Η παραφροσύνη γεννά παραφροσύνη

Ο πόλεμος γεννά παραφροσύνη, κάτι το δεδομένο και αυταπόδεικτο. Οδηγεί πίσω τις χώρες και την ανάπτυξη και αφήνει στο πεδίο της μάχης νεκρούς άνδρες, γυναίκες και παιδιά (αμάχους ή και στρατιώτες).

Τις τελευταίες ημέρες ζούμε ένα μπαράζ γεγονότων που θυμίζουν τραγικά τη περίοδο του ψυχρού πολέμου ανάμεσα σε ΕΣΣΔ και ΗΠΑ, σήμερα το νέο μέτωπο είναι ΝΑΤΟ + Ε.Ε. και Ρωσία. Ο δε οικονομικός πόλεμος εκατέρωθεν κινείται επίσης ακολουθώντας αυτόν στο πεδίο της μάχης που είναι η Ουκρανία.

Έχουμε απαγόρευση πτήσεων για τα Ρώσικα αεροπλάνα στον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο. Και αντίστοιχα η Ρωσία δεν επιτρέπει να περάσουν τα Ευρωπαϊκά αεροσκάφη από τον δικό της εναέριο χώρο. Άρχισε το οικονομικό εμπάργκο στη χώρα από την Ευρώπη και η Ρωσία απειλή με πυρηνική επίθεση όσες χώρες ενισχύσουν την Ουκρανία στρατιωτικά. Ο Ερντογάν κέρδισε ρόλο ελεγκτή κλείνοντας τα στενά του Βοσπόρου και Ρώσοι καλλιτέχνες άρχισαν να απολύονται και να λύνονται οι συνεργασίες με κάθε πολιτιστικό φορέα της Ρωσίας σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Τέλος το θλιβερότερο όλων, Ρώσοι φοιτητές αποβάλλονται από τα Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Μέτρα δηλαδή που σε καμία περίπτωση δε τερματίζουν τον πόλεμο αλλά αντιθέτως δημιουργούν ιστορικό διώξεων στο υποτίθεται δημοκρατικό περιβάλλον της Ε.Ε. όπου υπερασπίζεται τον άνθρωπο και τα δικαιώματα του. Ουσιαστικά διώκεται ένα έθνος αυτή τη στιγμή και όχι η πολεμική ρητορική ενός κράτους. Υπάρχει άλλωστε το ιστορικό του εμπάργκο σε Κούβα και Β. Κορέα το οποίο μόνο φτώχεια και εξαθλίωση έφερε στους λαούς οδηγώντας τους στη δυστυχία με τα καθεστώτα να παραμένουν ακλόνητα στη διακυβέρνηση αυτών των χωρών.

Δεν υπάρχει απολύτως καμία λογική στη πρακτική να εξορίζονται τόσοι άνθρωποι από την Ευρωπαϊκή ήπειρο απλά και μόνο επειδή γεννήθηκαν Ρώσοι. Στο δε κράτος της Ρωσίας δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Γνωστή έγινε η υπόθεση του Ρώσου ηγέτη της αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή με τη κατηγορία της «τρομοκρατίας». Τέλος κάθε εκλογική διαδικασία στη Ρωσία συνοδεύεται από καταγγελίες για νοθεία και παρατυπίες στην όλη διαδικασία. Με το ποσοστό αποχής να αγγίζει το 45% στις τελευταίες εκλογές.

Ας εξετάσουμε και το δεδομένο της παύσης κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας Ρωσικής προέλευσης. Με ποιον τρόπο ακριβώς αυτή η ενέργεια βοηθάει στην επίτευξη της κατάπαυσης του πυρός και να επέλθει ειρήνη στο πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία μετά την επίθεση της Ρωσίας; Πρόκειται απλά για μία επιθετική κίνηση που παραπέμπει σε άλλες σκοτεινές εποχές.

Απαγόρευση στα πνευματικά έργα υπήρξε στη ναζιστική Γερμανία και στην ΕΣΣΔ. με κάποιες εξαιρέσεις ενίοτε (ο Cliff Richard το 1976, οι Boney M το 1978 και ο Έλτον Τζον το 1979, δώσανε συναυλίες επί σοβιετικού εδάφους). Αντιθέτως σε Ευρωπαϊκό περιβάλλον δημοκρατίας, ακόμα και δύσκολες εποχές όπου υπήρχε δίωξη της κουμμουνιστικής ιδέας, πολλοί κομμουνιστές καλλιτέχνες όπως ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και ο Πιερ Πάολο Παζολίνι μπόρεσαν και μεγαλούργησαν αφήνοντας κληρονομιά τεράστια διαχρονική πολιτισμική παρακαταθήκη.

Αν από τη Δημοκρατία αφαιρέσουμε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης τότε παύει η ίδια η ψυχή του πολιτεύματος. Στις σκοτεινές και δύσκολες περιόδους χρειάζεται να φανεί η ανωτερότητα και υπεροχή του Δυτικού πολιτισμού, αν όντως υπάρχει στ’ αλήθεια. Ειδάλλως αν αφαιρέσεις τη καρδιά και τη ψυχή της Δημοκρατίας που είναι εν γένει η ελευθερία των ανθρώπων και ανοχή, έχεις έναν σώμα νεκρό που θα σαπίσει αργά ή γρήγορα. Τότε δε θα διαφέρεις σε τίποτα από μία απολυταρχική εξουσία χωρίς ή με περιορισμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Ας μη γεννηθεί και στην Ευρώπη ένα απαίσιο τέρας με δίψα για ανθρώπινο αίμα.

Από τον Γιώργο Δόλγυρα

Ο Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στα Ιωάννινα 10.05.89. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τμήμα Δημοσιογραφίας. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας, θεάτρου και συγγραφής. Εργάστηκε σε διάφορες θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Το 2020 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων Τρόμου – Φαντασίας: «Σκοτεινά Φεγγάρια», η οποία κυκλοφόρησε από τις «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή». Αρθρογραφεί επίσης στον ιστότοπο πολιτισιμού: culturepoint.gr.