεις μου μέσω mail. Στις 20 Δεκεμβρίου είχα λάβει τις απαντήσεις του. Ιδού, η μίνι συνέντευξη μας. Πιστεύω να την απολαύσετε. Καλό ταξίδι Διονύση, ποιητή της μουσικής…
-Κύριε Σαββόπουλε, πως αντιλαμβάνεστε την κινηματογραφική μουσική;
Η μουσική στο σινεμά ζωντανεύει την δράση, εμψυχώνει την εικόνα, υπογραμμίζει τον ψυχισμό των ηρώων. Υπάρχουν μουσικές που ασχολούνται κυρίως με το βάθος της εικόνας, έτσι είναι για παράδειγμα οι μουσικές της Ελένης Καραϊνδρου στις ταινίες του Αγγελόπουλου. Άλλες πάλι ασχολούνται κυρίως με την ψυχολογία και τις αντιδράσεις συγκίνησης των ηρώων, ας πούμε σαν την μουσική στο «Σινεμά ο Παράδεισος» του Τζουζέπε Τορνατόρε. Τέλος, υπάρχουν μουσικές που δεν επικεντρώνονται στο πλάνο ή τον ήρωα αλλά στο πνεύμα που διέπει όλη την ταινία. Τέτοια είναι η μουσική στην «Θυσία» του Αντρέι Ταρκόφσκι. Μια μουσική ωραία και τόσο διακριτική που είναι σαν να μην υπάρχει.
-Με ποιά διαδικασία παράγεται;
Βλέπεις την ταινία, συνεννοείσαι με τον σκηνοθέτη, προτείνει κάποια πράγματα στο πιάνο και μετά ηχογραφείς με την ορχήστρα στο στούντιο. Μπορεί όμως και να μην γίνει έτσι. Εγώ έγραψα την μουσική για το «Happy Day» του Παντελή Βούλγαρη, διαβάζοντας απλώς το σενάριο. Τα έδειξα στον Παντελή και συμφώνησε.
-Τί είδους απαιτήσεις και δυσκολίες υπάρχουν για να ολοκληρωθεί η σύνθεση;
Η απαίτηση είναι να υπηρετήσεις το όραμα του σκηνοθέτη κάνοντας το καλύτερο. Η δυσκολία είναι όταν στο μοντάζ δεν κολλάει η μουσική σε κάποια πλάνα. Θα πρέπει τότε να αφαιρεθεί ή να ξαναγραφτεί κάτι, και αυτό είναι μπελάς.
-Αναλογίζεστε τη συνεργασία σας με τον Παντελή Βούλγαρη;
Δούλεψα εξαιρετικά καλά με τον Παντελή. Είχα πάει κι εγώ στην Μακρόνησο, στα γυρίσματα, γιατί έπρεπε να διδάξω τα τραγούδια στους ηθοποιούς.
-Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία που να συνοδεύει τη σύνθεση της μουσικής σας για το «Happy Day»;
Στην Μακρόνησο μια μέρα σηκώθηκε πολύς αέρας και διέκοψε το γύρισμα. Συγκεντρωθήκαμε σε ένα ερειπωμένο κτίριο και περιμέναμε ώρες να κοπάσει ο αέρας. Οι ηθοποιοί και οι κομπάρσοι είχαν πτοηθεί τελείως. Είχα την κιθάρα κι έδωσα ολόκληρο ρεσιτάλ για να τους «ανεβάσω». Θυμάμαι επίσης μια τρικυμία όταν φεύγαμε απ την Μακρόνησο για να γυρίσουμε στο Λαύριο. Φτάσαμε με την ψυχή στο στόμα.
-Ο συνθέτης που αγαπάτε να ακούτε τη μουσική του μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες;
Ο Μάνος Χατζιδάκις. Έκανε θαύματα στο «Ελλάς η Χώρα των Ονείρων», στο «Ποτέ την Κυριακή» και σε πολλά άλλα. Αγαπώ επίσης την μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν από την ταινία «Ψυχώ» του Χίτσκοκ. Γενικά αγαπώ τις μουσικές που αντέχουν και πέρα από την ταινία.
-Κύριε Σαββόπουλε σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σας ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
20/12/2016
Διονύσης Σαββόπουλος – Βιογραφικό: εδώ
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
