Θυμάμαι από μικρή, στο σχολείο, όταν είχα δυσκολίες μου έλεγαν: «Είσαι δυνατή εσύ! Δεν έχεις ανάγκη! Θα τα καταφέρεις! Αφού μπορείς μόνη σου! Δεν χρειάζεσαι βοήθεια! Να, δες πόσο αντέχεις! Ακόμη και τον πόνο! Δεν είσαι σαν τα άλλα παιδάκια που κλαίνε συνεχώς». Υπήρχε πάντα μία επιλογή κι αυτή ήταν να τα καταφέρεις.
Στην αλάνα με τα «δύσκολα» παιδιά, τα πιο σκληρά, μετά το ίδιο στο σχολείο, στις παρέες, στην σχέση και στο τέλος σε όλα! «Δεν τα καταφέρνουν όλοι, παιδί μου! Μόνο οι δυνατοί επιβιώνουν. Μην τους αφήνεις να δουν τι νιώθεις, γιατί τότε σε εκμεταλλεύονται!». Εύκολο λοιπόν! Το έμαθα, να είσαι δυνατή σημαίνει να μην δείχνεις συναισθήματα, γιατί μόνο τότε τα καταφέρνεις! Μια έντονη παρότρυνση σε κάθε βήμα, στις εξετάσεις να είσαι δυνατή, όταν αρρωσταίνεις να είσαι δυνατή, στην απώλεια να είσαι δυνατή, όταν σε προδίδουν εσύ δυνατή! Ουφ! Εντάξει, με πείσατε! Θα είμαι δυνατή.
Ετοιμάζομαι λοιπόν και βγαίνω στην κοινωνία έχοντας τον έλεγχο, δεν εκφράζω συναισθήματα, γιατί είναι αδυναμία, δεν ζητάω βοήθεια, γιατί εγώ μπορώ! Δεν χρειάζομαι συμμάχους, γιατί θα με αφήσουν. Καλύτερα τα καταφέρνω μόνη…
Τα χρόνια πέρασαν, οι εμπειρίες πλήθαιναν και σε μια απότομη στροφή συνάντησα τον εαυτό μου να μου λέει: «Λυπάμαι, δεν στα έμαθαν καλά… Δεν είσαι δυνατή αλλά μόνη, μακριά από εμένα». Κλάμα, πόνος, ενοχές κι ένα γιατί… Μια απορία: τελικά ποιος είναι δυνατός; Μου τα έμαθαν λάθος είπε ο εαυτός μου και είχε δίκιο. Δεν ήμουν δυνατή… Εγωίστρια ήμουν, φοβισμένη μη δουν οι άλλοι την αδυναμία μου, την οποία έκρυβα τόσο καλά σε μια πανοπλία. Έτσι, βήμα-βήμα, πέταξα την πανοπλία και τότε κατάλαβα….
Δυνατός είναι ο άνθρωπος που δεν βλέπει την αποτυχία σαν καταστροφή, αλλά σαν ευκαιρία για εξέλιξη. Δυνατός είναι εκείνος που γνωρίζει τις αδυναμίες του και τις βελτιώνει, αυτός που αντιλαμβάνεται και εκφράζει τα συναισθήματά του χωρίς να μπερδεύει την δύναμη με την εξουσία.
Ο αληθινά δυνατός δεν είναι αυτός που φωνάζει: «Αντέχω τον πόνο, χτύπησε κι άλλο», αλλά αυτός που γνωρίζει τα όριά του, αγαπά όλα όσα είναι και αποδέχεται την νοοτροπία του μαχητή που επιζητά την νίκη κι όχι αυτός που φορά το προσωπείο του μαχητή, για να κρύψει τις ανασφάλειές του.
Θυμάμαι πια πως δεν είναι οι ικανότητές μου περιορισμένες, αλλά η αντίληψη που μου δημιούργησαν για αυτές. Είμαι δυνατή!
Μαρία Βέη
Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής: http://aksizo.gr/
Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου
