Τι πραγματικά είναι η χαμένη αθωότητα για την οποία γίνεται μεγάλη συζήτηση κατά τα τελευταία έτη; Όπως κάθε άλλο ζήτημα που διαπραγματευόμαστε, έτσι και αυτό, έχει δύο όψεις, ωσάν το νόμισμα, το οποίο αν στρέψεις δεν έχει μεγάλες πιθανότητες να κάτσει όρθιο.
Μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε περάσει, άλλοι πρόσφατα, άλλοι όχι και τόσο, από τα παιδικά και εφηβικά έτη. Πόσοι από εμάς άραγε φέραν στο νου τους στιγμές, φίλους, έρωτες, παιχνίδια κ.α. με το που διάβασαν αυτή τη φράση;
Ακριβώς αυτό λοιπόν είναι το καταφύγιο μας. Όλες αυτές οι στιγμές και οι αναμνήσεις που δημιουργήθηκαν κατά τα παιδικά χρόνια και προσπαθούμε να τις κρατήσουμε κρυφά μέσα μας σαν ένα καντήλι που δεν θέλουμε να σβήσει. Κάποιοι μάλιστα προσπαθούν ακόμη να διατηρήσουν ένα κομμάτι τους εαυτού τους ως έχειν, για να τους θυμίζει τη παιδική ηλικία και όλα τα όμορφα τα οποία έζησαν.
Άλλωστε είναι ευρέως γνωστό πως όσο μεγαλώνουμε η παιδική αθωότητα και το χαμόγελο από τα χείλη σβήνει, αντικρίζοντας τη σκληρή πραγματικότητα και την βίαιη καθημερινότητα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας σήμερα.
Σαφώς υπάρχει και η χαρούμενη όψη του νομίσματος μιας και τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι μονόπλευρο, όμως πόσοι από εμάς μπορούν να δουν το ποτήρι όχι απλά μισογεμάτο, αλλά γεμάτο; Όσοι το καταφέρνουν αποτελούν την ομάδα ηρώων του σήμερα διότι έχουν βρει τη πραγματική ευτυχία και δύναται να ζήσουν το όνειρό τους όπως θέλουν.
Με τα χρόνια να περνούν και με τη νοοτροπία που δημιουργείται για να εστιάσουμε σε ένα γεγονός ή μία κατάσταση στη ζωή μας, ξεχνάμε πολλές φορές όλα αυτά τα όμορφα μικρά ή μεγάλα γεγονότα (τις στιγμές που κρύβονται στα καταφύγια του καθενός), έχοντας ως αποτέλεσμα να απελπιζόμαστε περισσότερο από όσο πρέπει ή να παρατάμε τον εαυτό μας και τις υποχρεώσεις μας βυθισμένοι σε μία νεκρή καθημερινότητα.
Μήπως όμως όλα αυτά δεν βγάζουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα; Ας το εξετάσουμε και αυτό το σενάριο!
Σαν παιδιά συνηθίσαμε, οι περισσότεροι από εμάς ελπίζω, να μπορούμε να τρέξουμε σε κάποιου ανθρώπου την αγκαλιά για να κρυφτούμε και να προφυλαχθούμε από οτιδήποτε θεωρούμε ξένο και μη οικείο προς τα εμάς. Αυτός ο άνθρωπος που σκέφτηκες μόλις, αποτέλεσε το πρώτο σου καταφύγιο.
Στη συνέχεια, δημιούργησες το δικό σου καταφύγιο μέσα από τις αναμνήσεις που είχες. Αυτές τις αναμνήσεις που δεν ήθελες να ξεχάσεις και να διαγράψεις με αποτέλεσμα να αναγκαστείς να δημιουργήσεις την κρυψώνα σου, μη τυχόν και δει κάποιος όλα αυτά τα όμορφα που πέρασες και τα διαγράψει γιατί τότε θα υπάρξει μεγάλη θλίψη. Γιατί όμως να μην δείξουμε τις όμορφες στιγμές σε άλλους ανθρώπους για να τους δείξουμε τι πρέπει να κάνουν και τι πρέπει να κρατούν από αναμνήσεις;
Διότι οι περισσότεροι σήμερα προτιμούν να μαυρίζουν τη ζωή τους με όσα άσχημα βιώνουν, επιλέγοντας να παραθέτουν τα γεγονότα κατά τη δική τους σκοτεινή όψη, αγνοώντας έτσι ό,τι φωτεινό. Τέτοιας πάστας άνθρωποι αποτελούν το σκοτάδι που έρχεται να καλύψει το άπλετο φως που υπάρχει στο εσωτερικό μας καταφύγιο.
Αργότερα, όταν μεγαλώσεις, επιλέγεις φίλους και συντρόφους που θεωρείς πως θα προσφέρουν επιπλέον φως στο δικό σου και συνάμα θα πετύχετε μία δυνατότερη φλόγα που δεν θα μπορεί να νικηθεί εύκολα από τα σκοτάδια των αντιπάλων – συνανθρώπων σας. Δεν είναι πάντα εύκολο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, ούτε μπορεί να το πετύχει ο καθείς. Εύκολο εγχείρημα και πολλές φορές δεδομένο, θεωρείται πως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε το δικό μας φως στο καταφύγιο μας έτσι ώστε να υπάρχουν ελάχιστα ή και καθόλου σκοτάδια πριν συναντήσουμε έναν άνθρωπο που έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και στοιχεία.
Συνεπώς, σε αυτή τη ζωή έχουμε μία αθωότητα που πολλές φορές χάνεται με το πέρας των ετών, όμως οφείλουμε στο παιδί που ήμασταν και στα παιδιά του σήμερα, να κρατήσουμε εκείνα τα αγνά χρόνια και να τα μεταδώσουμε χωρίς καμία παράλειψη στις επόμενες γενιές ως πολύτιμο εφόδιο για τον δικό τους αγώνα εύρεσης του καταφυγίου τους.
Σαν τελευταία φιλική συμβουλή για όλους, μη περιμένετε από άλλους ανθρώπους να προσφέρουν φως στο δικό σας καταφύγιο και μην κοιτάτε να κλέψετε το φως που μπορείτε να βρείτε σε ανθρώπους επειδή δεν έχετε το δικό σας ή είναι σθεναρό. Προτιμήστε να δημιουργήσετε το δικό σας αληθινό φως και τότε θα καταλάβετε τι εστί πραγματική ευτυχία. Ας λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας το έργο μας για δημιουργία ενός καλύτερου και πιο βιώσιμου μέλλοντος για εμάς τους ίδιους και όσους θα μας διαδεχθούν.
Ας φωτίσει ο ένας το καταφύγιο του άλλου και τότε όλος ο κόσμος θα λάμψει και πάσης φύσεως σκοτάδια θα εξαφανιστούν και η χαμένη αθωότητα δεν θα θεωρείται πια χαμένη.
