Έχει γεννηθεί στη Πάτρα μα τα τελευταία εφτά χρόνια έχει γίνει παιδί της αθηναϊκής τσιμεντούπολης. Διεκδικεί τα μουσικά όνειρά του ξεπερνώντας δυσκολίες και εμπόδια. Πρόκειται για έναν τραγουδοποιό με ιδιαίτερη μουσική ταυτότητα. Η Πόλη Πρέζα είναι η πέμπτη δισκογραφική του κατάθεση και αποτελεί ένα ξεχωριστό απόσταγμα συναισθημάτων ενός σκεπτόμενου ανθρώπου. Σήμερα, στο your e-articles ο Βασίλης Ράλλης.
-Γεννήθηκες στη Πάτρα. Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Οι παιδικοί μου φίλοι, βόλτες με το ποδήλατο, ανεμελιά και τα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου.
-Η ανάμνηση που σε έχει καθορίσει;
Η απώλεια των γονιών μου σε μικρή ηλικία.
-Το 2015 ήρθες στην Αθήνα για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου στη μουσική. Τι δυσκολίες αντιμετώπισες;
Βρέθηκα μόνος σε μια πόλη που δεν με ήξερε κανείς και έπρεπε να χτίσω κάτι από το μηδέν χωρίς οικονομικές πλάτες ή κάποια σιγουριά. Ο μοναδικός στόχος ήταν να κάνω τον πρώτο μου δίσκο δουλεύοντας συνέχεια για να υλοποιηθεί χωρίς να έχω καθόλου προσωπικό χρόνο και πολλές φορές δεν είχα λεφτά ούτε για τσιγάρα ή φαγητό.
-Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
Όλη μου η ζωή.
-Το χρονικό σημείο που κατάλαβες πως θες να ασχοληθείς με τη μουσική;
Στα 12 όταν έγραψα τους πρώτους μου στίχους. Επίσης έφτιαχνα αυτοσχέδιες κασέτες και εξώφυλλα δίσκων με διάφορα κολλάζ και ζωγραφιές.
-Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν ως καλλιτέχνη;
Παύλος Σιδηρόπουλος, Νικόλας Άσιμος, Nirvana, The Doors, The Clash, The boy, Tρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Stereo Nova, Bob Marley, Panx Romana, Τζίμης Πανούσης, Αnathema κ.α
-Οι φωνές που σε συγκλόνισαν όταν τις άκουσες για πρώτη φορά;
James Brown, Sting, Michael jackson, Στέλιος Καζαντζίδης, Ψαραντώνης κ.α
-Είσαι τραγουδοποιός γράφοντας μουσική, στίχο και ερμηνεύοντας τα τραγούδια σου. Ξεχωρίζεις κάποια ιδιότητα μέσα σου;
Είμαι ένας παρατηρητής που κάνω αυτό που ονειρεύομαι από μικρό παιδί χωρίς ιδιότητες και ταμπέλες. Αγαπώ τη μουσική, το στίχο και το τραγούδι εξίσου και προσπαθώ να αφήσω κάτι διαχρονικό πίσω μου. Η μουσική και γενικότερα η γραφή είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη η μεγαλύτερη ψυχοθεραπεία και μπορεί να διαμορφώσει και να αλλάξει τα πάντα σε κάτι πιο όμορφο.
-Με ποιο τρόπο συνθέτεις τα τραγούδια σου;
Από μια πρόβα ή ένα βράδυ που θα κάτσω σπίτι μόνος με την κιθάρα μου μέχρι να είμαι στο δρόμο ψιθυρίζοντας μια μελωδία. Γενικότερα σε οποιοδήποτε μέρος και οποιαδήποτε στιγμή έρθει αυτό σε μένα ή συμβεί κάτι απρόβλεπτο.
-Γράφεις όταν είσαι εν θερμώ ή όταν είσαι ήρεμος;
Και τα δύο.
-Από πού αντλείς τα θέματά σου;
Από αυτά που με προβληματίζουν και μου δίνουν τροφή για σκέψη, η καθημερινότητα, η ζωή στην Αθήνα, ο έρωτας, η απογοήτευση, η επιτυχία, η αποτυχία, η αγάπη στη φύση κ.α. Ανάλογα τη χρονική στιγμή και το γύρω μου.
-Η πρώτη σου δισκογραφική απόπειρα ήταν η Ανησυχία, Αταξία και Ανασφάλεια το 2016. Τα συναισθήματά σου έξι χρόνια μετά;
Ανησυχία, Αταξία και Ανασφάλεια 2.
-Είναι τα ίδια ή διαφορετικά σε σχέση με τη Πρώτη Μέρα του Χρόνου που κυκλοφόρησε το 2018 και το Χωρίς Εισιτήριο που κυκλοφόρησε το 2020;
Κάθε δουλειά αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο και κάποιες πολύ έντονες στιγμές. Είναι σαν μια παράσταση που τελειώνει και αρχίζει η επόμενη και αυτό κρύβει πολύ πόνο και μεράκι. Γενικότερα όταν αρχίζω κάτι καινούργιο θέλω να είναι καλύτερο από το επόμενο σε όλους τους τομείς και τα συναισθήματα είναι το ίδιο έντονα σαν την πρώτη φορά.
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σου τραγούδι;
Το πειρατικό (Ανησυχία αταξία και ανασφάλεια).
-Πρόσφατα, κυκλοφόρησε ο τελευταίος σου δίσκος, η Πόλη Πρέζα. Πώς προέκυψε αυτή η δουλειά;
Κυρίως από αυτά που βιώνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό. Μια πόλη που λιώνει και ταυτίζεται με την πρέζα καθώς ρουφάει τα παιδιά της στο λεπτό σαν σκόνη, η εξάρτηση από τα social media, η παράνοια της εποχής, οι πολιτικοί, τα πληρωμένα κανάλια και η ανάγκη να υπάρξει κάποια μορφή αντίδρασης.
-Πόσο δύσκολο είναι ένας νέος και ανερχόμενος καλλιτέχνης να αφήσει το αποτύπωμά του και να εδραιωθεί στη δισκογραφία του σήμερα;
Δισκογραφία θεωρώ δεν υπάρχει όπως και δισκογραφικές. Όλοι οι καλλιτέχνες χρηματοδοτούν τις δουλειές μόνοι τους και οι περισσότεροι βγάζουν singles και όχι κάτι ολοκληρωμένο καθώς κανείς δεν καλύπτει τα έξοδα μιας παραγωγής εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις. Επίσης, πλέον πολλοί λίγοι ακούν έναν δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος. Χώροι για να πραγματοποιήσεις μια συναυλία έχουν μείνει ελάχιστοι που ζήτημα είναι αν θα έχουν καλές συνθήκες και σωστό ήχο γενικότερα. Το θέμα είναι πόσο αποφασισμένος είσαι να κάνεις αυτό που θέλεις με τις δικές σου πλάτες και μέχρι που μπορείς να φτάσεις και να αντέξεις γι’ αυτό. Εγώ προσωπικά το όνειρό μου είναι να ταξιδεύω με τη μουσική μου και να δίνω δύναμη, όνειρα, ελπίδα και αγάπη στον κόσμο και δουλεύω καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ.
-Ο λόγος που φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
Ο συμβιβασμός, οι εκπτώσεις και η ανέχεια.
-Το διαδίκτυο έκανε καλό ή κακό τελικά στη διάδοση της μουσικής και στην οικονομική κατοχύρωση των δημιουργών;
Στη διάδοση νομίζω πλέον είναι το μόνο μέσο αν και είναι αρκετά χαοτικό. Στο οικονομικό πάλι η κατάσταση είναι τραγική όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Σαν ένα πλοίο που βουλιάζει και δεν κουνιέται φύλλο.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες η πανδημία;
Οικονομικά σίγουρα. Πολλοί έμειναν χωρίς δουλειά και αναγκάστηκαν να κάνουν κάτι άλλο ακόμη και τώρα. Επίσης τα επιδόματα που πολλοί δεν πήραν δεν αρκούν ειδικά άμα έχεις οικογένεια και τα ποσά ήταν αστεία. Παρόλα αυτά, στο δημιουργικό κομμάτι βγήκαν πολλά όμορφα πράγματα καθώς υπήρξε αρκετός ελεύθερος χρόνος. Το θέμα είναι οι συνέπειες που θα έχει όλη αυτή η κατάσταση στο μέλλον.
-Η στάση της Κυβέρνησης;
Προπαγάνδα, ενίσχυση της αστυνομίας για να έχει τον απόλυτο έλεγχο, καταστροφή της δημόσιας υγείας, διχασμός, πολιτικά σκάνδαλα, αφαίρεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τρομολαγνεία κ.α. Ό,τι πρέπει για μια τριτοκοσμική χώρα που κουμάντο κάνει ο Μαρινάκης και ο Πορτοσάλτε.
-Βλέπεις με θετική ματιά το φθινόπωρο όσον αφορά τα μουσικά δρώμενα;
Το οικονομικό κόστος από όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω νομίζω έχει τρομερό αντίκτυπο στον πολιτισμό και ειδικότερα στην μουσική. Πολλοί συναυλιακοί χώροι κλείνουν και πολλοί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο οικονομικό κόστος μιας συναυλίας. Με το ζόρι πλέον μπορείς να πληρώσεις το ρεύμα, τα καύσιμα ή τα έξοδα που έχει ένα σπίτι οπότε η μουσική πλέον είναι είδος πολυτελείας. Όλοι μας όμως παλεύουμε ώστε να έρθουν καλύτερες μέρες και συναυλίες που θα δώσουν ώθηση και δύναμη στον κόσμο.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Ένα απέραντο διαδικτυακό καφενείο που όλοι έχουν γνώμη και άποψη χωρίς να εφαρμόζουν τίποτα.
-Ποια στοιχεία της δεν τα αντέχεις;
Σχεδόν όλα.
-Οι σκέψεις σου για τις αποκαλύψεις με τα φαινόμενα σεξουαλικής κακοποίησης στο χώρο του θεάματος;
Νομίζω πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αν δεν γίνει κάτι συλλογικό και ουσιαστικό ειδικά στο να λειτουργήσει η δικαιοσύνη απλά θα μαθαίνουμε για τέτοια φαινόμενα και μετά από ένα μήνα θα τα ξεχνάμε. Οι μισοί από αυτούς αν όχι όλοι που έχουν αποκαλυφθεί τέτοια πράγματα είναι έξω και υπάρχει τρομερή συγκάλυψη και σιωπή από τα media.
-Για το πρόσφατο σκάνδαλο με τον 53 χρονο παιδοβιαστή στο Κολωνό;
Πόσο σάπια κοινωνία είμαστε. Όπως είπα και πριν όλα αυτά τα σκουπίδια κρύβουν άλλα τόσα σκάνδαλα που από πίσω βρίσκονται πολιτικοί, αστυνομικοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, ιερείς και γενικότερα ένα σύστημα διεφθαρμένο το οποίο αν δεν γκρεμιστεί δεν θα αλλάξει τίποτα. Τα θύματα είναι αυτά που την πληρώνουν και τους καταστρέφεται η ζωή.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Χθες το βράδυ.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω στον άνθρωπο και στην δύναμη που κρύβει μέσα του.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το σπίτι μου στο Γκύζη.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ο συμβιβασμός και η μιζέρια.
-Τι είναι ο έρωτας;
Όλα ή τίποτα.
-Η ευτυχία;
Την αναζητώ αρκετό καιρό μέσα από τα τραγούδια μου.
-Τι άνθρωπος είναι ο Βασίλης Ράλλης;
Εκκεντρικός.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Τίποτα.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Να παίζω live στο camping στην Αστυπάλαια και μετά να ρεμβάζω στην παραλία ακούγοντας το Chocolate Jesus.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Ένα καλύτερο αύριο για όλους τους ανθρώπους, περισσότερες πράξεις, λιγότερα λόγια και άφθονη μουσική.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Έχω πολλά κομμάτια που περιμένουν να βρουν το δρόμο τους. Σύντομα θα έχετε πολλά νέα μου.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να κάνει αυτό που θέλει με τον τρόπο και τους όρους του χωρίς να λογαριάζει τίποτα και κανέναν. Επιμονή, υπομονή, έντονη δουλειά και όλα γίνονται.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Βασίλης Ράλλης;
Δεν είμαι καλός στο να αναφέρομαι στο όνομά μου. Προτιμώ οι άλλοι να έχουν να πουν κάτι για μένα.
-Βασίλη σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
