Τα άτομα που φροντίζουν τους άρρωστους συγγενείς τους – φροντιστές – μπορεί να παρουσιάσουν τα ίδια μια σειρά από προβλήματα. Σε πολλές περιπτώσεις η φροντίδα που προσφέρουν μπορεί να διαρκεί πολλά χρόνια εξαιτίας της μορφής της ασθένειας. Η νόσος εισβάλλει και στη δική τους ζωή δημιουργώντας τους ένα πλήθος σωματικών και ψυχικών προβλημάτων.
Για παράδειγμα ο καρκίνος δεν ακουμπά μόνο το άτομο που πάσχει αλλά και όλη την οικογένειά του. H αρχική αντίδραση στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης είναι ένα πάγωμα, ένα μούδιασμα. Την ίδια ακριβώς αντίδραση έχει και ο φροντιστής που συνήθως είναι μέλος της οικογένειας. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται πολύ γρήγορα. Οι φροντιστές νιώθουν ότι πρέπει να στηρίξουν το άτομο που πάσχει με κάθε τρόπο. Συμπάσχουν και βιώνουν την αγωνία του. Πρέπει να φαίνονται δυνατοί γιατί είναι το στήριγμα του ασθενούς. Τι γίνεται όμως όταν οι φροντιστές αρχίζουν να νιώθουν αδύναμοι σωματικά και ψυχολογικά;
Μεταξύ των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν οι φροντιστές είναι η σωματική κούραση, η έλλειψη ενέργειας, η κυκλοθυμική διάθεση, το άγχος, η κατάθλιψη και η απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες. Επίσης μειώνεται η διάθεσή τους για κοινωνικές επαφές με φίλους και συγγενείς. Ο χρόνος που βρίσκουν για τον εαυτό τους είναι λιγοστός.
Πριν αρχίσουν λοιπόν να τους καταβάλλουν τα δυσάρεστα συναισθήματα θα πρέπει να αντιδράσουν. Η λύση βρίσκεται στην επικοινωνία με τους άλλους. Είναι καλό να αρχίσουν να μιλούν σε φίλους και συγγενείς για αυτά που αισθάνονται. Επίσης μια επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο θα τους βοηθούσε να ελέγχουν τις αρνητικές σκέψεις και να βρουν μια ισορροπία στη ζωή τους. Υπάρχουν εξάλλου και ομάδες υποστήριξης των συγγενών που εστιάζουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φροντιστές.
Εξίσου σημαντικό είναι να υιοθετήσουν κάποιες καλές συνήθειες στην καθημερινότητα τους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ασθενούς. Οι σωστές ώρες ύπνου, μια υγιεινή διατροφή και η σωματική άσκηση στον χρόνο που διαθέτουν θα μειώσουν την πίεση που αισθάνονται που οφείλεται στο άγχος. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνούμε ότι οι φροντιστές των ασθενών είναι και οι ίδιοι ασθενείς τις περισσότερες φορές, αθέατοι όμως και έχουν ανάγκη από βοήθεια και οι ίδιοι προκειμένου να ανταποκριθούν στο δύσκολο και επίπονο έργο που έχουν αναλάβει.
Από την Μαρία Παπούλα
