Με κάθε μου πνοή…

Ο ήλιος κοντεύει να βασιλέψει και εγώ μόλις έφτασα σπίτι. Μόνη με το σκυλάκι που μου είχες κάνει δώρο. Μαξ τον ονομάσαμε. Είναι τεσσάρων χρονών και τόσο γλυκό. Μακάρι να ήσουν εδώ να το έβλεπες αλλά λείπεις. Πήγες σε καλύτερα μέρη, εκεί που υπάρχει ευτυχία και αγάπη. Όπως έλεγες. Μου λείπεις η αλήθεια είναι και δεν ξέρω τι να κάνω για αυτό. Πιστεύω οτι εσένα δεν σου λείπω. Τέλος πάντων, σήμερα έχει πολλή ζέστη και δε νιώθω καλά. Εσύ υπέφερες από τη ζέστη.

Όταν πρωτογνωριστήκαμε πήγαινα στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα της Ιατρικής και φοιτούσα στο τρίτο έτος, ενώ εσύ στο τέταρτο. Την επόμενη χρονιά πήρες το πτυχίο σου. Ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Αν θυμάμαι καλά το πήρες με 9,30. Με βοηθούσες και εμένα με τα μαθήματα κάπου – κάπου. Και έφτασα να πάρω και εγώ το πτυχίο μου. Το καλύτερο πάρτι αποφοίτησης. Κάναμε και άλλα πράγματα μαζί. Θυμάσαι τη βόλτα στο ποτάμι της περιοχής ή στους καταρράκτες; Τα γενέθλια κοντά στη θάλασσα; Τα πρώτα Χριστούγεννα στην Αράχωβα; Το ταξίδι στο εξωτερικό; Πολύ ωραίο ταξίδι. Ωραίες στιγμές.

Παραδέχομαι οτι ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Χρόνια ανέμελα γεμάτα αγάπη και όνειρα. Δυστυχώς, όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν. Όλα τα ωραία έχουν ημερομηνία λήξης. Έτσι ήρθε και το δικό μας τέλος. Ένα τέλος ξαφνικό. Αναπάντεχο. Έχουν περάσει 2 χρόνια και ακόμα σε σκέφτομαι, ακόμα πονώ. Είπαμε και οι δύο να προχωρήσουμε τη ζωή μας. Εσύ το κατάφερες, εγώ όμως όχι. Δεν μπόρεσα. Το τραγούδι που με συντροφεύει λέει: έγινες εμμονή, σημάδι στην ψυχή, σ’ όλη μου τη ζωή… Μάλλον δεν το θυμάσαι. Δεν πειράζει.

Σα να ακούω κάτι. Είναι ο σκύλος μας ο Μαξ που γαβγίζει τόση ώρα, ενώ εγώ μιλάω μόνη στο καθρέπτη. Φαίνεται ευδιάθετος και έχει βγάλει τη γλώσσα του έξω, αλλά δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Ήρθε κάποιος; Για να κοιτάξω. Εσύ. Γύρισες. Γύρισες για λίγο ή για πάντα; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι άλλαξαν τα χρώματα γύρω μου. Μετατράπηκαν από σκούρα σε ανοικτά.

Από την Έλενα Φόρτη

Επιλεγμένα άρθρα από ειδικούς στο είδος τους!