Your e-articles

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι μια πραγματική μαχήτρια και αγωνίστρια. Έγινε γνωστή στο πανελλήνιο μέσα από τη δολοφονική επίθεση που υπέστη από δύο άγνωστα άτομα με βιτριόλι στις 22 Δεκεμβρίου του 2008. Η ίδια, μου ανέφερε στη συνέντευξή μας ότι βρήκε τη δύναμη χάρη στην ανάγκη να μεγαλώσει το παιδί της και να στηρίξει την οικογένειά της. Υπήρξε ενεργή συνδικαλίστρια προσπαθώντας να βελτιώσει τις συνθήκες εργασιακής ζωής των συναδέλφων της. Εξελέγη Ευρωβουλευτής στις Ευρωεκλογές του 2014, ως συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ φέτος έχει θέσει υποψηφιότητα με το ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου. Με μεγάλο σεβασμό την φιλοξενώ στο your e-articles.

-Γεννηθήκατε στη Βουλγαρία. Οι αναμνήσεις της παιδικής σας ηλικίας;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μία οργανωμένη χώρα. Σε ένα σύστημα που είχε προτεραιότητα τον άνθρωπο και την ικανοποίηση των αναγκών του. Δεν υπήρχαν άνεργοι, άστεγοι, κόσμος να πεινά. Υπήρχε ασφάλεια στη ζωή, κοινωνική προστασία, η Παιδεία και Υγεία ήταν υψηλού επιπέδου, ελεύθερα κοινωνικά αγαθά προσβάσιμα για όλο το λαό. Παρά τις όποιες δυσκολίες και αδυναμίες, το κράτος ιεραρχούσε την παραγωγή και έρευνα με στόχο τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του συνόλου της κοινωνίας.

-Ποια ήταν η πρώτη εικόνα που σχηματίσατε για την Ελλάδα; Τα προβλήματα που αντιμετωπίσατε στη χώρα;

Μου έκανε εντύπωση όταν ήρθα η μεγάλη ανισομετρία που υπάρχει στις πόλεις της Ελλάδας αλλά και μέσα στις ίδιες τις πόλεις, μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Μπορεί να είναι και η προσωπική μου εκτίμηση αλλά ανακαλώ στη μνήμη μου το ότι η Αθήνα ήταν μία τσιμεντούπολη συγκριτικά με τη Θεσσαλονίκη. Γενικά η πρώτη εικόνα που σχημάτισα όπως καταλαβαίνετε, έχει αφετηρία τις δυσκολίες που αντιμετώπισα στην προσπάθεια να μπορέσω να σώσω το παιδί μου. Δυσκολίες που αφορούσαν το θέμα της ανανέωσης των χαρτιών διαμονής, την πρόσβαση στο σύστημα Υγείας αλλά και τις συνθήκες εργασίας, την εργοδοτική αυθαιρεσία στη δουλειά, καθώς χρειάστηκε λόγω της υγείας του παιδιού μου να μείνουμε περισσότερο εν τέλει του αναμενόμενου. Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να ζήσουμε στην Ελλάδα και φυσικά την αγαπήσαμε.

-Υπήρξατε θύμα ξενοφοβίας, ρατσισμού και διακρίσεων;

Γιατί να εξαιρεθώ… Όσο στην κοινωνία κυριαρχεί ο ανταγωνισμός των «μεγάλων» για τα κέρδη τους τόσο θα σπέρνεται το μίσος, ο ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες, στους πρόσφυγες, ο διαχωρισμός του λαού, για να μπορεί πιο εύκολα το μεγάλο κεφάλαιο και το κράτος να εκμεταλλεύεται και τους ντόπιους και τους ξένους εργάτες. Βλέπουμε σήμερα τι κάνουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις με την εμπρηστική πολιτική τους. Πολλές φορές ευθύνονται με τα πολεμοκάπηλα σχέδια τους για τον κατατρεγμό προσφύγων και μεταναστών, αλλά πάντα τους εργαλειοποιούν κατά το δοκούν, είτε σαν φθηνό εργατικό δυναμικό συμπιέζοντας και τα δικαιώματα των ντόπιων, είτε σαν υπαίτιους για τα δεινά των λαών της Ευρώπης. Όμως δεν είναι να απογοητευόμαστε. Ο μετανάστης και ο πρόσφυγας μπορεί να βρει δύναμη στον κοινό αγώνα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους για τη ζωή που μας αρμόζει στον 21ο αιώνα.

-Το Δεκέμβριο του 2008 δεχτήκατε επίθεση με βιτριόλι από δυο άγνωστα άτομα. Περάσατε δια πυρός και σιδήρου, καταφέρνοντας να βγείτε όρθια από αυτή τη περιπέτεια. Πώς βρήκατε τη δύναμη;

Καταρχήν, βρήκα τη δύναμη γιατί είχα να μεγαλώσω ένα παιδί, να στηρίξω την οικογένειά μου. Ευγνωμονώ όμως και για τη δύναμη που πήρα. Την επόμενη μέρα συνάδελφοι που είτε είχαμε από κοινού αγωνιστεί είτε όχι, βρέθηκαν στο πλευρό μου, μου συμπαραστάθηκαν. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι αξιοποιήσαν το παράδειγμα μου για να «τα βάλουν» με την εργοδοσία και το κράτος που την κάλυπτε, να διεκδικήσουν δικαιώματα στους χώρους δουλειάς, αξιοπρεπής εργασιακές συνθήκες. Νομίζω αυτό μου έδωσε μία δύναμη ακόμα πιο μεγάλη που δεν το περίμενα. Σκεφτείτε αν η εργοδοσία φοβάται με ένα άτομο, με μια γυναίκα, τόσο ώστε να επιστρατεύσει μαφιόζικες μεθόδους για να σταματήσει τη δράση τότε, φανταστείτε πόσο φοβάται έναν ολόκληρο λαό που διεκδικεί συντονισμένα.

-Είχατε δηλώσει πως «σε μένα το κακό φαίνεται, σε κείνους δε φαίνεται. Αυτός τραβάει πολύ περισσότερα από μένα, είμαι σίγουρη». Είναι αχαρτογράφητη η ψυχή τέτοιων ανθρώπων;

Δεν ξέρω αν είναι αχαρτογράφητη, όμως και αυτή η ψυχή, η στάση έχει αιτίες. Και οι αιτίες της βρίσκονται στο σύστημα της εκμετάλλευσης, τον πολέμων, της αδικίας που είμαι σίγουρη ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη ζήσανε, επηρεάστηκαν αρνητικά και την αναπαράγουν. Το βασικό κατά τη γνώμη μου είναι τι μέτρα παίρνει το κράτος και η κοινωνία για να μην υπάρχει κοινωνικός αποκλεισμός, να μην υπάρχουν άνθρωποι στο περιθώριο, οι οποίοι θα αξιοποιούνται κατάλληλα και από τους εκμεταλλευτές. Τι μέτρα παίρνονται για να μπορούν οι εργαζόμενοι να προστατεύονται από την εργοδοσία και τις όποιες μορφές αξιοποιεί για να καταστείλει την φωνή και το δίκιο των εργαζομένων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν οργανωθείς στο σωματείο σου, η δύναμή σου πολλαπλασιάζεται, έχεις στήριξη, η εργοδοσία έχει να φοβάται.

-Στις επικείμενες Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου είστε υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ. Ποιοι είναι οι στόχοι και οι επιδιώξεις σας με την υποψηφιότητα αυτή;

Είμαι υποψήφια με ένα Κόμμα που σέβομαι και εμπιστεύομαι για τους αγώνες που δίνει καθημερινά μαζί με το λαό για μια καλύτερη ζωή. Γιατί είναι το Κόμμα που αποκαλύπτει τα εργατικά ατυχήματα, παλεύει ενάντια στους πλειστηριασμούς, για συλλογικές συμβάσεις στους χώρους δουλειάς, απέναντι στον πόλεμο και την συμμετοχή της χώρας μας, είναι το Κόμμα που σταθερά και έμπρακτα αντιπαλεύει τον φασισμό και τον ρατσισμό. Αν έχω κάποιους στόχους είναι να συνεχίσω τη μάχη για τα δικαιώματα των εργαζομένων και συγκεκριμένα των καθαριστριών και οικιακού προσωπικού που έχω και εμπειρία από την προηγούμενη μου θητεία στο ευρωκοινοβούλιο. Σίγουρα όμως λόγω και βιωμάτων μπορώ και θέλω να προσφέρω με τις ιδέες μου για το δρόμο που παλεύει το ΚΚΕ να ανοίξει σήμερα, το δρόμο για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού, για την Ελλάδα και την Ευρώπη των λαών.

-Το ΚΚΕ σημειώνει ανοδικά ποσοστά στα τελευταία γκάλοπ που έχουν πραγματοποιηθεί. Πώς το εξηγείτε;

Νομίζω ένας κόσμος από τη μία αντιλαμβάνεται ότι «δεν πάει άλλο» να ζει έτσι στον 21ο αιώνα, να επιβιώνει. Δεν ανέχεται να βλέπει να τον κοροϊδεύουν από κοινού η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που έχουν ευαγγέλιο τις αξίες της ΕΕ ψηφίζοντας, συνδιαμορφώνοντας και υλοποιώντας μία πολιτική που κρύβεται πίσω από κάθε του πρόβλημα στην καθημερινότητα. Έχει βαρεθεί να περιμένει να του λύσουν τα προβλήματα «σωτήρες και μεσσίες», αδιέξοδες λύσεις που επανεμφανίζονται με άλλες αποχρώσεις, αλλά φτιαγμένες με τα ίδια υλικά. Παράλληλα, νομίζω ότι αναγνωρίζει στο ΚΚΕ τη συνέπεια, την ειλικρίνεια και την τιμιότητά του. Για παράδειγμα το ότι είναι το μόνο Κόμμα από τα γενοφάσκια της ΕΕ που αποκαλύπτει τον αντιδραστικό για τους λαούς ρόλο της, αντιπαλεύει ουσιαστικά την πολιτική της. Ένας κόσμος πείθεται με τη μαχητικότητα και ευρηματικότητα που δείχνει στην υπεράσπιση της ζωής του λαού, των δικαιωμάτων του και νομίζω ότι αρχίζει να γίνεται και viral το σύνθημα που έχει ακουστεί σε πολλές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες: «μόνο ο λαός σώζει το λαό, το δρόμο της ανατροπής».

-Πώς κρίνετε την οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα;

Η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Η μία κυβέρνηση παίρνει τη σκυτάλη από την επόμενη και με τις οδηγίες της ΕΕ και τη στήριξη των κομμάτων της συστημικής αντιπολίτευσης μειώνουν το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων κατά 30% την τελευταία δεκαετία, αυξάνουν τη φοροληστεία, τις δαπάνες για πολεμικούς εξοπλισμούς και την εμπλοκή της χώρας μας σε πολέμους και στρατιωτικές αποστολές, μετατρέπουν την Υγεία και την Παιδεία σε πανάκριβα εμπορεύματα.

-Τι απασχολεί τον μέσο Έλληνα πολίτη;

Νομίζω το πώς θα βγει μετά τις 10 του μήνα που η τσέπη του έχει αδειάσει, ακόμα από την αρχή του μήνα. Αν αύριο θα έχει ασφάλεια και σταθερότητα στη ζωή του αυτός και τα παιδιά του, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ως «σημαιοφόρος» στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ με τη συναίνεση των υπόλοιπων ευρωνοσιακών κομμάτων, ισοπεδώνει τα εργασιακά δικαιώματα, την κοινωνική ασφάλιση, ιδιωτικοποιεί τομείς όπως η υγεία, οι μεταφορές, η ενέργεια, μετατρέποντας βασικά κοινωνικά αγαθά σε πανάκριβα εμπορεύματα, προδιαγράφοντας νέα εγκλήματα νέα Τέμπη. Τον προβληματίζει η εμπλοκή μέχρι το λαιμό τη χώρα μας σε δύο πολεμικά μέτωπα και η μετατροπή της χώρας μας σε ορμητήριο πολέμων και μαγνήτη νέων μεγάλων κινδύνων.

-Σας ανησυχεί η άνοδος τη ακροδεξιάς τόσο εγχώρια όσο και στο ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο;

Όπως όλο το λαό που σήμερα αγωνίζεται για το δίκιο. Είναι υπαρκτός κίνδυνος, δεδομένου ότι γίνεται προσπάθεια η δικαιολογημένη οργή των λαών της Ευρώπης απέναντι στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις να στραφεί σε τέτοιες, ανώδυνες για το σύστημα «λύσεις». Έχουμε πείρα, και στην Ελλάδα και στον κόσμο, τόσο ιστορική όσο και πρόσφατη, για το ποιους πραγματικά εξυπηρετούν αυτές οι δυνάμεις, που αρχικά παρουσιάζονται ως δήθεν «αντισυστημικές». Αλήθεια, η ακροδεξιά Μελόνι που κυβερνά σήμερα στην Ιταλία τι «αντισυστημικό» έχει κάνει; Σε τι έχει δυσκολέψει τις Βρυξέλλες και το ΝΑΤΟ; Είμαστε όμως και αισιόδοξοι. Γιατί η πείρα πάλι δείχνει ποιος μπορεί να τα βάλει με αυτές τις δυνάμεις αλλά και το σύστημα που τις γεννά. Και θεωρούμε ότι όποιος πραγματικά νιώθει αντιφασίστας μπορεί και με την ψήφο του στο ΚΚΕ να στείλει μήνυμα πραγματικής καταδίκης αυτών των συστημικών δυνάμεων.

-Εκλεγήκατε για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές του 2014 ως συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα συναισθήματα σας για τη θητεία σας ως ευρωβουλευτής;

Ήταν μία μεγάλη εμπειρία για τη ζωή μου. Έμαθα καλύτερα πώς λειτουργεί το θεσμικό πλαίσιο, πώς διαμορφώνονται και ψηφίζονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ. Ως ευρωβουλευτής συνάντησα από κοντά πολλούς εργαζόμενους, έμαθα αρκετά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όπως για τη μαύρη και απλήρωτη εργασία, για το ρόλο των εργολάβων κ.α. και πάλεψα μαζί τους να ακουστεί η φωνή τους. Μάλιστα ένας από τους λόγους διακοπής της συνεργασίας μου με το ΣΥΡΙΖΑ ήταν όταν με απέτρεψε από το καταθέσω στην Βουλή πρόταση νόμου που είχα ετοιμάσει για τη διευθέτηση συγκεκριμένων ζητημάτων για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, τα οποία αφορούσαν, μεταξύ άλλων, τη ρύθμιση αναγνώρισης και πιστοποίησης του κλάδου των καθαριστριών, τα τετραγωνικά μέτρα που πρέπει να καθαρίζουν, τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας της εργασίας, τις ΣΣΕ.

-Πόσο έχει αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε αυτή τη δεκαετία;

Σίγουρα έχει αλλαγές, αλλά νομίζω πια και αυτές ήταν προδιαγεγραμμένες.

-Τι εικόνα σας δημιούργησε η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και η ίδρυση του κομματικού φορέα της Νεάς Αριστεράς;

Γενικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό και σε μένα και σε πολύ κόσμο ακόμα, πολύ πριν τη διάσπαση του, έχει δημιουργήσει απογοήτευση. Τώρα για την Νέα Αριστερά νομίζω ότι είναι σαν να παίζουμε «στο ίδιο έργο θεατές» που λέει και το τραγούδι. Μόνο αυταπάτες δημιουργούνται. Τόσα χρόνια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνησαν παρέα… Το βασικό όμως είναι να μην πάρει κανένα από κάτω. Γιατί ειλικρινά δεν έχει σημασία αν διαψευστήκαμε από επιλογές που κάναμε στο παρελθόν ή αν απογοητευτήκαμε από την εξέλιξη που έχει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα δήθεν αριστερά κόμματα, που κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν για τους εργαζόμενους και τη ζωή μας. Σημασία έχει να κοιτάξουμε το όραμα που έχουμε έως την επίτευξη των στόχων μπροστά μας. Γι’ αυτό, με ενδιαφέρον για το αύριο και το τι κοινωνία θα αφήσουμε στα παιδιά μας, με συμμετοχή του καθενός μας, χωρίς φόβο, όλοι να ενώσουμε τον αγώνα μας για μια ζωή που αξίζει στον 21ο αιώνα. Και αυτό σημαίνει και στις 9 Ιούνη στις ευρωεκλογές να ανέβει ακόμα πιο ψηλά το ΚΚΕ.

-Σας απασχολούν τα ολοένα και υψηλότερα ποσοστά αποχής, ειδικά στους νέους ψηφοφόρους;

Οι νέοι πρόσφατα έδειξαν ότι δεν είναι αμέτοχοι και γενικά δεν απέχουν από τη ζωή τους. Καταρχήν, στην κινητοποίηση απέναντι στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ βγήκαν μπροστά, το αντιπάλεψαν, έθεσαν τα αιτήματα τους για δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση που θα μορφώνει με προοπτική μια εργασία με δικαιώματα. Κατάφεραν με τον αγώνα τους να γνωρίσουν τη λαϊκή συμπαράσταση, να συμπαρασύρουν και άλλα τμήματα της κοινωνίας.

Αλλά και πιο πρόσφατα, οι φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις σε όλον τον κόσμο απέναντι στο σφαγιασμό των Παλαιστινίων αποδεικνύουν ότι υπάρχουν σημαντικές αχτίδες φωτός και ελπίδας στο μπόλικο σκοτάδι που μας ετοιμάζουν. Σίγουρα όμως αυτή τους η στάση πρέπει να εκφραστεί και στις ευρωεκλογές. Υπάρχει επιλογή και αυτή δεν είναι η αποχή. Αν πραγματικά θέλουν να εκφραστούν αντιπολεμικά, αντισυστημικά, αγωνιστικά έχουν επιλογή και σημαίνει ΚΚΕ που ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν ότι το σύστημα το φοβάται και το έχει στο μάτι. Ακόμα και αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Αλλά κρίνεται αν την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών θα δυναμώσει και άλλο ο αγώνας για τη ζωή, το όραμα για το αύριο. Η αποχή είναι μία παλιά συνταγή, γνωστή και αποτυχημένη. Μπορεί να απέχουν άνθρωποι με σοβαρά θέματα υγείας σε μεγάλη ηλικία, οι νέοι άνθρωποι όχι. Η μόνη επιλογή για τα νέα παιδιά είναι, με κρητική σκέψη να ψηφίσουν το κόμμα που θα κάνει το όραμα του πραγματικότητα.

-Φοβάστε μην αγγίξει η αποχή υψηλά ποσοστά και στις προσεχείς Ευρωεκλογές; Τι δείχνει για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας;

Όπως προανέφερα η αποχή δεν είναι επιλογή. Στις ευρωεκλογές έχουμε 2 επιλογές όλοι, πάμε – δεν πάμε να ψηφίσουμε: Ή να δώσεις «πράσινο φως» στην αντιλαϊκή πολιτική που θα είναι στις 10 του Ιούνη εδώ. Ή να πας στην κάλπη με ψηλά το κεφάλι, να κάνεις αυτό που σκέφτεσαι, αυτό που λέει η καρδιά και ο νους σου και να ψηφίσεις ΚΚΕ. Τη μοναδική ψήφο που κανείς δε μπορεί να παρερμηνεύσει. Που δε θα τη βρεις αύριο αλλού ανάμεσα στα αλισβερίσια, ούτε στο βούρκο των σκανδάλων της ΕΕ των λόμπι για τα οποία διώκονται άλλοι 4 νυν ευρωβουλευτές των κομμάτων του κεφαλαίου. Είμαστε αισιόδοξοι ότι ο λαός θα συνεχίσει τα βήματα που μέτρησε και αποτυπώθηκαν στις προηγούμενες εκλογικές μάχες, με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ. Για να επιστραφεί γρήγορα πίσω στην ανάπτυξη της πάλης του λαού, με περισσότερες διεκδικήσεις και νίκες σε χώρους δουλειάς, στον αγώνα των φοιτητών και των αγροτών, για να μην ξεχαστεί και συγκαλυφθεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών. Για να σπάσει η ομερτά της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου για την εμπλοκή της χώρας σε 2 πολέμους και στους δολοφονικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ. Για να μη γίνει αποδεκτή η ληστεία στο εισόδημά μας και η ακρίβεια για τα κέρδη των λίγων. Για να μην μας κουνάει το δάχτυλο στις 10 Ιούνη ο Μητσοτάκης, ο Άδωνις και οι παρατρεχάμενοί τους, που τώρα βάζουν στόχο να φτάσει το 33% των προηγούμενων εκλογών. Για να μην ξαναφουντώσουν οι αυταπάτες περί δήθεν εξανθρωπισμού του συστήματος με μια εναλλαγή κυβέρνησης.

-Τα όνειρά σας για το μέλλον;

Να ζήσουμε σε μία οργανωμένη χώρα που θα θέτει στο επίκεντρο τις ανάγκες του λαού, έτσι όπως ήταν στη Βουλγαρία και καλύτερα. Γιατί σήμερα έχουμε τη γνώση και από τα θετικά και τα αρνητικά του τότε, έχουμε ένα Κόμμα με Σχέδιο, Οργάνωση και Πρόγραμμα για να φτιάξουμε πραγματικά την Ελλάδα του λαού, των εργαζομένων, την Ελλάδα και την Ευρώπη του Σοσιαλισμού. Για αυτό ο λαός να σηκώνεται να παλεύει.

-Η συμβουλή που θα δίνατε σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;

Καταρχήν να κατανοεί ότι κάθε άνθρωπος είναι σημαντικός. Να γνωρίζει ότι είναι σημαντική και απαραίτητη η συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτική ζωή ώστε να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, να παλεύει για τις ανάγκες του. Να διεκδικεί συλλογικά για να μη νιώθει ποτέ μόνος απέναντι στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Να καταλάβει ότι το μέλλον του κρίνεται ΤΩΡΑ και ότι έχει τη δύναμη μαζί με τους υπόλοιπους νέους που έχουν όνειρα, στόχους να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, να φτιάξουν την Ελλάδα όπως είναι το όραμα τους. Εμείς θα βοηθάμε.