Από το παρελθόν μέχρι και σήμερα, ο άνθρωπος αποτελεί ένα ον που αναζητεί τη συντροφικότητα κάθε στιγμή της ζωής του. Αναζητεί έναν φίλο, έναν σύντροφο, έναν συνοδοιπόρο, στον οποίο να μπορεί να στηρίζεται στις δύσκολες στιγμές του και ταυτόχρονα να μοιράζεται τις ευχάριστες εμπειρίες μαζί του. Το ταξίδι της αναζήτησης, όμως, δεν είναι και τόσο απλό… ειδικά στην εποχή μας, όπου όλοι πια ψάχνουν να βρουν την τελειότητα και δεν αρκούνται σε τίποτα λιγότερο από το ιδανικό.
Το ιδανικό, βέβαια, για τον καθένα μας διαφέρει. Άλλος θέλει να αποκτήσει λεφτά, άλλος φήμη, άλλος αναζητεί την επιτυχία και άλλος την ομορφιά. Υπάρχουν, φυσικά, και αυτοί που αναζητούν την τελειότητα στον άνθρωπο, τον άλλον άνθρωπο σε σημείο πολλές φορές να ξεχνάνε τη δική τους τελειότητα και το πώς θα γίνουν αυτοί καλύτεροι. Ψάχνουν να βρουν ένα τέλειο άτομο, αψεγάδιαστο, που να ικανοποιεί τις δικές τους ανάγκες, τα δικά τους θέλω και να ταιριάζει στην εικόνα και τα χαρακτηριστικά που οι ίδιοι έχουν στο μυαλό τους. Η διαδικασία της αναζήτησης αν και δύσκολη, αργά ή γρήγορα φαίνεται να έχει αποτελέσματα, όχι βέβαια για όλους, καθώς υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ίσως δεν καταφέρνουν να βρουν ποτέ κάποιον αντάξιο με την ιδεατή εικόνα που έχουν στο μυαλό τους.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία ανθρώπων που κατάφεραν και βρήκαν τον τέλειο άνθρωπο που είχαν φανταστεί. Είμαστε χαρούμενοι, περνάμε καλά, νιώθουμε περήφανοι που καταφέραμε να βρούμε το «άλλο μας μισό» ή τουλάχιστον τον ιδανικό, τέλειο άνθρωπο για εμάς. Ξαφνικά, όμως, μετά από ένα σύντομο ή και μεγάλο διάστημα βαριόμαστε, νιώθουμε μια μονοτονία, χάνουμε ίσως το ενδιαφέρον μας για το άλλο άτομο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί κάποιοι άνθρωποι βαριούνται την τελειότητα που οι ίδιοι αναζητούν στη ζωή τους;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θα μπορούσε σαφώς να τεκμηριωθεί επιστημονικά, αλλά επειδή δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις σχετικά με το θέμα θα αναφερθώ στη δικιά μου, προσωπική άποψη. Θεωρώ, λοιπόν, πως όλοι μας έχουμε κάποια στάνταρ και κάποια ιδανικά χαρακτηριστικά που αναζητούμε στον σύντροφο ή τον φίλο μας. Υπάρχουν στοιχεία που μας αρέσουν και άλλα που δεν μας αρέσουν και γι’ αυτό αναζητούμε αυτά που ταιριάζουν περισσότερο με εμάς και τον χαρακτήρα μας. Και πολύ καλά κάνουμε, δεν διαφωνώ, γιατί άλλωστε να συμβιβαστούμε με κάτι που δεν μας ταιριάζει; Όπως προανέφερα, όλοι μας αναζητάμε ανθρώπους κοντά μας, να μας συντροφεύουν και να κάνουν ακόμα πιο ευχάριστο το ταξίδι της ζωής… οπότε γιατί να μην είναι τέλειοι;
Για να επιστρέψουμε και στο κύριο θέμα μας, θα σας πω εγώ γιατί. Γιατί κανείς δεν είναι τέλειος και ούτε είναι υποχρεωμένος να γίνει για κανένα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα, μειονεκτήματα αλλά και προτερήματα. Ο καθένας είναι ξεχωριστός, διαφορετικός, με τη δική του ιδιαίτερη προσωπικότητα και αυτό είναι που πρέπει να προσέχουμε αλλά και να εκτιμάμε. Η τελειότητα μπορεί πολύ εύκολα να γίνει βαρετή, κουραστική, χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Αυτό συμβαίνει γιατί η διαφορετικότητα και η ιδιαιτερότητα είναι αυτές που διατηρούν το ενδιαφέρον σε μια σχέση, μια φιλία, μια γνωριμία. Οπότε μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσεις ορισμένα πράγματα; Μήπως αυτό που ψάχνεις δεν είναι τελικά η τελειότητα;
