Το «Είναι ζήτημα χημ…ίου» του Βαγγέλη Νάστου (Εκδόσεις Bell), είναι το πιο καίριο και έξυπνο βιβλίο που θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που ξεχωρίζει και καθίσταται μοναδικό καθώς καταφέρνει να φέρει πιο κοντά τον καθένα με τη χημεία, αλλάζοντας την εικόνα που έχουμε γι’ αυτήν, δηλαδή πως αφορά μόνο τους επιστήμονες που ασχολούνται μαζί της και κανέναν άλλον. Τα πάντα στη ζωή είναι και ζήτημα χημείας όπως θα διαπιστώσετε.
Μέσα από 34 ευρηματικές απλές καθημερινές ιστορίες και διάφορα περιστατικά που συμβαίνουν σε αυτές, ο συγγραφέας εξηγεί και αναλύει διάφορα χημικά φαινόμενα που συναντάμε στη ζωή μας. Ο έρωτας, οι μπανάνες που τρώμε και το νεράκι που πίνουμε, όσο και αν σας φαίνεται απίθανο, είναι και ζητήματα χημείας.
Έστω πως σας τσιμπάει μέλισσα, θα βάλετε ξύδι ή αμμωνία να ανακουφιστείτε; Συνήθως μπερδεύουμε μέλισσες και σφήκες. Το δηλητήριο της σφήκας είναι αλκαλικό, οπότε για να εξουδετερωθεί χρειάζεται ξίδι ή λεμόνι. Το δηλητήριο της μέλισσας από την άλλη είναι όξινο, οπότε απαιτεί αμμωνία ή λίγη μαγειρική σόδα διαλυμένη σ’ ένα ποτηράκι νερό. Μόλις αποκάλυψα την υπόθεση ενός διηγήματος, ελπίζω ο συγγραφέας να με συγχωρήσει, αλλά έπρεπε να σας πείσω ότι τόσα απλά καθημερινά πράγματα είναι ζητήματα χημείας.
Και κάπως έτσι η χημεία από κάτι το απεχθές (ίου), το οποίο απλώς σου προκαλεί ημικρανία (ίου), γίνεται κάτι τόσο ενδιαφέρον, καθώς οξύνει την περιέργεια και το ενδιαφέρον γι’ αυτήν. Κάπως έτσι θα έπρεπε να διδάσκεται και στην εκπαίδευση η χημεία ώστε να προσελκύει το ενδιαφέρον των μαθητών.
Κι επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή, το βιβλίο ψηφίστηκε από το κοινό και κατόπιν αυτού, τιμήθηκε με το βραβείο Public ως «το καλύτερο ελληνικό διήγημα της χρονιάς». Το αναγνωστικό κοινό άλλωστε συνήθως ξέρει και κρίνει καλύτερα από οποιαδήποτε επιτροπή.
Θα ήταν μεγάλο λάθος να προσεγγίσετε αυτό το βιβλίο με όρους λογοτεχνικούς. Άλλωστε το μεγάλο στοίχημα του συγγραφέα, όπως δηλώνει και στη σελίδα του στο FB, είναι να μετατρέψει τους haters της χημείας σε fans. Εμένα πάντως, αν και προέρχομαι από τη θεωρητική κατεύθυνση και πάντα σιχαινόμουν την χημεία (ίου), με κέρδισε.
Εσάς θα σας κερδίσει άραγε; Δεν έχετε παρά να το διαπιστώσετε διαβάζοντάς το. Γιατί τελικά πολλά πράγματα στη ζωή «Είναι ζήτημα χημ…ίου». Και δεν θέλω «ίου»!
Βρείτε το βιβλίο «Είναι ζήτημα χημ…ίου» από τις εκδόσεις Bell: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
