Συνήθως στη ζωή μας ερωτευόμαστε μία φορά πραγματικά και πολλές φορές αγαπάμε ή μας αρέσει κάποιος άνθρωπος. Ο έρωτας αυτός μένει παντοτινά στη καρδιά μας είτε έχει συνδυαστεί με καλές στιγμές είτε όχι. Ο εφηβικός ή φοιτητικός αυτός έρωτας – γιατί συνήθως τότε πραγματοποιείται – πηγαίνει μαζί με σχέδια για το μέλλον. Σχέδια που όταν δεν υλοποιούνται πονούν τόσο πολύ που εύχεσαι να μην το είχες ζήσει ποτέ όλο αυτό.
Ξέρεις, κλασσικά σχέδια για συγκατοίκηση, σπίτι και οικογένεια μαζί. Είναι νέοι και όλοι υπήρξαμε στη θέση τους. Άνθρωποι γεμάτοι ενέργεια, όνειρα και φιλοδοξίες να πετύχουν. Δεν υπολόγισαν καλά τον παράγοντα τύχη και την μεταβλητή «ζωή». Κανείς δεν μπόρεσε να το κάνει αυτό. Σίγουρα θα ήταν καλύτερη η κατάσταση αν μπορούσαν να προβλεφθούν και αυτά. Όμως δεν γίνεται… Συνεπώς προχωράμε έτσι.
Τα χρόνια περνούν και τα σχέδια αυτά ολοένα και βγαίνουν εκτός πορείας. Το ένα μέλος της σχέσης χαράζει ανεξάρτητη πορεία και τότε μένει ο ένας να παλεύει για δύο. Μάχη άνιση και άδικη, σαν τη ζωή. Για το καλό του ενός ας λήξει αυτό… Τον πονάει τώρα και είναι φυσικό να τον πονάει όταν τελειώσει. Όμως οφείλει στον εαυτό του να προχωρήσει μπροστά!
Άλλες φορές πάλι απλώς μια κατάσταση δεν αφήνει τα άτομα να είναι μαζί. Τότε, δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές επιλογές. Όταν δύο άνθρωποι ξέρουν ή μπορούν σε μεγάλο βαθμό να προβλέψουν μια κατάσταση που πρόκειται να αντιμετωπίσουν στο μέλλον, ζουν τις στιγμές τους όσο πιο έντονα γίνεται, για να έχουν να θυμούνται κάτι. Κάτι γλυκό με δόσεις αλμυρού ή και το αντίστροφο. Δεν έχει σημασία.
Κάποιοι δεν πρόλαβαν να ζήσουν αυτό τον έρωτα. Μπορεί από φόβο, ίσως από ντροπή. Κανένας τρίτος δεν ξέρει, μόνο αυτός που το ζει… Εγώ έχω να πω μόνο πως τολμήστε και μιλήστε σε όποιον σας αρέσει! Ποτέ δεν ξέρετε αν θα είναι εκεί αύριο! Ποτέ δεν ξέρετε τι σκέφτεται για εσάς. Είστε νικητές όταν έχετε πει όσα κρύβετε μέσα σας!
Η καρδιά μας πάντα πάει στο ένα αυτό άτομο. Δοσμένη εκεί μέχρι να αλλάξει κάτι δραματικά. Τότε οφείλουμε να προχωράμε. Η ζωή είναι τρένο και δεν ξέρουμε ποια στάση είναι η δική μας.
Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου
