Συνέντευξη με την Πολυξένη Καζάκου: «Αυτή είναι η μαγεία της σκηνής. Να παγώνει το χρόνο αλλά να νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ»

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη όπου αποφοίτησε ως αριστούχος. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Η ίδια διεξάγει δικές της θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές μέσα από την δική της εταιρεία παραγωγής. Πρόσφατα, ολοκλήρωσε την πρώτη της μικρού μήκους ταινία με τίτλο Ο Άσσος του Τραπεζιού, σε δικό της σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή. Σήμερα, στο your e-articles η Πολυξένη Καζάκου.

-Τι σημαίνει για σένα η ηθοποιία;

Η ηθοποιία για μένα σημαίνει να σμιλεύεις τη μάσκα σου με την εσωτερική σου φλόγα, να αφιερώνεσαι ψυχή τε και σώματι. Να ποιείς ήθος, προσπαθώντας κάθε φορά να στείλεις το δικό σου προσωπικό μήνυμα. Τελικός αποδέκτης των μηνυμάτων αυτών είναι το κοινό, ένα κοινό που άλλοτε θα σε εκθειάσει σαν σύγχρονο θεό κι άλλοτε θα σε κρίνει.

-Ποια είναι τα ερεθίσματα που σε οδήγησαν να ασχοληθείς με το θέατρο;

Η μαγεία των ρόλων μέσω της βαθύτερης εσωτερικής ανάγκης μου να εκφράσω αυτό που έχω μέσα μου. Η απλή ποίηση του θεάτρου όπου μπορείς απλά να σταθείς κάτω από έναν προβολέα σε σκηνή τυλιγμένη με ένα παλτό και να πεις ήταν 1860 και ήταν χειμώνας.

-Οι επιρροές που σε δημιούργησαν ως καλλιτέχνη;

Οι επιρροές που δέχτηκα ήταν μέσα από την παρακολούθηση αρχαίων Δραμάτων. Η δραματουργική έκφραση, ο τρόπος των διεισδύσεων στα αρχέτυπα… Αυτά ήταν οι αιτίες που με παρακίνησαν. Θα σε πάω τώρα στο άλλο άκρο. Κάτι άλλο που με επηρέασε ήταν η υποκριτική του Johnny Depp σε μια από τις ταινίες του. Είχε καθίσει σε έναν καναπέ στον οποίο χωρίς να πει λέξη, τα είχε πει όλα. Αυτό το έχω κατακτήσει και εγώ στην υποκριτική μου.

Τώρα όσον αφορά την συγγραφική μου ιδιότητα την περίοδο της ύφεσης, η ανάγκη μου να εκφραστώ με οδήγησε στην συγγραφή παιδικών βιβλίων, ποιημάτων και θεατρικών έργων.

-Τι αποκόμισες από τις θεατρικές σπουδές;

Η δραματική σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη είναι μια από τις παλαιότερες σχολές της χώρας μετρώντας πάνω από μισό αιώνα συνεχόμενης λειτουργίας. Εκεί αποκόμισα πάρα πολλά πράγματα. Αν αρχίζω να λέω θα θέλουμε μέρες συνεντεύξεων… Κάποια από αυτά όμως είναι το συναίσθημα του ρόλου και η καλλιέργεια του εαυτού μου.

– Τα συναισθήματά σου όταν βρέθηκες για πρώτη φορά στη σκηνή;

Φώτα υπερβολικά, φώτα που σε τυφλώνουν. Αισθάνθηκα ένα δημιουργικό άγχος, πήρα μια βαθιά ανάσα και μετά δεν υπήρχε τίποτα άλλο μόνο εγώ και η τέχνη μου με της οποίας μιλάω. Αυτή είναι η μαγεία της σκηνής. Να παγώνει το χρόνο αλλά να νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ.

-Παραμένουν τα ίδια και σήμερα;

Ναι. Όταν είσαι στη σκηνή αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσμου.

-Ποια είναι η πιο αντιπροσωπευτική σου στιγμή σαν ηθοποιός;

Θα σου απαντήσω με το τελευταίο μου εγχείρημα. Δημιούργησα μια ταινία μικρού μήκους εποχής από την αρχή ως το τέλος. Σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή. Μια φωτογραφία που λέγαμε να βγάλουμε χρόνια και που δε βγήκε ποτέ. Πήρε σάρκα και οστά μέσα στο μυαλό μου και ζωντάνεψε στην μεγάλη οθόνη. Ο Άσσος του Τραπεζιού είναι μια ταινία εποχής που διαδραματίζεται στο Παρίσι το 1930. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας, ένα παιχνίδι ελευθερίας που σπάει τα δεσμά. Είμαι ευτυχής που βρίσκεται υπό την αιγίδα της Unesco. Θέλω να πω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με βοήθησαν να υλοποιήσω αυτό το τρελό μου όνειρο. Σε όσους ανακοίνωσα τα σχέδια μου και άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες τους για την υλοποίηση των σχεδίων μου.

Και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους πίστευαν ότι δεν θα τα καταφέρω.

-Επηρέασε τους καλλιτέχνες η πανδημία;

Όλους τους επηρέασε η πανδημία, απλά στους καλλιτέχνες μας επηρέασε πιο δημιουργικά. Το δημιουργικό κενό που άνοιξε την πόρτα στο όραμα.

Η όμορφη τέχνη του θεάτρου θα επιβιώνει για όσο διάστημα οι άνθρωποι θα είναι στη γη. 

-Τι ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;

Αυτή την περίοδο δημιουργείται άλλο ένα όνειρό μου. Φτιάχνω ένα χώρο προβών για να στεγαστεί η ομάδα μου και οι παραγωγές μου. Τον Νοέμβρη ετοιμάζω στο θέατρο έναν ρόλο έκπληξη που δεν θα ήθελα να ανακοινώσω ακόμα.

-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;

Χθες.

-Πιστεύεις στο Θεό;

Βαθύτατα.

-Το προσωπικό σου καταφύγιο;

 Αν στο πω δεν θα είναι προσωπικό.

-Ο μεγάλος σου φόβος; 

Νομίζω θα απαντήσω όπως όλοι. Ο θάνατος.

-Τι είναι ο έρωτας;

Έρωτας είναι όταν σου δίνουν ένα κομμάτι της ψυχής σου που ποτέ δεν ήξερες ότι έλειπε.

-Η ευτυχία;

Η ευτυχία μας στηρίζεται στο πώς διαχειριζόμαστε την σκέψη μας. Βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας. Βρίσκεται στα πιο απλά καθημερινά πράγματα. Ένα χαμόγελο, ένα χάδι, τα χαρούμενα ματάκια των παιδιών μας. Η ευτυχία είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται πολλαπλασιάζεται.

-Αν θα μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω τι θα άλλαζες; 

Απολύτως τίποτα! 

-Τι άνθρωπος είναι η Πολυξένη Καζάκου;

Νευρική, πεισματάρα και αισιόδοξη. Μια δυναμική προσωπικότητα που ό,τι βάλει στο μυαλό της θα το πετύχει. Θέτει υψηλούς στόχους και έχει μεγάλο όραμα για τη ζωή της. Φροντίζει όμως πάντα και για την χαρά των ανθρώπων που έχει δίπλα της.

-Πώς φαντάζεσαι την τελευταία σου μέρα στη γη;

Δεν θέλω να την φαντάζομαι. 

-Τα όνειρά σου για το μέλλον;

Ταξίδια, ταξίδια, υπερατλαντικά ταξίδια.

-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;

Να ακούει και να αφουγκράζεται μόνο την εσωτερική του φωνή. Προσπαθώντας για το αδύνατο, κατορθώνουμε το καλύτερο δυνατό. Να μην εγκαταλείψει τα όνειρά του γιατί ποτέ δεν είναι αργά όταν πρόκειται για υλοποίηση ονείρων.

-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς το όνομα Πολυξένη Καζάκου;

Δημιουργική, πεισματάρα και με έντονο αίσθημα του δικαίου. 

-Πολυξένη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.

Και εγώ σε ευχαριστώ.

Αποτυχημένος φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτυχημένος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός και αρθρογράφος. Συλλέκτης βινυλίων, κόμικς και βιβλίων. Λάτρης της ινδικής κουζίνας και του κόκκινου κρασιού. Με το γράψιμο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν γράφω θέλω η σκέψη που ξεκινάει από εμένα να ολοκληρώνεται από τον αναγνώστη...