Συνέντευξη με την Νικολέττα Φιλιππάκη: «Έρως είναι η χρυσή σκάλα με την οποία η καρδιά ανεβαίνει στον ουρανό»

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χίο. Σε ηλικία 15 ετών έκανε μαθήματα κιθάρας και στα 18 μαθήματα φωνητικής. Είναι απόφοιτος του Εθνικού Ωδείου Αθηνών με πτυχίο Ανώτερων Θεωρητικών και πτυχίο Σύγχρονου Τραγουδιού. Από τα 20 της χρόνια ξεκίνησε να κάνει τις πρώτες επαγγελματικές της εμφανίσεις σε μαγαζιά της Αθήνας. Έχει υπάρξει μέλος της χορωδίας Ενηλίκων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με συμμετοχή σε μουσικό φεστιβάλ της Φλωρεντίας. Πριν 3 μήνες κυκλοφόρησε τη πρώτη της δισκογραφική δουλειά, ένα όμορφο ζεμπέκικο με τίτλο «Της Μοναξιάς Τα Δώρα» σε μουσική του Σωκράτη Παπαϊωάννου και στίχους του Τζων Μιχάλης. Πρόσφατα, το ομώνυμο τραγούδι κατέκτησε τη πρώτη θέση στο διαγωνισμό του «Πεντάγραμμο» για το top 20 του La Vita Radio. Σήμερα, στο Your e-articles η ερμηνεύτρια Νικολέττα Φιλιππάκη.

-Πώς ορίζεις την έννοια της μουσικής;
Η μουσική είναι μια γλώσσα, ένας σημαντικός τρόπος έκφρασης των ανθρώπινων σκέψεων και συναισθημάτων. Μια γλώσσα τόσο πλούσια, ώστε να καλύπτει όλο το φάσμα αυτών των σκέψεων και συναισθημάτων.

-Πότε κατάλαβες την κλίση σου στο τραγούδι;
Από πολύ μικρή ηλικία, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδάω. Ήταν το παιχνίδι μου και ο τρόπος να εκφράζω τα συναισθήματά μου.

-Έχεις κάνει μουσικές σπουδές;
Ναι, είμαι απόφοιτος του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Με δασκάλα την Άννα Διαμαντοπούλου απέκτησα πτυχίο στο Σύγχρονο Τραγούδι. Επίσης, έχω πτυχίο στα ανώτερα θεωρητικά, καθώς και σε μικρή ηλικία είχα κάνει μαθήματα κιθάρας και βυζαντινής μουσικής.

-Ποια ήταν τα μουσικά σου ακούσματα;
Ανήκω στη γενιά των 90’s, οπότε δε θα μπορούσα παρά να ακούω ό,τι παιζόταν εκείνη την εποχή.

-Ποιες φωνές έχουν καταγραφεί μέσα σου;
Η φωνή της Μαντώς! Είναι το παιδικό μου πρότυπο.

-Τι αισθήματα δημιουργούνται μέσα σου όταν τραγουδάς;
Είναι κάτι που δύσκολα μπορώ να το εξηγήσω με λέξεις. Αισθάνομαι πληρότητα και απόλυτη επικοινωνία με το κόσμο, καθώς εκφράζω ό,τι έχω μέσα μου. Συναισθήματα και βιώματα.

-Πότε ξεκίνησες τα πρώτα σου βήματα;
Επαγγελματικά ξεκίνησα να τραγουδάω στα 20 μου σε ξενοδοχεία και μετά για αρκετά χρόνια σε μεζεδοπωλεία.

-Πρόσφατα εμφανίστηκες στη δισκογραφία με «Της Μοναξιάς Τα Δώρα». Πώς προέκυψε;
Ήταν κάτι που ήρθε τη σωστή στιγμή έχοντας κατασταλάξει το πώς θέλω να υπηρετήσω τη μουσική. Μου έστελναν πολλοί συνθέτες τραγούδια τους, αλλά το συγκεκριμένο είχε κάτι βγαλμένο απ’ τη ψυχή μου που, όταν το άκουσα, είπα: «Αυτό είναι για μένα».

-Ποια είναι η κατάσταση στη σημερινή ελληνική δισκογραφία;
Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα πλέον. Δεν υπάρχουν εισοδήματα και πνευματικά δικαιώματα από τις κυκλοφορίες των τραγουδιών. Οι δισκογραφικές εταιρείες δε λειτουργούν όπως παλαιότερα που προωθούσαν εξ ολοκλήρου μια νέα κυκλοφορία και τον καλλιτέχνη. Τώρα, πρέπει να κάνουμε αρκετές ενέργειες μόνοι μας. Πέρα από αυτά, ζούμε και σε μια εποχή της fast food μουσικής με τραγούδια επιφανειακού στίχου και εύπεπτης σύνθεσης.

-Είναι εύκολο για έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη να ισορροπήσει και να βιοποριστεί από το τραγούδι;
Εξαρτάται από το τι θέλει να κάνει ο εκάστοτε καλλιτέχνης γύρω από τη μουσική. Είναι πολλά τα μαγαζιά που βάζουν live μουσική. Από εστιατόρια, μεζεδοπωλεία, cafe-bar και clubs.

-Τι δυσκολίες αντιμετώπισες μέχρι τώρα;
Έχω αντιμετωπίσει αρκετές, αλλά δε το βάζω κάτω. Δε σου κρύβω ότι οι δυσκολίες σε άλλους εργασιακούς χώρους που έχω υπάρξει ήταν περισσότερες, γιατί δεν με γέμιζε αυτό που έκανα… Όταν αγαπάς κάτι πάρα πολύ – στη προκειμένη περίπτωση το τραγούδι – στη δυσκολία ψάχνεις να βρεις τη λύση και τι ευκαιρίες προκύπτουν.

-Πότε είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος;
Όταν είναι δότης και δέκτης αγάπης, αλλά και όταν τα όνειρά του υλοποιούνται.

-Τι είναι ο έρωτας;
Είναι ένας μαγικός καταιγισμός όμορφων συναισθημάτων που νιώθεις για έναν άνθρωπο. Όπως γράφαμε στα παιδικά λευκώματα «Έρως είναι η χρυσή σκάλα με την οποία η καρδιά ανεβαίνει στον ουρανό!»

-Τι άνθρωπος είναι η Νικολέττα Φιλιππάκη;
Πολύπλευρος, ισορροπημένος, ρομαντικός.

-Ποιο είναι το μεγάλο σου πλεονέκτημα;
Η ενσυναίσθηση.

-Το μεγάλο σου μειονέκτημα;
Είμαι αγχώδης.

-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Να μένω μόνη με τον εαυτό μου.

-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η απώλεια που φέρνει ο θάνατος.

-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Ναι. Να είχα περισσότερη υπομονή και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.

-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να έχει πίστη στον εαυτό του, γιατί όπως έχει πει και ο Walt Disney: «Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς και να το κάνεις».

-Τι ονειρεύεσαι  για το μέλλον;
Να είμαι υγιής όπως και οι δικοί μου άνθρωποι. Να έχω και άλλα όμορφα τραγούδια στο ενεργητικό μου αφήνοντας τη προσωπική μου σφραγίδα στο χώρο της ελληνικής μουσικής.

-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζω κάποιες εμφανίσεις εντός και εκτός Αθηνών.

-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα «Νικολέττα Φιλιππάκη»;
Της Μοναξιάς Τα Δώρα…

-Νικολέττα, σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο

Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου

Αποτυχημένος φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτυχημένος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός και αρθρογράφος. Συλλέκτης βινυλίων, κόμικς και βιβλίων. Λάτρης της ινδικής κουζίνας και του κόκκινου κρασιού. Με το γράψιμο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν γράφω θέλω η σκέψη που ξεκινάει από εμένα να ολοκληρώνεται από τον αναγνώστη...