Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του μυθιστορήματος της «Της καρδιάς το πεπρωμένο», η Έλενα Αντωνίου μοιράζεται μαζί μας κάποια στοιχεία για εκείνη, και το συγγραφικό της έργο. Τις αγάπες της, τα όνειρά της καθώς και λεπτομέρειες για τη συγγραφική της διαδρομή μέχρι σήμερα.
-Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς, ώστε να σας γνωρίσουμε καλύτερα
Είμαι η Έλενα Αντωνίου, εργάζομαι ως news editor στο InStyle.gr και είμαι συγγραφέας αισθηματικής λογοτεχνίας. Εκτός από τα μυθιστορήματά μου, που κυκλοφορούν από τη Silk, είμαι και υπεύθυνη της ελληνικής σειράς της Άρλεκιν, Eros, για την οποία γράφω και ιστορίες αγάπης. Λατρεύω την Ιταλία, μαθαίνω ισπανικά και το όνειρό μου είναι να ταξιδέψω στην Αργεντινή.
-Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήταν κάτι που σκεφτόσασταν από μικρή ηλικία;
Δεν ήταν σκέψη, ήταν ανάγκη, ήταν κλίση. Δεν ξέρω πώς να το πω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα πει ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω συγγραφέας.
-Ήταν εύκολος ο δρόμος μέχρι να φτάσετε στο σημείο που βρίσκεστε σήμερα;
Δεν θα τον χαρακτήριζα εύκολο ούτε και δύσκολο όμως. Χρειάστηκαν πολλά όνειρα, πολλή δουλειά, μεγάλη προσπάθεια και λίγη τύχη. Όλα ήρθαν τη στιγμή που έπρεπε, που ήμουν εγώ έτοιμη να τα δεχθώ και να τα ζήσω.
-Τι σχόλια λαμβάνετε σχετικά με τη δουλειά σας; Πιστεύετε πως ο κόσμος ανταποκρίνεται και αγαπάει αυτό που κάνετε;
Τα λόγια, τα σχόλια είναι κάτι το ανεπανάληπτο. Η αγάπη εκφράζεται με τόσους τρόπους που κολλά κάθε σπασμένο κομμάτι μου. Η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού είναι μοναδική και αδιανόητα συγκινητική.
-Ξεχωρίζετε κάποιο από τα βιβλία που έχετε γράψει; Αν ναι, ποιο είναι αυτό;
Κάθε βιβλίο είναι ένα κομμάτι της ψυχής μου. Καθένα είναι ξεχωριστό γιατί τη στιγμή που γράφηκε με εξέφραζε, συμβόλιζε κάτι. Όπως εξελίσσομαι και προχωρώ, το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία μου. Απλώς θεωρώ εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα το «Για έναν χαμένο παράδεισο» και είμαι σίγουρη πως όποιος με ακολουθεί το αντιλαμβάνεται αυτό.
-Σχετικά με το πιο πρόσφατο βιβλίο σας, «Της καρδιάς το πεπρωμένο», τι σας οδήγησε στη συγγραφή του;
Το «Της καρδιάς το πεπρωμένο» είναι μια ιστορία που είχα ονειρευτεί πριν από πολλά πολλά χρόνια. Την είχα γράψει πριν από αρκετά χρόνια με εντελώς διαφορετική μορφή και τώρα είχε έρθει η στιγμή της να αποτυπωθεί στο χαρτί. Ήθελα να “παίξω” με την έννοια του πεπρωμένου και τη δύναμη της επιλογής και σ’ αυτό επικεντρώθηκα σ’ αυτό το βιβλίο.
-Στο σημείωμά σας, στο τέλος του βιβλίου, γράφετε πως το ταξίδι μέχρι την έκδοσή του ήταν μεγάλο. Θέλετε να μας πείτε κάτι περισσότερο για αυτό;
Όπως ανέφερα προηγουμένως, είναι μια ιστορία που είχα ονειρευτεί πριν από πολλά χρόνια. Και το λέω αυτό γιατί η έμπνευση γι’ αυτήν την ιστορία μου ήρθε πράγματι από ένα όνειρο που είχα δει στην εφηβεία. Τότε γεννήθηκε η Σιένα που είχε την κατάρα να είναι το πιο επιτυχημένο μοντέλο γαμήλιας μόδας και που δεν παντρεύτηκε ποτέ. Κάποια στιγμή βασίστηκα σ’ αυτό το όνειρο και έγραψα την ιστορία υπό τον τίτλο «Σπασμένα όνειρα». Αυτή ήταν που έστειλα στη ΧΑΡΛΕΝΙΚ όταν μου είπαν ότι η εταιρεία θα εκδώσει Έλληνες συγγραφείς. Ήταν η πρώτη ιστορία που διάβασε ο εκδότης μου από εμένα και με αυτήν εντάχθηκα στην εκδοτική εταιρεία. Αλλά δεν ήταν η στιγμή της για να εκδοθεί. Έπρεπε να προηγηθούν δέκα μυθιστορήματα μέχρι να φθάσω στο σημείο να νιώσω αυτήν την ιστορία και να οδηγηθώ και πάλι στη συγγραφή της.
-Γράψατε, επίσης, πως η ιστορία αυτή, είναι ένας συνδυασμός από έρωτες που έχετε βιώσει στη ζωή σας. Υπάρχουν κι άλλες από τις ιστορίες σας που αντλούν το περιεχόμενό τους από ένα κομμάτι του εαυτού σας;
Κάθε ιστορία μου έχει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Είναι η αλήθεια μου. Εκφράζω ανάγκες, απόψεις, επιθυμίες, όνειρα. Γράφω λόγια που μου έχουν πει, που έχω πει, που έχω ακούσει ή που θα ήθελα να έχω ακούσει. Γράφω στιγμές που έζησα ή για όνειρα που έμειναν όνειρα ή μετατράπηκαν σε εφιάλτες. Γράφω για ανθρώπους που υπήρξαν ή υπάρχουν, που αγάπησα και μίσησα. Πλέκω τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα.
-Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους νεότερους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή, αλλά ίσως φοβούνται να κάνουν αυτό το βήμα;
Να μην φοβούνται. Η συγγραφή είναι ανάγκη, η έκδοση όχι. Αν γράφουν γιατί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό, τότε θα βρουν τον δρόμο και στην έκδοση. Όσο για την κριτική -και αναφέρομαι κυρίως στην κακή κριτική- που ενδεχομένως θα λάβουν, να μάθουν να διυλίζουν και να παίρνουν στοιχεία που θα τους κάνουν καλύτερους χωρίς να απογοητεύονται. Και να θυμούνται πως με τον φόβο κανείς δεν πήγε πουθενά. Και κυρίως, να μην παραιτηθούν ποτέ.
-Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Εγώ ευχαριστώ για την όμορφη συζήτησή μας.
Άποψη για το βιβλίο «Της καρδιάς το πεπρωμένο»: εδώ
Περισσότερα για την συγγραφέα Έλενα Αντωνίου και το βιβλίο της: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
