Οι σχέσεις Ελλάδας-Γαλλίας είναι γνωστό ότι είναι εξαιρετικές. Και δεν αναφέρομαι πολιτικά αλλά πολιτισμικά. Αυτό προσπαθήσαμε να αποδείξουμε με αυτή τη συνέντευξη οι δυο μας. Εγώ και εκείνος. Ένας ταλαντούχος και μποέμ τύπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γκρενόμπλ μα τον κέρδισε η γειτονιά του Μεταξουργείου. Με αφορμή τη συναυλία του στη μουσική σκηνή Σφίγγα την Κυριακή 6 Νοεμβρίου, φιλοξενώ στο your e-articles τον μοναδικό Remi Cavat.
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Γκρενόμπλ. Οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Είχα μια όμορφη παιδική ηλικία, σε μια μικρή πόλη κοντά στη Λυών. Υπήρχαν δάση και ποτάμια. Παίζαμε κιθάρα στο πάρκο του γυμνασίου από το μεσημέρι μέχρι τις δύο. Ακούγαμε Τζίμι Χέντριξ, Μπομπ Μάρλεϊ και γαλλικά συγκροτήματα όπως οι Mano Solo, tryo ή M.
-Η ανάμνηση που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Όταν γύρισα σπίτι από το κολέγιο και βρήκα τη γάτα μου νεκρή στην είσοδο σπιτιού μου… Υπήρχε αίμα παντού, ποτέ δεν μάθαμε πραγματικά τι είχε συμβεί. Έπρεπε να καθαρίσω το αίμα και να θάψω τη γάτα μου μόνος μου…
-Η μητέρα σου ήταν Ιταλίδα και ο πατέρας σου Γάλλος. Πώς λειτούργησε αυτό μέσα σου;
Η μητέρα μου είναι Ιταλίδα εξ αίματος. Είναι η πρώτη από την οικογένειά της που γεννήθηκε σε γαλλικό έδαφος. Έτσι, μεγάλωσε στη Γαλλία και οι γονείς της, για να βοηθήσουν στην ενσωμάτωση των παιδιών τους, μιλούσαν γαλλικά στο σπίτι. Έτσι, η μητέρα μου δεν έχει μεγάλο μέρος της ιταλικής κουλτούρας μέσα της. Έτσι, είμαι εντελώς Γάλλος, ακόμα κι αν έχω λίγο ματ δέρμα και μαύρα μαλλιά.
-Από το 2008 ζεις μόνιμα στην Ελλάδα. Ο λόγος που το πήρες απόφαση;
Δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα: εντάξει! Θα ζήσω στην Ελλάδα. Η ιστορία γράφτηκε σιγά σιγά. Πρώτα συνάντησα μια όμορφη νεαρή Ελληνίδα φοιτήτρια που έκανε το Erasmus της στη Λυών. Η ελληνική προφορά της στα γαλλικά με τρελαίνει και αποφάσισα να την ακολουθήσω κάνοντας Erasmus αλλά στην Αθήνα. Εκείνη την πρώτη χρονιά έχασα την Ελληνίδα, αλλά ερωτεύτηκα την Αθήνα. Ήθελα λοιπόν να το παρατείνω για έναν ακόμη χρόνο, λέγοντας ότι το μεταπτυχιακό μου θα μπορούσε να περιμένει. Στη συνέχεια, όταν τελειώσει αυτός ο δεύτερος χρόνος με τη σειρά του, είπα στον εαυτό μου, ακόμα ένα χρόνο … Και έχουν περάσει 14 χρόνια τώρα. Δεν ξέρω πραγματικά πού πήγαν όλα αυτά τα χρόνια. Πρέπει να σημαίνει ότι δεν βαρέθηκα…
–Γειτονιά σου είναι το Μεταξουργείο. Η εικόνα που έχεις σχηματίσει από το κέντρο της Αθήνας;
Το κέντρο της Αθήνας αλλάζει. Οι γειτονιές πεθαίνουν προς όφελος της airbnb. Το Μεταξουργείο δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι λυπηρό, ακόμα κι αν το Μεταξουργείο είναι ακόμα ένα μικρό χωριό όπου όλοι γνωριζόμαστε. Μου αρέσει να ζω στο κέντρο της Αθήνας, μου αρέσει να γνωρίζω τους γείτονές μου, μου αρέσει να βλέπω τα ίδια πρόσωπα στο καφενείο.
-Πώς στράφηκες στη μουσική;
Στο γυμνάσιο ήμουν τρελός για τον Κερτ Κομπέιν και τους Νιρβάνα. Δεδομένου ότι δεν ήμουν ο καλύτερος στο σχολείο, η μητέρα μου δεν ήθελε να κάνω μαθήματα μουσικής. Έπρεπε να αγοράσω μια κιθάρα στα κρυφά. Ένας φίλος είχε μια ηλεκτρική κιθάρα. Έτσι του αγόρασα την κιθάρα και τον ενισχυτή του και έκανα θόρυβο με αυτό όταν ήμουν μόνος στο σπίτι. Ώσπου μια μέρα η μητέρα μου γύρισε νωρίς από τη δουλειά και με έπιασε με την κιθάρα μου…
–Η σημασία της στη ζωή σου;
Η μουσική με συνοδεύει σε καθημερινή βάση. Ακούω συνέχεια, αλλάζοντας τους καλλιτέχνες ανάλογα με τη διάθεσή μου. Μετά την αναπαραγωγή μουσικής είναι ακόμα πιο συναρπαστικό. Είναι ένα πολύ περίεργο φαινόμενο όταν το σκέφτεσαι, το να εκφράζεσαι μέσω ενός οργάνου είναι σαν μια υπερδύναμη.
-Τι σε κέντρισε από την ελληνική μουσική;
Όταν έφτασα, όλοι οι Έλληνες φίλοι μου άκουγαν τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Έτσι τον άκουσα και εγώ και παρόλο που δεν κατάλαβα τίποτα από τους στίχους, μου άρεσε πάρα πολύ. Έχει πολύ πλούσιες ενορχηστρώσεις και πολύ όμορφες μελωδίες. Πιστεύω επίσης ότι είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος, τουλάχιστον αυτή είναι η ενέργεια που μας μεταφέρει. Μια φίλη με είχε πάει και σε μια συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα, μου άρεσε πολύ η βαθιά φωνή του. Το ρεμπέτικο και τα λαϊκά τραγούδια είναι επίσης πολύ παρόντα στην καθημερινότητά μου. Πολλοί φίλοι παίζουν αυτές τις μουσικές, και τις ακούω συχνά. Δυστυχώς στην Γαλλία τα χάσαμε όλα αυτά.
-Πώς προέκυψε η διασκευή της Σερενάτας;
Επικοινώνησαν μαζί μου ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος και ο Γιάννης Δημητριάδης που έχουν εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Κόσμος, ετοίμαζαν ειδικό πρόγραμμα με αφορμή τα 200 χρόνια της ελληνικής ανεξαρτησίας. Ζητησαν από 10 ξένους καλλιτέχνες που ζουν στην Ελλάδα να διασκευάσουν ένα ελληνικό τραγούδι της επιλογής τους και να το προσαρμόσουν στη γλώσσα τους. Μου άρεσε πολύ αυτό το τραγούδι της Aρλέτας, το οποίο παρά το γεγονός ότι είναι τζαζ παίζει σε νυχτερινά μπαρ. Η ιστορία ήταν αστεία, έχω επίσης δύο γάτες, και ένα pickup για τα βινύλιά μου… Αυτό το τραγούδι ήταν για μένα.
–Τη Κυριακή 6 Νοεμβρίου θα εμφανιστείς στη Μουσική Σκηνή Σφίγγα. Τι αναμένεται να ακούσουμε;
Για τις 6 Νοεμβρίου ετοιμάζω μια όμορφη παράσταση με νέους μουσικούς που γνωρίζω χρόνια. Αποφάσισα να επιστρέψω σε έναν πιο country ακουστικό ήχο. Έτσι θα υπάρχει ένα κοντραμπάσο, ένα πιάνο, τύμπανα και εγώ στα φωνητικά της κιθάρας. Θα διασκευάσουμε παλιά τραγούδια από το γαλλικό ρεπερτόριο όπως η Edith Piaf και ο Jacques Brel, αλλά και πιο πρόσφατους καλλιτέχνες όπως ο Mano Solo ή ο Sanseverino. Θα παίξω και κάποιες δικές μου συνθέσεις.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Αυτό είναι ερώτηση παγίδα!
–Τα στοιχεία της που δεν τα αντέχεις;
Κάτι που δεν καταλαβαίνω με τους Έλληνες… Γιατί όταν βλέπουν έναν θάμνο ή μια μικρή γωνιά πράσινου είναι για αυτούς η ευκαιρία να πετάξουν κάτι; Μπουκάλια νερού, πλαστικά κύπελλα και δοχεία απορριμμάτων μπορούν να βρεθούν παντού. Το μικρότερο πάρκο γίνεται γρήγορα σκουπιδότοπος. Είναι πραγματικά κρίμα!
–Τι άνθρωπος είναι ο Rémi Cavat;
Ο Rémi Cavat είναι ένα 37χρονο αγόρι που προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του όσο καλύτερα μπορεί. Του αρέσουν τα απλά πράγματα, δεν έχει τηλεόραση ή netflix.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Όταν είμαι λυπημένος, ακόμα και όταν τα πάω καλά, μου αρέσει να πηγαίνω μια βόλτα. Επειδή συνήθως βρίσκομαι στην Αθήνα, πηγαίνω στον λόφο του Φιλοπάππου. Αλλά μου αρέσει να πηγαίνω στα βουνά, μου αρέσει ιδιαίτερα το Λεωνίδιο στην Πελοπόννησο. Μόλις μπορώ πάω.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Να σταματήσει η καρδιά μου. Με κάθε έννοια της λέξης.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις;
Όχι, πραγματικά. Είμαι πολύ χαρούμενος με την πορεία μου αυτή τη στιγμή.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή τη περίοδο;
Έγραψα μια σειρά τραγουδιών. Εκφράζουν όλες τις συναισθηματικές απογοητεύσεις. Οπότε θα κυκλοφορήσω ένα EP που θα ονομάσω Συναισθηματικές Αποτυχίες. Ελπίζω να το κυκλοφορήσω αυτό το χειμώνα.
Έχω επίσης κάποιες ιδέες για singles. Δουλεύω πάνω σε αυτό.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να μπορέσω να γράψω ένα άλμπουμ που αυτή τη φορά θα έχει τίτλο Συναισθηματικές επιτυχίες.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Δεν έχω ιδέα! Ακόμα δεν έχω βρει τη φόρμουλα για να φτιάξω τα δικά μου.
–Remi σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
