Το «αν» κυριαρχεί στη ζωή μας ως ανατρεπτικό αντίβαρο σε επιθυμίες αλλά και σε ενδότερες καταστάσεις που δεν θέλουμε είτε να αποδεχτούμε, είτε να τις αλλάξουμε. Η υπόθεση της αμφισβήτησης δεδομένων ή κάποιων πιθανών γεγονότων που στην πραγματικότητα δεν υφίστανται, καθορίζει τη στάση μας και την έκφραση της συμπεριφοράς μας λανθασμένα.
Αυτόματα η ανθρώπινη σκέψη με το «αν..» δημιουργεί εικασίες και συνειρμούς που στην πραγματικότητα μπορεί να μην υπάρχουν, ενώ συγχρόνως τα εκλαμβάνει ως δεδομένη παγιωμένη κατάσταση, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά να μπαίνει σε θέση αποστασιοποίησης, άμυνας και περιορισμού όντας εγκλωβισμένη στο υποθετικό «αν..». Προδικάζει, απορρίπτει, άγει λανθασμένα συμπεράσματα περιορίζοντας τις ευκαιρίες επιλογής.
Παρατηρώντας την ερώτηση που ξεκινάει με το «αν», συνήθως διαπιστώνεται ότι κρύβεται μια αρνητική στάση ως προς την υπόθεση και μια προδικασμένη αιωρούμενη απάντηση. Ερωτήσεις που αφορούν διάφορα επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης όπως αυτό της ικανότητας του ατόμου σε επιμέρους τομείς, – «αν δε τα καταφέρω..;», «αν αποτύχω..;», το ψυχικό επίπεδο που έχει άμεση σχέση με το συναίσθημα και την συνύπαρξη με το αντίθετο φύλο «αν δε με θέλει;» – «αν δε με αγαπάει;», το κοινωνικό που αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση «αν δε με προσλάβουν στη δουλειά;», «αν δε βρω καθόλου δουλειά;» και την κοινωνική περιθωριοποίηση «αν μείνω μόνος μου;», «αν πάθω κάτι;», «αν δεν κάνω οικογένεια;». Όλα υποδηλώνουν μια ανασφάλεια και μια ενδότερη θλίψη.
Απλά βασανιστικά καθημερινά ερωτήματα που δυσκολεύουν τη ζωή, φαντάζουν, ως αποτρεπτικά για τυχόν λανθασμένες επιλογές που στην πραγματικότητα δεν είναι ή ότι προστατεύουν από το άγνωστο. Εκ του ασφαλούς κι ύστερα από κάποιο δυσάρεστο συμβάν αναλογίζεται κανείς «τι θα γινόταν αν…» κι εννοεί αν είχε συμμετοχή και νιώθει ικανοποίηση που το απέφυγε χωρίς βέβαια να αναλογιστεί ότι μπορεί να υπήρχε και η εκδοχή μιας άλλης έκβασης πιο ανατρεπτικής και πιο ευχάριστης.
Μα ποτέ δε θα το μάθει κι ούτε θα του δοθεί η απάντηση σε όλα τα «αν…» όταν δεν έχει το πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του και φυτοζωεί κρυμμένος από όλες τις υποθετικές λανθασμένες διαπιστώσεις και απαντήσεις που τον κρατάνε στην αδράνεια. Σε όλα τα υποθετικά αρνητικά σενάρια που γεννάει ο ανθρώπινος νους λόγω υπεκφυγής και ανασφάλειας, το αντίβαρο είναι η θετική σκέψη και η αποφυγή της στασιμότητας. Η λήψη αποφάσεων με άμεσο στόχο την υλοποίησή τους, με πίστη στον εαυτό του απαλλαγμένος από τα υποθετικά «αν».
Όλα είναι θέμα επιλογών. Ο δρόμος που θα διανύσει κάποιος και οι ευκαιρίες που θα αδράξει είναι μπροστά!
Αν… μπορεί να τις δει….!!!
Από την Μπότσαρη Φανή
