Καθόμουνα που λέτε και σκεφτόμουνα, βαθιά συλλογιζόμουνα πως για ακόμα μία χρονιά έφτασε η τρίτη ημέρα του Σεπτέμβρη (3/9) και οι νεότερες γενιές δε θα γνωρίσουν το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του λαού (του εργάτη και ταυτόχρονα του βιομηχάνου) που ιδρύθηκε σαν σήμερα το 1974. Μην απορείτε, τέτοιο κόμμα ήταν το ΠΑΣΟΚ, είχε καταφέρει να φέρει κοντά την εργατιά με τους βιομηχάνους και να πίνουνε μαζί μαλαματίνα χαράζοντας κοινή πορεία προς τον σοσιαλισμό (ήταν της μόδας τότε καθώς υπήρχαν ακόμα τα σοσιαλιστικά καθεστώτα). Ηγέτης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο ένας και μοναδικός Ανδρέας Παπανδρέου, ποπ λαϊκό είδωλο ακόμα και σήμερα με πλήθος αναρτήσεων στο διαδίκτυο ως Μιμίδιο (Meme), γνωστός και ως «ο μπαμπάς της δεξιάς».
Ήταν όμως το ΠΑΣΟΚ αυτό που πραγματικά έμεινε ως μύθος, δηλαδή το κόμμα του λαού; Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο κόσμος έφαγε ψωμάκι τότε μετά την δεξιά. Κάποιοι άλλοι θεωρούν τον Ανδρέα Παπανδρέου κάποιον σαν τον Αλ Καπόνε μιας και την περίοδο της διακυβέρνησης του την ελληνική κοινωνία συντάραξε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Η ουσία είναι πως στο Ειδικό Δικαστήριο αθωώθηκε πανηγυρικά και έμεινε στην ιστορία η περίοδος ως το μαύρο -89 όπου η ΝΔ συγκυβέρνησε με το ΚΚΕ (εσωτερικού – εξωτερικού), το οποίο λίγο αργότερα διασπάστηκε. Στην συνέχεια ο Ανδρέας Παπανδρέου επανεκλέγει πρωθυπουργός ενώ το ΚΚΕ χρεώθηκε την συμμαχία με την δεξιά και σημείωσε ιστορικά χαμηλό ποσοστό (4.5%) με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου (πρώην ΚΚΕεσ, σήμερα Σύριζα), να μένει εκτός βουλής καθώς δεν πέρασε το όριο εισόδου (3%).
Για να μην τα πολυλογούμε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 23 Ιουνίου του 1996 πέθανε και το κόμμα πέρασε στα χεράκια του Σημίτη. Καλό παιδί ο Σημίτης και από σπίτι, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Στην περίοδο της διακυβέρνησης του είχαμε δύο τεράστιες επιτυχίες: 1) έσκασαν κάτι μετοχές φούσκες στο χρηματιστήριο (ατυχίες από αυτές που σε όλους μας συμβαίνουν καθημερινά) και 2) μπήκαμε στο ευρώ το γερμανικό κοινό μας νόμισμα της Ε.Ε.
Τελευταίος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της δύσμοιρης αυτής χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου (γιος του Ανδρέα του ιδρυτή, αυτό ήταν και το μόνο του προσόν όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια) κατά κόσμον ΓΑΠ (Γεώργιος Ανδρέας Παπανδρέου, ειρωνικά ως παιδί του μπαμπά του, για τους μη μυημένους στα πασοκικά). Τώρα αυτός τι ακριβώς κατόρθωσε επί πρωθυπουργίας του μη με ρωτάτε δεν ξέρω να σας απαντήσω. Γνωρίζω πάντως ότι σημείωσε εξαιρετικές επιδόσεις στην ποδηλασία και το κανόε καγιάκ. Το λοιπόν να το πούμε πιο απλά να μας καταλάβουν όλοι, υπήρξε ακαταμάχητος σε στεριά και θάλασσα. Τον Τιτανικό τον έχετε δει όλοι φαντάζομαι, αυτό συνέβη και στην Ελλάδα επί πρωθυπουργίας του…
Για να μη τα πολυλογώ γιατί σίγουρα σας κούρασα, αναρωτιέμαι αν το ΠΑΣΟΚ (το οποίο σήμερα έχει άλλη ονομασία και ΑΦΜ με τις κακές γλώσσες να λένε για να αποφύγει να αποπληρώσει τα χρέη του προς τις τράπεζες, κάτι που δεν με βρίσκει σύμφωνο και διαχωρίζω πλήρως τη θέση μου ακόμα και με υπεύθυνη δήλωση σύμφωνα με τον Ν.1599/1986, αν κριθεί αναγκαίο) θα μείνει στην ιστορία. Αν όλα αυτά θα διδάσκονται στο μέλλον στα παιδιά μας στα σχολεία ως κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου.
Να πούμε και ένα μυστικό αλλά να μείνει μεταξύ μας, αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετακόμισαν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε για αρκετούς υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ του ορθόδοξου, ο Τσίπρας είναι ένας νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Πολλά στελέχη επίσης έμειναν στο ΠΑΣΟΚ (μεταξύ των οποίων και ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά κόσμον ΓΑΠ) που άλλαξε όνομα σε ΠΑΣΟΚΟΚΙΝΑΛ και διεκδικούν την κληρονομία του Ανδρέα.
Κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος για ένα ιστορικό κόμμα το οποίο σήμερα πλέον υπάρχει ως μουσείο και μαζεύονται οι σοσιαλιστές ή σοσιαλδημοκράτες (όπως βολεύει τον καθένα) κάθε χρόνο τέτοια μέρα να αποδώσουν φόρο τιμής στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Εικόνα: PASOK από Flickr