Η LouIs είναι μια ξεχωριστή φωνή που δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Επανήλθε πρόσφατα με το τρίτο κατά σειρά μουσικό της άλμπουμ, τα Χρώματα, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα και τον πρώτο της δίσκο με ελληνόφωνα τραγούδια. Με αυτή την ευχάριστη μουσική αφορμή συνομιλήσαμε για το yourearticles.
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα. Τι περιελάβανε η παλέτα των παιδικών σου χρόνων;
Παραμύθια και γλυκά απ’ τις γιαγιάδες μου, παιχνίδια, πολλή μουσική παντού, ατέλειωτα μπάνια στο Χόρτο Πηλίου και μπόλικα οικογενειακά ταξίδια στα οποία ομολογώ εκπαιδεύτηκαν τα αυτιά μου στην καλή μουσική.
-Υπάρχει κάποια ανάμνηση που κυριαρχεί στο νου μέχρι σήμερα;
Οι καλοκαιρινές διακοπές στο Πήλιο. Πηγαίναμε παρέα με την οικογένεια της καλύτερης φίλης της μαμάς μου. Είμασταν πέντε πιτσιρίκια, αργότερα γίναμε έξι, και περνούσαμε όλη μέρα στο νερό και τα βότσαλα. Μας φώναζαν να φάμε, τρέχαμε για λίγο στο γκαζόν και τα σιντριβάνια να χωνέψουμε και πάλι πίσω στο νερό. Έχω και φακίδες στη μύτη από τότε!
-Οι γονείς σου ήταν καλλιτεχνικές φύσεις. Σε επηρέασε αυτό;
Σίγουρα μου έδωσε την ελευθερία να ασχοληθώ με την Τέχνη χωρίς να φοβάμαι για το αν θα εγκρίνουν και στηρίξουν αυτή την απόφαση. Γενικά μεγάλωσα σε ένα σπίτι που έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο η δημιουργική έκφραση. Άκουγα ιστορίες για το σινεμά, πηγαίναμε θέατρο, ακούγαμε συνέχεια μουσική και φυσικά μας πήγαν στο ωδείο χωρίς συζήτηση!
-Πώς στράφηκες στο τραγούδι;
Η φωνή μου με οδήγησε νομίζω τελικά. Ό,τι άκουγα το τραγουδούσα και άρχισαν και οι δίπλα να αντιλαμβάνονται πως υπάρχει ταλέντο, οπότε ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής και σιγά σιγά με συνεπήρε αυτή η αμεσότητα της έκφρασης μέσω του τραγουδιού.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Στο σπίτι μου έπαιζε κλασική μουσική, Bod Dylan, Joan Baez, Leonard Cohen, Διονύσης Σαββόπουλος, Μάνος Χατζιδάκις και πολλά κινηματογραφικά soundtrack. Λιγότερο συχνά ακούγαμε ρεμπέτικα, Αλεξίου, Αρβανιτάκη, Παπάζογλου κ.α. Μετά εγώ ανακάλυψα τη Celine Dion, τη Whitney Houston και τη Mariah Carey που σίγουρα έπαιξαν ρόλο στο πώς τραγουδάω σήμερα. Αργότερα άρχισα να μελετάω τζαζ και soul ακούγοντας πολύ Ella Fitzgerald, Etta James και φυσικά Aretha Franklin. Όλα αυτά έχουν παίξει ρόλο αλλά όταν με παρατηρώ πια βλέπω τα στοιχεία της αμερικάνικης folk αλλά και pop να μου βγαίνουν αυθόρμητα.
-Σε ηλικία 14 ετών σε επέλεξε ο Κώστας Αρζόγλου για τον ρόλο του Πουκ στο Όνειρο Θερινής Νυκτός. Ήταν καθοριστική η συνεργασία σου μαζί του;
Ήταν σίγουρα μια φοβερή εμπειρία! Δεν ξέρω αν ήταν καθοριστική ή με ποιον τρόπο. Σίγουρα μου ήταν δύσκολο να επιστρέψω στο σχολείο μετά από αυτό και πέρασα μια μικρή κατάθλιψη. Το παράξενο είναι πως εν τέλει δεν φοίτησα σε δραματική σχολή κάτι που αμέσως μετά την παράσταση περίμενα πως και πως.
-Έχεις συνεργαστεί με αρκετούς καλλιτέχνες. Ποιους ξεχωρίζεις;
Δε θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον. Σίγουρα ήταν σημαντική στιγμή να στέκομαι δίπλα στη Μαρία Φαραντούρη και νιώθω ευγνώμων που μου έδωσε την ευκαιρία. Ήταν τόσο ζεστή και υποστηρικτική που ξεχνούσα για λίγο το ότι είναι μια τεράστια καλλιτέχνιδα, μια φωνή σύμβολο.
-Πώς η Λουίζα Σοφιανοπούλου μεταμορφώθηκε σε Lou Is;
Μεταμορφώνεται όταν ανεβαίνει στη σκηνή να τραγουδήσει. Δεν απέχουν πολύ, το Lou is είναι το ψευδώνυμό μου, ένα όνομα που μου επιτρέπει να παίζω, να αλλάζω και να δημιουργώ νέες εικόνες.
-Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το τελευταίο σου άλμπουμ που φέρει το τίτλο Χρώματα. Πώς προέκυψε αυτή η μουσική κατάθεση;
Όπως προκύπτει κάθε μουσική κατάθεση, τουλάχιστον στο δικό μου σύμπαν. Έρχονται οι ιδέες, συνήθως μουσικές, μου χτυπάνε την πόρτα ή με γαργαλάνε όπως μου αρέσει να λέω και κάθομαι να τις δουλέψω. Συνεχώς θέλω να γράφω καινούρια τραγούδια, να βελτιώνομαι, να έρχομαι πιο κοντά στον κόσμο και ένα άλμπουμ στην ελληνική γλώσσα το ήθελα πολύ οπότε με την πολύτιμη συμβολή του Κύριου Κ. το κατάφερα.
-Τα χρώματα που συνθέτουν τη ζωή σου;
Όλα τα χρώματα τα έχω στη ζωή μου με μια αδυναμία στο μπλε και το πράσινο. Σίγουρα αναζητώ το φως και τη ζωντάνια που έχει το κίτρινο και το κόκκινο αλλά προσπαθώ να αποδεχτώ τις και τις μαύρες στιγμές. Έχει και το μαύρο μια ομορφιά αδιαμφισβήτητη.
-Ο λόγος που ο νέος σου δίσκος έιναι ελληνόφωνος;
Πάντα ήθελα να κάνω τραγούδια ελληνικά. Ήρθε η στιγμή και η κατάλληλη συνεργασία και το έκανα. Ο ελληνικός στίχος αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση για μένα οπότε η παρουσία και η σύμπραξη με κάποιον άλλο με βοήθησε πολύ.
-Υπάρχει κάποιο τραγούδι του δίσκου που το κρατάς πιο κοντά στη καρδιά σου;
Το «Χρώματα» που έδωσε και τον τίτλο στο άλμπουμ γιατί είναι το πρώτο που έγραψα σε μια ανύποπτη βροχερή νύχτα της καραντίνας και πρώτη φορά σκέφτηκα ότι ίσως και να καταφέρω ένα ελληνικό άλμπουμ.
-Συνάντησες δυσκολίες στο χώρο της μουσικής;
Πολλές και διαφόρων ειδών.
-Τι δυσκολίες έχει να συναντήσει ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης που κάνει τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία;
Καταρχάς οικονομικές, αφού πλέον μόνοι μας χρηματοδοτούμε τις δουλειές μας. Θα εξαιρέσω περιπτώσεις που πάνε σε talent show ή γίνονται γνωστοί από τα social media γιατί εκεί ίσως παίζουν άλλα συμβόλαια με εταιρείες. Η δυσκολία που αντιμετωπίζω εγώ είναι να φτάσω στον κόσμο. Το ελληνικό ραδιόφωνο σπάνια παίζει νέα τραγούδια και στις ψηφιακές πλατφόρμες είναι τέτοια η υπερπροσφορά καθημερινά που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα της εποχής είναι πως τα ποσοστά που πληρωνόμαστε από streaming είναι απειροελάχιστα οπότε για έναν νέο καλλιτέχνη δεν υπάρχουν έσοδα από τη δουλειά του. Απαιτείται λοιπόν τεράστια πίστη και δύναμη, επιμονή αλλά και αγάπη για αυτό που κάνεις για να μπορείς να συνεχίσεις.
-Πώς κρίνεις το τοπίο στη δισκογραφία του σήμερα;
Είναι γεμάτο πολλά υποσχόμενες φωνές και δημιουργούς κι εύχομαι πραγματικά να μπορέσουν να εξελιχθούν και να ακούμε όμορφα πράγματα.
-Νιώθεις ευτυχισμένη;
Συνέχεια όχι καθώς με τρώει η αγωνία για το επόμενο βήμα αρκετά συχνά αλλά σε γενικές γραμμές ναι. Η ζωή μου είναι γεμάτη αγάπη και η δουλειά μου πια είναι αποκλειστικά με τη μουσική, κάτι που μου δίνει χαρά.
-Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σου;
Καθοριστικό θα έλεγα και όσον αφορά στη δημιουργικότητά μου αλλά και στην ερμηνευτική μου ικανότητα. Θα ήθελα να έχω πάρει κάποια πράγματα πιο ελαφρά νομίζω. Πιθανό να γλίτωνα λίγο πόνο και χρόνο αλλά με το να κάνουμε υποθέσεις δε βγαίνει τίποτα.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Ο εθελοντισμός. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι με τη Nine Lives Greece που δρα για τη στείρωση, την περίθαλψη αλλά και τη σίτιση εκατοντάδων αδέσποτων γατιών της Αθήνας. Όταν όλα δείχνουν δύσκολα το γεγονός ότι σώζω μια ζωή με κάνει να νιώθω χρήσιμη και απαλύνει τον όποιο πόνο μου. Στο τέλος μόνο η αγάπη μετράει και βοηθώντας τα αδεσποτάκια δίνουμε απλόχερα κι εκείνα μας την επιστρέφουν με απίθανους τρόπους.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η εγκατάλειψη.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις;
Θα ήθελα όταν τελείωσα το σχολείο να έφευγα στο εξωτερικό για σπουδές στο musical ή έστω να φοιτούσα εδώ σε Δραματική Σχολή. Μπήκα πολύ νωρίς για το καλό μου στη δουλειά και αισθάνομαι ότι αυτό μάλλον με κράτησε πίσω.
-Τα όνειρα σου για το μέλλον;
Ονειρεύομαι συναυλίες και ταξίδια.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να δουλεύει πολύ, να έχει πίστη στον εαυτό του και κουράγιο να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Lou is;
Ότι έχω δουλειές να κάνω! Για το live, για τα social media και για άλλα επαγγελματικά σχέδια.
–Lou Is σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Η Lou Is και το soundtrack της ζωής της: εδώ
