Εδώ και αρκετό καιρό η χώρα μας βρίσκεται σε γενική απαγόρευση κυκλοφορίας. Αυτό είναι κάτι που δεν θα αφήσει ανεπηρέαστους αρκετούς τομείς. Δυστυχώς οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες σε κλάδους όπως η οικονομία, η υγεία, η ψυχολογία κι άλλους συναφείς.
Στο συγκεκριμένο άρθρο έχω σκοπό να εστιάσω στο τομέα της οικονομίας. Ας δούμε την καραντίνα από μια άλλη οπτική γωνία, όχι τη γωνία των στατιστικών και των αριθμών, αλλά της απλής λογικής που όλοι διαθέτουμε.
Για να γίνει κατανοητό το υπόλοιπο κείμενο θα πρέπει να δούμε την κατάσταση σφαιρικά χωρίς φανατισμούς και προκαταλήψεις. Ας ξεκινήσουμε με το κυρίως πρόβλημά μας που είναι η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Με δεδομένο πως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση με τον ιό, όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε περιορίσει τα έξοδά μας, καθώς το μέλλον είναι αβέβαιο.
Τι συμβαίνει πραγματικά όμως; Με την μείωση αυτή, όταν και εάν περιοριστούν τα μέτρα ασφαλείας, ο κόσμος δεν θα έχει το απαραίτητο ποσό προς διάθεση στην αγορά. Συνεπώς η κίνηση στην αγορά θα είναι μειωμένη. Σαφέστατα το χρήμα κάνει κύκλο και όταν ένα κομμάτι του σπάει, δυστυχώς οι επιπτώσεις είναι τραγικές. Εφόσον ο άνθρωπος δε διαθέτει χρήματα, με σκοπό να αγοράσει ένα αγαθό, τότε αυτός που πουλάει το προϊόν δεν θα έχει έσοδα. Επομένως, το κράτος θα έχει μειωμένα έσοδα από είσπραξη φόρων ενώ παράλληλα η φοροδιαφυγή θα αυξηθεί ραγδαία.
Ήδη παρατηρούμε τη συγκέντρωση μεγάλων κεφαλαίων σε ελάχιστους ανθρώπους, τον επονομαζόμενο καπιταλισμό. Τώρα το συγκεκριμένο φαινόμενο εντείνεται, καθώς πολλοί από εμάς που ψώνιζαν από μικροεπιχειρηματίες, πλέον προμηθεύονται τα απαραίτητα από πολυκαταστήματα. Συνέπεια αυτού είναι να «σβήσουν» οι μικρές επιχειρήσεις και ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες αυτών να μην έχουν τη δυνατότητα «να αφήσουν στην αγορά» το ποσό χρημάτων που διέθεταν όταν είχαν αυξημένα έσοδα.
Πολλές χώρες, όπως η Αμερική, βασίζονται στο συγκεκριμένο μοτίβο αγοράς, τον καπιταλισμό, επομένως είναι ήδη προετοιμασμένες για όλα αυτά. Χώρες όμως όπως η δική μας, η Ελλάδα, η οποία έχει ακόμη υψηλό ποσοστό μικρομεσαίων επιχειρήσεων, θα πρέπει να προσαρμοστεί εκ νέου στις απαιτήσεις της νέας αγοράς. Θα ήταν ψέμα εάν λέγαμε πως μπορούμε να προβλέψουμε τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μία τέτοια κίνηση! Ευελπιστούμε να μην είναι καταστροφικές για την οικονομική υγεία της πατρίδας μας.
Για να αποφευχθεί η κατάσταση του 1929, υπάρχουν πολλές και άμεσες λύσεις. Ας εστιάσουμε σε μία από αυτές η οποία είναι η έκδοση χρήματος. Παρατηρώντας τον πληθωρισμό ο οποίος είναι είναι ακόμη σε χαμηλά επίπεδα, θεωρώ πως είναι εφικτό «να κοπεί χρήμα». Σε τέτοιες πρωτόγνωρες καταστάσεις αλλά και σε περιπτώσεις πολέμου, μια τέτοια κίνηση δεν είναι καταστροφική, αλλά σωτήρια. Φυσικά, γίνεται αναφορά περί ελεγχόμενης έκδοσης χρήματος το οποίο θα δοθεί απευθείας στους πολίτες και όχι στις τράπεζες οι οποίες θα δώσουν δάνεια σε όποιον τα χρειάζεται.
Πολλοί από εσάς θα αναρωτιέστε γιατί το χρήμα να μην «περάσει» από το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η απάντηση είναι απλή και είναι η εξής. Οι τράπεζες για κάθε 100 ευρώ καταθέσεις βγάζουν 800. Τι σημαίνει αυτό; Πως πωλούν «αέρα». Εάν και εφόσον το χρήμα περάσει από αυτές, θα πολλαπλασιαστεί και ο πληθωρισμός θα «χτυπήσει κόκκινο». Οι τραπεζίτες θα βγουν οι μεγάλοι κερδισμένοι και ο απλός πολίτης χαμένος. Θα δανειστεί χρήματα (με χαμηλότερο επιτόκιο βέβαια από νορμάλ συνθήκες) για να μπορεί να κινηθεί και να καλύψει τις ανάγκες του. Την ίδια στιγμή όμως θα υπογράψει τη «καταδίκη» του, αφού το ποσό χρημάτων που θα έχει δανειστεί συν το επιτόκιο, θα πρέπει να τα επιστρέψει στη τράπεζα. Αν δεν μπορέσει να αξιοποιήσει κατάλληλα αυτά τα χρήματα και διπλασιάσει το κέρδος από την επένδυση που θα κάνει, πώς θα επιστρέψει το ποσό του δανείου στη τράπεζα;
Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως υπάρχει φανερή ανάγκη για απευθείας παροχή χρήματος στους πολίτες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κρίνεται απαραίτητη η λήψη άμεσων αλλά και κατάλληλων μέτρων που θα δώσουν ξανά «πνοή» στην οικονομία της Ε.Ε. αλλά και στην παγκόσμια οικονομία.
*Το παρόν κείμενο αποτελεί άποψη του αρθρογράφου
