Κάθομαι στο γραφείο και περιμένω να έρθει ο επόμενος πελάτης, για να τον εξυπηρετήσω, ενώ η διπλανή συνάδελφος μιλάει εδώ και αρκετή ώρα στο τηλέφωνο με μια γνωστή της. Κύριο θέμα συζήτησης είναι το πώς θα… διακοσμήσουν το σπίτι τους και τι θα αγοράσουν! Από στολίδια μέχρι τι χρώμα… δέντρο θα πάρουν! Ίσως το πιο ωραίο στολίδι να είναι η ταμπέλα με το καλωσόρισμα, η οποία οδηγεί τον επισκέπτη μέσα στη θαλπωρή του χριστουγεννιάτικου στολισμένου σπιτιού.
Βλέπουμε ανθρώπους που είχαμε καιρό να τους δούμε. Μαζευόμαστε όλοι μαζί και τρώμε. Λέμε τα νέα μας και φοράμε τα καλά μας που δεν παραλείψαμε να αγοράσουμε πριν λίγες μέρες από το κατάστημα. Μπορεί να ανταλλάξουμε και κάρτες, ενώ τα μελομακάρονα αποτελούν το κύριο επιδόρπιο στα σπίτια αλλά και στην… καρδιά μας! Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια παίζουν από παντού και παράλληλα, πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως το άναμμα του δέντρου ή οι θεατρικές παραστάσεις. Εκείνη την περίοδο κυριαρχεί η χαρά, η αγάπη, ο ενθουσιασμός, η αλληλοβοήθεια και οι άνθρωποι «ξεφεύγουν» από τα προβλήματά τους. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι (υποθέτω). Εν τω μεταξύ, η διπλανή συνάδελφος ακόμα μιλά στο τηλέφωνο και όση ώρα συλλογίζομαι αυτά, εκείνη έχει πει όλες τις λεπτομέρειες για το πώς θα περάσει τις γιορτές. Τώρα όμως σκέφτομαι κάτι άλλο. Μήπως δεν είναι τόσο ευτυχισμένη όσο δείχνει; Μήπως «κάνει» την ευτυχισμένη γιατί έτσι πρέπει;
–Έλα καλή μου σε κλείνω! Επιτέλους κλείσαμε το τηλέφωνο! Σήμερα δεν έχει πολλή δουλειά στο γραφείο και έτσι, μπορώ με την ησυχία μου να βυθιστώ στις σκέψεις μου. Η άλλη συνάδελφος είναι προσηλωμένη στον υπολογιστή και ταυτόχρονα, ψάχνει κάτι φακέλους με αρχεία. Παρακολουθώντας την σκέφτομαι ότι η ζωή της θα είναι πολύ καλύτερη από τη δική μου. Ότι θα έχει μια οικογένεια που την αγαπά και την κατανοεί. Ότι ίσως είναι ευτυχισμένη. Εγώ δεν είμαι. Δεν έχω κάποιον να πω τον πόνο μου. Τα Χριστούγεννα έχουν «τελειώσει» για μένα εδώ και τρία χρόνια. Προσπαθώ να φαίνομαι χαρούμενη, να διασκεδάζω και να βγαίνω έξω, μέχρι να περάσουν οι γιορτές και να επιστρέψω πάλι στο καβούκι μου.
Τέλος πάντων, ας βάλω το πιο ωραίο χαμόγελό μου, μην καταλάβει ότι δεν είμαι καλά. Βγάζω το ημερολόγιο από τη τσάντα και συνεχίζω από εκεί που έμεινα.
23/12 Ημέρα: Παρασκευή. Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Αχ! Μπαμπά μου λείπεις! Η απουσία σου αυτές τις μέρες είναι αισθητή. Ανήμερα των Χριστουγέννων «έφυγες» και άφησες ανοικτή πληγή. Η μαμά δεν είναι καλά. Η αδερφή είναι τοξικομανής. Μακάρι να μπορούσα να σε φέρω πίσω και να είναι όλα όπως πριν…
Κλείνω βιαστικά το ημερολόγιο, γιατί ήρθε πελάτης. Θα συνεχίσω σε λίγο.
Από την Έλενα Φόρτη
