Ζωή νυχτοφόρος: Γεώργιος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης

Σήμερα φιλοξενούμε στη στήλη μας τον συγγραφέα Γεώργιο – Νεκτάριο Παναγιωτίδη, θα τον γνωρίσουμε και θα μας μιλήσει για το έργο του: Ζωή νυχτοφόρος από τις εκδόσεις Αρμός.

-Θα μοιραστείτε μαζί μας κάποιες πληροφορίες για εσάς ώστε να σας γνωρίσει το αναγνωστικό κοινό;

Διαμένω μονίμως στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, διάγω, όπως θα’ λεγαν και οι στατιστικολόγοι, την ώριμη νεότητα των 30-45, είμαι εδώ και κάποια χρόνια ιδιωτικός εκπαιδευτικός, έχω την τιμή να διατελώ και αντιπρόεδρος του ιστορικού κινήματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας και έχουν εκδοθεί δύο δικά μου δοκίμια πολιτικής φιλοσοφίας και θεολογίας (2018-‘19). Ασχολούμαι με τη λογοτεχνία με τη στενή έννοια από το 2002.
Το 2019, οι μικρές αλλά ποιοτικές εκδόσεις Manifesto κυκλοφόρησαν ένα πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο μου αστυνομικού μυστηρίου, το «Κρυπτοκείμενο της εξαφάνισης του Ν. Σωτηρόπουλου».
Το ‘20-‘21, δύο διηγήματά μου κυκλοφορήθηκαν εντύπως, στη συλλογική έκδοση του «Ιού» (Βακχικόν/Cartel) και το βιβλιοπεριοδικό Crime and Horror #6.
Πριν 2 μήνες μόλις, κυκλοφορήθηκε από τον Αρμό το νέο μου μυθιστόρημα μυστηρίου με τίτλο «Ζωή νυχτοφόρος», ενώ παράλληλα από την «Άγρια Δύση» αναμένεται η κυκλοφορία της συνέχειας (sequel) του «Κρυπτοκειμένου» με τίτλο «Σκοτεινό Δωμάτιο» τον Οκτώβρη.

-Τι αγαπάτε, τι φοβάστε και τι έχετε χάσει;

Πολλά πρόσωπα και πολλά πράγματα, καθώς και την Υπερούσιο Κρυφιότητα, που οξυγονώνει την αγάπη για αυτά… Τις βαθιές νύχτες, τις ψυχρές αύρες, τη σκοτεινή ομίχλη, τις σαρωτικές νεροποντές και το ανήσυχο, απαλό φως.
Φοβάμαι (με ηρεμία και σθένος) τη διαφθορά της ελεύθερης θέλησης των ανθρώπων, τον εθελούσιο εκμαυλισμό και καταβρόχθισμά τους από το Κακό, που γίνεται ανεπαισθήτως… την απολίθωση των ψυχών.
Δε νιώθω ότι έχω χάσει κάτι… όσα πρόσωπα φεύγουν μακριά, δε χάνονται όσο οι ψυχές είναι σε κοινωνία.

-Ποια είναι η αγαπημένη συνήθειά σας για να χαλαρώνετε, υπάρχει μήπως κάποιο χόμπι;

Πολλές φορές νιώθω κάτι περίεργο: ότι όσο εργάζομαι κάνω κάποιο χόμπι. Όμως… εκτός από το διάβασμα και τα πιο απαιτητικά γραψίματα, μου αρέσει όντως να γράφω χιουμοριστικές αναρτήσεις στο ιστολόγιό μου, να ακούω Φρειδερίκο Σοπέν, Living Sacrifice και Offspring, να παίζω το παιχνίδι καρτών «Σκοτεινές υποθέσεις: Λονδίνο 1888» ή το βιντεοπαιχνίδι «Sherlock Holmes: The awakened»…

-Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος άνθρωπος; Βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο;

Ειλικρινά μου είναι κάπως… δύσκολο να το απαντήσω αυτό.
Κατά ένα παράξενο τρόπο, το βλέπω και (μισο)γεμάτο και ταυτόχρονα (μισο)άδειο, ταυτόχρονα όμως και όχι εκ περιτροπής.
Φίλοι λένε πως με χαρακτηρίζει σαφής κυνισμός και συχνά θα δείτε από μένα εξαιρετικά «μελανά» χρώματα κριτικής του γύρω υπαρκτού (σκεφτείτε εδώ τον Zack de la Rocha ή τον Λα Ροσφουκώ) και παράλληλα μια, υπέρμετρη ίσως, αισιοδοξία: στα τρίσβαθά τους, όλα μπορούν να φτιάξουν. Η αληθινή, εσωτερική ομορφιά θέλει και μπορεί ακόμα να σώσει τον κόσμο, μέσα στον πιο αποτρόπαιό του εκφυλισμό και σάπισμα…

-Ας περάσουμε τώρα στο έργο σας, «Ζωή νυχτοφόρος», τι θα διαβάσουμε; Τι θα θέλατε να μοιραστείτε για τους ήρωές σας με το αναγνωστικό κοινό, έχετε κοινά;

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα μυστηρίου. Το βιβλίο έχει καταταχθεί από κάποιους στην αστυνομική λογοτεχνία, στο αστυνομικό ή ψυχολογικό θρίλερ, το γοτθικό τρόμο, δηλαδή τείνει κάπως προς όλα αυτά.
Δε βρίσκω ότι έχω πολλά κοινά με την πρωταγωνίστρια, αλλά η φάση της ζωής που φαίνεται ότι μπαίνει στην αρχή του βιβλίου θεωρώ ότι είναι η πιο κρίσιμη στις ζωές όλων μας, χωρίς να σημαίνει ότι όλοι την περνάνε, επιτυχώς ή ανεπιτυχώς…

-Ποια στοιχεία συνθέτουν ένα καλό αστυνομικό έργο; Δυσκολευτήκατε κάπου; Χρειάστηκε έρευνα κάπου για να το γράψετε πιο ρεαλιστικά;

Πρώτιστα η έμπνευση. Εάν υπάρχει αυτή, ένας καλός, γοητευτικός αστυνομικός γρίφος, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, δυνατές και ειλικρινείς – όχι ψόφιες, μιλάμε για αστυνομικό – σχέσεις μεταξύ τους, υποβλητική ατμόσφαιρα, αίσθηση απειλής, σχετική (εγκληματολογική) παιδεία και πραγματολογική συνέπεια.
Χρειάστηκε πράγματι έρευνα σε ορισμένα θέματα, και σε αυτό ζήτησα τη συνδρομή φίλων, που συνέβαλαν πρόθυμα και καίρια με τις εξειδικευμένες γνώσεις τους: στο νομικό, το ιατροδικαστικό και άλλα κομμάτια…

-Η αστυνομική λογοτεχνία ανήκει στα πιο εμπορικά λογοτεχνικά είδη, έτσι εκδίδoνται πληθώρα έργων κάθε χρόνο. Γιατί να προτιμήσει το δικό σας έργο το αναγνωστικό κοινό; Tι το καθιστά ξεχωριστό;

Στη συγγραφή του, το βιβλίο αυτό για μένα ειλικρινά στάθηκε ένα τρομερά γοητευτικό ταξίδι σε μυστηριώδεις, άγνωστες σε μένα τοποθεσίες, που μου αποκαλύπτονταν βαθμιαία και το οποίο δεν ήξερα πού τελικά θα με οδηγήσει. Ένα μυστήριο φρικτό και συναρπαστικό.
Αν σας ενδιαφέρουν τα αυθεντικά μυστήρια της ζωής και η εξερεύνησή τους, η λογοτεχνία και όχι απλώς η αφήγηση μιας φανταστικής ιστορίας, ο έντονος προβληματισμός για τη σημερινή συμβατική σοφία, όσα είναι «κρυμμένα σε κοινή θέα», αφηγήσεις που ενσωματώνουν την εγχώρια ιδιαίτερα Ιστορία και Κουλτούρα σε ένα ιδιόμορφο case study, τότε ναι, σκεφτείτε το πολύ σοβαρά…

-Δεν είστε πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας αλλά έμπειρος έχοντας γράψει και το βασικότερο εκδώσει, πλήθος έργων (μελέτες, δοκίμια, νουβέλες, διηγήματα) εκτός από το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Πώς βλέπετε τα πράγματα όσον αφορά το βιβλίο στη χώρα μας;

Τα πράγματα είναι μικτά. Είναι βέβαιο ότι εκδίδονται και καλά έργα και απολαμβάνουν κάποιας αναγνώρισης. Από την άλλη, η βιβλιαγορά λειτουργεί προβληματικά, με το μάρκετινγκ πολύ συχνά να λειτουργεί στρεβλά και στρεβλωτικά.
Έτσι, πολλοί ταλαντούχοι και ζωντανοί δημιουργοί, που έχουν να πουν πράγματα και όχι απλώς να κάνουν αρπαχτές με τετριμμένα βιβλία που δε συγκινούν και που δεν τα θυμάσαι σε δυο βδομάδες, μένουν στο περιθώριο, και η δίκαιη πικρία τους είναι η μεγαλύτερή μας καταδίκη.
Επιπλέον, ο συγγραφικός χώρος λειτουργεί συχνά στα πλαίσια του κοινωνικού δαρβινισμού και των κλειστών κλικών και όχι της ευγενούς άμιλλας, που μια κυρίαρχη μηδενιστική λογική φυσικά αδυνατεί να «σηκώσει».
Υπάρχουν ωστόσο και συγγραφείς με χρυσή καρδιά και γνήσια ανιδιοτέλεια, και επιπλέον άνθρωποι στο χώρο του βιβλίου (μιλώ για εκδότες, επιμελητές κ.λπ.) που είναι μερακλήδες, έχουν ψυχή και διάθεση να προσφέρουν καλά πράγματα στο αναγνωστικό κοινό.

-Αυτή η συνέντευξή μας γίνεται στον απόηχο συγκλονιστικών δικαστικών γεγονότων στη χώρα μας. Πιστεύετε η κοινωνία αγριεύει ή απλώς δημιουργείται αυτή η αίσθηση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα παραδοσιακά;

Αγριεύει, με την έννοια της κτηνωδίας, της κτηνανθρωπίας. Τα πράγματα στη Θεσσαλονίκη είναι κάπως αλλιώς. Αν πάτε όμως στην πρωτεύουσα, θα δείτε εν πολλοίς μια μη-κοινωνία, έναν γενικευμένο αδιαφορισμό, που είναι ο θρίαμβος της ορθολογιστικής αστικής, «ξεβλαχεμένης» νοοτροπίας που καλλιεργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Wannabe σελέμπριτιζ βγάζουν σέλφι για το Ίνστα και δίπλα ψυχορραγούν άνθρωποι. Για μια τέτοια κοινωνία, χωρίς πόνο, χωρίς ντροπή, χωρίς φιλότιμο, είναι που ισχύει ο γνωστός στίχος του Ουράνη «το πιο φρικτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε»…

-Τέλος θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σας σχέδια;

Σε ό,τι αφορά τη λογοτεχνία πάντα, στο νου μου έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να σχηματοποιούνται συλλήψεις νέων αφηγήσεων: μιας δεύτερης συνέχειας του πρώτου μου βιβλίου, μιας πιθανής συνέχειας της «Ζωής νυχτοφόρου», και ακόμη μιας τρίτης, ανεξάρτητης (;) αφήγησης μυστηρίου/θρίλερ. Το λόγο στη συνέχεια θα έχει η εσωτερική πνοή και οι χλωμόφεγγοι προορισμοί της…

Βιογραφικό: Ο Γεώργιος Νεκτάριος Παναγιωτίδης γεννήθηκε το Νοέμβρη του 1983 στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Είναι απόφοιτος του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής (Πα. Μακ.) και του ΠΜΣ «Θεολογία και πολιτισμός» (Α.Π.Θ.) και εργάζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση. Είναι αντιπρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας. Έχουν εκδοθεί: μια δική του μικρή μελέτη (Ο κομμουνισμός είναι μαρξιστικός ή χριστιανικός; Από το συμφέρον στην αγάπη, Ιούνιος 2018) και ένα δοκίμιο πολιτικής θεολογίας (Πολιτική θεολογία και κοινωνική ιδασκαλία αγ. Ισίδωρου του Πηλουσιώτη, Φεβρουάριος 2019). Ζωή νυχτοφόρος. Η (stricto sensu) λογοτεχνία τον απασχολεί από το 2002. Πρώτος φανερός καρπός της ενασχόλησης αυτής, η νουβέλα αστυνομικού μυστηρίου «Το κρυπτοκείμενο της εξαφάνισης του Ν. Σωτηρόπουλου» (Manifesto, 05/2019). Tο 2020, το διήγημά του «BSL-4» διακρίθηκε και συμπεριλήφθηκε στη συλλογική έκδοση Ο Ιός: 19 διηγήματα λογοτεχνικού εγκλεισμού (Βακχικόν). Το 2021, το διήγημά του «Ένα επαναληπτικό όνειρο» δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Crime And Horror 6 (Άγρια Δύση)

Υπόθεση: Στα 49 της η Μαριαλένα Ξένου, που κάνει μια ζωή συμβατική, βρίσκεται με το πρόσωπο στον τοίχο. Ο ανοϊκός μπαμπάς της σε γηροκομείο. Με το σύζυγο σε διάσταση. Η μάνα της μόλις πεθαμένη. Είναι στη νεόδμητη επέκταση του τοπικού Κοιμητηρίου του Θερίστρου που την επομένη θα ανακαλύψει κάτι: μια μεταλλική προεξοχή ενός πολύτιμου σταυροειδούς αντικειμένου, παραχωμένου στο χώμα. Φευγαλέα, στο σπίτι απέναντι από το Κοιμητήριο θα δει τις βαριές κουρτίνες να κλείνουν αιφνίδια. Αργά το ίδιο βράδυ, δέχεται την πρώτη επίσκεψη ενός αγνώστου, μιας σκιάς που ξεγλιστρά αθέατη.
Ένα ερωτηματικό διανοίγεται… Ζωή νυχτοφόρος. Η Μαριαλένα με τη φίλη της, δημοσιογράφο Ευαγγελία Σκλαβούνη, από την έρευνα βεβήλωσης κοιμητηρίου θα βρεθεί ανύποπτη στην ανακάλυψη μιας δολοφονίας… Το πτώμα θα κλαπεί από τους ψυκτικούς θαλάμους, το βαρύ πέπλο της λήθης θα ανασηκωθεί ανεπαίσθητα από το Θέριστρο… και η απατηλή, απολλώνεια διαύγεια θα δώσει τη θέση της στη νύχτα, όπου «χάσκει η άβυσσος γυμνή, ξεσκεπασμένη»

Γνώμη: Το έργο έχει ιδιαίτερα δυνατή πλοκή, είναι μία καλοστημένη αστυνομική ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο θρίλερ και μυστήριο. Ο συγγραφέας έχει κάνει έρευνα για το θέμα που γράφει τόσο από ιστορικής πλευράς προκειμένου να συλλέξει τις πληροφορίες που χρειάζεται, όσο και για την ρεαλιστική προσέγγιση των γεγονότων (μίλησε με ειδικούς και πήρε την γνώμη τους). Η συνολική εικόνα είναι πολύ καλή, πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο μυθιστόρημα. Τα αστυνομικά έργα είναι εξαιρετική συντροφιά για τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού. Οπότε γιατί όχι;

Αποκτήστε το βιβλίο: https://armosbooks.gr/shop/logotexnia/mythistorima/zoi-nichtoforos/

Ο Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στα Ιωάννινα 10.05.89. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τμήμα Δημοσιογραφίας. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας, θεάτρου και συγγραφής. Εργάστηκε σε διάφορες θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Το 2020 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων Τρόμου – Φαντασίας: «Σκοτεινά Φεγγάρια», η οποία κυκλοφόρησε από τις «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή». Αρθρογραφεί επίσης στον ιστότοπο πολιτισιμού: culturepoint.gr.