Η Όλγα Λασκαράτου μετράει 30 συναπτά χρόνια στον μαγικό κόσμο του μουσικού ραδιοφώνου. Πήρε τη σκυτάλη όταν ξεκίνησε η ιδιωτική ραδιοφωνία, βίωσε την ακμή στα ερτζιανά και τώρα προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει την μεταβατική περίοδο στην οποία βρίσκεται το ραδιόφωνο τα τελευταία χρόνια. Οι προβληματισμοί τόσο οι δικοί της όσο και των ακροατών αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στο ντοκιμαντέρ «Μια Φωνή Μέσα Στη Νύχτα», το οποίο θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα 3 Απριλίου στον κινηματογράφο Άστορ. Με αφορμή την παρουσίαση, την φιλοξενώ στο yourearticles.
-Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Αθήνα. Πώς θυμάστε τα παιδικά σας χρόνια;
Μέσα στην μουσική. Αγαπούσα να ακούω τις φωνές των δικών μου που τραγουδούσαν συνέχεια. Και κάποια στιγμή έφεραν ένα πιάνο στο σπίτι και μου βρήκαν την καλύτερη δασκάλα του κόσμου, στην οποία μαθήτευσα μέχρι να πάρω το δίπλωμα του πιάνου.
-Η ανάμνηση που θα σας συντροφεύει για πάντα;
Η στιγμή που μπήκα στο γραφείο της πρώτης μου διευθύντριας στο ραδιόφωνο και της άλλης μου δασκάλας, αυτής του ραδιοφώνου, της Σοφίας Μιχαλίτση.
-Έχετε πραγματοποιήσει σπουδές στο Πιάνο στο Ωδείο Σκαλκώτα και μουσικές σπουδές στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Τι αποκομίσατε;
Μεθοδολογία, οργάνωση υλικού, αναζήτηση πηγών, διεύρυνση γνώσεων από την Μουσικολογία και από το ωδείο την πρώτη μορφή κοινωνικοποίησης μέσα από κάτι που με συνδέει και με άλλους, την μουσική και συγκεκριμένα το πιάνο.
-Πώς στραφήκατε στη δημοσιογραφία;
Το πρώτο ραδιόφωνο στο οποίο εργάστηκα στα 18 μου ήταν δημοσιογραφικό αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να γίνω δημοσιογράφος. Μέσα από την μουσικολογία όμως έμαθα τα εργαλεία της μουσικής αρθρογραφίας.
-Ο λόγος που σας κέντρισε το ραδιόφωνο;
Η αγάπη μου για την ποίηση και το τραγούδι με οδήγησε κυρίως στο ραδιόφωνο που το μετέδιδε και ασφαλώς η γοητεία της ανθρώπινης φωνής που ξέρει να λέει ιστορίες.
-Οι παραγωγοί που αποτέλεσαν τα ραδιοφωνικά σας πρότυπα;
Ο Γιώργος Παπαστεφάνου, η Ρηνιώ Παπανικόλα, ο Κώστας Θωμαΐδης και άλλοι που μέσα μου σίγουρα έχουν καταγραφεί μιας και το ραδιόφωνο έπαιζε σπίτι από τότε που ήμουν μωρό παιδί.
-Ξεκινήσατε το 1993 στο ΣΚΑΙ και τον Μελωδία. Ποια ήταν τα συναισθήματα σας όταν βρεθήκατε για πρώτη φορά πίσω από το μικρόφωνο του στούντιο;
Ευθύνη ένιωθα ότι είχα αλλά ήμουν και αγχωμένη γιατί μπήκα κατευθείαν στα βαθιά, σε βραδινή καθημερινή ζώνη που είχε ακροαματικότητα και έπρεπε να το διαχειριστώ κάπως αυτό γιατί ήμουν και αρκετά μικρή σε ηλικία όταν ξεκίνησα στον Σκάι. Όμως πολύ νωρίς ευτυχώς σκέφτηκα ότι το άγχος έχει να κάνει με τον εγωισμό. Βάζεις πιο πάνω τον εαυτό σου από το υλικό της εκπομπής σου κι αυτό ποτέ δεν το ήθελα. Όταν είσαι καλά μελετημένος και προετοιμασμένος όλα ρέουν, ακόμα κι οι μαγικοί αυτοσχεδιασμοί στον αέρα, τους οποίους αγαπώ ιδιαίτερα γιατί απαιτούν καλή τεχνική. Έτσι μετά νιώθεις μια πληρότητα ότι έχεις κάνει καλά τη δουλειά σου, ότι κάτι καινούργιο και όμορφο έγινε. Στον Μελωδία, που κατέβαινα έναν όροφο από τον Σκάι για να πάω, ένιωθα ότι μέσα στο ίδιο σπίτι βρήκα το δικό μου δωμάτιο. Ήταν άλλου είδους η ευθύνη εκεί και η χαρά βέβαια γιατί ήταν ένα αμιγώς μουσικό ραδιόφωνο και περισσότερο κοντά στο πεδίο μου.
-Παραμένουν τα ίδια μέχρι και σήμερα;
Ναι, παραμένει ίδια, τόσα χρόνια, αυτή η συνθήκη για μένα.
-Έχει αλλάξει η κατάσταση στα ερτζιανά μέσα σε αυτά τα τριάντα χρόνια;
Πάρα πολύ. Μάλλον θα πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που πρόλαβε εκείνο το ραδιόφωνο που μας έκανε να το αγαπήσουμε ως μέσο. Όπως όμως ζούμε σε μια μεταβατική εποχή για όλα τα πράγματα, για όλους τους τομείς της ζωής μας, έτσι ισχύει και στο ραδιόφωνο. Το σημερινό ραδιόφωνο είναι πιστή αντιγραφή του αιτήματος που προβάλλεται στη ζωή, όλα για τα λεφτά. Και η τέχνη αντιμετωπίζεται με τεχνοκρατικούς όρους.
-Γιατί το playlist έχει κυριαρχήσει σε τέτοιο βαθμό;
Γιατί συμφέρει οικονομικά καταρχήν και γιατί παρέχει ελεγχόμενο υλικό δευτερευόντως.
-Μέσα από αυτή τη διαχείριση το ραδιόφωνο έχει χάσει την επιρροή που είχε;
Σε μένα προσωπικά ναι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψα να το αγαπώ. Το σκέφτομαι ως ένα αγαπημένο μου πρόσωπο που ασθενεί. Αυτό που βλέπω να έχει επιρροή είναι το διαδίκτυο. Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να απαντήσει το μουσικό ραδιόφωνο με το ασφυκτικό playlistκαι τον περιορισμό των παραγωγών στον ωκεανό πληροφορίας του διαδικτύου.
-Θεωρείτε πως θα ανατραπεί η κατάσταση αυτή;
Δεν μπορώ να ξέρω. Αν συνεχίσει έτσι πάντως το ραδιόφωνο δεν θα έχει κοινό. Επομένως κάτι θα πρέπει να γίνει. Η γνώμη μου είναι να επιστρέψει στον παραγωγό με εμπιστοσύνη και ελευθερία στην ιδιότητα του.
-Στις 3 Απριλίου θα γίνει παρουσίαση στο κινηματογράφο Άστορ για το ντοκιμαντέρ σας «Μια Φωνή Μέσα Στη Νύχτα». Πώς προέκυψε αυτή η δημιουργία;
Από την ανάγκη μου να απαντήσω σε ακροατές, σε ανθρώπους με τους οποίους μίλαγα και με ρώταγαν γιατί επαναλαμβάνονται τα τραγούδια και γιατί το ραδιόφωνο άλλαξε τόσο πολύ. Είναι αρκετά τα χρόνια που έχει εφαρμοστεί το μοντέλο αυτό στα αθηναϊκά μουσικά ραδιόφωνα και έδωσαν κάποια πρώτα αποτελέσματα. Πώς ακούμε μουσική, πώς μαθαίνουμε για τις νέες κυκλοφορίες, πώς γνωρίζουμε νέους καλλιτέχνες, πώς περνάνε τα τραγούδια στο playlist κι αν δεν περνάνε να ακουστούν από το ραδιόφωνο πώς μπορεί να επικοινωνήσει ένας καλλιτέχνης τη δουλειά του στα live; Και το κυριότερο; Πώς επιδρά στον μυαλό μας αυτή η επανάληψη;
-Τα όνειρα σας για το μέλλον;
Όλα τα πανιά ανοιχτά στον αέρα και στις θάλασσες
-Η συμβουλή που θα δίνατε σε ένα νέο καλλιτέχνη μέσα σε αυτές τις συνθήκες για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να είναι ο εαυτός του ό, τι κι αν γίνεται.
-Κυρία Λασκαράτου σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Όλγα Λασκαράτου – Social Media
- Όλγα Λασκαράτου – Facebook: εδώ
- Όλγα Λασκαράτου – Instagram: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
