Εκμηδενισμός και Υπερβολή

Με αφορμή την εμφάνιση του ιού covid-19 (τον επονομαζόμενο και κορονοϊό) διαπιστώνω, όπως κάθε φορά συνήθως, ότι έρχονται στο προσκήνιο δύο ειδών εκφραστές απόψεων κατά κύριο λόγο. Από την μια έχουμε την «εμφάνιση» εκείνων που εκμηδενίζουν την σοβαρότητα μιας κατάστασης και από την άλλη εκείνων που υπερβάλλουν. 

Είναι οι υποστηρικτές της άποψης ότι δημιουργείται πάντα μια κάποια ασύμμετρη απειλή σχετικά με την μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού, με τα συμφέροντα φαρμακευτικών και πολυεθνικών εταιρειών που έχουν έτοιμα τα εμβόλια ή τις λύσεις σε όποιο πρόβλημα παρουσιαστεί και απλώς περιμένουν την έξαρση του γεγονότος. Εκφραστές απόψεων που εστιάζουν στο γεγονός ότι πρέπει να καταναλωθούν ένα σωρό προϊόντα τα οποία είχαν μια μεστή ή μικρή κατανάλωση, εκφραστές απόψεων γενικότερου εκμηδενισμού μιας κατάστασης. Δηλαδή με τόσα συντηρητικά, τσιγάρα κ.λπ. ο κορονοϊός μας έβλαψε;

Από την άλλη έχουμε εκείνους οι οποίοι θεωρούν πως ήρθε η ώρα της εξαφάνισης της ανθρωπότητας, ότι θα πεθάνουν όλοι, εκείνοι που πιέζουν να φοράς μάσκα ακόμη και στον ύπνο σου, εκείνοι που αν κάποιος βήξει πλέον γίνεται αντικείμενο λεκτικής επίθεσης και αποκλεισμού. Εκείνοι οι οποίοι στο άκουσμα της είδησης ως προς την αύξηση των κρουσμάτων τρέχουν στα σούπερ μάρκετ προκειμένου να εφοδιαστούν για ένα τρίμηνο και πλέον, εκείνοι οι οποίοι έχουν «εξαφανίσει» τα αντισηπτικά από την αγορά και που τα χρησιμοποιούν πλέον ανά δευτερόλεπτο. 

Γενικότερα υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ των δύο απόψεων, για να αποδείξουν στο τέλος το ποιος είχε δίκιο, ποιος το είχε προβλέψει ή «τα είχε πει». Τελικά έχει κάποιος δίκιο; Έχει λογική να μπαίνεις σε μια διαδικασία εκμηδενισμού ή υπερβολής μιας κατάστασης, ενός γεγονότος ή εν προκειμένω ενός θέματος υγείας;

Θεωρώ πως όχι, διότι οι εκφραστές αυτών των απόψεων συνήθως δεν έχουν απάντηση στην ερώτηση «και συ τι θα πρότεινες;» Κατ’ εμέ δεν εκφράζουν πρόταση ούτε οι μεν ούτε οι δε, διότι έχουν συνηθίσει και ηδονίζονται μόνο με τον σχολιασμό της κατάστασης και δεν μπαίνουν στην ουσία. Ποια είναι η λύση λοιπόν τώρα σε ένα τέτοιο θέμα υγείας, αλλά και γενικότερα; Κατά την άποψή μου η ψυχραιμία.

Ο καλύτερος σύμμαχος, για να κρίνεις μια οποιαδήποτε κατάσταση, για να την αντιμετωπίσεις και να βρεις την λύση. Επομένως η καταστροφολογία – γιατί ο κοινός παρανομαστής και των δύο απόψεων αυτός είναι – δεν είναι καλός σύμβουλος. Στο συγκεκριμένο θέμα υγείας οι στοιχειώδεις διαδικασίες πρόληψης και υγιεινής που πρέπει να τηρούμε δίνονται από τους ειδικούς. Τα υπόλοιπα είναι για να εξυπηρετούνται εν τέλει και οι μεν και οι δε.

Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου

Οικονομολόγος Εκπαιδευτικός. Πτυχιούχος Δ.Π.Θ. με μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς Οικονομικές & Επιχειρηματικές Σχέσεις και την Τραπεζική. Εργάστηκα ως οικονομικός σύμβουλος , όμως με κέρδισε η εκπαίδευση (παιδί εκπαιδευτικών ίσως να συνέβαλε). Μαζί θα διερευνήσουμε το ευρύτερο πεδίο των οικονομικών αλλά και κάθε τι που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον θα το αναλύσουμε.