Φώτης Δούσος o σημερινός καλεσμένος μας στο yourearticles, θα γνωρίσουμε τόσο τον ίδιο όσο και το νέο του μυθιστόρημα: «Η λίστα του Λεπορέλο» από τις εκδόσεις Νεφέλη.
-Υπάρχει κάποιος αγαπημένος συγγραφέας και έργο του που να ξεχωρίζεις και λατρεύεις ιδιαίτερα, έχεις επηρεαστεί και στη δική σου συγγραφική πορεία;
Ναι, με έχουν επηρεάσει πολλοί. Ίσως υπερβολικά πολλοί… Όταν ξεκινάμε να γράφουμε (κάπου στις αρχές τις εφηβείας οι περισσότεροι;) κολλάμε με κάποιους συγκεκριμένους συγγραφείς. Συχνά τους αντιγράφουμε, τους μιμούμαστε. Πατροπαράδοτα αυτός είναι το τρόπος για να αρχίσεις να μαθαίνεις να γράφεις. Μετά σιγά σιγά βρίσκεις, υποτίθεται, το προσωπικό σου στυλ. Αλλά οι επιρροές δεν παύουν να υφίστανται. Άλλωστε συνέχεια μαθαίνουμε, δεν σταματάει η διαδικασία. Τα τελευταία χρόνια νομίζω είμαι κάτω από την επιρροή του Μπολάνιο και του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας. Διαχρονικά αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο Μπόρχες, ο Μπέκετ, ο Μπέρνχαρντ. Αγαπημένο μου ελληνικό μυθιστόρημα είναι το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου. Θεωρώ τεράστιο συγγραφέα τον Μένη Κουμανταρέα. Μου αρέσει γενικά η δεκαετία του 60, ο Ταχτσής, ο Ιωάννου, ο Σαμαράκης, ο Κοτζιάς. Αλλά λατρεύω και την παλαιότερη ελληνική πεζογραφία, τον Παπαδιαμάντη, τον Καρκαβίτσα, τον Βιζυηνό, τον Θεοτόκη.
–Ποια είναι τα σημαντικότερα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα;
Τα ίδια στοιχεία που πρέπει να έχει κάθε καλό μυθιστόρημα, ανεξαρτήτως είδους: να έχει βάθος, πλούτο ιδεών, να διαθέτει ύφος, να έχει ειρωνεία, χιούμορ, καλή πλοκή και χαρακτήρες που σε τραβάνε. Να μην είναι κλισέ. Να είναι page turner αλλά όχι εύπεπτο. Να μην εκβιάζει το συναίσθημα. Να είναι αληθοφανές αλλά να μην παίρνει και πολύ σοβαρά τον εαυτό του. Δεν αντέχω ακόμη τα μυθιστορήματα που η αφήγησή τους πλατσουρίζει στα ρηχά, που δεν έχουν επίπεδα, που είναι ένα φλατ πράγμα και το μόνο που μπορούν να επιδείξουν είναι οι ανατροπές στην πλοκή τους και το σασπένς. Από την άλλη χωρίς ανατροπές και σασπένς τι σόι αστυνομικό μπορείς να έχεις;
-Τι θα διαβάσουμε στο νέο σου αστυνομικό μυθιστόρημα «Η λίστα του Λεπορέλο» από τις εκδόσεις Νεφέλη;
Είναι μια ιστορία με μπόλικο σαρκασμό απέναντι στον κόσμο του βιβλίου, τους εκδότες, τους συγγραφείς, ακόμα και τους αναγνώστες. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έναν σήριαλ κίλερ που σκοτώνει μόνο εκδότες. Όπως καταλαβαίνουμε δεν πρόκειται για τυπικό δολοφόνο. Άλλωστε, ξέρω πολλούς συγγραφείς που κατά βάθος μπορεί και να ταυτίζονται με τα κίνητρά του, ακόμα και να του δίνουν δίκιο!
-Εσύ ταυτίζεσαι κάπου με τους χαρακτήρες του μυθιστορήματός σου;
Σε μεγάλο βαθμό. Αλλά δεν ξεχνάω ότι οι χαρακτήρες (ακόμα και ένας πρωτοπρόσωπος αφηγητής) δεν είναι παρά ρόλοι, προσωπεία που φοράει ο «υπονοούμενος συγγραφέας» για να πει πιο αποτελεσματικά την ιστορία του.
–Το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι από τα πιο εμπορικά είδη με αποτέλεσμα να εκδίδεται πληθώρα έργων κάθε χρόνο, τόσο ελληνικής όσο και ξένης λογοτεχνίας. Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που το αναγνωστικό κοινό θα βρει στο έργο σας, ώστε να το προτιμήσει έναντι άλλων;
Δεν με ενδιαφέρει τόσο να το προτιμήσει κάποιος έναντι των άλλων. Υπάρχουν πράγματι πολλά καλά αστυνομικά εκεί έξω, ελληνικά και ξένα. Η Λίστα του Λεπορέλο όμως έχει μια κάποια υβριδική διάσταση. Είναι και δεν είναι αστυνομικό. Στέκεται στο μεταίχμιο των ειδών. Μπορεί ένας ορθόδοξος αναγνώστης αστυνομικών ιστοριών να μην επικοινωνήσει πολύ καλά μαζί του. Από την άλλη μπορεί να αρέσει περισσότερο σε αναγνώστες που δεν διαβάζουν αστυνομικά.
-Ως συγγραφέας με εμπειρία, τι θα συμβούλευες κάποιον νέο δημιουργό στο ξεκίνημά του;
Η αλήθεια είναι ότι κάποιος που ξεκινάει τώρα θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι πρόκειται να βαδίσει στον δρόμο της κολάσεως. Ένας τρόπος να προφυλάξει τον εαυτό του από όλα όσα έχει να αντιμετωπίσει (κλειστές πόρτες, απατεώνες ή ανερμάτιστοι εκδότες, κακεντρεχείς και αλαζόνες ομότεχνοι, αδιάφορο αναγνωστικό κοινό, σαχλοί κριτικοί) είναι να το δει όλο αυτό με χιούμορ, χωρίς να χαλάει την καρδιά του και χωρίς να απογοητεύεται σοβαρά. «Η ζωή είναι αλλού» αυτό είναι ένα μότο που αξίζει να το θυμάται. Εγώ από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω μέχρι την ώρα που κατάφερα να βγάλω το πρώτο μου βιβλίο έφαγα πάνω από είκοσι χρόνια. Αλλά δεν τα άφησα να πάνε χαμένα. Ταξίδεψα, ασχολήθηκα με άλλες τέχνες, σπούδασα, δούλεψα, διάβασα και δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν ήμουν έτοιμος να εκδώσω πιο πριν. Δεν είχα καθόλου τεχνική κατάρτιση. Νόμιζα ότι η φυσική ευκολία που είχα στην αφήγηση και η αγάπη που έδειχνα για τη γλώσσα, θα αρκούσαν. Κατάλαβα το λάθος μου με τον σκληρότερο τρόπο. Η αποτυχία όμως σε ωριμάζει. Ειδικά αν είσαι συγγραφέας η αποτυχία είναι η καλύτερή σου φίλη. Το λέει και ο Μπέκετ!..
-Ποια τα μελλοντικά συγγραφικά σχέδια σου;
Το φθινόπωρο θα εκδοθεί το νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο Τέλεση από τις εκδόσεις Νήσος. Δεν είναι αστυνομικό. Και είναι πολύ διαφορετικό από τη Λίστα του Λεπορέλο. Θα ήταν βαρετό εξάλλου να κάναμε συνέχεια τα ίδια!
-Μπορεί η λογοτεχνία να κάνει τον κόσμο καλύτερο;
Η λογοτεχνία ΕΙΝΑΙ ένα μέρος του κόσμου όπου τα πάντα είναι καλύτερα. Το γεγονός ότι υπάρχει η λογοτεχνία , μας δείχνει ότι ο κόσμος έχει ήδη μια κρυμμένη πλευρά που είναι καλύτερη, που δεν τη λερώνει η πραγματικότητα, και δεν το λέω με κάποια ιδεαλιστική προκατάληψη αυτό. Η λογοτεχνία μάς φτιάχνει ένα νοητό καταφύγιο, ένα μέρος που ο καθένας μπορεί να επισκεφτεί και από το οποίο ο καθένας μπορεί να επωφεληθεί με τον πλέον ουσιαστικό τρόπο.
-Ευχαριστούμε για τη συνέντευξη στο yourearticles.
Εγώ ευχαριστώ.
Περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
