Η Ειρήνη Τουμπάκη μας ξεναγεί στον δικό της μουσικό κήπο, με τη τελευταία της δισκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο Ο Μυστικός Κήπος με τα Άνθη του Καλού. Σε μουσική του σταθερού της συνεργάτη και ταλαντούχου συνθέτη Μάριου Στρόφαλη αλλά και σε στίχους μοναδικών δημιουργών, γεννήθηκε ένα λυρικό απάνθισμα όπου κυριαρχούν η αγάπη και η φύση. Σήμερα, μιλάμε στο yourearticles.
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Ρόδο. Ποιες είναι οι μνήμες σου;
Οι μνήμες μου είναι γεμάτες αγάπη, παιχνίδι, καλούς φίλους (τους ίδιους μέχρι σήμερα), εμπιστοσύνη, ελευθερία, ζεστασιά και μια υπέροχη καθημερινότητα σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική, χαμόγελα και φως. Μόνο όμορφες στιγμές έχω να θυμάμαι.
-Προέρχεσαι από μια μουσική οικογένεια. Τι ζυμώσεις δημιούργησε αυτό μέσα σου;
Πιθανά να έγινα πιο αυστηρή με τις επιλογές μου και τους στόχους μου.
-Πιστεύεις ότι η ενασχόληση σου με το τραγούδι ήταν κάρμα, ένας δικός σου εσωτερικός δρόμος λόγω άμεσων επιρροών;
Η ενασχόληση μου με το τραγούδι, παρότι ήταν ανάγκη μου, ήρθε μετά από παρότρυνση της γιαγιά της Ρένας που κάτι διέκρινε σε εμένα και με παρότρυνε να ξεκινήσω τις μουσικές μου σπουδές στο Εθνικό Ωδείο, όπου και η ίδια φοίτησε κατά τα νεανικά της χρόνια. Ωστόσο πιθανολογώ πως να είναι όλα μαζί.
-Τι θα σε είχε κερδίσει αν δεν είχες ασχοληθεί με τη μουσική;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Κάνω πολλά πράγματα βέβαια, ωστόσο εάν δεν είχα τη σχέση που έχω με τη μουσική, δεν ξέρω αν θα είχα τη δύναμη να τα κάνω.
-Η σημασία της μουσικής στην καθημερινότητα σου;
Είναι απαραίτητη η μουσική για μένα. Είναι ας πούμε η καλή μου συντροφιά τις ώρες που επιζητώ τη μοναξιά μου.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Η κλασική μουσική, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, το αστικό τραγούδι, το λαϊκό τραγούδι, το ρεμπέτικο, τα σμυρναίικα, η παραδοσιακή μουσική.
-Οι φωνές που αποτελούν σημεία αναφοράς για σένα;
Όλες οι μεγάλες φωνές Ελλήνων τραγουδιστών και όχι μόνο ήταν για μένα σημεία αναφοράς. Ο καθένας για διαφορετικό λόγο.
-Ποια ήταν τα συναισθήματα σου όταν τραγούδησες για πρώτη φορά σε κοινό;
Αρχικά αγωνία, στη συνέχεια ευτυχία και στο τέλος πληρότητα. Θυμάμαι ακόμα τα τραγούδια του προγράμματος όπως επίσης θυμάμαι και τη σταγόνα ιδρώτα που κύλησε στην πλάτη μου. Θυμάμαι τι φορούσα, τι σκεφτόμουν και πώς άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.
-Είναι τα ίδια και σήμερα;
Είναι ακριβώς τα ίδια συναισθήματα εκτός βέβαια από τη σταγόνα στην πλάτη.
-Εξοικειώνεται ένας καλλιτέχνης όταν εκτίθεται στο κοινό ή υπάρχουν φορές που αυτό καθίσταται δύσκολο;
Θεωρώ πως εξαρτάται από το σύνολο της ομάδας. Έχει τύχει να μην μπορώ να νιώσω ελεύθερη στη σκηνή γιατί υπήρχαν άνθρωποι που με μπλόκαραν.
-Το 2007 κέρδισες το δεύτερο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι Ελεγεία. Ήταν όμορφη στιγμή;
Ήταν μια πανέμορφη στιγμή. Όχι επειδή αποσπάσαμε το δεύτερο βραβείο αλλά γιατί γίναμε σχεδόν όλοι μια παρέα και ο ένας χαιρόταν και στήριζε τον άλλο. Ήταν σαν μια πενθήμερη με τραγούδι.
-Από τότε έως σήμερα έχεις εμφανιστεί σε αρκετούς και διαφορετικούς μουσικούς χώρους, έχεις πραγματοποιήσει πλήθος συνεργασιών και έχεις συμμετάσχει σε δίσκους ταλαντούχων δημιουργών. Νιώθεις ικανοποιημένη με τη διαδρομή σου;
Νιώθω ευγνώμων για όλα όσα έχω ζήσει. Φυσικά και νιώθω ικανοποιημένη. Ήταν όλα επιλογές μου. Δεν επέτρεψα ποτέ σε κανέναν να μου επιβάλει κινήσεις, όποιος κι αν ήταν αυτός. Οπότε νιώθω και ικανοποιημένη και υπερήφανη. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους τραγουδιστές, σπουδαίους μουσικούς και σπουδαίους δημιουργούς, θα ήμουν αχάριστη αν δεν ένιωθα ικανοποίηση και ευτυχία.
-Υπάρχουν ανεκπλήρωτα όνειρα;
Φυσικά και υπάρχουν ανεκπλήρωτα όνειρα αλλά όλα έρχονται στην ώρα τους. Δεν τα κυνηγάω τα όνειρα μου. Τα προετοιμάζω κι εκείνα έρχονται στη σωστή δεδομένη στιγμή.
-Η συμβουλή που σου έδωσε κάποιος από τον καλλιτεχνικό χώρο και την κρατάς στο μυαλό σου;
Να επιλέγω να είμαι στη ζωή μου μέλισσα και όχι μύγα. Η μέλισσα πηγαίνει στα λουλούδια, η μύγα στις ακαθαρσίες.
-Τι είδους δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει ένας νέος άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο του τραγουδιού;
Δεν γνωρίζω πόσο έχουν αλλάξει πια τα πράγματα στη μουσική για έναν άνθρωπο που ξεκινάει τώρα. Έχει αλλάξει γενικά η κοινωνία και φαντάζομαι δε θα έχει εξαιρεθεί το κομμάτι της μουσικής από αυτό.
-Σταθερή είναι η συνεργασία σου τα τελευταία χρόνια με τον Μάριο Στρόφαλη. Τι έχεις αποκομίσει δίπλα του;
Έχω μάθει καταρχήν να μην κάνω πράγματα, σε σχέση με τη μουσική, έχοντας άγχος. Ό,τι με αγχώνει να το διώχνω. Να έχω μεγαλύτερη υπομονή (που έτσι κι αλλιώς έχω ως άνθρωπος). Να μην ακούω τις σειρήνες και να είμαι σταθερή στους στόχους μου. Να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και το ένστικτο μου. Ο Μάριος είναι ένας δημιουργός με πολύ μεγάλη εμπειρία, αγάπη για τον συνάνθρωπο και τους ανθρώπους γύρω του, που πραγματικά μπορώ να γράψω μια μεγάλη έκθεση για τα πολλά καλά που μου έχει κάνει, αλλά και για τα όσα έχω αποκομίσει κοντά του.
-Ποια είναι τα στοιχεία που έχουν λειτουργήσει θετικά για τη μουσική σας συνύπαρξη;
Η κοινή οπτική μας για τη μουσική, η εμπιστοσύνη που έχει ο ένας απέναντι στον άλλον, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοστήριξη, η απλότητα και ο τρόπος που δημιουργούμε. Η ταχύτατη αποτελεσματικότητα μας.
-Υπάρχουν στιγμές διαφωνίας; Με ποιον τρόπο αντιμετωπίζονται;
Βέβαια και υπάρχουν στιγμές διαφωνίας. Όλα αντιμετωπίζονται όμως με ψυχραιμία και σεβασμό.
-Πρόσφατα, κυκλοφόρησε ο δίσκος σας που φέρει τον τίτλο Ο Μυστικός Κήπος με τα Άνθη του Καλού. Πώς προέκυψε αυτή η δισκογραφική κατάθεση;
Ήταν ανάγκη μας να καταθέσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Όλα ξεκίνησαν μέσα στον κόβιντ όπου όλοι οι άνθρωποι είχαμε το χρόνο να κοιτάξουμε μέσα μας. Η δική μας ανάγκη ήταν να καταθέσουμε μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, με την απόδοση του Mario’s Strofalis quartet και θα είχε ως θεματολογία την αγάπη και τη φύση. Τα λουλούδια εν προκειμένω και όχι μόνο. Δε μας ενδιέφερε εάν θα ήταν εμπορικός, μας ενδιέφερε να συμμετέχουν άνθρωποι της καρδιάς και να μας κάνει ευτυχισμένους το αποτέλεσμα, κάτι που πραγματικά συνέβη.
-Ακούγοντας το δίσκο αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για μια ετερόκλητη μουσική πανδαισία, ένα λυρικό «κήπο» με μουσικά «άνθη». Υπάρχουν φορές που καμαρώνεις για τον κήπο αυτό;
Νιώθω περήφανη για αυτόν τον κήπο και μεγάλη ευτυχία που με την καρδιά και τα χέρια μας σκάψαμε, φυτέψαμε και τον ποτίσαμε, ώστε να ανθίσει και να μοσχοβολήσει.
-Πόσο δύσκολο είναι για τον σύγχρονο άνθρωπο να αντιληφθεί τα άνθη του καλού σήμερα;
Είναι μια ερώτηση που με ταλανίζει αρκετά τον τελευταίο καιρό. Για μένα είναι ξεκάθαρο και το καλό και το κακό, ωστόσο διαπιστώνω πως αυτό το ένα γράμμα μπερδεύει πολύ την κοινωνία μας. Βλέπω πως ακόμα και σε σχέση με τα παιδιά μας υπάρχει μια κατάσταση διάλυσης. Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις γονέων βέβαια, δεν τα τσουβαλιάζω όλα και όλους. Ωστόσο αντί να τα προστατεύουμε, τα αφήνουμε να ζουν σε μια μόνιμη ένταση. Θεωρώ λυπηρό μικρά παιδιά να ακούν άγρια μπιτ με βρισιές, να παίζουν παιχνίδια γεμάτα αίματα και βία, να ισοπεδώνουμε κάθε αξία μπροστά τους και όταν αντιλαμβανόμαστε το αποτέλεσμα να ρωτάμε τι έφταιξε. Μα εμείς φταίξαμε. Τα παιδιά στον αυτόματο (κινητό, τηλεόραση, τάμπλετ) κι εμείς δουλειά.
-Μήπως έχουμε ιεραρχήσει λάθος τις προτεραιότητες και τις ανάγκες μας σαν κοινωνία;
Φυσικά και τις έχουμε ιεραρχήσει λάθος. Όταν ο κύριος στόχος μας είναι η ύλη και το κυνήγι του χρήματος, φυσικό επακόλουθο είναι αυτό ακριβώς. Να μη μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο από την κατάκτηση του.
-Στο δίσκο ερμηνεύεις στίχους σπουδαίων δημιουργών όπως του Λευτέρη Παπαδόπουλου και της Βάσως Αλαγιάννη. Πώς αισθάνεσαι;
Αισθάνομαι πολύ τυχερή και νιώθω μεγάλη τιμή. Το Κυκλάμινο προϋπήρχε ως τραγούδι και ήταν αυτό που αρχικά μου παρουσίασε ο Μάριος ως μια επιλογή για τα τραγούδια του δίσκου. Κυρίως όμως αισθάνομαι ευλογημένη γιατί η Βάσω Αλλαγιάννη «χάλασε» τραγούδια της για να μας χαρίσει τους στίχους της. Χάρηκε πολύ για τη συνεργασία μας με τον Μάριο και μας το έδειξε με τον μοναδικό της τρόπο. Μας έδωσε αρκετούς στίχους ωστόσο επιλέξαμε στο συγκεκριμένο άλμπουμ να μπουν μόνο οι δύο. Τα υπόλοιπα θα βγουν εν καιρώ.
-Εκτός από ερμηνεύτρια του δίσκου συμμετέχεις και εσύ ως στιχουργός. Νιώθεις διαφορετικά όταν ερμηνεύεις κάτι που έγραψες η ίδια;
Αισθάνομαι πιθανά πιο ελεύθερη, κατά τα λοιπά νιώθω το ίδιο.
-Από που αντλείς έμπνευση όταν γράφεις στίχο;
Αναλόγως. Όταν γράφω πάνω στη μουσική προσπαθώ να φανταστώ την ιστορία της. Όταν γράφω ελεύθερα έρχεται από μόνο του σαν ανάγκη. Όταν γράφω κατά παραγγελία μπαίνω μέσα στη θεματολογία.
-Τι άνθρωπος είναι η Ειρήνη Τουμπάκη;
Αυτό θα ήταν πιο ενδιαφέρον να το απαντήσουν άλλοι.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Το κλάμα είναι λύτρωση και μπορεί να κλάψω για διάφορους λόγους. Για μια αδικία, από χαρά, από θαυμασμό. Τελευταία φορά έκλαψα εχθές.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Είναι προσωπικό μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Δεν τον συζητάω καν.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Όχι. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Αν άλλαζα κάτι δεν θα ήμουν πιθανά σήμερα, ο άνθρωπος που είμαι.
-Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Έναν κόσμο ανθρώπινο, αλληλέγγυο, ισότιμο, με αρετές και αξίες, σε μέρες ειρήνης.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να κρατάει τα όνειρα του ζωντανά, να δουλεύει για αυτά και να τα στηρίζει.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Ειρήνη Τουμπάκη;
Η ερώτηση πως σε λένε.
-Ειρήνη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Ειρήνη Τουμπάκη – Ταλέντο και… αισιοδοξία: εδώ
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
