Σήμερα, θα γνωρίσουμε τον ευγενικό μας βάρδο Αριστείδη Νάστο όπως και το νέο του έργο «Στο Φως της Αυγής» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βάρδος.
– Να μάθουμε λίγα πράγματα για τον άνθρωπο που κρατά την πένα ή στην περίπτωσή σου την πένα και την κιθάρα. Με τι ασχολείσαι όταν δεν γράφεις;
Όντως αν έπρεπε να με περιγράψεις με μια φωτογραφία μόνο, θα ήταν μία με έμενα να κρατάω μια κιθάρα στο ένα χέρι και στο άλλο μια πένα (την οποία στη συνέχεια θα έβαζα ξανά στη θήκη της με δάκρυα, καθώς δεν έχω μάθει ακόμη να γράφω με αυτή. Με κέρδισε το άνετο πληκτρολόγιο του laptop μου!). Γενικά, πλέον ασχολούμαι με βιβλία και συγγραφή. Όταν δεν έχω να φτιάξω/φροντίσω τα βιβλία μου και τα βιβλία των εκδόσεων Βάρδος και δεν έχω έμπνευση για γράψιμο (κάτι που συμβαίνει περισσότερο συχνά από όσο θα ήθελα), συνθέτω μουσική, κυρίως ηρωικές/παραδοσιακές μεσαιωνικές μπαλάντες και παιάνες ή metal, αναλόγως την έμπνευση. Όταν δεν έχω ούτε εκεί όρεξη για δημιουργία, διαβάζω Ιστορία, μύθους ή μυθιστορήματα, βλέπω σειρές/ταινίες επιλεκτικά και ξεδίνω σε videogames από αυτά που σου γράφουν “you died” στην οθόνη ανά είκοσι δευτερόλεπτα.
Επίσης, πρωτίστως έχω να ασχοληθώ και με τον Αλβίν, τον κούνελο συγκάτοικο. Full time!
– Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος;
Δεν θα πω κάτι συνταρακτικό που δεν το έχει σκεφτεί κανείς, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο ουσιαστικό. Φοβάμαι την ξαφνική διατάραξη της ζωής όπως την ξέρουμε. Δηλαδή αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως φυσιολογικό, το πρόγραμμα, τους στόχους μας, τα πλάνα μας για την επόμενη ώρα, μέρα, μήνα, χρόνο. Συμβαίνει ανέκαθεν στην ανθρωπότητα, για παράδειγμα είτε γενικά λόγω κάποιας φυσικής καταστροφής/πόλεμος είτε λόγω προσωπικών καταστάσεων, βλέπε απωλειών/ασθενειών κλπ. Φοβάμαι πως ξαφνικά όλοι μου οι στόχοι και τα όνειρα για το μέλλον θα επαναπροσδιοριστούν με τον πιο βάναυσο τρόπο. Και συμβαίνει τελείως τυχαία, σε όλους μας, και δεν μπορείς να το αποτρέψεις. Γι’ αυτό πρέπει να ζούμε ποιοτικά σε όλους τους τομείς.
– Θυμάσαι το πρώτο βιβλίο που διάβασες;
Ναι! Ήταν το «Στη χώρα των Μαμούθ» της Κίρα Σίνου, νομίζω τέλη Δημοτικού με αρχές Γυμνασίου. Ήταν από τα ελάχιστα (στα πολλά) δώρα-βιβλία, που λάμβανα σε γενέθλια και γιορτές, που μου κίνησε πραγματικά το ενδιαφέρον, καθώς σε αυτές τις ηλικίες ˗παρά το γεγονός ότι σε μένα προσωπικά η ανάγνωση παιδικών-εκπαιδευτικών βιβλίων (ειδικά εγκυκλοπαιδειών) δεν μου ήταν άγνωστη ˗ περιμένεις κάτι πιο «διασκεδαστικό» στο παιδικό μυαλό σου. Δεν θυμάμαι πολλά, αλλά είχε τρομερό ενδιαφέρον και μου μετέφερε εικόνες από δέκα χιλιάδες χρόνια πίσω. Αυτό το θυμάμαι καλά!
– Μια αγαπημένη σου παιδική ανάμνηση;
Έχω πολλές. Είμαι πραγματικά τυχερός που έζησα υπέροχα παιδικά χρόνια, αλλά αν είναι να επιλέξω μία συγκεκριμένη για χάρη της ερώτησης, αυτή θα ήταν τις εποχές που πήγαινα στο χωριό μου για διακοπές Χριστούγεννα/Πάσχα και πήγαινα από το ένα σπίτι της γιαγιάς και του παππού στων άλλων, που απείχε περίπου ένα χιλιόμετρο, αλλά τότε σε μένα και τη φαντασία μου έμοιαζε ολόκληρο saga (ειδικά αν σκεφτούμε ότι περνούσα προς το τέλος δίπλα από ένα νεκροταφείο). Η κατάληξη της διαδρομής με έβρισκε να συναντώ τα ξαδέρφια μου σε ένα δωμάτιο με ξυλόσομπα αναμμένη να παίζουν PlayStation (το πρώτο!) και δίπλα να βρίσκεται ένας δίσκος με μελομακάρονα/κουραμπιέδες ή τσουρέκια/κουλούρια αντίστοιχα! Απόλαυση. Ευτυχία!
– Να περάσουμε και στο τρίτο βιβλίο σου που εκδόθηκε πρόσφατα, το «Στο Φως της Αυγής». Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτό. Τι πραγματεύεται;
Λοιπόν, πρόκειται για ένα Ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται τη χρονιά 1682 μέχρι 1683, σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, αλλά καταλήγουμε σε ένα: Τη Βιέννη. Συγκεκριμένα, μέσω των τριών βασικών πρωταγωνιστών μου, καλύπτω την αρχή, τη μέση και την κατάληξη της εκστρατείας των Οθωμανών Τούρκων εναντίον της πρωτεύουσας της Αυστρο-Ουγγαρίας και της Ιεράς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτό, όμως, ως ενεργό φόντο στην πορεία και την εξέλιξη των χαρακτήρων. Ουσιαστικά, μιλάμε για μια έντονη δραματική περιπέτεια.
– Ταυτίζεσαι με κάποιον χαρακτήρα;
Σίγουρα βάζω υποσυνείδητα ή και συνειδητά πολλές φορές στοιχεία του χαρακτήρα μου στα πρόσωπα της ιστορίας μου. Συνήθως τα μοιράζω σε πολλούς διαφορετικούς, αλλά ναι. Εύκολο να ταυτιστώ και να συμπονώ κάποιους χαρακτήρες πιο πολύ από κάποιους άλλους. Όταν δουλεύεις το στήσιμο της προσωπικότητας και τις ενέργειές του σε έναν χαρακτήρα βιβλίου για μήνες, τότε αποκτά ζωή. Από ένα σημείο και έπειτα οι χαρακτήρες σε τραβάνε από το χέρι για τη μοίρα τους και όχι το αντίθετο. Τότε πιστεύω θα ξέρεις ότι έκανες καλή δουλειά από την οπτική σου γωνία.
– Γιατί Ιστορικό μυθιστόρημα;
Είναι το αγαπημένο μου είδος ως αναγνώστης και δεν μπορώ να το κρύψω. Από όταν διάβασα Bernard Cornwell και William Napier καθώς και αρκετούς άλλους, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Για μένα ένα καλό Ιστορικό μυθιστόρημα έχει όλα τα καλά ενός έργου Ιστορίας, χωρίς καμία από τις αδυναμίες του. Δηλαδή, δεν θα καταπλακωθείς από δεδομένα, γεγονότα, ημερομηνίες, ονόματα κλπ. Τα παραπάνω θα σου δοθούν ως απόρροια μιας ενδιαφέρουσας μυθιστορηματικής πλοκής. Δεν θα διαβάσεις για να δώσεις εξετάσεις με το Ιστορικό μυθιστόρημα. Θα διαβάσεις μια περιπέτεια, ένα δράμα με τη δράση του, το άγχος του, τον ρομαντισμό, τον έρωτα και πόσα άλλα χαρακτηριστικά άλλων βιβλίων, απλά σε φόντο που έχει υπάρξει. Δεν είναι, δηλαδή, ένας φανταστικός κόσμος από το μυαλό του συγγραφέα. Μοιραία ήταν το είδος που ήθελα να ασχοληθώ και ως συγγραφέας, γιατί χαίρομαι να το γράφω. Με γεμίζει πολύ αυτό το είδος καθώς και η έταιρη αγάπη μου… μυθολογίες λαών. Γι’ αυτό το λόγο είτε θα τα παντρεύω, βλέπε Ίβαρ και Εφιάλτες του Άγκαρατ, είτε θα γράφω ξεχωριστά και αποκλειστικά σε κάθε ένα.
– Υπήρχαν σημεία που σε δυσκόλεψαν κατά τη συγγραφή του;
Πολλά! Λογικό βέβαια ένα τόσο μεγάλο βιβλίο (655 σελίδες) να έχει απαιτήσεις. Τις περισσότερες δυσκολίες τις βρήκα εξαιτίας της εμμονής μου να είμαι ακριβής σε κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, ημερομηνίες (γιατί κάθε κεφάλαιο μάς δίνει στοιχεία γεωγραφίας και ημερομηνίες, μέχρι και ημέρες) ή γλώσσες και της απόδοσής τους.
Θα το καταλάβουν πολλοί άραγε αν γίνει κάποια ασυνέπεια; Δεν με αφορά αν είναι λίγοι ή πολλοί. Προσπαθώ να είμαι εγώ σωστός με βάση τι μπορώ να κάνω και από εκεί και πέρα θα είμαι ικανοποιημένος για την προσπάθειά μου ό,τι και αν συμβεί. Έπειτα, συναντούσα τις κλασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε συγγραφέας. Ασυνέπειες, plot holes, τεχνικά ζητήματα κλπ. Όμως, μετά από πάρα πολλές αναγνώσεις/διορθώσεις και τη μέγιστη βοήθεια της επιμελήτριάς μου και των beta readers, ευελπιστώ να έχουμε ένα ικανοποιητικότατο αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι άξιζε όλη η «ταλαιπωρία».
– Τι συμβουλές θα έδινες σε έναν νέο συγγραφέα;
Με φόβο να πω κλισέ, (κάτι που μισώ!) θα έλεγα να μην εγκαταλείψουν το πάθος και την αγάπη τους γι’ αυτό. Να μην βιαστούν να βγάλουν κάτι, αν δεν το δουλέψουν αρκετά μέσα τους και επί της ουσίας, και φυσικά να είναι σωστοί σε αυτό που κάνουν. Ποτέ δεν πρέπει να είμαστε πρόχειροι και «φθηνοί» σε αυτό που κάνουμε, αλλά εκεί φαίνεται ποιος το αγαπά πραγματικά. Μόνο αν παίρνεις τη συγγραφή στα σοβαρά και σου αρέσει αυτός ο δρόμος, δεν θα σε τρομάξει ούτε θα σε λυγίσει εύκολα καμία δυσκολία. Και υπάρχουν πολλές, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας νοιάζει. Στα σφυροκοπήματα μετατρέπεται η μουντή και ακατέργαστη λάμα σε ένα πανέμορφο και θαυμάσιο σπαθί.
– Κλείνοντας τη συνέντευξη, θα ήθελες να μας πεις για τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;
Σε πρώτη φάση θα επικεντρωθώ στο «Φως της Αυγής» και την προώθησή του. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και θέλω αυτό το βιβλίο να έχει το 100% της προσοχής και της φροντίδας μου, ώστε να το αγαπήσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος όπως το αγαπώ εγώ. Όμως, είμαι στο φινάλε ενός τέταρτου βιβλίου. Αυτήν τη φορά μιλάμε για νουβελέτα με ιστορικό φόντο (τι άλλο;). Θα πω απλά ότι πρόκειται για ένα βιβλίο τρόμου, γρήγορου ρυθμού, κατά την Αμερικανική επανάσταση του 1780. Επίσης, έχω στα σκαριά και ένα ακόμα μυθιστόρημα, αλλά όλα αυτά είναι μια συζήτηση που θα την κάνουμε σε αρκετούς μήνες από τώρα…
Περισσότερα για τα βιβλία και τον συγγραφέα εδώ: https://www.aristidesnastos.com/