Καλεσμένη μας στο yourearticles η συγγραφέας Πόπη Κλειδαρά. Ας γνωρίσουμε την ίδια και το μυθιστόρημα της: «Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης», από τις εκδόσεις Πηγή.
-Αρχικά θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για εσένα ώστε να σε γνωρίσουμε;
Ναι, φυσικά. Γεννήθηκα στη Μυτιλήνη, μεγάλωσα και κατοικώ στα Πάμφιλα. Έμεινα αρκετά χρόνια στην Κρήτη, όπου εκεί σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία. Γράφω πολλά χρόνια, από παιδί. Είναι ο τρόπος μου να δίνω απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα της ζωής. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου γνωρίζουν πως η συγγραφή είναι στο αίμα μου. Είναι μια διαδικασία στην οποία όλος μου ο συναισθηματικός κόσμος εκρήγνυται μπροστά στα μάτια τα δικά μου και των άλλων.
-Τι αγαπάς, τι φοβάσαι, τι έχεις χάσει σε αυτή τη ζωή;
Αγαπώ τον τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει κάποιον άλλο να χαμογελάσει.
Έχω φοβηθεί μέχρι και τη σκιά μου, οπότε έχω πάψει να φοβάμαι. Επειδή πάντα ένιωθα μεγαλύτερη —από μικρή μου συνέβαινε αυτό— έχανα πάντα την πιο αθώα πλευρά της ηλικίας στην οποία βρισκόμουν.
-Πώς χαλαρώνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;
Καφές με φίλες, εκδρομές με την οικογένειά μου, βόλτες σε αγαπημένα σημεία της Μυτιλήνης, ψάρεμα και μπάσκετ!
-Ποιους συγγραφείς ξεχωρίζεις, σε έχουν επηρεάσει καταλυτικά;
Υπάρχει μία συγγραφέας που χωρίς να το καταλάβει, με έσπρωξε να διαβάσω μυθιστόρημα, ενώ δεν διάβαζα τόσο πολύ. Είναι η Άννα Γαλανού και θυμάμαι πως το βιβλίο της «Θυσία» από την ιστορική τριλογία «Οι δρόμοι της καταιγίδας» με έκανε να αγαπήσω την πεζογραφία και έπειτα να αναζητήσω κι άλλους συγγραφείς.
-Πρώτο σου μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πηγή «Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης», τι θα διαβάσουμε;
Θα διαβάσετε ένα βιβλίο που αποδεικνύει πως η κάθε μορφής κακοποίηση —λεκτική-σωματική-συναισθηματική κ.ά. — μπορεί να έχει συνέπειες τέτοιες που κανείς δεν φαντάζεται, οι συνέπειες μπορεί να αφορούν πολλούς ανθρώπους και χρονικά (μπορεί) σχεδόν ακόμα και μια ολόκληρη ζωή. Αγγίζω πολλά και δύσκολα θέματα στο βιβλίο. Μιλάω πολύ για την κοινωνία και την ψυχολογία και το πώς η μία επηρεάζει την άλλη. Υπάρχει ένας αντίκτυπος που αν αγνοηθεί, αυτό θα οδηγήσει σε μια κατεστραμμένη κοινωνία. Η ευθραυστότητα του ανθρώπου μες στην σκληρότητά του κυριαρχεί στο βιβλίο μου.
-Πώς το εμπνεύστηκες;
Θα το απαντήσω αλλιώς αυτό. Δε χρειάζεται να γίνει κάτι συνταρακτικό για να γράψω εγώ βιβλίο. Με αγγίζει η καθημερινότητα, οι στιγμές που τις ζούμε όλοι, καθένας με τον τρόπο του, αυτές που θα τις πει κανείς συνηθισμένες. Αλλά πιστέψτε με, τα πιο ανεξέλεγκτα λάθη και πάθη κρύβονται μες σε τέτοιες στιγμές.
-Tαυτίζεσαι με κάποιον από τους χαρακτήρες του έργου σου;
Κάθε συναίσθημα το έφτανα πάντα πέρα απ’ το τέλος του, δεν το ένιωθα απλά, το βίωνα, στον υπέρμετρο βαθμό του. Αυτό συχνά, ήταν και εξακολουθεί να είναι εξουθενωτικό. Ωστόσο, τώρα πια μεγαλώνοντας έχω βρει μια ισορροπία. Σε αρκετά σημεία του βιβλίου, πράγματα που έχουν να κάνουν με συναίσθημα οφείλονται σ’ αυτό το γεγονός. Δεν μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι, αλλά κάπου μέσα στους ήρωες δε γίνεται να μην υπάρχουν στοιχεία μου.
-Θέλεις να μας πεις και δύο λόγια για τις ποιητικές σου συλλογές;
Ήταν το ξεκίνημά μου. Ήταν ένας δρόμος στον οποίο μπορούσα να χαθώ στην απεραντοσύνη του νου και να επιλέξω μέσα εκεί τις λέξεις για το ποιητικό μου ταξίδι. Ήταν μια εμπειρία αλήθειας και ελπίζω κάποτε να ξαναμπορέσω να διαβώ αυτόν τον δρόμο.
-Tι είναι ευκολότερο να γράφεις, ποίηση ή μυθιστόρημα;
Όταν έγραφα ποίηση, έβγαινε από μέσα μου, μπορεί να περνούσα μια διαδικασία δύσκολη μέχρι να ολοκληρώσω ένα ποίημα, αλλά το αποτέλεσμα με αποφόρτιζε, με ξεκούραζε, με έκανε να χαμογελώ!
Το μυθιστόρημα είναι πιο δύσκολο, όμως στα δύσκολα εγώ δυναμώνω περισσότερο. Έτσι, μπορώ να πω πολλά πράγματα μέσα από μια ιστορία κι αυτό είναι κάτι συναρπαστικό για μένα. Όταν ολοκλήρωσα «Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης» ένιωσα κάτι που δεν το έχω νιώσει ποτέ με ποίημα και τότε κατάλαβα πως βρήκα τον δρόμο που μου ταιριάζει.
-Και μία τελευταία ερώτηση πριν σε αποδεσμεύσουμε, ποια τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;
Δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να έχω έτοιμο άλλο ένα βιβλίο. Δε μ’ αρέσει να πνίγομαι στην κουταλιά του χρόνου.
-Σε ευχαριστώ.
Κι εγώ ευχαριστώ για τις πολύ ουσιαστικές ερωτήσεις και εύχομαι να συναντιόμαστε και να μιλάμε για τη λογοτεχνία και τον κόσμο των βιβλίων που κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο και σοφότερο.
Πόπη Κλειδαρά, περισσότερα για την συγγραφέα και το μυθιστόρημα της: εδώ
Διαβάστε ακόμα περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
