Barbie-η πασίγνωστη κούκλα έγινε ταινία.

Η Barbie η πασίγνωστη κούκλα που μεγάλωσε γενιές και γενιές κοριτσιών, έγινε ταινία και με μια πρώτη ανάγνωση κλέβει τις εντυπώσεις.

Υπόθεση:

Έχουμε δύο κόσμους:

1)Τον γυναικοκρατούμενο κόσμο όπου όλες οι Barbie πρωταγωνιστούν στις τέχνες, στις επιστήμες και φυσικά διοικούν τον κόσμο τους, ενώ οι άντρες είναι περισσότερο καλλωπιστικοί ανθοφόροι θάμνοι όπου τις υπηρετούν. O Κεν (ο άντρας κούκλα της Barbie) ζει μόνο για ένα βλέμμα της πρωταγωνίστριας της Barbie στερεότυπο. ”She is everything. He is just Ken”.

2)Τον πραγματικό κόσμο στον οποίο ζούμε όλοι μας σήμερα όπου οι γυναίκες έχουν μεν ενταχθεί και είναι στην πράξη ισότιμες με τους άντρες αλλά αντιμετωπίζονται ακόμα με πατριαρχικά σεξιστικά έμφυλα στερεότυπα.

Σε αυτόν τον κόσμο θα αναγκαστεί να μπει η Barbie μαζί με τον Κεν για να αποκαταστήσουν την τάξη στη ζωή της η οποία διασαλεύεται. Ο Κεν παίρνοντας ως αφορμή τα ερεθίσματα του πραγματικού κόσμου επιστρέφει και επιβάλει στον Barbie κόσμο την πατριαρχία παλαιού τύπου και η Barbie στερεότυπο προσπαθεί να τον σταματήσει πριν κυριαρχήσει ολοκληρωτικά (μη φανταστείτε κανένα αιματοκύλισμα, όλα αυτά γίνονται με μία κωμική νότα).

Άποψη:

Η ταινία είναι εμφανές πως παρωδεί, δηλαδή σατιρίζει καταστάσεις προβάλλοντας την πιο ακραία εκδοχή τους, θέλοντας να περάσει φεμινιστικό μήνυμα ισότητας των 2 φύλων με το κεντρικό σκεπτικό πως ούτε ο ψεύτικος γυναικοκρατούμενος κόσμος της Barbie, ούτε ο σημερινός, είναι ιδανικοί. Το πρόβλημα είναι πως από την τόση καρικατούρα, η ταινία πέφτει στην λούπα να δημιουργεί ένα ψευδεπίγραφο περιβάλλον που δεν γίνεται να υπάρξει, δηλαδή αυτός ο τέλειος ιδανικός κόσμος για τις γυναίκες. Κάτι που πιθανόν και οι δημιουργοί της ταινίας το γνωρίζουν και στην τελική σκηνή ακούγεται με voice over: «έτσι η Barbie εντάχθηκε στην κοινωνία του Λος Άτζελες όπου οι γυναίκες μπορεί να μην είναι πλαστικές κούκλες αλλά είναι γεμάτες πλαστικό (εννοώντας τις πλαστικές επέμβασεις) και η Barbie επισκέπτεται τον γυναικολόγο της».

Εκ των πραγμάτων η ταινία τα κατάφερε πολύ καλύτερα απ’ όσο γινόταν για τα κυβικά της. Όσοι θέλουν να δουν καθαρόαιμα ιδεολογικές ταινίες δεν τους αφορά μάλλον η Barbie που είναι μία ελαφριά κωμωδία φαντασίας με ένα ενδιαφέρον περιτύλιγμα αυτοκριτικής και ολίγη φεμινιστική ιδεολογία…

This is the end…

Σχόλιο:

Το ίδιο το Χόλιγουντ λόγω ενός ιδιότυπου σεξιστικού μάρκετινγκ αφήνει τις γυναίκες στο περιθώριο ως ηθοποιούς καθώς μεγαλώνουν ηλικιακά, μιας και για τους περισσότερους ρόλους απαιτούνται νέες γυναίκες. Οπότε η Barbie στερεότυπο (δηλαδή η κουκλάρα) μάλλον ενισχύει και παγιώνει αυτή την κατάσταση παρά την αντιμάχεται μέσω τον φεμινιστικών μηνυμάτων ισότητας.

Η κοινωνία αργά αλλά σταθερά προοδεύει, στον δυτικό κόσμο οι γυναίκες βρίσκονται πια σε όλα τα πόστα, τόσο εξουσίας όσο και μη. Σαφώς υπάρχουν ακόμα μία πληθώρα τραγικών καταστάσεων (γυναικοκτονίες, κακοποίηση, διακρίσεις κ.α.) που πρέπει να καταπολεμηθούν. Για τα θύματα ωστόσο πάντα υπάρχει και ένα νομοθετικό πλαίσιο να τα προστατέψει. Η Barbie λοιπόν και στον κόσμο μας μπορεί να ζει ως άνθρωπος με ίσα δικαιώματα που αντιμετωπίζεται ισάξια με τους άντρες.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για τις ταινίες που αξίζουν τον χρόνο σας. Η λειψυδρία σε ταινίες με ένα σχετικό ενδιαφέρον που παίζονται στον cinema, συμβάλει προς αυτό το κόμματι (οι διαδικτυακές τηλεοπτικές πλατφόρμες όπως το Netflix έχουν θέσει το παραδοσιακό cinema κάπως στο περιθώριο και οι καλές ταινίες σπανίζουν). Η ταινία βλέπεται ευχάριστα ως κωμωδία και υπάρχει και ένα κοινωνικοπολιτικό μήνυμα το οποίο προσπαθεί να περάσει, μάλλον ανεπιτυχώς αλλά η πρόθεση μετράει…

Πρωταγωνιστούν:

Margot Robbie , Ryan Gosling , Issa Rae, Kate McKinnon, Alexandra Shipp, Emma Mackey, Hari Nef, Sharon Rooney, Ana Cruz Kayne, Ritu Arya, Dua Lipa, Nicola Coughlan, Emerald Fennell (Midge), Simu Liu, Kingsley Ben-Adir, Ncuti Gatwa, Scott Evans και John Cena.

*οι γυναίκες πλην της Emerald Fennell, ενσαρκώνουν την Barbie στις διάφορες εκδοχές της και οι άντρες ενσαρκώνουν τον Ken στις διάφορες εκδοχές του.

IMDb RATING 7.4/10: εδώ

Διαβάστε περισσότερα άρθρα ποικίλης θεματολογίας: εδώ

Τεράστια επιτυχία της «Barbie» – ξεπέρασε το ρεκόρ εισπράξεων που είχε το «The Dark Knight»: εδώ

Ο Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στα Ιωάννινα 10.05.89. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τμήμα Δημοσιογραφίας. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας, θεάτρου και συγγραφής. Εργάστηκε σε διάφορες θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Το 2020 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων Τρόμου – Φαντασίας: «Σκοτεινά Φεγγάρια», η οποία κυκλοφόρησε από τις «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή». Αρθρογραφεί επίσης στον ιστότοπο πολιτισιμού: culturepoint.gr.