Απ’ την αρχή του το 2020 φάνηκε ότι θα είναι μία ιδιαίτερη χρονιά για όλη την ανθρωπότητα. Eνα νέο στέλεχος κορωνοϊού από τα τέλη του 2019 είχε ήδη προκαλέσει αρκετά κρούσματα κυρίως στην Γιουχάν της Κίνας. Λίγοι μήνες ήταν αρκετοί ώστε να αναθεωρήσουμε οτιδήποτε είχαμε ως δεδομένο. Η χρήση μάσκας και αντισηπτικού αποτελεί πλέον καθημερινή ρουτίνα. Νέες λέξεις μπήκαν στο λεξιλόγιό μας όπως τα κρούσματα, η καραντίνα και το lockdown. Ο «αόρατος εχθρός», ο ιός, μπορεί να βρίσκεται παντού, στα Μ.Μ.Μ., στα χέρια σου ή στην αγκαλιά του αγαπημένου σου προσώπου.
Σαφέστατα, η σωματική υγεία όλων μας είναι σημαντική, ιδίως για τα άτομα που βρίσκονται στις ευπαθείς ομάδες, καθώς ο covid-19 στοιχίζει ακόμα και τις ζωές συνανθρώπων μας. Βρισκόμαστε στο δεύτερο και δυσκολότερο κύμα της επιδημίας στην Ελλάδα. Διανύουμε ένα ακόμα lockdown μέσα σε λίγους μήνες. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, βάλαμε τις ανθρώπινες σχέσεις στον πάγο και κάπου εδώ αρχίζουν τα υπόλοιπα. Μοναξιά, κατάθλιψη, άγχος, κρίσεις πανικού, γκρίνια και άλλα αρνητικά συναισθήματα έρχονται στην επιφάνεια.
Αρχικά, έχουμε τα ζευγάρια που συγκατοικούν. Η ρουτίνα κάνει δυσκολότερη την συμβίωση των ατόμων σε ένα σπίτι (στην πλειονότητα των περιπτώσεων μιλάμε για ένα μικρό διαμέρισμα), αφού για ολόκληρες μέρες/βδομάδες ή ακόμα και μήνα διαφορετικές προσωπικότητες αναγκάζονται να συνυπάρξουν για 24 ώρες το 24ωρο. Οι σχέσεις δοκιμάζονται, η ανία, η έλλειψη προσωπικού χώρου και χρόνου, οι ελάχιστες δραστηριότητες κάνουν τα νεύρα και την γκρίνια πρωταγωνιστές. Ενδεχομένως να δημιουργηθούν προστριβές εφόσον επηρεάζονται οι διαπροσωπικές σχέσεις από τον εγκλεισμό.
Ύστερα, υπάρχουν τα ζευγάρια που όλο αυτό το περνούν χωριστά. Σε διαφορετικά σπίτια ή και σε διαφορετικό νομό. Εδώ η κατάσταση είναι διαφορετική. Δύο άτομα που αγαπιούνται βρίσκονται, χωρίς να το θέλουν, χωριστά με δίχως να έχουν τον τρόπο να βρεθούν. Σε αυτή την περίπτωση η μοναξιά, το γεγονός ότι σου λείπει ο άνθρωπός σου, η συντροφικότητα, η αγκαλιά, ακόμα και το σεξ δυσκολεύουν την σχέση «από απόσταση». Αν, βέβαια, μέσα σε όλο αυτό υπάρχουν θέματα εμπιστοσύνης και ζήλιας, η σχέση κλονίζεται και συχνά οδηγείται στον χωρισμό.
Τέλος, υπάρχουν όλες οι υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις που επηρεάζονται από την πανδημία του 2020. Έχουμε τις οικογένειες που οι γονείς βρίσκονται σε διάσταση, ο εγκλεισμός και ο περιορισμός μετακινήσεων δυσκολεύουν πολλούς γονείς να βλέπουν ή/και τους επισκέπτονται τα παιδιά τους που τον υπόλοιπο καιρό ζουν με τον άλλον γονέα. Παππούδες, γιαγιάδες και λοιποί ηλικιωμένοι που ζουν απομονωμένοι, καθώς το να έρθουν σ’ επαφή με άλλα άτομα και κατά συνέπεια, πιθανώς να νοσήσουν από τον ιό μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ίδια τους την ζωή. Και εδώ, οι άνθρωποι αισθάνονται μοναξιά, άγχος και φόβο εγκατάλειψης. Είναι λογικό να τους λείπουν τα παιδιά και οι αγκαλιές και τα γέλια των εγγονών τους.
Βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση χωρίς να το θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο από τα προστατέψουμε την υγεία μας και τις ζωές των ανθρώπων που αγαπάμε και έχουμε στην ζωή μας. Όσο δύσκολη κι αν μοιάζει η κάθε μέρα τώρα, κάποια στιγμή όλο αυτό θα περάσει. Ας δούμε αυτή την κατάσταση ως μία ευκαιρία προσωπικής ανασκόπησης και αυτοβελτίωσης. Μπορούμε να διαβάσουμε εκείνο το βιβλίο που ως τώρα δεν είχαμε τον χρόνο, να δούμε πολλές σειρές και ταινίες, να μάθουμε μία ξένη γλώσσα ακόμα και να γυμναστούμε από το σπίτι.
Όσον αφορά τα ζευγάρια αλλά και τις οικογένειες που αναγκαστικά είναι όλο το 24ωρο μέσα στο σπίτι, καλό θα ήταν να προσπαθήσουν να βρουν ισορροπίες. Να έχει ο κάθε ένας προσωπικό χώρο και χρόνο, να διαχωρίσουν τις ώρες που εργάζονται από το σπίτι όπως και τις ώρες που θα αφιερώσει ο ένας στον άλλον. Χρειάζεται θέληση και υπομονή ώστε να αποφευχθούν οι συγκρούσεις.
Τα άτομα που όλο αυτό το περνούν χωριστά από το ταίρι τους ή από την οικογένειά τους, έχουμε την τύχη μέσω της τεχνολογίας και του ίντερνετ να «φέρουμε πιο κοντά» εκείνους που είναι μακριά. Μέσω βιντεοκλήσεων μπορούμε να μιλήσουμε με τον άνθρωπό μας και να νιώσουμε καλύτερα. Να μιλήσουμε για την ημέρα μας, να κάνουμε σχέδια και όνειρα για το μέλλον, όταν όλο αυτό θα έχει περάσει, να λύσουμε οτιδήποτε μας προβληματίζει. Χρειάζεται υπομονή και ειλικρίνεια, ώστε να μειωθούν οι εντάσεις που οφείλονται στην απόσταση. Στο τέλος, οι σχέσεις με τους ανθρώπους θα αλλάξουν. Άλλες σχέσεις θα δυναμώσουν και σε άλλες περιπτώσεις, μερικοί άνθρωποι θα απομακρυνθούν από την ζωή μας.
Σύντομα ή όχι και τόσο σύντομα…
Οι ανθρώπινες σχέσεις θα «βγουν από τον πάγο», θα μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς μάσκες, θα ανταλλάσσουμε χαμόγελα και αγκαλιές, αλλά για να το κάνουμε αυτό, τώρα χρειάζεται υπομονή για να είμαστε όλοι εδώ όταν περάσει η πανδημία. Πρέπει να είμαστε όλοι εδώ!
Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου