Ο Παντελής Αμπαζής θα έλεγε κανείς ότι είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Τραγουδοποιός, συνθέτης, ερμηνευτής, κειμενογράφος και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας. Αφορμή για την δεύτερη συνάντηση μας υπήρξαν οι Μετασοφίες, το ολοκαίνουργιο βιβλίο του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 Γράμματα. Αύριο, στις 19 Φεβρουαρίου και ώρα 19.00 θα πραγματοποιηθεί η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου στο πολυχώρο πολιτισμού GUSTAV. Με μεγάλη χαρά τον φιλοξενώ στοyourearticles.
-Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το τελευταίο σου λογοτεχνικό «παιδί», οι Μετασοφίες. Πως προέκυψε το βιβλίο αυτό;
Στο ερώτημα αυτό απάντησα νομίζω λυσιτελώς και πλήρως στο σημείωμα που έγραψα στην αρχή του βιβλίου. Το παραθέτω αυτούσιο: Τις ΜΕΤΑΣΟΦΙΕΣ τις συνέλαβα περπατώντας στα δρομάκια της Πλάκας ή τρέχοντας πίσω απ’ τη σκιά μου στο Πεδίον του Άρεως. Πίνοντας καφέ με λιακάδα στη Δεξαμενή, στο καμαρίνι με τους μουσικούς λίγο πριν την παράσταση, κάνοντας ταβανοσκόπηση επί του καναπέως, ανεβαίνοντας νωρίς το πρωί με τα πόδια στον Λυκαβηττό, ψαρεύοντας στο διαδίκτυο ή κυνηγώντας χίμαιρες στα στενά της πόλης. Παρατηρώντας τους περαστικούς στην Πατησίων, ξεφυλλίζοντας εφημερίδα στο καφενείο της γειτονιάς. Μπροστά στο τζάκι μ’ ένα ποτήρι ουίσκι, στην αίθουσα αναμονής στο αεροδρόμιο, στην ξαπλώστρα της παραλίας, καπνίζοντας πουράκι βανίλια στη Φωκίωνος Νέγρη. Τρώγοντας όρθιος βρώμικο στη Μαβίλη, αραχτός με μαγιό στην παραλία, κάνοντας ποδήλατο Κυριακή στο Ζάππειο, καβάλα στο παπί ή περιμένοντας με alarm στο αυτοκίνητο. Ενίοτε στο θρόνο που κι ο βασιλιάς πάει μόνος του, στα διαλείμματα από τις πρόβες, σουρώνοντας τα μακαρόνια στο νεροχύτη, καθ’ ύπνον ή ζώντας στα άκρα. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, ακούγοντας ραδιόφωνο ή βλέποντας μια ταινία στο σινεμά. Στήνοντας αυτί στο διπλανό τραπέζι στην ταβέρνα, χαζεύοντας από το παράθυρο, σκαλίζοντας την κιθάρα μου, κάνοντας ένα μακροβούτι από τον βράχο, δακρυσμένος στη βροχή ή χαμογελαστόςστον ήλιο. Περιμένοντας ματαίως το θαύμα, ρωτώντας ξανά και ξανά που είσαι Θανάση, τρώγοντας γιαουρτλού κεμπάπ στο Μοναστηράκι. Συχνά χτενίζοντας ένα ημιτελές ρεφρέν,
παίρνοντας μια ανάσα δροσιάς σ’ ένα παγκάκι στον Εθνικό κήπο. Σερφάροντας στο κινητό από την θέση του συνοδηγού, κουρεύοντας το αυγό ή πιάνοντας με τα κορίτσια μου τον Μάη. Με μια φέτα καρπούζι στο χέρι, γλύφοντας ένα παγωτό χωνάκι, τρεκλίζοντας από τσίπουρα, γονατιστός μπροστά στο θαύμα της γυναικείας ομορφιάς, όρθιος στην ουρά για να πληρώσω. Στην αγκαλιά της madame, στον ώμο ενός φίλου, συζητώντας με αγνώστους και assφαλλός απολαμβάνοντας την καλοσύνη των ξένων… Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς!
Παντελής Αμπαζής
Ένας Χιώτης Αθηναίος
που λακωνίζει
-Ποιες εσωτερικές ανάγκες σου κάλυψε η καταγραφή;
Την ανάγκη να εκφραστώ ελεύθερα. Την βαθύτερη ανάγκη για καλλιτεχνική δημιουργία. Την ανάγκη μου να μιλήσω επιτέλους επιγραμματικά για πράγματα και καταστάσεις που σηκώνουν πολύ κουβέντα… Την ανάγκη να διατυπώσω την άποψη μου λακωνικά, με συμπύκνωση και σαφήνεια. Την ανάγκη να καταγράψω όσα πιάνουν αριστερά και δεξιά οι κεραίες μου όλα αυτά τα χρόνια. Την πρακτική ανάγκη να προλογίζω και να αποφωνώ με λίγα λόγια και καλά, τα τραγούδια στα live. Την επιτακτική ανάγκη να πω με ειλικρίνεια τη γνώμη μου για όσα αυτή την εποχή με απασχολούν.
-Διαβάζοντας τον πρόλογο του βιβλίου, καταλαβαίνει κανείς ότι η σοφία είναι διάχυτη γύρω μας και περιμένει να την αντλήσουμε. Είναι πράγματι έτσι;
Η σοφία είναι παντού. Πρώτα απ’ όλα στα ζώα και γενικότερα στη Φύση. Μετά ασφαλώς στους απλούς λαϊκούς ανθρώπους. Σε μια κουβέντα που ακούς στο δρόμο. Σε ένα σύνθημα στον τοίχο. Σε έναν ακατέργαστο διάλογο στην λαϊκή. Στα μικρά παιδιά που βρίθουν σοφίας. Στους γέροντες στα καφενεία. Σε ένα ρεφρέν ενός άγνωστου ξεχασμένου τραγουδιού. Σε μια ταινία στο σινεμά. Σ’ ένα παλιό σκονισμένο βιβλίο. Στα βλέμματα των ανθρώπων που καμιά φορά λένε πιο πολλά από τα λόγια. Όρεξη να’ χεις! Μάτια και αυτιά ανοιχτά. Και την υπομονή αυτό το κάτι που βρήκες στα σκουπίδια της καθημερινότητας, να το καθαρίσεις από τα περιττά, να το επεξεργαστείς κατάλληλα, να το κάνεις δικό σου, να το δουλέψεις, να το χωνέψεις , να το αγαπήσεις και να το ξαναγεννήσεις σοφό και σαφές, σαν αληθινό δικό σου πνευματικό παιδί.
-Έχει την πολυτέλεια, την διάθεση και τον χρόνο να την φιλτράρει ο σύγχρονος άνθρωπος με όλα αυτά που τον απασχολούν σήμερα;
Ζωή δεν είναι μόνο η επιβίωση. « Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος». Όσο δύσκολη κι αν γίνει η ζωή, ποτέ δεν θα είναι πολυτέλεια η διακαής αναζήτηση της ανθρωπιάς και της πνευματικότητας. Επίσης το πνευματώδες χιούμορ είναι φάρμακο! Γιατρεύει και παρηγορεί. Το χιούμορ είναι σαν τους υαλοκαθαριστήρες. Μπορεί να μην σταματάει τη βροχή, αλλά σε βοηθάει να συνεχίσεις.
-Υπήρξε κάποιο περιστατικό που σου συνέβη και σε έκανε να αναθεωρήσεις το τρόπο ζωής σου;
Στα είκοσι μου χρόνια μια μετωπική σύγκρουση με το αυτοκίνητο στην εθνική, ένα τροχαίο ατύχημα από το οποίο ευτυχώς επιβίωσα και βγαίνοντας ζωντανός είπα: Φιλαράκο, ότι ζήσουμε από δω και πέρα κέρδος είναι. Κατάλαβα πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. Πρέπει λοιπόν να ρουφάς κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Και να την βλέπεις με παιχνιδιάρικη διάθεση και αυτοσαρκασμό. Να είσαι ταγμένος στο φως. Τίποτα δεν θα πάρουμε μαζί. Όλα εδώ θα μείνουνε…
-Στις 19 Φεβρουαρίου και ώρα 19.00 θα γίνει επίσημη παρουσίαση του βιβλίου στο πολυχώρο πολιτισμού GUSTAV. Τα συναισθήματα σου;
Μόνο χαρά, τι άλλο; Θα δω φίλους και γνωστούς, θα γνωρίσω νέους φίλους. Θα επικοινωνήσω την σκέψη μου και θα ακούσω την γνώμη των άλλων για τη δουλειά μου. Θα έρθω λοιπόν με χαρά και θα πω κι ένα τραγούδι! Σας περιμένω όλους με αγάπη.
-Πώς εισπράττεις την μετά Τραμπ εποχή; Τι θα φέρει παγκόσμια;
Μόνο μπελάδες βλέπω στον ορίζοντα. Η προέλαση της κτηνώδους δύναμης του χρήματος, η εξάπλωση του φασισμού στην Ευρώπη, το δίκαιο του ισχυροτέρου, η παραχάραξη της Ιστορίας, η επικράτηση του υλικού έναντι του πνευματικού, οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι, με τρομάζουν και με ανησυχούν. Φοβάμαι ότι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα κόσμο χειρότερο απ’ αυτόν που παραλάβαμε από τους γονείς μας… Δεν βλέπω αναγκαστικά μια επερχόμενη καταστροφή αλλά κάτι που δεν γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να το προβλέψουμε με τα σημερινά δεδομένα κι αυτό νομίζω είναι χειρότερο. Ας ελπίσουμε ότι κάτι μεγάλο θα γίνει, μια ανέλπιστη θετική εξέλιξη που θα αντιστρέψει την υπάρχουσα κατάσταση. Πάντα πίστευα ότι το καλό μακροπρόθεσμα θριαμβεύει… Εξάλλου, ιστορικά αν το πάρεις, το αύριο είναι πάντα καλύτερο από το χθες.
-Σε ανησυχεί η ακροδεξιά στροφή της Ευρώπης;
Με ανησυχεί και με τρομάζει. Πιο πολύ με φοβίζει που το βλέπουμε να γίνεται μπροστά στα μάτια μας και όλοι κάνουμε σαν μην τρέχει τίποτα…
-Πως κρίνεις τη τρέχουσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας μας;
Όσο ζοφερή, σκληρή και δύσκολη κι αν γίνεται κι εδώ και διεθνώς κάθε μέρα η κατάσταση, είμαι φύσει αισιόδοξος κι αυτό πια δεν αλλάζει. Ελπίζω σε κάτι καινούργιο που θα έρθει. Πιστεύω στα υπέροχα νέα παιδιά που ανησυχούν, μελετούν και ψάχνονται. Όσο ζω ελπίζω. Θέλω να βλέπω το φως στο βάθος του τούνελ και όχι το σκοτάδι του τούνελ. Το παλεύω όσο μπορώ με τις μικρές μου δυνάμεις. Η ζωή συνεχίζεται ακάθεκτη και το μέλλον εκτός από ξηρασία κρύβει και πολλές εκπλήξεις!
-Με τι σπάζεσαι;
Με την αγένεια, την ημιμάθεια, την έλλειψη χιούμορ, ανθρωπιάς και πνευματικότητας. Με την επικρατούσα άποψη: έχω δίκιο γιατί έχω λεφτά! Έχω εξουσία και θα σε διαλύσω. Και βέβαια πιο πολύ απ’ όλα μου την σπάει η νέα γενιά, που δεν αποτελώ πια τμήμα της!
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Παντελής Αμπαζής;
Σε δαιμονισμένη φόρμα! Γράφω δυο τραγούδια τη μέρα. Έχω live δυο φορές τη βδομάδα. Θέλω μόνο δύο πράγματα: να αδυνατίσω και να φάω…
-Τα χρώματα που θα διάλεγες για να κοσμήσουν τον καμβά του μέλλοντος;
Άσπρο, μαύρο, κόκκινο. Τα αγαπημένα μου χρώματα. Και το θαλασσί της θάλασσας που λατρεύω και μου λείπει αφόρητα εδώ στην Αθήνα.
-Τι ετοιμάζεις αυτόν το καιρό;
Συνεχίζουμε Σάββατα με τον Γεράσιμο Γεννατά στο GUSTAV και ξεκινάμε Παρασκευές στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Τις καθημερινές έχουμε ξεκινήσει περιοδεία σε μουσικές σκηνές στην επαρχία και το εξωτερικό.
Ολοκληρώνω τις ηχογραφήσεις του νέου μου δίσκου με γενικό τίτλο:
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ
“φωνή όχι αστεία”
το κόμμα κατά βούλησιν!
Κάνουμε πρόβες με την μπάντα για την εαρινή περιΩδεία σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ετοιμάζω μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ο Εύθυμος Μίκης» με επανεκτελέσεις και διασκευές των χιουμοριστικών και εύθυμων τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την γέννηση του. Έχω ξεκινήσει να γράφω ήδη το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Ένα κι Ένα» με ανέκδοτα τραγούδια μου και διηγήματα μικρής φόρμας. Γράφω τα κείμενα, τις μουσικές και τα τραγούδια για την νέα μουσικοθεατρική παράσταση «Γίναμε Θέαμα!». Αυτά τα ολίγα!
-Παντελή σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σ’ ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Αποκτήστε τις Μετασοφίες του Παντελή Αμπατζή από τις εκδόσεις 24γράμματα: εδώ
