Yuba County Five: Το μυστήριο γύρω από την ανεξιχνίαστη υπόθεση!

Το χρονικό

USA, California, Yuba County.

Έτος 1978. Παντελόνια καμπάνα, ρυθμοί ντίσκο, αφάνα rocks, άχαρα μουστάκια κάτω από ύποπτα ray ban, ολόσωμες φαβορίτες, και ο Έλβις ζει!

24 Φεβρουαρίου.

Πέντε φίλοι κανονίζουν να δουν ζωντανά έναν αγώνα μπάσκετ, όπως έκαναν άλλωστε πολλές φορές κατά το παρελθόν – οι ίδιοι αγωνίζονταν, ερασιτεχνικά, σε μία τοπική ομάδα μπάσκετ, με την οποία είχαν προγραμματισμένο αγώνα για την επόμενη μέρα.

Bill Sterling, 29 ετών, Jack Huett, 24 ετών, Ted Weiher, 32 ετών, Jack Madruga, 30 ετών και Gary Mathias, 25 ετών. Οι τέσσερις πρώτοι είχαν ήπια νοητική αναπηρία, ενώ ο πέμπτος σχιζοφρένια, για την οποία χρειαζόταν τακτική φαρμακευτική αγωγή.

Επιβιβάζονται στο αυτοκίνητο του Jack Madruga, ένα Mercury Montego του ’69 και φεύγουν για την περιπέτεια.

Ο αγώνας τελειώνει. Η περιπέτεια όμως όχι.

Κατευθύνονται προς ένα κοντινό κατάστημα και προμηθεύονται αναψυκτικά και γάλα, λίγο πριν κλείσει, δηλαδή, λίγο πριν τις 10 το βράδυ. Η πωλήτρια που τους εξυπηρέτησε, όπως αναφέρει αργότερα στην κατάθεσή της, θυμάται την ομάδα των νέων χαρακτηριστικά, καθώς την καθυστέρησαν στο κλείσιμο, ερχόμενοι τόσο αργά.

Η υπάλληλος, ήταν το τελευταίο άτομο που τους είδε ζωντανούς, μέχρι εκείνη την ώρα (κλείσιμο ματιού στον αναγνώστη). Οι 5 νεαροί άνδρες, δεν γύρισαν ποτέ στα σπίτια τους. Η εξαφάνισή τους κινητοποίησε άμεσα τις αρχές.

Έρευνες, Πρώτα Ευρήματα

Οι πρώτες πληροφορίες, έφθασαν την επόμενη κιόλας μέρα της εξαφάνισης των ατόμων.

Αρχικά, βρέθηκε το αυτοκίνητο που οδηγούσαν, σε μία δασώδη απομονωμένη τοποθεσία, ψηλά, σε ένα χιονισμένο βουνό της περιοχής. Το αυτοκίνητο ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, λειτουργικό και με αρκετή βενζίνη που θα επέτρεπε στην παρέα να επιστρέψει πίσω. Τα κλειδιά έλειπαν.

Επάνω στα καθίσματα υπήρχαν συσκευασίες τροφίμων που είχαν καταναλωθεί, άλλα μερικώς, κι άλλα πλήρως. Υπήρχαν σημάδια στο χιόνι γύρω από τις ρόδες, που φανέρωναν ότι έγινε μια προσπάθεια να απεγκλωβιστεί το αμάξι – καθώς φαινόταν να είχε κολλήσει. Βέβαια, όπως έκριναν οι αρχές, βασιζόμενοι στο βάθος του χιονιού και σε διάφορες άλλες εκτιμήσεις, δεν θα έπρεπε να ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για 5 ανθρώπους να ξεκολλήσουν το αυτοκίνητο.

Εντύπωση έκανε το γεγονός ότι, το όχημα δεν έφερε εκδορές και γενικά χτυπήματα, τα οποία θα έπρεπε να είναι υπαρκτά, λόγω της πορείας (ανώμαλος βραχώδης δρόμος) που ακολούθησε μέχρι να φτάσει στο τελικό σημείο, αλλά και από το συνολικό βάρος των 5 ανδρών, ειδικά σε ένα χαμηλωμένο αυτοκίνητο. Το παράδοξο αυτό, θα μπορούσε να εξηγηθεί στη περίπτωση που ο οδηγός γνώριζε πολύ καλά την περιοχή και τον δρόμο, και μπορούσε να αποφύγει μηχανικά τις λακκούβες κ.α. – κάτι που δεν προκύπτει να γνώριζε ο Madruga, ή απλώς, ήταν εξαιρετικά προσεκτικός από την αρχή μέχρι το τέλος της πορείας.

Υποθέτουμε ότι, καθ’ όλη τη πορεία του αυτοκινήτου, ο οδηγός ήταν ο ίδιος, δηλαδή ο ιδιοκτήτης του Madruga. Να σημειωθεί βέβαια, ότι δίπλωμα οδήγησης είχε κι άλλο ένα άτομο της παρέας, ο Mathias (κλείσιμο ματιού στον αναγνώστη, αλλά όχι με το ίδιο μάτι).

Επίσης, δυσεξήγητο ήταν και ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε ξεκλείδωτο, κάτι που ο Madruga, όπως ανέφεραν οι γονείς του, δεν θα έκανε ποτέ – ένδειξη ότι βιάζονταν να απομακρυνθούν από το σημείο, επικρατούσε ταραχή, ή απλώς τους τρόμαξε κάποιο Γέτι;

Μαρτυρίες

Το φως της δημοσιότητας έπεσε άπλετο πάνω στην υπόθεση. Πολλοί άνθρωποι, παρουσιάστηκαν ως μάρτυρες. Μεταξύ αυτών κι ο Joseph Schons.

Ο Joseph Schons, ισχυρίστηκε ότι αναγκάστηκε να διανυκτερεύσει το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου, πολύ κοντά στο σημείο όπου βρέθηκε το Montego. Διατηρούσε ένα κατάλυμα εκεί, και ανέβηκε για να το ελέγξει. Κόλλησε στο χιόνι και σα να μην έφτανε αυτό, στη προσπάθειά του να ελευθερώσει το αυτοκίνητό του, παθαίνει καρδιακή προσβολή. Ένιωσε οξύ πόνο, τον οποίο δεν μπορούσε να διαχειριστεί, και τότε εισέρχεται στη καμπίνα του αυτοκινήτου και κρατάει ανοιχτή τη μηχανή για να ζεσταίνεται.

Περνούν 6 ώρες. Αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κάποιο φως προερχόμενο από πίσω του. Βγαίνει από το αμάξι, και βλέπει, όπως υποστήριξε, φώτα αυτοκινήτου. Διέκρινε τότε ένα όχημα, και γύρω του μια ομάδα ανθρώπων να συνομιλούν, μεταξύ αυτών μια γυναίκα με ένα μωρό, του οποίου άκουσε το κλάμα (;). Δεν ξέρω για εσάς, αλλά σε εμένα, κανένας από την ομάδα των εξαφανισμένων δεν έμοιαζε με γυναίκα (did you just assume my gender), με μωρό, ή με κλάμα μωρού.

Τους φώναξε για βοήθεια, αλλά κανείς δεν αποκρίθηκε. Αντίθετα, έσβησαν τα φώτα και παρέμειναν σιωπηλοί. Εκείνος, μπήκε ξανά στο αυτοκίνητο. Να πούμε εδώ, ότι σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της μητέρας του Weiher, δεν ήταν καθόλου σύνηθες του χαρακτήρα του να αγνοεί τις εκκλήσεις ενός άλλου ανθρώπου για βοήθεια (εκτός βέβαια, αν ο άλλος είναι το Γέτι).

Αργότερα, όπως υποστηρίζει ο μάρτυρας, συνέβη για δεύτερη φορά να δει φώτα από πίσω του, μόνο που τώρα, δεν ήταν αυτοκινήτου, αλλά φώτα φακών. Σε εκείνη τη φάση, μπόρεσε να διακρίνει καλύτερα τι αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο πίσω του – μίλησε για ένα αγροτικό (pickup truck), το οποίο μάλιστα βρισκόταν σε απόσταση περίπου 6 μέτρων μακριά από το δικό του! Μία απόσταση αρκετά μικρή, που στο άκουσμά της ο αναγνώστης (δεν θέλω να προκαταβάλω τον αναγνώστη – καλά, θέλω), μυρίζει ψέματα, υπερβολές ή και φαντάσματα ακόμα!

Τέλος πάντων, για ακόμη μία φορά, δεν κατάφερε να πάρει κάποια απάντηση, όταν απευθύνθηκε στους ξένους. Έπειτα από ώρες και αφού ένιωθε καλύτερα, έφυγε πεζός προς τα κάτω για να βρει βοήθεια.

Περπάτησε για 13 χιλιόμετρα, όταν και συνάντησε ένα κατάλυμα. Κάποιος προσφέρθηκε να τον γυρίσει με το όχημά του στο σπίτι του. Πέρασαν από το σημείο στο οποίο συνέβη το επεισόδιο στον Schons, και κοντά στο όχημά του πλέον, βρισκόταν ένα Montego!

Ένας γιατρός βεβαίωσε την καρδιακή προσβολή, αλλά η μαρτυρία του Schons τέθηκε υπό αμφισβήτηση, καθώς, όπως ισχυρίστηκε κι ο ίδιος, είχε παραισθήσεις λόγω των πόνων, όταν άκουγε φωνές μωρών, και έβλεπε φώτα (αυτοκινήτων, φακών ή και εξωγήινων – δεδομένου ότι μιλάμε για USA στα τέλη των ‘70s, και οι εξωγήινοι επέλεγαν συστηματικά το τιμημένο αυτό κράτος για να εμφανίζονται, γεγονός που αποδεικνύεται κι από όλες τις μαρτυρίες του τύπου: «σου’ πα», «μου’ πες», «είπανε»).

Μία ακόμη μαρτυρία ήρθε στις αρμόδιες αρχές, όταν μία γυναίκα στο Brownsville (περίπου 48 χιλιόμετρα από το σημείο που βρέθηκε το Montego), ισχυρίστηκε ότι 4 άνδρες βρέθηκαν σε κάποιο κατάστημα με ένα κόκκινο αγροτικό (όχι Montego, αλλά όπως είπε αρχικά κι ο Schons, αγροτικό), δύο μέρες μετά την εξαφάνιση των 5. Αναγνώρισε ότι και οι 4 άνδρες, ήταν οι ίδιοι που φαίνονταν στα φυλλάδια που μοιράστηκαν, μετά την εξαφάνιση των φίλων. Δύο από αυτούς εισήλθαν στο κατάστημά της για να κάνουν διάφορες αγορές.

Η μαρτυρία της υποστηρίχθηκε και από τον ιδιοκτήτη του καταστήματος, ο οποίος έδωσε πληροφορίες για τον τρόπο που συμπεριφέρονταν οι δύο άνδρες μέσα στον χώρο. Οι πληροφορίες που έδωσε, όπως επιβεβαιώθηκε κι από τον οικογενειακό κύκλο των ανδρών, ταίριαζαν πράγματι στους τρόπους που συμπεριφέρονταν εκείνοι.

Ακόμη πιο μακάβρια ευρήματα

Ιούνιος του 1978. Τα χιόνια λιώνουν, οπότε διευκολύνονται οι έρευνες.

Σπόιλερ αλέρτ: Το λιώσιμο χιονιών, διευκολύνει ενίοτε και την εμφάνιση σκελετών!

Οι αρχές καταφέρνουν να εντοπίσουν τέσσερα πτώματα. Τρία από αυτά, σε μια περιοχή κοντά σε έναν καταυλισμό με τροχόσπιτα, και το τέταρτο μέσα σε ένα από αυτά. Το συγκεκριμένο τροχόσπιτο, απείχε περίπου 32 χιλιόμετρα από το σημείο που είχε βρεθεί προηγουμένως το Montego!

Ω ναι, 32 χιλιόμετρα φαντάζουν εξωπραγματικά για να διανύσει κανείς με τα πόδια, σε τόσο ακραίες συνθήκες.

Τα ευρήματα που συνέλεξαν οι αρχές από το δάσος, ουσιαστικά αποτελούνταν από διάσπαρτα κόκαλα, πράγμα που αποδόθηκε στο ότι άγρια ζώα τα μετακίνησαν, στην προσπάθειά τους να τραφούν.

Μέσα στο τροχόσπιτο ωστόσο, επάνω στο κρεβάτι και σκεπασμένο από την κορυφή μέχρι τα νύχια με οχτώ σεντόνια (!), βρέθηκε το πτώμα του Ted Weiher. Η αυτοψία έδειξε, ότι ο θάνατός του ήταν απόρροια ενός συνδυασμού υποθερμίας και λιμοκτονίας. Ο Ted είχε χάσει σχεδόν το μισό του βάρος. Τα πόδια του είχαν περιέλθει σε κατάσταση γάγγραινας, από τη συνεχόμενη έκθεσή τους στις χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν στην περιοχή. Αξιοσημείωτο ήταν το μάκρος που είχαν τα γένια του, καθώς έδειχνε σαφώς, ότι προηγήθηκε ένα χρονικό διάστημα μεταξύ 8 και 13 εβδομάδων, προτού συμβεί τελικά το μοιραίο!

Πάρε μία ανάσα και σκέψου πάλι ότι: Ο Ted μπορεί να ήταν ζωντανός, έως και για 13 βδομάδες από τη μέρα που εξαφανίστηκε.

Ένα παράθυρο του τροχόσπιτου είχε σπάσει, προφανώς από την προσπάθεια των ανδρών να βρουν καταφύγιο εκεί – μέσα από αυτό, είχαν δει το πτώμα κάποιοι μοτοσικλετιστές, οι οποίοι ήταν και εκείνοι που ενημέρωσαν τις αρχές, οδηγώντας τους στην περιοχή.

Για να πω την αλήθεια, ο βασικός λόγος που ασχολήθηκα με την υπόθεση αυτή, είναι τα στοιχεία που ακολουθούν.

Το μυαλό μου δεν μπορούσε, ούτε μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμη, τις συνθήκες εκείνες που οδήγησαν τους εναπομείναντες φίλους (οι αρχές θεώρησαν ότι σε κάποια φάση, ίσως βρίσκονταν τρία άτομα μέσα στο τροχόσπιτο, οι Weiher, Mathias και Huett), να λειτουργήσουν τόσο αντίθετα από τις άμεσες ζωτικές τους ανάγκες.

Αυτό το λέω γιατί, μέσα στο τροχόσπιτο, δεν είχε γίνει καμία προσπάθεια να ανάψουν φωτιά με τα σπίρτα που υπήρχαν, στα άφθονα υλικά που βρίσκονταν τριγύρω (όπως βιβλία, ξύλα) για να ζεσταθούν όσοι βρήκαν καταφύγιο εκεί – είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Ted έμεινε για πολύ μεγάλο διάστημα μόνος του, πριν χάσει κι αυτός τη ζωή του. Ανάλογα ερωτηματικά εγείρονται και για το εγκατεστημένο σύστημα θέρμανσης που υπήρχε στο τροχόσπιτο, και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Το παράθυρο που είχαν σπάσει για να εισέλθουν, δεν κλείστηκε με κανέναν τρόπο, και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, ότι το κρύο θα ήταν αισθητά θανατηφόρο σε όποιον διέμενε εκεί! Η οικογένεια του Weiher είπε στις αρχές, ότι αυτή η συμπεριφορά του, δηλαδή να μην κατανοεί τον άμεσο κίνδυνο που διατρέχει η ζωή του, ταίριαζε πράγματι στο γιο τους, καθώς είχε έλλειψη, όπως δήλωσαν, κοινής λογικής.

Επίσης, κανείς δεν ακούμπησε τον ρουχισμό που υπήρχε στο τροχόσπιτο, παρόλο που ήταν ο πλέον κατάλληλος για τέτοιες χαμηλές θερμοκρασίες, κι ενώ παράλληλα οι ίδιοι πάγωναν, ανεπανόρθωτα, λεπτό προς λεπτό.

Μερικές κονσέρβες υπήρχαν διάσπαρτες στο πάτωμα, γεγονός που έδειχνε ότι, τουλάχιστον, έκαναν προσπάθεια να τραφούν, σε κάποιο βαθμό. Από την άλλη βέβαια, δεν χρησιμοποιήθηκαν όλες οι κονσέρβες – ένα άλλο ντουλάπι, περιείχε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα, ικανή να θρέψει και τους 5, για έναν ολόκληρο χρόνο!

Ο Weiher δεν φορούσε τα παπούτσια του όταν βρέθηκε, τα οποία ήταν εξαφανισμένα. Ταυτόχρονα, τα αθλητικά παπούτσια του Mathias βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή, κοντά στο πτώμα του Weiher. Οι αρχές θεώρησαν ότι ο Mathias, προτίμησε να φορέσει τα παπούτσια του φίλου του, και να αφήσει τα δικά του πίσω, πριν χαθούν για πάντα τα ίχνη του. Μία λογική υπόθεση, θα ήταν ότι, έχοντας ήδη πρησμένα πόδια ο ίδιος από το κρύο, αφαίρεσε τα παπούτσια του φίλου του και τα φόρεσε καθώς ήταν μεγαλύτερα στο νούμερο, άρα και πιο βολικά.

Σενάρια

Μία λογική πρώτη εξήγηση του τι συνέβη, θα ήταν ότι οι φίλοι χάθηκαν, και για λόγους που δεν μπορούν να αποσαφηνιστούν πλήρως, οδηγήθηκαν σε μια σειρά από λανθασμένες κινήσεις, μέσα στον φόβο και την ανησυχία της στιγμής, που τους έφεραν τελικά στο φυσικό τους θάνατο. Αυτό βέβαια, με την προϋπόθεση ότι ο οδηγός, βρισκόταν σε εντελώς ήρεμη κατάσταση, ώστε να καταφέρει να οδηγήσει τόσο προσεκτικά, το αυτοκίνητο μέχρι το σημείο που βρέθηκε.

Όπως είδαμε, ο Schons, ήταν εκείνος που έπαθε καρδιακό επεισόδιο, απομονωμένος στο αυτοκίνητό του, πολύ κοντά σε μια άγνωστη ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του για βοήθεια, την ίδια μέρα που οι νέοι άνδρες εξαφανίστηκαν, όπως δήλωσε. Ενδεχομένως, ο ίδιος να αποτέλεσε την αφορμή για τον πανικό που δημιουργήθηκε, και οδήγησε την ομάδα 5 φίλων να τραπεί σε φυγή μέσα στο βράδυ. Το πρόβλημα εδώ είναι, ότι αρχικά ο Schons μίλησε για αγροτικό αυτοκίνητο κι όχι για Montego Mercury. Έπειτα, δεν μπορεί να εξηγηθεί η παρουσία κάποιας γυναίκας ή μωρού, με κανένα τρόπο, μέσα στην ομάδα των φίλων. Και ούτως ή άλλως, ο Schons είχε και παραισθήσεις κατά την ώρα των περίεργων αυτών συναντήσεων.

Ο Gary Mathias δεν βρέθηκε ποτέ. Θα μπορούσαν να δοθούν κρίσιμες απαντήσεις, αν είχαμε τουλάχιστον το πτώμα του. Υπάρχει το ενδεχόμενο να συνέβαλε, σε κάποιο βαθμό και συνειδητά, στον χαμό των φίλων του, για λόγους που πάλι δεν μπορούν να διευκρινιστούν.

Πρέπει να αναφέρουμε εδώ, ότι ο Mathias είχε κάποιον γνωστό ή φίλο στην ευρύτερη περιοχή, και θεωρήθηκε ότι ίσως να προσπάθησαν να κατευθυνθούν προς το σπίτι του, για μία βραδινή και απρόσκλητη επίσκεψη – κι αυτό ακούγεται κάπως υπερβολικό (αλλά, πολλά πράγματα γενικά είναι υπερβολικά, όπως κι αυτή η ιστορία).

Μία τελευταία ιδέα, έχει να κάνει με την πιθανότητα να βρέθηκαν κάποιοι στη πορεία τους, που αποφάσισαν να χειραγωγήσουν τους 5 φίλους και να τους οδηγήσουν στον θάνατό τους – υποθέτοντας εδώ, ότι υπάρχει κάποιος βαθμός εγκυρότητας για την ύπαρξη του αγροτικού αυτοκινήτου, που ανέφεραν τουλάχιστον δύο μάρτυρες ότι είδαν.

Οριστικές απαντήσεις δεν δόθηκαν ποτέ. Κι ούτε πιθανότατα θα δοθούν.

Γενικά στη ζωή όμως, οι πιο απλές εξηγήσεις είναι και οι καλύτερες.

Από τον Βασίλη Καλομενίδη

Πηγές:

https://web.archive.org/web/20180217142025/https://www.newspapers.com/newspage/164905145/

https://www.newspapers.com/clip/13126342/the-los-angeles-times/

https://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1978/07/06/5-boys-who-never-come-back/f8b30b11-baeb-4351-89f3-26456a76a4fb/

https://en.wikipedia.org/wiki/Yuba_County_Five

Επιλεγμένα άρθρα από ειδικούς στο είδος τους!