Στα ακουστικά…

Όλοι μας πιστεύω πως έχουμε συνδέσει κάποια πρόσωπα στη ζωή μας με ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Συνήθως το πρόσωπο συνδέεται με ένα κομμάτι που μας κάνει να σκεφτόμαστε διάφορες στιγμές μαζί του λόγω των στίχων είτε γιατί το ακούσαμε κάποια φορά μαζί και μας άρεσε η στιγμή.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εμάς; Ίσως είναι κατάθεση ψυχής, τουλάχιστον προσωπικά θεωρώ ότι είναι κατάθεση ψυχής και σώματος στον άνθρωπό σου. Μια κατάθεση που μόνο κέρδη μπορεί να σου φέρει. Στιγμές που δύσκολα ζεις, ένας έρωτας που τα έχει όλα και εσύ ζεις το όνειρό σου. Μάλλον τότε η ζωή αποφάσισε να σου κάνει ένα δώρο, μην το πετάξεις. Κάποιες στιγμές βάζεις το τραγούδι στα ακουστικά σου και προχωράς στο δρόμο γρήγορα. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Σκέφτηκες κάποια φορά;

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει επιστημονική εξήγηση βάσει βιολογίας ούτε είμαι ψυχολόγος για να αναλύσω τα ψυχολογικά αίτια. Εάν μετράει η γνώμη μου, η γνώμη ενός απλού ανθρώπου που ζω όπως κι εσύ, τότε κράτα αυτό αγαπητή φίλη και αγαπητέ αναγνώστη. Κατά τη διάρκεια αναπαραγωγής του τραγουδιού κάτι ξυπνάει μέσα μας, κάτι σαν να ενεργοποιείται στον οργανισμό μας. Ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη μας στο άκουσμα της πρώτης νότας μάς κάνει να έχουμε περισσότερη αδρεναλίνη και αυτό όλο πρέπει να «αποβληθεί» από το σώμα. Αυτό συμβαίνει με το γρήγορο περπάτημα.

Οι μήνες και τα χρόνια περνούν και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από δίπλα μας. Πόσο λυπάμαι για όσους έφυγαν και δεν πρόλαβα να κλάψω και να τους πω όσα νιώθω. Εύχομαι απλώς να δοθεί η δυνατότητα κάποια στιγμή. Ζωή, μην είσαι τόσο άδικη! Είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα, όχι προγραμματισμένα ρομπότ. Τα τραγούδια όμως είναι εκεί, εκεί για κάθε δύσκολη στιγμή… Να μας θυμίσουν τις στιγμές μας με τον άνθρωπό μας, τις στιγμές που κάποτε τις ζούσαμε και ήμασταν χαρούμενοι. Μα γιατί; Γιατί να φύγει αυτή η χαρά; Ναι, έζησες όμορφες στιγμές οι οποίες τελείωσαν για τον α ή β λόγο. Και; Ναι, ωμά, και; Τι με αυτό; Η ζωή κυλάει και εσύ θέλεις απλώς να χάσεις χρόνο μένοντας πίσω; Ο επόμενος σταθμός θα μετρήσει συν έναν επιβάτη που δεν κατέβηκε στο προορισμό του; Σκέψου να το έκανε ο καθένας αυτό; Θα υπήρχαν άδειοι σταθμοί και γεμάτα τρένα… Στη θέση των σταθμών βάλε τον επόμενο άνθρωπο και στη θέση των τρένων βάλε τη ζωή η οποία απλώς κυλά.

Καλές οι στιγμές. Κράτα τες σε συνδυασμό με εκείνο το τραγούδι που σε κάνει να τις θυμάσαι. Να είσαι περήφανος για ό,τι ζεις. Να το ζεις στο έπακρον μήπως και κάποτε πάρεις καλή δόση από έναν άνθρωπο. Ναι, ζήσε! Πόνεσε! Να πονάς όσο μπορείς! Μόνο μέσα από βαθύ πόνο ανακαλύπτεις τον εαυτό σου ξανά από την αρχή. Να πονάς τον εαυτό σου και να πονάς για κάθε άνθρωπο. Όμως καθετί έχει τον χρόνο του. Δώσε χρόνο σε εσένα και σε αυτόν και θα δεις πως η πορεία θα είναι φωτεινή όπως ο ήλιος το πρωί, αυτός ο ήλιος που βράδια ξενυχτούσατε για να τον δείτε. Βράδια με το ολόγυμνο φεγγάρι και εσάς αγκαλιά. Αυτά θα έχεις να θυμάσαι. Ξύπνησε και άσε τη «ζωή» γιατί σε περιμένει η ζωή!

Καληνύχτα…

Ονομάζομαι Γρηγοριάδης Αντώνιος και κατάγομαι από τη πανέμορφη Θεσσαλονίκη. Είμαι τελειόφοιτος του πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο τμήμα λογιστικής και χρηματοοικονομικής. Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να αρθρογραφώ και να τρέχω/περπατάω. Είναι δύο πράγματα που ηρεμούν την ψυχή και το μυαλό. Σας τα συνιστώ ανεπιφύλακτα! Με αγάπη, Ο αρθρογράφος σας