Κινηματογραφικός τρόμος: 7 ταινίες για να δεις (Μέρος Β’)

“Trouble every day” (2001): Η Κλερ Ντενί σκηνοθετεί αυτήν την σοκαριστική ταινία με βαμπιρικό χαρακτήρα που αποθεώνεται από τις εξαιρετικές ερμηνείες, ιδιαίτερα εκείνη της Μπεατρίς Νταλ. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Παρίσι, όπου ζει απομονωμένα ένας επιστήμονας με την σύζυγό του, την οποία κρατά πάντα κλειδωμένη. Όταν εκείνη καταφέρνει να δραπετεύσει κάποιες νύχτες, κατασπαράσσει τα αρσενικά θύματά της υποκύπτοντας στην αδήριτη ανάγκη της για αίμα και σάρκα. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ένα δεύτερο ζευγάρι καταφτάνει στο Παρίσι για μήνα του μέλιτος και ο νεαρός σύζυγος πάσχει από την ίδια ασθένεια. Η ταινία άκρως ρεαλιστική, τόσο στις ερωτικές σκηνές όσο και στις αντίστοιχες του τρόμου, περνά το σύνορο της τυπικής βαμπιρικής μυθοπλασίας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ περισσότερο, όπως ο σεξουαλικός κανιβαλισμός, που αποτυπώνεται πολύ τολμηρά, σχεδόν σοκαριστικά, ως μια αναπόφευκτη πανίσχυρη ορμή στην οποία υποκύπτουν οι νοσούντες όσο και αν παλεύουν για το αντίθετο ζώντας έτσι το προσωπικό τους θλιβερό μαρτύριο (διαθέσιμη στο cinobo).

«Άσε το κακό να μπει», LÅT DEN RÄTTE KOMMA IN (2008): Ο Σουηδός σκηνοθέτης Τόμας Άλφρεντσον συνθέτει μια ιστορία αγάπης στο παγωμένο και μοναχικό τοπίο της Στοκχόλμης του 1982. Εκεί σε ένα συγκρότημα πολυκατοικιών ο δωδεκάχρονος Όσκαρ ερωτεύτεται την συνομήλική του Έλι. Είναι και οι δύο παιδιά που αισθάνονται το πρώτο σκίρτημα του έρωτα, τον οποίο επισφραγίζουν – παρά τις αντιθέσεις τους- με ένα μοναδικό φιλί. Θα μπορούσε να είναι μια ταινία ρομαντισμού και βαθιάς τρυφερότητας, αν δεν υπήρχε μια βασική ειδοποιός διαφορά: η Έλι είναι βαμπίρ και χρειάζεται αίμα για να τραφεί. Και αυτό παρουσιάζεται σαν μια βασική γενετική ιδιότητα χωρίς μαγικές διαστάσεις. Το μόνο μαγικό στοιχείο είναι η ένωση δύο ανθρώπων στην πρώτη ερωτική αφύπνιση. Ίσως γι’ αυτό οι σκηνές του «φαγητού» προκαλούν ανατριχίλες, μια και θα μπορούσε να είναι το κορίτσι της «διπλανής πόρτας» που σε καλεί κοντά του. Θα το αφήσεις λοιπόν να μπει μέσα σου;

“Them” (2006): Μια γαλλική ταινία των Νταβίντ Μορό και Ξαβιέ Παλούντ που ξυπνά την φρίκη στον θεατή μια και είναι άκρως σοκαριστική και επίσης αληθινή. Η Κλεμεντίν είναι καθηγήτρια και ζει με τον Λούκας, που είναι συγγραφέας, σ’ ένα σπίτι στο δάσος. Μετά από μια συνηθισμένη ερωτική και ζεστή βραδιά θα επακολουθήσει η πιο αγωνιώδης νύχτα της ζωής τους μια και καταδιώκονται ανελέητα από άγνωστο διώκτη. Ο ρυθμός είναι πολύ γρήγορος, οι παράξενοι ήχοι των διωκτών και η αγωνία του θεατή κορυφώνεται. Ιδιαίτερα στο τέλος, στην σκηνή που κλείνει την ταινία, η διαπίστωση της ταυτότητας του σκληρού «κυνηγού» μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό. «Αυτοί», αυτοί που είναι πέρα από κάθε φαντασία (διαθέσιμο στο cinobo).

“Straw Dogs” (1971): Τα Αδέσποτα σκυλιά είναι ταινία του σκηνοθέτη Σαμ Πέκινπα και πρωταγωνιστές τον Ντάστιν Χόφμαν και την Σούζαν Τζωρτζ. Πρόκειται για  ένα σκοτεινό, ψυχολογικό δράμα βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γκόρντον Γουίλιαμς με τίτλο «Η πολιορκία της φάρμας του Τρέντσερ». Ένα νεαρό ζευγάρι μετακομίζει στην επαρχία της Αγγλίας προκειμένου να ζήσει στην ηρεμία του ειδυλλιακού τοπίου. Εκεί όμως πολιορκείται από τους παράξενους, αιμοδιψείς κατοίκους. Ως που μπορεί να φτάσει η βία; Και πώς ξεσπά ο λυσσασμένος σκύλος μέσα μας όταν απειληθεί; Η ταινία δίνει την δική της εκδοχή.

“Midsommar” (2019): Ο Ari Astrer περιγράφει το ταξίδι ενός ζευγαριού σε μια σκανδιναβική παγανιστική κοινότητα για την γιορτή του μεσοκαλόκαιρου, όπου τα πράγματα παίρνουν μια βαθιά αλλόκοτη και βίαιη τροπή. Εκεί, μέσα στον ήλιο του καλοκαιριού, στα μυριάδες άνθη και στα αρχετυπικά σύμβολα των αιώνων ξεδιπλώνονται τα ψυχικά τραύματα των ηρώων και ο καθένας παίρνει την θέση που του αναλογεί σε αυτήν την θρησκευτική κοινότητα με πολλά στοιχεία φολκλόρ. Η ομαδικότητα είναι ένα στοιχείο που πολλαπλασιάζει κάθε συναίσθημα, είτε αυτό είναι ηδονή ή κάθαρση από έναν προσωπικό πόνο. Ποιος μπορεί όμως να ξεφύγει από αυτόν τον «παράδεισο» και ποιος μπορεί να συναντήσει την σκληρή μοίρα του εκεί; Πίσω από τις «πύλες» της κλειστής αίρεσης υποβόσκουν το σκοτάδι και η εμμονή που σκορπούν ανατριχίλες. Λευκές ανατριχίλες, βασισμένες στην αρχέγονη παράδοση και στα ταμπού.

“The gift” (2000): μια αμερικανική ταινία θρίλερ υπερφυσικού τρόμου σε σκηνοθεσία Σαμ Ράιμιμε, γνωστούς συντελεστές όπως Kate Blanchet, Keanu Reeves, Katie Holmes, Greg Kinnear, Hillary Swank. Η Annie Wilson προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Georgia μαζί με τα τρία παιδιά της «διαβάζοντας» το μέλλον μέσα από τις κάρτες της, αλλά και γενικότερα το διορατικό της χάρισμα. Η μικρή κοινότητα στην οποία ζει συχνά την κατακρίνει, αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που την αγαπούν και ζητούν την βοήθειά της. Όταν ένα νεαρό, όμορφο και πλούσιο κορίτσι εξαφανίζεται, η αστυνομία θα αναγκαστεί να ζητήσει την βοήθειά της με απρόβλεπτες συνέπειες. Η επιτυχία της ταινίας αναμφίβολα βασίζεται στις ερμηνείες των συντελεστών, αλλά και στα ανατριχιαστικά οράματα της πρωταγωνίστριας που ταράζουν και μένουν ανεξίτηλα στην σκέψη του θεατή. Το κορίτσι στην λίμνη, στα δέντρα, είναι μόνο μερικά από αυτά. Που βρίσκεται λοιπόν και τι της έχει συμβεί;

“The others” (2001): μια ταινία του Αλεχάντρο Αμεναμπάρ με την Νικόλ Κίτμαν στον βασικό ρόλο μιας μητέρας  κατά το 1945 που μένει σε μια απομονωμένη βικτωριανή έπαυλη μαζί με τα δύο παιδιά της, που πάσχουν από μια σπάνια ασθένεια και πρέπει πάση θυσία να τα κρατά μακριά από το φως του ήλιου. Ο παράξενος τρόπος ζωής της οικογένειας διαταράσσεται από τον ερχομό τριών μυστηριωδών υπηρετών, αλλά και από τη διαπίστωση ότι το σπίτι κατοικείται από «άλλους» που θέλουν να τους εκδιώξουν. Φαντάσματα; Στοιχειωμένο σπίτι; επιστροφή των νεκρών; Ποτέ άλλοτε τα όρια ανάμεσα στους δύο κόσμους, των νεκρών και των ζωντανών, δεν ήταν τόσο συγκεχυμένα. Μια επιβλητική ταινία με άκρως γοητευτική και ζοφερή ατμόσφαιρα, που επιφυλάσσει για το τέλος μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές της μεγάλης οθόνης. Για όλους αυτούς και ακόμα περισσότερους λόγους θεωρείται πλέον κλασική στο είδος του γοτθικού τρόμου.

Δείτε το Μέρος Α’

Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου ζω και εργάζομαι ως φιλόλογος. Η συγγραφή είναι η μεγάλη μου αγάπη και κάπως έτσι προέκυψε η έκδοση μυθιστορημάτων και διηγημάτων μου. Παράλληλα, ασχολούμαι με την αρθρογραφία και την βιβλιοκριτική. Ιδιαίτερη αδυναμία ωστόσο έχω στον κινηματογράφο και γι’ αυτό σκοπεύω να μοιραστώ την εμπειρία μου σε αυτόν τον μαγικό χώρο μέσα από την προσωπική μου ματιά.