Από την funk και το rock μέχρι το ρεμπέτικο και το έντεχνο λαϊκό η απόσταση είναι μεγάλη… Όχι όμως για εκείνη! Η νεαρή ερμηνεύτρια με σταθερά βήματα χαράζει τη μουσική της διαδρομή κάνοντας εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της Αθήνας. Φέτος την ακούσαμε στο «Κάτι Για Σένα» με τον Παντελή Κυραμαργιό, μια ιδιαίτερη λυρική ένωση και για τους δύο. Στο Your e-articles η Αθηνά Κοντοδήμα.
-Τι είναι για σένα η μουσική;
Είναι στην κυριολεξία η ζωή μου, η καθημερινότητά μου. Πέραν του ότι είναι η κύρια δουλειά μου, από το πρωί που θα ξυπνήσω και θα πιω τον καφέ μου μέχρι λίγο πριν κοιμηθώ θα παίζουν στον υπολογιστή τραγούδια. Αυτό που μου λείπει πολύ είναι να πηγαίνω σε live, κάτι που έκανα συστηματικά παλιά όμως λόγω χρόνου δεν προλαβαίνω. Την αγαπώ πολύ τη μουσική. Αποτελούσε και αποτελεί την έκφραση της προσωπικότητας και των συναισθημάτων μου.
-Πότε κατάλαβες την κλίση σου στο τραγούδι;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι από αυτούς που θα σου πουν ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδάω. Αν και έχω μια μνήμη να γράφω στο σχολικό ημερολόγιο πως όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω τραγουδίστρια, όταν πατέρας μου προσπαθούσε να με πείσει να γραφτώ πιάνο, εγώ δεν ήθελα με τίποτα και όταν τελικά γράφτηκα, έφευγα από τα μαθήματα. H πραγματική αγάπη και ενασχόληση ήρθε πιο μετά, στην πρώτη λυκείου όταν γράφτηκα με τις φίλες μου στο ωδείο της γειτονιάς. Εκείνες κιθάρα και εγώ φωνητική.
–Σε τι μουσικό περιβάλλον μεγάλωσες;
Στο σπίτι μου επικρατούσε ένα χάος η αλήθεια είναι. Ο πατέρας μου από τη μία άκουγε κλαρίνα και λαϊκά, η μητέρα μου, από την άλλη, εκτός από ελληνικά έντεχνα άκουγε κυρίως αρκετή jazz και ο αδερφός μου, που είναι 6 χρόνια μεγαλύτερος από μένα, άκουγε ποπ και ροκ. Νομίζω πως από όλη αυτή την κατάσταση αφομοίωσα αρκετά ακούσματα!
-Ποια ήταν τα μουσικά σου ακούσματα;
Μέχρι τις αρχές Λυκείου δεν άκουγα μουσική με ουσιαστικό τρόπο ούτε είχα κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη, πέρα από το Γυμνάσιο δηλαδή που ακουγόταν πολύ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και είχα περάσει και εγώ από αυτή τη φάση. Μετά, στο Λύκειο και λόγω ωδείου άρχισα να ακούω ξένα κυρίως. Άκουγα αρκετό classic rock τύπου Led Zeppelin και πιο μετά άρχισα να ψάχνομαι παραπάνω. Έμαθα την PJ Harvey, τον Nick Cave, τον Tom Waits…
-Ποιες φωνές έχουν καταγραφεί μέσα στη ψυχή σου;
Είναι λίγο περίεργο αυτό που συμβαίνει. Από μικρή – όπως είπα – άκουγα κυρίως ξένη μουσική και πολύ αργότερα άρχισα να ακούω ελληνικά. Ξεκίνησα να ακούω ρεμπέτικα, μετά παλιό λαϊκό και πιο μετά ακόμα έντεχνα και παραδοσιακά. Όμως, σήμερα νιώθω σα να άκουγα από πάντα την Ελευθερία Αρβανιτάκη, την Μελίνα Κανά, την Γλυκερία και άλλες μεγάλες τραγουδίστριες της Ελλάδας. Δεν ξέρω αν έχουν καταγραφεί φωνές από την εφηβική μου ζωή. Ξέρω ότι σίγουρα έχουν καταγραφεί ήχοι και αυτό που ονειρεύομαι είναι να ενώσω τις δύο μου πλευρές, τον ξένο με τον ελληνικό ήχο.
–Τι αισθήματα δημιουργούνται μέσα σου όταν τραγουδάς;
Προσπαθώ όταν τραγουδάω να είμαι καθαρή από συναισθήματα μέσα μου, για να μπορέσω να βιώσω το κάθε κομμάτι όπως πρέπει. Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό. Είναι ένας επαναπροσδιορισμός ουσιαστικά. Ο στόχος μου είναι να νιώσω το κάθε τραγούδι στην πληρότητά του. Γι’ αυτό ψειρίζω τις λίστες που φτιάχνω για τα live, γι’ αυτό είμαι διστακτική όταν μου στέλνουν κομμάτια να τραγουδήσω. Είναι η πραγματική μου ανάγκη να στέκομαι με ειλικρίνεια μπροστά σε αυτό που έχω επιλέξει να κάνω.
-Πότε ξεκίνησες τα πρώτα σου βήματα;
Ξεκίνησα στο Λύκειο, όταν γράφτηκα στο ωδείο της γειτονιάς φωνητική. Από το σημείο εκείνο μέχρι σήμερα έχω περάσει από διάφορες σκηνές. Είχα μπάντες δικές μου σε ροκ ύφος με δικά μας κομμάτια. Ήμουν μέλος των Soulmates, μιας δεκαμελούς soul funk band και μετά μπήκα στο χώρο του ρεμπετολαϊκού και έντεχνου.
-Φέτος συνεργάστηκες με τον Παντελή Κυραμαργιό στο τραγούδι «Κάτι Για Σένα». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Τι αποκόμισες;
Με τον Παντελή δε γνωριζόμασταν. Βρεθήκαμε να μιλήσουμε για κάποιο live και το ένα έφερε το άλλο. Ήρθε και το «Κάτι Για Σένα», ένα κομμάτι που μου άρεσε εξ αρχής, το οποίο είχε στο συρτάρι για καιρό και αποφάσισε να το μοιραστεί μαζί μου. Ήταν μια συνεργασία μέσα από την οποία αποκόμισα πολλές εμπειρίες και μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ εάν θέλω να πάω τη φάση «τραγούδι» ένα βήμα παραπέρα. Πλέον είμαι σίγουρη ότι θέλω να ξεκινήσω αυτό το ταξίδι και να δω πού θα με πάει!
-Πώς αντιλαμβάνεσαι την κοινωνική κατάσταση στη χώρα;
Βασικά, η κοινωνία σε όλον τον πλανήτη – όχι μόνο στη χώρα – νοσεί όπως και πάντοτε. Θυμώνω και ντρέπομαι για το ανθρώπινο είδος πολλές φορές. Έννοιες όπως φασισμός, κοινωνική βία, ξενοφοβία, ομοφοβία και γενικά οποιοδήποτε είδος ρατσισμού θα με βρίσκουν πάντα αντίθετη. Για παράδειγμα δεν μπορώ να δεχτώ ούτε να καταλάβω πώς κάποιος θα αποφασίσει εάν εγώ είμαι κατώτερος ή ανώτερος βάσει της εθνικότητάς μου. Είναι τόσο αυτονόητα κάποια πράγματα που μου φαίνεται ανόητο και ανησυχητικό και μόνο που συζητιούνται. Την Ελλάδα σαν χώρα την αγαπώ. Εδώ άλλωστε γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ωστόσο, κατά πάσα πιθανότητα εάν ασχολούμουν με κάτι άλλο εκτός του τραγουδιού, ίσως να σκεφτόμουν να μείνω στο εξωτερικό, καθώς οι ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή είναι περισσότερες.
-Πότε είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος;
Ο καθένας αισθάνεται σε διαφορετικές συνθήκες ευτυχισμένος. Εγώ, για παράδειγμα, πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνεται ευτυχία πολλές φορές με απλές στιγμές όπως με το να πιω τον πρωινό μου καφέ, καθώς ακούω μουσική. Για μένα, αυτό είναι μια πραγματικά ευτυχισμένη στιγμή και ας φαίνεται απλό. Έχω φτάσει σε ένα σημείο να μη θεωρώ δεδομένο τίποτα, παρόλο που δεν έχω δυσκολευτεί ιδιαίτερα στη ζωή μου. Και εννοώ αληθινή δυσκολία όπως το να χάσω κάποιον δικό μου. Το έχω δουλέψει όμως. Δεν ήμουν πάντα έτσι. Φυσικά, σημαντικό είναι να έχεις τη σταθερά σου εκεί. Δηλαδή, να έχεις δίπλα σου άτομα που να νιώθεις καλά και να σε ξελαφρώνουν, να τα νιώθεις «σπίτι σου». Πολλές φορές νιώθω τυχερή σκεπτόμενη πως, αφού έχω την οικογένειά μου υγιή, δε με νοιάζει τίποτα άλλο.
-Τι είναι ο έρωτας;
Η κυνική Αθηνά θα σου πει χημικές ενώσεις. Η ρομαντική Αθηνά θα σου πει εγκατάλειψη της πραγματικότητας, απόλυτη παράδοση, φόβος της ενδεχόμενης ήττας χωρίς να σε νοιάζουν όμως οι συνέπειες. Ανάγκη για επαφή και ισχυρός εθισμός.
-Τι άνθρωπος είναι η Αθηνά;
Είναι ένα κορίτσι που αρνείται να μεγαλώσει! Είναι ανήσυχη, χαρούμενη, συγκρατημένα υστερική, ανυπόμονη, δοτική, συναισθηματική, μοναχική, γλεντζού, αλλά πάνω απ’ όλα αληθινή σε όλες της τις πτυχές.
-Ποιο είναι το μεγάλο σου πλεονέκτημα;
Ένα δυνατό μου χαρτί πιστεύω ότι είναι η επιμονή. Έχω μεγάλο πείσμα και, παρόλο που μπορεί να απογοητεύομαι, πολλές φορές δεν το αφήνω να μου σταματήσει τα «θέλω».
-Το μεγάλο σου μειονέκτημα;
Δεν ξέρω αν είναι το μεγαλύτερο, αλλά ένα από τα μειονεκτήματά μου είναι ότι εκνευρίζομαι εύκολα. Αυτό για λίγο με αποπροσανατολίζει. Ευτυχώς, όπως γρήγορα έρχονται τα νεύρα, έτσι γρήγορα φεύγουν.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Tο σπίτι μου και η αγκαλιά συγκεκριμένων ανθρώπων.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Δύο είναι οι μεγάλοι μου φόβοι: η μοναξιά και ο θάνατος.
–Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Θα είχα πιο νωρίς τη συνέπεια που έχω τώρα στα μαθήματα φωνητικής μου.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να διώξει όποιον φόβο τον κρατάει, να δουλεύει και να μην ιδρώνει το αυτάκι του. Κάθε αρχή και δύσκολη, άλλωστε. Το βλέπω και από εμένα. Τρέξιμο όλη μέρα, ραντεβού, πρόβες και επένδυση χρημάτων. Όμως αν δεν το προσπαθήσεις, δε θα είσαι σωστός απέναντι στον εαυτό σου. Τουλάχιστον, εγώ αυτό θέλω από μένα, να μη νιώθω ενοχές ότι δεν έδωσα όσα θα ήθελα, για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου.
-Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Ψυχική γαλήνη, υγεία και εξέλιξη. Να τραγουδάω ωραία τραγούδια και να πηγαίνω πιο πολλά ταξίδια. Να αγαπώ και να αγαπιέμαι.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Νιώθω πολύ γεμάτη και ευτυχισμένη αυτή την περίοδο. Ετοιμάζω τρία τραγούδια προς το παρόν. Τα δύο είναι δικά μου και το τρίτο είναι του Αντώνη Ζαχαράκη, ενός συνθέτη που εκτιμώ πολύ. Παράλληλα, είναι κλεισμένες κάποιες εμφανίσεις. Στις 13, 14 και 15 Δεκέμβρη θα πάμε Σουηδία-Νορβηγία με τους Kourelou για να παίξουμε μουσική από όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Γενικά, έρχονται πολλά τα οποία θα τα ανακοινώνω στη σελίδα μου στο facebook: Αθηνά Κοντοδήμα
-Τι σου έρχεται στο μυαλό, όταν λες το όνομα «Αθηνά Κοντοδήμα» ;
Καλά τα ‘χεις πάει ως εδώ. Μη σταματάς!
-Αθηνά, σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου
