Πρόκειται για έναν κανόνα που πήρε το όνομά του από τον Ιταλό οικονομολόγο, φιλόσοφο, κοινωνιολόγο αλλά και μηχανικό, Vilfredo Pareto. Ήταν ένας άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία για τη συνεισφορά του στην οικονομική επιστήμη, καθώς το πεδίο ανάλυσής του ήταν οι ατομικές επιλογές και η διανομή του εισοδήματος (κατανομή Pareto, αποτελεσματικότητα κατά Pareto κ.λπ.). Η χρήση του όρου «ελίτ» φαίνεται ότι έγινε διάσημη από τον Pareto.
Ο κανόνας είναι ιδιαίτερα απλός. Μας τονίζει ότι «το 80% των αποτελεσμάτων προέρχεται από το 20% των αιτιών». Την παρατήρηση αυτή την έκανε ο Pareto στις αρχές του 20ου αιώνα περίπου στην προσπάθειά του να μελετήσει τη σχέση μεταξύ πληθυσμού και πλούτου. Το αρχικό του συμπέρασμα ήταν ότι το 80% της γης της Ιταλίας (δηλαδή ο πλούτος) ανήκε στο 20% του πληθυσμού της. Για να σιγουρευτεί ότι ισχύει ο συγκεκριμένος κανόνας, μελέτησε και άλλες χώρες οι οποίες επιβεβαίωσαν τον κανόνα του. Αργότερα, τη δεκαετία του 1940, ο Δρ. Joseph Juran ο οποίος ασχολήθηκε με το management, αποδέχθηκε και εφάρμοσε τον συγκεκριμένο κανόνα, καθώς παρατήρησε στον παραγωγικό τομέα ότι το 20% των κατασκευαστικών ελαττωμάτων ήταν υπεύθυνο για το 80% των προβλημάτων. Πιο συγκεκριμένα, ο Joseph Juran αναφέρθηκε σε νόμο των «σημαντικών ολίγων και ασήμαντων πολλών» και αργότερα ως «σημαντικών ολίγων και χρήσιμων πολλών», θέλοντας να τονίσει με αυτόν τον τρόπο ότι οι υπόλοιπες αιτίες δεν είναι τελείως ασήμαντες.
Η αρχή Pareto, με απλά λόγια, θέλει να μας υποδείξει ότι πολλά πράγματα στην καθημερινή μας ζωή δεν κατανέμονται ομοιόμορφα. Δηλαδή, υπάρχει μια άνιση σχέση μεταξύ των εισροών και των εκροών. Μερικά παραδείγματα από την καθημερινότητα είναι τα εξής:
Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, συνήθως το 20% του βιβλίου περιέχει το 80% των πιο σημαντικών πληροφοριών.
Σχετικά με την ένδυση, φαίνεται να φοράμε το 20% των ρούχων μας το 80% του χρόνου μας.
Με το 20% των φίλων μας, περνάμε το 80% του χρόνου μας.
Πέρα από την καθημερινότητα, ο κανόνας έχει βρει εφαρμογή και στον τομέα της μεταποίησης, στο management, στα χρηματοοικονομικά και γενικά σε διάφορους τομείς και επιστήμες.
Παραδείγματα:
Το 20% των πελατών μιας επιχείρησης προκαλεί το 80% των εσόδων της.
Το 20% των υπαλλήλων μιας επιχείρησης ευθύνεται για το 80% της παραγωγής.
Το 20% των ασθενών πραγματοποιούν το 80% των δαπανών στην υγεία.
Το 20% από τα «bugs» στους υπολογιστές είναι υπεύθυνο για το 80% των σφαλμάτων στους υπολογιστές.
Ωστόσο, πρέπει να διευκρινιστεί ότι, παρόλο που φαίνεται ελκυστικός ένας τέτοιος κανόνας στη ζωή μας, η αναλογία 80-20 δεν υφίσταται πάντοτε. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην φτάνουμε το 100 σαν σύνολο. Για παράδειγμα, μπορεί το 30% του εργατικού δυναμικού να βγάζει εις πέρας το 60% της παραγωγής. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, διότι δεν είναι όλοι οι εργαζόμενοι το ίδιο αποδοτικοί. Επίσης, μπορεί σαν σύνολο να φτάνουμε το 100, αλλά οι αναλογίες να είναι διαφορετικές, όπως 70-30, 90-10 κ.λπ. Το σημαντικό που προκύπτει, λοιπόν, από την αρχή του Pareto είναι να γίνει κατανοητό ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του αποτελέσματος προέρχεται από ένα μικρότερο κομμάτι των πράξεων και των προσπαθειών μας.
Πηγές:
Δικτυογραφία:
https://www.investopedia.com/terms/p/paretoprinciple.asp
https://www.forbes.com/sites/kevinkruse/2016/03/07/80-20-rule/#3a227d8f3814
https://www.economist.com/news/2009/06/19/joseph-juran
https://en.wikipedia.org/wiki/Pareto_principle
https://www.investopedia.com/terms/1/80-20-rule.asp
Βιβλιογραφία:
Hal Varian, «Μικροοικονομική, μια σύγχρονη προσέγγιση», 2006, εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ
Εικόνες: Olivier Robin, huntress_love
