Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Από μικρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα θεωρίας της μουσικής και τραγούδησε στη χορωδία μαθητικών εκδηλώσεων. Το 2003 ανέβηκε στην Αθήνα για σπουδές και παράλληλα ξεκίνησε μαθήματα φωνητικής με τον καθηγητή Κωνσταντίνο Χατζή. Έχει συνεργαστεί με ταλαντούχους δημιουργούς όπως ο Μιχάλης Τρανουδάκης, ο Δημήτρης Μαραμής, ο Δημήτρης Γλέζος, ο Μιχάλης Κεχαγιάς και ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης. Έχει παρουσιάσει μουσικές παραστάσεις σε μερικές από τις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές της Αθήνας. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας δίπλα του ως σταθερούς συνεργάτες τον στιχουργό Στράτο Αλημπατέ και τον συνθέτη Φώτη Ματζαρίδη, χαράζει τη δική του διαδρομή στη δισκογραφία. Σήμερα, στο Your e-articles μιλάει ο ερμηνευτής Δημήτρης Βοζαΐτης.
-Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Είχα την απόλυτη τύχη τα παιδικά μου χρόνια να είναι τα κλασσικά εκείνα χρόνια που βλέπουμε σε ταινίες και διαβάζουμε σε βιβλία. Μια οικογένεια μεγάλη και ενωμένη στην επαρχία. Με πολλή χαρά, μουσική, παιχνίδια σε εξωτερικούς χώρους και άλλα που θεωρώ ότι σου δίνουν πολλά εφόδια για τις δυσκολίες που επιφυλάσσει η ζωή.
-Τι σου έδωσε ερέθισμα να ασχοληθείς με τη μουσική;
Έχοντας μεγαλώσει σε ένα νησί, την Ζάκυνθο, που η μουσική είναι κληρονομιά της θα μπορούσα να πω ότι οι καντάδες ήταν το πρώτο μου ερέθισμα.
-Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
Η μουσική για μένα είναι ένα τρόπος να ταξιδεύω, να κλείνω τα μάτια μου και να αισθάνομαι όλα εκείνα τα συναισθήματα που σε κάνουν να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Η μουσική είναι παιδεία.
-Η επιρροή που έχει στη καθημερινότητά σου;
Πλέον έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μου. Είναι μια σχέση αγάπης και έρωτα, που άλλες φορές σε φτάνει στα ουράνια και άλλες στα Τάρταρα.
-Έχεις κάνει μουσικές σπουδές;
Έχω παρακολουθήσει μαθήματα θεωρίας της μουσικής και αρμονίας στο Ωδείο Ζακύνθου, καθώς και μαθήματα πιάνου και κιθάρας. Επιπλέον, μαθήματα φωνητικής και ορθοφωνίας με τον Κωνσταντίνο Χατζή και τα τελευταία χρόνια με την ερμηνεύτρια Σοφία Βόσσου.
-Τα ακούσματα που σε επηρέασαν;
Στα παιδικά μου χρόνια οι καντάδες και, καθώς μεγάλωνα, οι μουσικές δημιουργίες του Μάνου Χατζιδάκι και του Θάνου Μικρούτσικου.
-Οι καλλιτέχνες που θαυμάζεις;
Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες. Θαυμάζω εκείνους που τραγουδούν με την ψυχή τους και που είναι ο εαυτός τους επάνω στη σκηνή. Αν θα έπρεπε να δώσω παράδειγμα από τους πολλούς, θα μιλούσα για την Δήμητρα Γαλάνη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.
-Το τραγούδι που σε αντιπροσωπεύει;
Είναι πολλά και το καθένα στην δική του περίοδο που εξαρτάται από τις φάσεις της ζωής μας. Από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια την τελευταία πενταετία μπορώ να πω το «Εν Λευκώ».
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
«Μένω εκτός» Ελευθερία Αρβανιτάκη.
-Τι συναισθήματα βιώνεις όταν τραγουδάς;
Εξαρτάται από το τι τραγουδάς την κάθε στιγμή. Αλληλουχία συναισθημάτων που θέλεις να μοιραστείς με το κοινό.
-Το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν βγεις στη σκηνή;
Τρέμει λίγο το χεράκι (χαχα) αλλά κυρίως μια γλυκιά προσμονή.
-Σταθεροί συνεργάτες σου τα τελευταία χρόνια είναι ο Φώτης Ματζαρίδης στη μουσική και ο Στράτος Αλημπατές στο στίχο. Πώς αισθάνεσαι για τη συνεργασία αυτή;
Νομίζω είναι ευλογία να έχεις δύο ανθρώπους που ξέρεις ότι μπορείς να στηριχτείς σε όλα και που εμπιστεύεσαι πιο πολύ και από εσένα τον ίδιο εκείνες τις φορές που νιώθεις κενός. Με συμπληρώνουν, νιώθω οικογένεια με τα παιδιά αυτά, γιατί υποκλίνομαι στο ταλέντο τους και στην προσωπικότητά τους.
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σου τραγούδι;
Ο «Κόκκινος Μήνας». Τόσο η μουσική του όσο και οι στίχοι του έχουν χαραχθεί στην ψυχή μου από το πρώτο άκουσμα.
-Πώς χαρακτηρίζεις την κατάσταση στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;
Κοίτα, είναι όπως το δει κανείς… Η μουσική πάντα ήταν προσωπική επιλογή του καθενός. Θεωρώ ότι απλώς πλέον ο κόσμος έχει την δική του επιλογή λόγω του διαδικτύου όσο και αν προσπαθούν τα Μ.Μ.Ε. να προβάλουν λόγω οικονομικών συμφερόντων αυτούς που ΠΡΕΠΕΙ να προβάλουν.
-Τι είδους δυσκολίες έχεις αντιμετωπίσει στον χώρο;
Η μεγαλύτερη δυσκολία μπορώ να πω αφορά την εμπιστοσύνη. Την εμπιστοσύνη που πρέπει να παλεύεις συνεχώς να κερδίζεις με τους επιχειρηματίες στους χώρους που τραγουδάς, με τους μουσικούς που επιλέγεις να συνεργαστείς, καθώς και με τον κόσμο που σε στηρίζει και σε αγαπά.
-Πώς κρίνεις την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Ο κόσμος μας περνάει δύσκολα. Το βλέπω και εγώ, αφού ανήκω στην γενιά που περνάει τα χρόνια αυτά. Πιστεύω όμως ότι κατά βάθος, επειδή ελπίζουμε πάντα για ένα καλύτερο αύριο, μάθαμε να συνυπάρχουμε με αυτή σε βαθμό που ίσως μας έχει κάνει πιο εγκρατή και πιο συνειδητοποιημένο λαό.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η νέα γενιά;
Θεωρώ ότι γενικά επικρατεί μια σύγχυση που προέρχεται κυρίως από τις παλαιότερες γενιές. Γενικά, σαν λαός έχουμε την συνήθεια της μοιρολατρίας λίγο αναφορικά με το παρελθόν, αλλά πιστεύω ότι, αν υπάρχουν σωστές βάσεις, μπορείς να κερδίσεις πολλά εκμεταλλευόμενος τόσο την οικονομική ανέχεια όσο και την έλλειψη παιδείας. Μπορούν να σε κάνουν να είσαι εγκρατής, να έχεις δική σου φωνή, να ψάχνεσαι συνεχώς.
-Τι είναι ο έρωτας;
Η ανώτατη μορφή των συναισθημάτων, μερικές φορές ακόμη πιο δυνατός και από την αγάπη την ίδια.
-Πότε βιώνεις την ευτυχία;
Όταν λάμπουν τα μάτια σου και είναι ήρεμη η ψυχή σου. Για μένα, όταν εισπράττω την αγάπη από την οικογένειά μου και τους φίλους μου και όταν τραγουδώ αυτά που μιλούν στην καρδιά μου.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το σπίτι μου και οι φίλοι μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η κατάργηση της ελευθερίας, ο πόλεμος.
-Το αγαπημένο σου βιβλίο;
Το «Έγκλημα και η Τιμωρία» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι
-Η αγαπημένη σου ταινία;
«Μαθήματα πιάνου» και ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών».
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Νομίζω δε θα άλλαζα τίποτα. Αυτό που μας έφερε ο χρόνος είναι αυτό που είμαστε και αυτό που γνωρίζουν οι άλλοι γύρω μας.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Ποτέ να μην το βάζει κάτω. Θα έρθουν στιγμές που θα γονατίσεις από την ψυχολογική πίεση. Τότε, να βρουν ανθρώπους που πραγματικά θα τους απλώσουν το χέρι, για να ξανασηκωθούν. Ανθρώπους που θα πορεύονται μαζί προς το όνειρό τους.
-Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Να είμαι γερός και δυνατός και να καταφέρω να είμαι πάντα ο εαυτός μου και με αυτό να κερδίσω και άλλο την εμπιστοσύνη τόσο του κόσμου όσο και της μουσικής βιομηχανίας.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα «Δημήτρης Βοζαΐτης»;
Πεισματάρης, ετοιμοπόλεμος και πάνω από όλα ονειροπόλος.
-Δημήτρη, σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου
