Η Όλγα Βλαχοπούλου είναι στιχουργός και συγγραφέας παιδικών παραμυθιών. Κατάγεται από τη Δράμα, στην οποία έχει εγκατασταθεί μόνιμα. Οι στίχοι των τραγουδιών που έχει γράψει μας έχουν ταξιδέψει μέσα στα χρόνια, αποτελώντας διαχρονικά τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας. Από το Έπαψες Αγάπη Να Θυμίζεις των Πυξ Λαξ και το Η Αγάπη Αργεί της Ελεωνόρας Ζουγανέλη μέχρι το Θύμωσε Απόψε Η Καρδιά του Νίκου Βέρτη και το Η Νύχτα Δύο Κομμάτια του Αντώνη Ρέμου, η Όλγα Βλαχοπούλου χτυπάει κατευθείαν στη καρδιά μας. Με μεγάλη χαρά τη φιλοξενώ στο your e-articles.
-Γεννήθηκες στην Αθήνα μα κατάγεσαι από τη Δράμα. Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Στην Αθήνα έζησα έως την ηλικία των τριών. Δεν έχω ιδιαίτερες μνήμες από τότε, παρά αμυδρές εικόνες. Όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι από τη Δράμα. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα και ανέμελα. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά γεμάτη παιδιά, που τα καλοκαίρια παίζαμε ως αργά στους δρόμους και οι γείτονες κάθονταν στις αυλές συζητώντας. Ένα πολύχρωμο κάδρο από άλλη εποχή.
-Στη Δράμα έχεις εγκατασταθεί μόνιμα. Τι σημαίνει για εσένα;
Η Δράμα είναι για εμένα η αφετηρία μου. Τα παιδικά, σχολικά, νεανικά χρόνια. Είναι το μέρος όπου ξεκίνησα να γράφω, να καταλαβαίνω τον εαυτό μου, να ερωτεύομαι τη ζωή. Είναι το ησυχαστήριο μου. Και το σημείο αναφοράς μου.
-Η ανάμνηση που σε ακολουθεί ως σήμερα;
Αυτό που θα μείνει για πάντα ανεξίτηλο στη μνήμη μου και όποτε το ανακαλώ μου δημιουργεί όμορφα συναισθήματα, όσο αστείο και παιδικό και αν ακουστεί, είναι τα Σάββατα στο σπίτι με τον αδερφό μου να παρακολουθούμε κινούμενα σχέδια και να τρώμε τηγανητές πατάτες, λουκάνικα και φέτα, καθισμένοι στο πάτωμα! Αυτή η εικόνα της ξεγνοιασιάς θα με ακολουθεί πάντα.
-Πώς στράφηκες στη στιχουργία;
Δε στράφηκα στη στιχουργία όπως θα το αντιλαμβανόταν ο καθένας. Ήταν σαν μια σχέση από προηγούμενη ζωή που συνεχίστηκε και σε αυτήν τώρα. Μια καρμική συνάντηση των λέξεων και της ψυχής μου. Ένας έρωτας με τη πρώτη ματιά. Δε θυμάμαι σε καμία φάση της ζωής μου να μη νιώθω την ανάγκη να γράψω.
-Οι επιρροές που σε δόμησαν ως στιχουργό;
Η μαμά μου έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε αυτό και η αγάπη της για τα βιβλία. Από μικρή με έβαλε σε αυτό το μαγικό κόσμο που δεν άργησε να γίνει ο κόσμος μου. Και φυσικά η αγάπη μου για τη μουσική.
-Ήταν καθοριστική η γνωριμία με τον Φίλιππο Πλιάτσικα;
Φυσικά και ήταν. Η συνεργασία αυτή με έφερε πρώτη φορά σε συνειδητή επαφή με αυτό που ήθελα πάντα να κάνω. Και ακόμα και αν έφερε στη πορεία δυσκολίες και απογοητεύσεις, ο δρόμος αυτός, δεν μπορώ να μη παραδεχτώ πως ήταν ο ωραιότερος δρόμος που πήρα ποτέ.
-Πώς αναπολείς τη συνεργασία μαζί του;
Έχω να θυμάμαι πολλά. Τον πρώτο ενθουσιασμό, το πρώτο άκουσμα των τραγουδιών μας, τις πρώτες συγκινήσεις και βέβαια τη συναυλία στη Πτολεμαΐδα όπου έπαιξαν για πρώτη φορά το «Έπαψες αγάπη να θυμίζεις».
-Καίρια ήταν η συνεργασία με τον Αντώνη Βαρδή, με τον οποίο γεννήσατε όμορφα τραγούδια. Τι θυμάσαι από εκείνον;
Έχω μιλήσει τόσες φορές για τον Αντώνη, που νομίζω η αγάπη μου και η ευγνωμοσύνη μου για εκείνον, θα με κάνουν στο τέλος να φανώ γραφική. Δάσκαλος, φίλος, απίστευτη έμπνευση για εμένα ως την απόλυτη ταπεινότητα που γεννά το μεγαλείο και το πραγματικό ταλέντο. Έχω να θυμάμαι πολλά από εκείνον, μα κυρίως πως καθόρισε σε εμένα το τρόπο που γράφω.
-Συχνή είναι και η συνεργασία σου με τον Γιώργο Παπαδόπουλο με τον οποίο πρόσφατα κυκλοφορήσατε το Ως Εδώ.
Με το Γιώργο μας συνδέει μια αγάπη και φιλία χρόνων. Είναι το αγαπημένο μου παιδί. Ένα υπέροχο ευαίσθητο ταλαντούχο πλάσμα. Τον ευχαριστώ για τη αγάπη, την εμπιστοσύνη και τη φιλία του. Έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε μαζί.
-Από πού αντλείς την έμπνευση;
Η έμπνευση δεν αντλείται από πουθενά. Υπάρχει γύρω μας, μας ακουμπά, μας προκαλεί και μας δοκιμάζει καθημερινά να τη δούμε, να την αντιληφθούμε. Κάποιοι άνθρωποι με ευαίσθητες κεραίες τη κάνουν τέχνη.
-Πρώτα γράφεις στίχο και μετά πατάς στη μελωδία ή προτιμάς να κεντάς στίχους σου σε μελωδίες;
Το κάνω και με τους δυο τρόπους. Και τους αγαπώ και τους δυο το ίδιο. Είναι μια αλληλεπίδραση. Εμπνέεις τον άλλον με τα λόγια σου να βάλει τη μουσική του και το αντίστροφο.
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι που έχεις γράψει;
Δεν έχω κάποιο. Έχω σκεφτεί πολλές φορές ποιο θα μπορούσε να ήταν αλλά δε βρίσκω. Το καθένα από αυτά εκφράζει και μια άλλη πλευρά μου. Άρα όλα μαζί εκφράζουν εμένα.
-Υπάρχει κάποιο που δεν έλαβε την αποδοχή που περίμενες και για σένα παραμένει ξεχωριστό μέσα σου;
Φυσικά και υπάρχουν και είναι παραπάνω από ένα. Τα τραγούδια είναι όμως ζωντανοί οργανισμοί και πηγαίνουν μέχρι εκεί που θέλουν και για όσο θέλουν.
-Τι δυσκολίες έχει να συναντήσει ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης που κάνει τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία;
Είναι ένας κλειστός κύκλος θα έλεγα και χρειάζεται υπομονή, υπομονή, πολλή και συνεχή δουλειά, πρώτα με τον εαυτό σου και μετά απέναντι στο δρόμο που έχεις διαλέξει. Ο χώρος είναι γοητευτικός και δημιουργικός μα κρύβει και απογοητεύσεις, που θα πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις.
-Ως γυναίκα δημιουργός, τι είδους δυσκολίες συνάντησες σε έναν αρκετά ανδροκρατούμενο χώρο όπως αυτός της μουσικής;
Δεν αντιμετώπισα κάποια δυσκολία ως γυναίκα στιχουργός, παρά μόνο σαν στιχουργός, όπως θα αντιμετώπιζε ο καθένας. Τις δυσκολίες δεν τις όρισε το φύλο μου. Αν εσύ ο ίδιος τοποθετήσεις τον εαυτό σου στη σωστή θέση απέναντι στους άλλους και σε οποιαδήποτε δουλειά κάνεις, έτσι ακριβώς θα σε αντιμετωπίσουν και οι άλλοι. Και φυσικά μιλώντας πάντα για υγιή πλαίσια και καταστάσεις. Γιατί έχουμε δει επανειλημμένα τη γυναίκα να βιώνει τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση στον εργασιακό χώρο λόγω του φύλου της. Αυτό όμως είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα.
-Πώς κρίνεις το τοπίο στη δισκογραφία του σήμερα;
Η μουσική εξελίσσεται όπως ακριβώς και η ζωή. Θα ήταν το μόνο εύκολο να αφορίσω κάποια είδη μουσικής, αλλά δε θα το έκανα ποτέ, μιας και κάθε γενιά εκφράζεται διαφορετικά και η μουσική ήταν πάντα ο πιο ισχυρός δρόμος έκφρασης. Υπάρχουν πολλά που ίσως κάνουν το τοπίο να φαίνεται πιο θολό, αλλά αυτό διαμορφώνεται συνεχώς είτε μας αρέσει είτε όχι. Η δισκογραφία επίσης δεν είναι πια όπως τη ξέραμε παλαιότερα. Είναι όμως και αυτό μέρος της γενικότερης εξέλιξης.
-Η διάδοση μουσικής μέσω διαδικτύου έκανε καλό ή κακό στους καλλιτέχνες;
Και εδώ επίσης ισχύει αυτό που λέμε πως το νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις.
-Παράλληλα έχεις ασχοληθεί με τη συγγραφή παραμυθιών και παιδικών βιβλίων. Πρόκειται για έναν άλλο κόσμο από πλευράς συγγραφικού αντικειμένου. Είναι δύσκολο να κεντρίσεις τη προσοχή ενός παιδιού;
Ίσως είναι το δυσκολότερο. Τα παιδιά είναι αυστηροί και ειλικρινείς κριτές. Αν όμως τα κερδίσεις μια φορά τα έχεις κερδίσει για πάντα.
-Στο παρελθόν έχεις εργαστεί στη Γερμανία σε ίδρυμα για παιδιά χωρίς οικογένεια. Τι αποκόμισες από την αλληλεπίδραση με τα παιδιά;
Ήταν από τις πιο έντονες εμπειρίες της ζωής μου. Παιδιά διψασμένα για αγάπη και αποδοχή. Λουλούδια που περίμεναν λίγο παραπάνω φως για να ανθίσουν. Πήρα πολλά μαθήματα στα τρία αυτά χρόνια μαζί τους. Συμπυκνωμένη γνώση που με ακολουθεί έως σήμερα. Αυτή η εμπειρία μου δίδαξε πολλά τα οποία αντιλήφθηκα όταν έγινα εγώ αργότερα μαμά.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Τα άνευ ουσίας διεκδικούν με λύσσα σχεδόν την αξία από τα πραγματικά άξια αναφοράς και τις περισσότερες φορές τη κερδίζουν.
Μια μετατόπιση διαρκής προς το «εύκολο» το επιφανειακό και το γρήγορο. Είμαστε λιγότερο ανθρώπινοι. Συνήθισε το μάτι μας σε διάφορα φριχτά που συμβαίνουν και δεν αντιδρούμε. Ευτυχώς όμως υπάρχει πάντα εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που μοιάζει σαν τη χαραμάδα που μπαίνει το φως. Που μοιάζει με τη ρωγμή που δημιουργεί τη χαραμάδα για να μπει το φως. Θέλω να είμαι αισιόδοξη για εκείνη.
-Τι άνθρωπος είναι η Όλγα Βλαχοπούλου;
Μπορείς να ρωτήσεις τους φίλους μου, τους δικούς για αυτό. Αυτούς που μπορούν να με δουν με καθαρά μάτια. Αυτούς που βλέπουν την Όλγα όπως πραγματικά είναι.
-Αν βρισκόσουν ναυαγός σε ένα έρημο νησί ποιο προσωπικό σου αντικείμενο θα ήθελες να σε συντροφεύει;
Κάτι που να μπορώ να ακούω μουσική.
-Νιώθεις ευτυχισμένη;
Θεωρώ πως αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορεί να σου κάνει κάποιος. Νομίζω πως είμαι. Τουλάχιστον το προσπαθώ.
-Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σου;
Ψάξε ένα ένα τα τραγούδια που έχω γράψει μέχρι σήμερα και θα καταλάβεις.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Τα παιδιά μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Να χάσω αυτούς που αγαπώ.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις;
Δεν είμαι σίγουρη. Μπορεί και ναι.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Ζω το τώρα και ονειρεύομαι το τώρα. Αυτό δημιουργεί το μέλλον.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να αγαπάει τον εαυτό του. Πολύ. Μετά μπορείς να κάνεις τα πάντα.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Όλγα Βλαχοπούλου;
Ένα τετράδιο και ένα στυλό.
-Όλγα ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Όλγα Βλαχοπούλου – Βιογραφικό: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
