Για όλους μας φτάνει η στιγμή που οι πληγές εμφανίζονται και αφήνουν σημάδια. Σημάδια όχι από αυτά που το σώμα μπορεί να σβήσει. Σημάδια τα οποία μένουν στη ψυχή και τα αφήνουμε πολλές φορές χωρίς τη σωστή περιποίηση με αποτέλεσμα να πονάει περισσότερο κάθε φορά που ρίχνουμε «αλάτι» στη πληγή.
Οι πληγές αυτές συνήθως δημιουργούνται από εμάς. Δεν αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να προχωρήσει τη ζωή του. Κολλάμε σε καταστάσεις του περιβάλλοντός μας που πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί να αλλάξουμε. Δυστυχώς για εμάς, τις περισσότερες φορές αυτό δε συμβαίνει αυτό. Έτσι, φτάνουμε στο σημείο που πληγωνόμαστε και σκεφτόμαστε διάφορα σχετικά με το εάν ήμασταν αρκετοί για να αλλάξουμε όσα θέλαμε ή γιατί δεν τα καταφέραμε αυτή τη φορά;
Είμαστε αρκετοί και ναι, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να αλλάξει αυτό που θέλαμε. Όμως ο λαός λέει πως «υπολογίζουμε χωρίς τον ξενοδόχο». Αυτό συμβαίνει πολλές φορές, αφού εμείς ζητάμε αλλαγές στη κοινωνία χωρίς να σκεφτούμε εάν όλοι μας είμαστε πρόθυμοι να αποτελέσουμε μέρος μια συλλογικής προσπάθειας, ώστε να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα θελήσουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο και να δώσουμε ένα τέλος σε κάθε πληγή, ας σκεφτούμε λίγο και τους υπόλοιπους παράγοντες. Οι πληγές μας μετά από καιρό, αφού τις συνηθίσουμε, γεμίζουν χαρά. Χαρά η οποία μας θυμίζει κάτι όμορφο και εποχές που δεν έρχονται συχνά. Μαθαίνουμε να ζούμε με τα ελαττώματά μας και τα κάνουμε φίλους μας. Φυσικά και βελτιωνόμαστε κάθε μέρα, καθώς αυτό είναι το μυστικό για μια επιτυχή πορεία στο μέλλον.
