Κυριάκος Μαυροειδέας, ο σημερινός καλεσμένος μας στο yourearticles να μας μιλήσει για τη συλλογή διηγημάτων του: «Φριχτές ιστορίες από το Δάσος της Μυρμηγκόρραχης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής.
-Ιστορικός, μεταφραστής και ακτιβιστής. Πείτε μας λίγα λόγια για όλες αυτές τις ασχολίες.
Η ιστορία είναι η επιστήμη μου. Έγκειται στον ευρύτερο κλάδο των ανθρωπιστικών σπουδών, ενώ τελευταία γίνεται μια προσπάθεια, σε παγκόσμια κλίμακα, να περάσει και σε αυτό που λέμε κοινωνικές σπουδές. Μελετώ την περίοδο αμέσως μετά τη Γαλλική Επανάσταση, τη γέννηση δηλαδή της νεωτερικής κοινωνίας. Η μετάφραση επήλθε από την πρώτη μου σχολή που είχε ως αντικείμενο τις ξένες γλώσσες ως εργαλείο σε έναν πιο εμπορικό προσανατολισμό. Ως και σήμερα δεν έχω καταφέρει να “ξεφύγω” από αυτό, καθώς ό,τι μεταφραστικές δουλειές αναλαμβάνω είναι γύρω από το εμπόριο και τον τουρισμό. Τώρα, ο ακτιβισμός είναι κάτι που δεν το προσδιορίζω ο ίδιος. Έχει να κάνει με κοινωνικές δράσεις που βασίζονται στον εθελοντισμό κατά κύριο λόγο και στην συνεχή ουσιαστική διεκδίκηση βασικών δικαιωμάτων, όπως η αυτοδιάθεση, η διαφορετικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το 2013 δημιούργησα μια πλατφόρμα, που κάλυπτε σε πανελλαδικό επίπεδο ό,τι δράση, εκδήλωση συνέβαινε δωρεάν (εκδηλώσεις, παραστάσεις, προβολές ταινιών, εργαστήρια, δράσεις υγείας κλπ.) και μπορούσαν όλοι να συμμετέχουν ή να παρακολουθήσουν. Εξελίχθηκε σε κάτι πολύ όμορφο, καθώς μετά προέκυψαν προσεγγίσεις από συλλογικότητες για εξ ύπαρξης δωρεάν δράσεις, προβολές, εργαστήρια, φροντιστήρια κλπ. Παράλληλα σε όλα αυτά, συμβάδιζε και ο εθελοντισμός σε διάφορες κοινωνικές και μη τυπικές δομές, με σκοπό πάντα την ένταξη, την ευαισθητοποίηση κλπ.
–Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Α, δεν είναι ένας! Από Non-fiction συγγραφείς είναι αναμφισβήτητα ο Eric Hobsbawm. Από μυθοπλάστες συγγραφείς χάνομαι ευχαρίστως στον χωροχρόνο του Τόλκιν (και δεν θέλω να βγω), ενώ λατρεύω τις ατμοσφαιρικές αφηγήσεις των Πόε και Λάβκραφτ. Επίσης, διαβάζω και ό,τι πέσει από Καμύ στα χέρια μου. Από Έλληνες, ένα προβάδισμα το έχει ο Δροσίνης.
–Από ποια ηλικία γράφετε;
Από τα 15-16 με τον Φράχτη. Αφορούσε παρωδιά τρόμου. Στη συνέχεια έκανα πολλές προσπάθειες, ανολοκλήρωτες.
–Να περάσουμε και στο «Φριχτές ιστορίες από το Δάσος της Μυρμηγκόρραχης». Τι αποτέλεσε έμπνευση για την συγγραφή των διηγημάτων;
Ήταν μια ιδέα που έχτιζα στο μυαλό μου για καιρό η αλήθεια είναι. Έχει να κάνει με το background κλασσικών παραμυθιών και …τη λογική επεξήγησή τους. Μου φαινόταν αδιανόητο να μην αναγνωρίζει η κοκκινοσκουφίτσα πως το πλάσμα που ξάπλωνε στο κρεβάτι της γιαγιάς της δεν ήταν άνθρωπος. Ή το ό,τι η ωραία κοιμωμένη κοιμόταν εκατό χρόνια. Περιδιαβαίνοντας τη λαογραφία -της κεντρικής Ευρώπης κυρίως- μου γεννιούνταν ιδέες, που εξελίσσονταν σε μυθοπλασία με μια καλή συνοχή και συνέπεια.
–Χρειάστηκε κάποια έρευνα για τα λαογραφικά στοιχεία που περιλαμβάνει η συλλογή κι αν ναι πόσο σας δυσκόλεψε;
Χρειάστηκε έρευνα, ναι. Και γενικά για ό,τι γράφουμε καλό είναι να ερευνούμε και λίγο πέρα από το προφανές. Αν διαβάσει κανείς ανάμεσα από τις γραμμές, γνωρίσει τι συμβολίζει το δάσος σαν δυσκολία/εμπόδιο στα παραμύθια ή τους λόγους που απουσιάζει η μητρική φιγούρα, θα δει τις ιστορίες και από μια άλλη οπτική. Το κομμάτι της έρευνας δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα, αντίθετα μου αρέσει πολύ η όλη διαδικασία.
–Ξεχωρίζετε κάποιο διήγημα ή κάποιον χαρακτήρα;
Κάθε διήγημα είναι ξεχωριστό με τον τρόπο του και μάλιστα σε μερικά έχω προσπαθήσει να δώσω και διαφορετικές προσεγγίσεις αφήγησης. Και οι χαρακτήρες όλοι έχουν το χώρο και τον σκοπό τους, άλλοι μικρότερο και άλλοι μεγαλύτερο. Θα ξεχώριζα τον τραγικό χαρακτήρα της Άνυα από την δεύτερη ιστορία, που προτίμησε να χαθεί στο βαθύ έρεβος του δάσους, από το να επιστρέψει στην τοξική κοινωνία των ανθρώπων, που τόσο την πλήγωνε, επιλέγοντας να μην ζητήσει βοήθεια ώστε να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει το σκοτάδι του/της.
–Κλείνοντας, θα θέλατε να μοιραστείτε μια ευχή και να μας πείτε για τα μελλοντικά συγγραφικά σας σχέδια;
Αρχικά να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία και τις πολύ εύστοχες και ευθύβολες ερωτήσεις σας. Η ευχή που θέλω να κάνω είναι να συνεχίσουν τα βιβλία να επιβιώνουν και να αντιστέκονται στην σύγχρονη λαίλαπα της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης. Και θα τα καταφέρουν πιστεύω, γιατί ο κόσμος λατρεύει να διαβάζει, να αφηγείται και να γράφει ιστορίες. Αναφορικά με τα μελλοντικά συγγραφικά σχέδια, προτίθεμαι να εκδώσω το δεύτερο ιστορικό μου δοκίμιο, ιδανικά μέσα στο 2023, το οποίο βασίζεται στην διατριβή του μεταπτυχιακού μου (δείγματα και αντανακλάσεις του ιακωβινισμού στη προεπαναστατική και την επαναστατημένη Ελλάδα), αλλά παράλληλα δουλεύω μια αναδιήγηση (retelling) της μινωϊκής περιόδου, όπου προσπαθώ να δώσω την έμφαση περισσότερο στην δημιουργία και την ανάπτυξη των χαρακτήρων.
Περισσότερα για τον συγγραφέα και το βιβλίο: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ