Σύμφωνα με τους Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα (RSF) η Ελλάδα βρίσκεται στην θέση 108 στην Παγκόσμια κατάταξη όσον αφορία την ελευθερία του τύπου. Τελευταία στις 27 χώρες μέλη της Ε.Ε. κάτω και από την Βουλγαρία.
Πολλοί αμφισβητούν την έρευνα όπως αναμενόταν ωστόσο έχουν καταγραφεί στην χώρα μας δολοφονίες και διώξεις δημοσιογράφων κάτι που ήταν αδιανόητο άλλους καιρούς. Και το χειρότερο, οι δολοφονίες αυτές παραμένουν ανεξιχνίαστες χωρίς την παραμικρή ένδειξη για τους δράστες.
Να αναφερθεί σε αυτό το σημείο πως ελευθερία του τύπου και της έκφρασης των δημοσιογράφων δεν είναι ο κιτρινισμός, δηλαδή να αναλύεις και εμβαθύνεις σε κάθε στυγερό έγκλημα ή σε κάποιο ροζ σκάνδαλο.
Ελευθερία του τύπου, δηλαδή της δημοσιογραφίας, της λεγόμενης και 4ης εξουσίας σημαίνει ο κάθε δημοσιογράφος να είναι ελεύθερος να ασκεί κριτική στις άλλες τρεις εξουσίες:
1) νομοθετική (δηλαδή το πολιτικό προσωπικό της χώρας όπου ψηφίζει τους νόμους, από τον πρωθυπουργό μέχρι τον εκάστοτε βουλευτή και τοπικό άρχοντα)
2) εκτελεστική (τα όργανα που εκτελούν τους νόμους, κυρίως δηλαδή η αστυνομία)
3) δικαστική (δικαστές και εισαγγελείς οι οποίοι εφαρμόζουν τους νόμους)
Η απουσία της ελευθερίας του τύπου γεννάει απολυταρχικά και αυταρχικά καθεστώτα κάθε άλλο παρά δημοκρατικά. Μπορεί ακόμα στην χώρα η ελευθερία της έκφρασης των πολιτών να μην καταπιέζεται, ωστόσο όταν φιμώνονται οι φωνές που στοχεύουν στο να ακούγονται προς όλους (τα ΜΜΕ), τότε αυτός είναι ο απώτερος σκοπός και στόχος.
Η Ελλάδα περιλαμβάνεται στη λίστα με χώρες που αύξησαν την περιοριστική νομοθεσία κατά δημοσιογράφων, η Ελλάδα κατρακύλησε 38 θέσεις στην κατάταξη για την Ελευθερία του Τύπου, απερίγραπτες καταστάσεις για μία Ευρωπαϊκή χώρα όπου έχει υπογράψει την Ε.Σ.Δ.Α. (Ενιαία Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από χώρες όπως το Τσάντ όπου βρίσκονται υπό στρατιωτική Χούντα.
Οι πολίτες μίας τέτοιας χώρας οφείλουν να προβληματιστούν και να κρίνουν δύο φορές τις ειδήσεις και τις πηγές ενημέρωσής τους αντιδρώντας στις κατευθυνόμενες φωνές και επιβραβεύοντας όσους ακόμα ασκούν το λειτούργημα της δημοσιογραφίας στη χώρα. Ειδάλλως απειλείται η ίδια η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία λόγου στη χώρα μας.
Είδαμε που οδηγούνται χώρες χωρίς ελευθεροτυπία, στην Ρωσία ο Πούτιν είναι εκλεγμένος δημοκρατικά χωρίς όμως ουσιαστική κριτική από πουθενά, καμία κριτική δεν δέχεται από πουθενά, κανένας δημοσιογράφος δεν θα τον κρίνει ποτέ αρνητικά για τίποτα, έτσι έφτασε να οδηγήσει την χώρα του σε έναν πόλεμο με την γειτονική Ουκρανία χωρίς να προκύπτει από πουθενά ότι ο Ρώσικος λαός επιθυμεί ή έστω συναινεί σε αυτή του την απόφαση. Θα δεχτεί όμως τις οικονομικές συνέπειες οδηγούμενος στην φτώχεια μιας και ένας πόλεμος είναι τεράστια δαπάνη και εκτός από τους νεκρούς αφήνει και τις χώρες εξαθλιωμένες οικονομικά, τόσο την επιτιθέμενη όσο και πολύ περισσότερο την αμυνόμενη.
Μπορεί το αποτέλεσμα της ανελευθερίας του τύπου να μην είναι πάντα ο πόλεμος, ωστόσο είναι σίγουρα η εξαθλίωση από κυβερνήσεις ανεξέλεγκτες, διεφθαρμένες οι οποίες δεν έχουν τίποτα και κανέναν να φοβηθούν πραγματικά. Αυτό επιθυμούμε για την χώρα μας η οποία μάλιστα γέννησε την Δημοκρατία; Θα είναι θλιβερή μία τέτοια κατάληξη, για το άλλοτε λίκνο του πολιτισμού.
