Τελικά πάνε οι παλιές αγάπες στο παράδεισο;
Ποιος είναι αρμόδιος να δώσει κατάλληλες απαντήσεις (όποιες και εάν είναι αυτές) στη παρούσα ερώτηση;
Έρχονται οι μέρες που σου θυμίζουν κάτι από αυτό το άτιμο παρελθόν που τα βράδια σε κρατάει ξύπνιο, σε κάνει να θυμάσαι και να ανατρέχεις σε καταστάσεις που έζησες και δεν ξεχνάς ποτέ ή σχεδόν ποτέ. Έρχονται οι μέρες που σκέφτεσαι ένα ή και περισσότερα πρόσωπα λίγο παραπάνω. Άραγε αυτά σε θυμούνται έτσι ή έχουν ακόμη το μίσος του χωρισμού μέσα τους;
Στιγμές που κανείς από τους δύο δεν ξέχασε. Ίσως προχώρησε, αλλά δεν ξέχασε… Βέβαια ειρωνεία, τι ειρωνεία για το άτομο με το οποίο προχώρησε. Πού να ήξερε ότι δεν νιώθει όσα δείχνει… Κρίμα, γιατί θα πληγωθεί άδικα. Προσοχή σε τέτοιες καταστάσεις – έτσι λέγαμε από παιδιά, τι άλλαξε τώρα;
Δεν άλλαξε απαραίτητα κάτι πάνω σε εμάς. Ίσως το περιβάλλον, ίσως λίγο τα θέλω μας. Μα και πάλι εμείς φταίμε. Καλό θα ήταν πρώτα να έκλεινε οριστικά ένα κεφάλαιο, να φτιάχναμε τον εαυτό μας από την αρχή κι έπειτα να προχωρούσαμε σε νέα περιπέτεια. Μα ποιος το κάνει αυτό την σήμερον ημέρα; Ελάχιστοι πιστεύω. Ας με διορθώσει κάποιος, εάν έχει σχετική έρευνα στα χέρια του.
Μα πώς να κλείσει ένα τέτοιο κεφάλαιο; Είναι δύσκολο, αγαπητοί αναγνώστες, το ξέρουμε όλοι καλά. Αν το καλοσκεφτούμε όμως, τι είναι εύκολο σε αυτή τη ζωή; Τίποτα… Πολλά πράγματα είναι αρκετά πιο εύκολα από όσο νομίζουμε όμως και για αυτά πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια προκειμένου να τα αποκτήσουμε. Το να κλείσεις μια πόρτα στη ζωή σου θέλει μεγάλη αποφασιστικότητα και θέληση για καλυτέρευση του εαυτού σου.
Τα βράδια είναι το δύσκολο κομμάτι της ζωής. Εκείνα τα βράδια που θυμάσαι τόσα πολλά και νιώθεις ακόμη περισσότερα, εκείνα που δεν μπορείς να αντέξεις ούτε εσύ ο ίδιος σου τον εαυτό σου. Τότε ποιος θα είναι εκεί; Ίσως οι κολλητοί σου – βασίσου σε αυτούς. Σίγουρα θα σε βοηθήσουν σε όλα. Τουλάχιστον έτσι κάνουν οι αληθινοί φίλοι.
Κράτα τα όλα αυτά, τα καλά και τα κακά. Τα καλά ως ανάμνηση στο πίσω μέρος του μυαλού σου και τα κακά σε ένα μικρό συρτάρι του μυαλού, ώστε, εάν χρειαστεί να ζήσεις παρόμοια κατάσταση αργότερα, να θυμηθείς τι πρέπει ή ήταν καλό για εσένα να πράξεις. Ποιος βάζει τη λογική όταν μιλάμε για συναίσθημα; Λίγοι, ελάχιστοι. Προκειμένου όμως να γλιτώσουμε ένα τεράστιο κακό που θα προκληθεί στο ψυχολογικό κομμάτι του εαυτού μας, θα ήταν καλύτερο εάν απλώς δεν ζούσαμε αυτό που εμείς ονομάσαμε «έρωτα».
Άλλαξε η ζωή και μαζί με αυτήν αλλάξαμε και εμείς. Τι κερδίσαμε, τι χάσαμε;
Μόνο εμείς ξέρουμε πραγματικά. Ας κάνουμε λοιπόν τον απολογισμό μας, ας βελτιώσουμε τον εαυτό μας και μαζί με αυτόν θα δούμε γενικότερη βελτίωση στο περιβάλλον γύρω μας. Πρώτα αλλάζουμε το μέσα μας κι έπειτα οποιοδήποτε εξωτερικό παράγοντα στον βαθμό που μας είναι επιτρεπτό. Ας μείνουν όλα στο μυαλό, εκεί όπου δημιουργήθηκαν κάποτε…
Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου
