«Μια ζωή… γεμάτη ζωές»

Ένα βιβλίο γεμάτο ζωές είναι το σύγγραμμα της Φανής Μπότσαρη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αέναον. Κυρίαρχος πυρήνας η ζωή είτε βρίσκεται στα σπάργανα της, ως άγραφος πίνακας έτοιμος να γεμίσει είτε κουβαλάει χρόνια εμπειρίας και στιγμών και προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες της. Γεμάτο συναισθήματα, συγκινεί και επιδρά στην ψυχή, θίγοντας συγχρόνως και σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.                                                    

Είναι αλήθεια ότι από την αρχή του κιόλας, το βιβλίο αγγίζει με την αναφορά στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης, που πλέον, αρκετά συχνά, αντιμετωπίζουν πολλά ζευγάρια. Περιγράφει και αφηγείται με πολύ τρυφερό τρόπο πώς οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες ως συμπαραστάτες τους, βιώνουν την όλη διαδικασία από το ξεκίνημά της έως και το πολυπόθητο αποτέλεσμα, κατακλυσμένοι από αντιφατικά συναισθήματα χαράς, προσμονής, αγωνίας και άγχους.                                                                                     

Ταυτόχρονα, θίγει και το ζήτημα της δυσκολίας των ανθρώπινων σχέσεων, των διαζυγίων, με τις γυναίκες που είναι διεζευγμένες να υπόκεινται σε κοινωνικό ρατσισμό, παρόλο που κοπιάζουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να ανταπεξέλθουν στην εργασία τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε όλο το κείμενο η ίδια η ηρωίδα – συγγραφέας που μεγαλώνει τα παιδιά της μόνη, με όλη την αγάπη και τη φροντίδα που μόνο μια μητέρα ξέρει να προσφέρει στο παιδί της.

Βασικό θέμα που επίσης αναφέρεται στο βιβλίο είναι η επιλογή μερικών γυναικών να αποκτήσουν μόνες τους παιδί μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης, πράξη που η συγγραφέας θεωρεί προϊόν αγάπης και όχι εγωισμού. Επιπλέον εξαίρεται και ο θεσμός της υιοθεσίας, καθώς όπως τονίζεται, «Τελικά ναι, γονιός δε γεννιέσαι… γίνεσαι!».  Από την άλλη πλευρά, έντονη είναι η περιγραφή σχετικά με την διακοπή της κύησης, γεγονός που κατά τη συγγραφέα ποτέ δε γίνεται ελαφρά τη καρδία και πάντα επηρεάζει μια γυναίκα, κυρίως ψυχικά και πιθανόν και σωματικά.

Όλα τα παραπάνω πλέκονται όμορφα με την κεντρική ιστορία της ηρωίδας, που ανακαλύπτει ότι εκτός από μητέρα είναι και γυναίκα. Σε αυτό βοηθά η συνάντησή της με έναν άντρα που της κινεί το ενδιαφέρον και την κάνει να σκέφτεται ότι θα μπορούσε να ζήσει ένα μικρό παραμύθι δίπλα σε έναν σύντροφο που θα της στέκεται, θα τη σέβεται, θα την αγαπά, όντας ο «πρίγκιπας των παραμυθιών». Άλλωστε όπως γράφει, «το μικρό παιδί που έκρυβα μέσα μου και το είχα συναντήσει την ημέρα των Χριστουγέννων στον καθρέφτη, είχε ανάγκη να πιστεύει στα παραμύθια».

Γενικά, είναι ένα πολύ ανθρώπινο βιβλίο, που όσα πραγματεύεται μεταφέρονται στον αναγνώστη άμεσα και ζωντανά μέσα από τη χρήση του πρώτου ρηματικού προσώπου, με τον αφηγητή να είναι πρωταγωνιστής, αλλά και με τη χρήση αφηγηματικών τρόπων, όπως των διαλόγων, οι οποίοι προσδίδουν θεατρικότητα, της περιγραφής καταστάσεων και τοπίων, που δημιουργεί σκέψεις και εικόνες και φυσικά την αφήγηση, η οποία πλέκει όλο το κείμενο. Βασικό στοιχείο, η ιδιαίτερη θεματολογία του και η δομή του, που σε μία κεντρική ιστορία, εμπλέκονται διάφορες άλλες βιωματικές, κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη από τη αρχή ως το τέλος. Η απλή και κατανοητή γλώσσα και το συγκινησιακό, οικείο, παραστατικό, τρυφερό και εξομολογητικό ύφος, καθιστούν ευχάριστη την ανάγνωση και εύκολη τη μεταφορά μηνυμάτων αισιοδοξίας και ελπίδας.

Κλείνοντας θέλω να συμπληρώσω ότι το βιβλίο αυτό αξίζει να διαβαστεί, ώστε να μεταφερθούν και σε άλλους τα μηνύματά του και κυρίως το μήνυμα της ζωής.

Πασχάλης Πούλος, Φιλόλογος, καθηγητής

Επιλεγμένα άρθρα από ειδικούς στο είδος τους!