Η ιστορία, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Στη διάρκεια των σχολικών μας χρόνων την διδασκόμαστε σ’ όλες τις εποχές της (αρχαία, μεσαιωνική, νεότερη). Όμως, η μυθολογία, είναι αυτή που αποτελεί πρόδρομο της ιστορίας. Άλλωστε και στο σχολείο, πριν την επαφή μας με την αρχαία ιστορία, μαθαίνουμε τη μυθολογία.
Με τον όρο «μυθολογία», εννοούμε όλους τους μύθους, που μέσω αυτών κατανοούμε τους συμβολισμούς που υπάρχουν. Αποτελεί από μόνη της πηγή γνώσης, κάτι που την κάνει αυτόματα διδακτική. Πιο συγκεκριμένα, κάθε μύθος δίνει κάποιο ηθικό δίδαγμα, από το πιο απλό της καθημερινής ζωής, στο πιο σύνθετο. Ωστόσο, οι περισσότεροι δάσκαλοι μένουν στο γεγονός απλά να βγει η ύλη του μαθήματος, χωρίς τα παιδιά να έχουν αποκομίσει κάτι ουσιαστικό και να λάβουν το βαθύτερο νόημα.
Τα «μαθήματα ζωής» που μπορούν να πάρουν τα παιδιά, μέσα από τα γεγονότα της μυθολογίας, είναι πολλά. Όμως, είναι κάποιες συγκεκριμένες μυθολογικές διηγήσεις που κρίνεται απαραίτητο να διδαχθούν οι μαθητές από νωρίς. Αυτό το μάθημα, είναι κατάλληλο για κάτι τέτοιο.
Ο μύθος της Μέδουσας
Σύμφωνα με μία από τις πολλές εκδοχές αυτού του μύθου, η οποία είναι και η επικρατέστερη, η Μέδουσα ήταν μία από τις τρεις γοργόνες, κόρες του Φόρκυ και της Κητούς. Ήταν, επίσης, ιέρεια της θεάς Αθηνάς. Η ομορφιά της γοήτευε τους πάντες. Το ίδιο συνέβη και με το θεό Ποσειδώνα, ο οποίος προσπάθησε να την αποπλανήσει κι εκείνη δεν ανταποκρίθηκε. Έτσι, ο θεός της θάλασσας, μεταμορφωμένος σε άλογο, τη βίασε στον ιερό χώρο της Αθηνάς. Εκείνη, όταν το έμαθε, δεν τιμώρησε τον θεό για αυτή την αποτρόπαια πράξη του, διότι ήταν ισχυρός και δεν μπορούσε να του επιβάλλει κανένα είδος τιμωρίας. Έτσι, τιμώρησε τη Μέδουσα. Τη μεταμόρφωσε σε τέρας, που αντί για μαλλιά στο κεφάλι της είχε φίδια. Πλέον, είχε τόση ασχήμια που όποιος την κοιτούσε στα μάτια πέτρωνε. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό έγινε για να αποφευχθεί οποιαδήποτε μελλοντική ίδια πράξη. Ακόμα και αυτό να ισχύει, το θύμα υπέστη την τιμωρία, όποιος και να ήταν ο σκοπός. Η διήγηση είναι άκρως επίκαιρη καθώς, ακόμα και τότε, το θύμα ενοχοποιούνταν, όπως συμβαίνει και στις μέρες μας. Τον συγκεκριμένο μύθο λίγοι τον γνωρίζουν, όμως καλό είναι να μαθαίνεται σε όλα τα παιδιά και να γίνεται αφορμή για συζήτηση γύρω από ένα θέμα τόσο λεπτό, αλλά τόσο σημαντικό.
Το κουτί της Πανδώρας
Ένας από τους μύθους που έρχεται ως συνέχεια στη γνωστή ιστορία του Προμηθέα, που έκλεψε τη φωτιά για να τη δώσει στους ανθρώπους, είναι αυτός της Πανδώρας. Ο Δίας, προκειμένου να τον εκδικηθεί, επειδή θύμωσε μ’ αυτή του την πράξη, διέταξε τον Ήφαιστο να πλάσει μια γυναικεία μορφή για να τη στείλει σε εκείνον, με την πρόφαση να γίνει γυναίκα του, για τιμωρία. Της έδωσε ένα κουτί, το οποίο γέμισε με όλα τα κακά που μπορούν να βρουν τους ανθρώπους, αλλά της είπε να μην το ανοίξει. Ο Προμηθέας κατάλαβε ότι κάτι κρύβεται πίσω απ’ αυτό, συνεπώς αρνήθηκε. Όμως ο αδερφός του, ο Επιμηθέας, βλέποντας την Πανδώρα, την ερωτεύτηκε και θέλησε εκείνος να την παντρευτεί. Ωστόσο, μια μέρα, η Πανδώρα από την περιέργειά της, άνοιξε το κουτί. Και έτσι, σκόρπισε στους ανθρώπους όλα τα κακά. Πόνο, δυστυχία, αρρώστιες κτλ. Το μόνο πράγμα που κατάφερε να κλείσει στο κουτί πριν προλάβει να φύγει, ήταν η ελπίδα. Το νόημα αυτού του μύθου είναι διττό. Η ανθρώπινη περιέργεια, τις περισσότερες φορές, προξενεί πολλά κακά που δεν υπολογίζουμε. Κάτι που πρέπει να διδαχθούν από νωρίς τα παιδιά, καθώς είναι ένα συναίσθημα που νιώθουν έντονα για τα πάντα, αλλά πρέπει να ελέγχεται με υγιή όρια. Το δεύτερο είναι ότι όσα κακά και να συμβούν, η ελπίδα υπάρχει κάπου στο τέλος. Η ζωή είναι γλυκόπικρη, με τα καλά της και τα κακά της, όμως το μόνο πράγμα που δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ είναι η ελπίδα μας.
Ο Θησέας, ο Αιγέας & τα μαύρα πανιά
Ο Αιγέας, ήρθε αντιμέτωπος με τον Μίνωα, τον βασιλιά της Κρήτης. Προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε μεγάλη καταστροφή, έκαναν μία συμφωνία, στην οποία αποφασίστηκε να πληρώνει κάθε χρόνο φόρο αίματος σε εκείνον. Έστελνε 14 ανθρώπους στην Κρήτη με σκοπό να τους τρώει ο Μινώταυρος. Για αυτό ο φόρος ονομάστηκε έτσι. Ο Θησέας, όταν ενημερώθηκε από τον πατέρα του Αιγέα γι’ αυτό, αποφάσισε να σκοτώσει τον Μινώταυρο και να δώσει ένα τέλος. Έτσι και ξεκίνησε το ταξίδι του με προορισμό το νησί. Τα πανιά στο πλοίο ήταν μαύρα λόγω του φόρου αίματος. Ο Αιγέας, ζήτησε από το γιο του, αν πετύχει αυτό το κατόρθωμα και γυρίσει πίσω ζωντανός, ν’ αλλάξει τα πανιά σε λευκά. Παρόλο που ο Θησέας τα κατάφερε, πάνω στη χαρά του που όλα πήγαν καλά, ξέχασε να το κάνει. Ο Αιγέας είδε το καράβι να φτάνει με μαύρα πανιά, θεώρησε ότι φέρνουν το γιο του νεκρό και έπεσε στη θάλασσα, όπου και σκοτώθηκε. Το ηθικό δίδαγμα; Δεν βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα για τίποτα. Μπορεί από πίσω να κρύβεται κάτι άλλο, που πολλές φορές δεν περιμένουμε.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CE%B3%CE%AD%CE%B1%CF%82https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1%CF%82
